Krwawy Dworek

Malamut ma tendencje do spóźniania to akurat nic nowego, przed każdym krwistym jeszcze wiele zadań do wykonania chcąc coś osiągnąć.
-To wiem, pytam prócz poza tym co nowego. - miał ochotę przewrócić oczami ale się powstrzymał. Przecież wiadomo po co się tu przychodzi, przynajmniej on wiedział i suka też to po co by o to pytał?

Zastanowiła się chwilę. Po kilku sekundach przypomniała sobie całą historię. A także o wężu, lecz po krótkiej chwili doszła do wniosku, ze Alfa i tak o tym wie.
- Hmm. Na razie nic - pokręciła głową. Chciała być oznakowana jak najszybciej, więc denerwowała się, gdy Asmo trochę przeciąga, ale nie śmiała nawet tego powiedzieć. Pomimo różnych emocji w sobie, na zewnątrz zachowała kamienną twarz. Rzadko używała tak poważnej twarzy, ale w obliczu przywódcy potrafiła się zmienić.

Miała rację on wszystko wiedział, pytanie skąd? A no taki myk że gdzieś w jego sierści wczepiony był szczur mówiąc krótko szpieg był lepszy niż nie jeden pies o tej samej randze.
-Jaki znak i gdzie? - mruknął w jej kierunku nie znacznie przeciągając kości, gdy mu odpowiedziała złapał odpowiedni pręt w łapy.
-W gniewie cierpienia i wściekłości poniżonych odzywam się jak grzmot, abyście usłyszeli! Przez władzę Szatana, niech ziemia i przyjemności jej wnikną w jestestwo jego/jej. Niech sole życiowe jego płyną niepowstrzymane, aby mógł cieszyć się cielesnym nektarem swych przyszłych pożądań. Niech niemi będą przeciwnicy jego, cieleśni i bez ciała, aby uwolnił się - radosny i mocny - od tego, co boli go. Niech żadne nieszczęście nie stanie na drodze jego, bo jednym z nas jest i dlatego chronić go trzeba. Przywróć mu siłę, radość, władzę bez końca nad przeciwnościami, co go opadły. Zbuduj wokół niego i w środku jego radosną promienistość, która zapowie wyjście jego z martwych mokradeł, co go otaczają. Tego prosimy, w imię Szatana, którego łaski kwitną, którego siła zwycięży! Jako Szatan włada, tak i ten, którego imię jest jak ów dźwięk: Accalia jest naczyniem, którego ciało jest jak ziemia; życie wieczne, świat bez końca! Szem ha-meforasz! Chwała Potępionym! - wypowiedział swoją kwestię oczekując aż suka zrobi to samo.

- Czarny, zad - odpowiedziała natychmiast na słowa Alfy. Gdy tylko Asmodeusz skończył wypowiadać swoją kwestię, Accalia kontynuowała:
- W imię Asmodeusza, Pana Wielkiego hołd składam z krwi mej ! - bez wahania przegryzła swoją łapę - Myśli me są szczytem płonącym, który świeci wybranym pożądaniem momentów uniesienia i wznosi się żarliwie w obrzmiałym napięciu.
Wielcy bracia nocy, ty, co mnie pocieszysz, który wzlatasz na gorących wichrach Piekieł, który mieszkasz w świątyni diabła; porusz się i pojaw! Pokaż się temu Accalia, co żywi zgniłość umysłu napędzającego mamroczące usta kpiące ze sprawiedliwych i mocnych!; Wyrwij ten bełkotliwy język i zamknij gardło. O Kali! Przekłuj płuca jego Accalia żądłami skorpionów. O Sachmet! Wrzuć substancję jego Accalia w przeklętą pustkę. O potężny Smoku!
Rzucam w górę dwudzielne widły Piekła, a poświęcenie me przez zemstę na ich zęby wbite w oślepiającym blasku - niech spoczywa!
Szem ha-meforasz! Chwała Potępionymi!
Odetchnęła, gdy wypowiedziała już wszystko, a następnie nadstawiła się Alfie by ten mógł ją oznakować.

Jeszcze posądzą go że patrzy na inną sukę i to jej zad :D Czekał cierpliwie aż wypowie swoje słowa jednocześnie rozgrzał odpowiedni pręt nad kominkiem. Chcąc nie chcąc musiał spojrzeć na jej zad by wypalić znak tam gdzie miał się znaleźć, suka mogła poczuć gorące wręcz palące na futrze które odbiło się na jej ciele w formie jaką sobie wybrała.
-Tyle, czy coś jeszcze chcesz ode mnie? - powiedział już przenosząc wzrok gdzie indziej byle nie na jej zad.

Może niefortunnie wybrałam znak, ale na zadzie chyba najlepiej jest mieć znaki, nie? :D Poczuła ogromne ciepło, które jednak było pożądane... w sensie znaku. Wreszcie po skończonym zabiegu, odetchnęła.
- Nie to wszystko - odparła z wdzięcznością. Jej oczy dziękowały, lecz nie mówiła tego na głos. Starając się nie ruszać świeżo oznakowanego miejsca, podeszła do drzwi. Skinęła głowa na pożegnanie i wybyła.
z.t

Wyszedł tuż za nią z.t

Doprawdy i kto by pomyślał, że jeszcze wejdzie ten teren. Ma na głowie dbanie o rodzinę, ale obowiązki względem stada są równie ważne. Pies usiadł na ziemi oczekując kogoś kto chce zostać oznaczonym. Czekał...

Suka skierowała swoje kroki właśnie tutaj, miała spotkać się z przedstawicielem stada by do niego dołączyć i stać się jego pełnoprawnym członkiem. Weszła do dworku i dostrzegła od razu malamuta, usiadła nie daleko niego metr może dwa dalej.
-Witam. - powiedziała w jego kierunku, nieco tasując go wzrokiem.

-Sinevo - rzekł w kierunku przybyłej suczki. Chciał mieć już to z głowy, ale formalności są ważne, jeśli alfa nie ma czasu.
-Czego oczekujesz ode mnie? - uniósł niby brew do góry, był poważny w takich sprawach. Czekał, aż nieznajoma powie po co tu przyszła, bo jeśli w celach szkodzącym stadu trzeba uznać ją za wroga.

Skinęła mu tylko głową, warto zapamiętać jak się witać. Alfa miał czas tylko że dziwnie by było jakby znakował jednego ze swoich (domowych) więc poproszono Forka o zastępstwo.
-Chciałabym oficjalnie dołączyć do stada, stać się jego pełnoprawnym członkiem. - odparła do malamuta, pewnym głosem w końcu wiedziała czego chce.

Skinął łbem na znak, że rozumie powód przybycia w to miejsce. Lustrował uważnie sukę.
-Jakie nosisz miano? - wypowiedziawszy te słowa pies sięgnął po metolowy, rozgrzany pręt. Czekał na właściwy moment, aby zakończyć to co zaczął.
-Jaki masz powód dołączenia do krwistych? - zapytał spokojnie. Jeszcze trochę ją przyciśnie i wtedy rozejdą się w swoje strony.

No tak gdzież były maniery suki, ale była jeszcze podenerwowana spotkaniem z ojcem.
-Psyche. - jej imię było adekwatne do charakteru, choć na pierwszy rzut oka nie było tego widać po niej, choć szaleńczy błysk w oku i charakter godny diabła mówiły same za siebie.
-Nie wyglądam na taką co nadawałby się do mglistych a już w ogóle do płomiennych, prócz tego można powiedzieć prywatne porachunki. - mruknęła dość cicho ale z pewnością ją usłyszał, jej kąciki warg uniosły się w górze kiedy wyobraziła sobie jak w końcu dopada ojca.

-Forneus. - po ujawnieniu swego imienia nagle przypomniał sobie o pierwszym spotkaniu ze swoją partnerką, choć ten czas szybko zleciał, to jednak siła miłości i jego dopadły. Skinął łbem na znak, że rozumie powód dołączenia.
-Twoim zadaniem jest porwanie kogoś z płomiennych w imieniu naszego alfy. - powiedział, zagrzewając stalowy pręt i wyją go.
-Jaki znak i gdzie? - rzucił ostateczne pytanie.

Skinęła mu tylko łbem w celu by zrozumiał że przyswoiła sobie jego imię.
-Niebieski na szyi. - odpowiedziała na jego kolejne pytanie, lekko się nadal uśmiechając.

Prętem dotknął jej szyi i tym samym powstał znak w barwie jaki sobie zażyczyła.
-To tyle. Powodzenia. - rzekł do niej i wybiegł. NMMT

Po oznakowaniu i ona wyszła z.t

Nie rozpisując się nadmiernie, Hundur przybył na miejsce, gdzie jak mu powiedziano, przeprowadzano ceremonię znakowania. Już dawno temu powinien był to załatwić ale jakoś zawsze mu to wypadało z zajętego łba. Stanął przed dworkiem, rozglądając się niepewnie na boki, nie wiedząc, co teraz powinien zrobić.

Malamut przyszedł krótko po owczarku wchodząc do krwawego dworku.
-Sinevo, wiele o tobie słyszałem Hundurze. - skąd malamut wiedział kim był onek? Proste alfa wie wszystko, a o nim wiele rzeczy krążyło po krainie to też szybko dowiedział się wielu ciekawych rzeczy o podwładnym. Po drugie od dłuższego czasu chciał mu dać coś wyżej ale jakoś było mu nie po drodze można powiedzieć, więc nadaża się okazja do zapytania go na czym się ewe widzi.

Hundur słysząc, że zbliża się Alfa w jego stronę, odwrócił się w jego kierunku. Gdy ten go minął, Skrytobójca podążył za nim do środka. Skrzywił się lekko słysząc słowa tamtego, nie wiedząc, jak je odbierać. Czy "to wiele" to były dobre pozytywne czy negatywne rzeczy?
- Naprawdę? - spytał z wyrazem delikatnego zainteresowania, licząc, że coś więcej się dowie po tak zadanym pytaniu.
- Przyszedłem aby się poddać znakowaniu. - poinformował o o tym, czego się tamten pewnie wcześniej sam domyślił.

Kiedy weszli do głównego budynku samiec podszedł do stołu siadając koło niego i wpatrując się w psa.
-Władza zawsze wszystko wie, chyba jesteś jedynym psem który miał tyle więźniów ze stada. - ba onek mógł nawet uznać to za komplement, a z ust malamuta to ogromny sukces. Miał ochotę przewrócić ślepiami słysząc jego dalsze słowa.
-Wiem po to tu się przychodzi, jaki znak i gdzie?

Słysząc słowa Alfy, Hundur się delikatnie uśmiechnął. Uznał to za komplement, sporą pochwałę w pysku władcy stada.
- Dziękuję. - powiedział, skromnie opuszczając głowę, wbijając wzrok w podłogę dworku. Słysząc pytania, których się spodziewał, zawahał się chwilkę. Od kilku dni zastanawiał się, jak na nie odpowiedzieć i w zasadzie podjął decyzję przed przyjściem tutaj. W końcu otrząsnął się z zamyślenia i pewnym głosem powiedział:
- Poprosiłbym o Granatowy Znak na lewej łopatce.

Malamut nie odezwał się uznał za zbędne kolejne słowa, rozgrzał odpowiedni pręt nad ogniskiem i przytknął do skóry psa.
-Tyle, spisuj się dalej. - odpowiedział i wylazł.

z.t

Hundur drgnął czując przykładany pręt, ale wytrzymał ból nie dając po sobie poznać, że go to w jakikolwiek sposób rusza.
- Dziękuję bardzo. - powiedział, skinając głową. Patrzył jak Alfa wychodzi po czym również opuści teren Dworku.

z/t

Wślizgnął swój szanowny zad do wnętrza chaty, strzygąc swoimi uszkami.