Krwawy Dworek

Malutki skromny dworek. W środku 2 pomieszczenia, jedno to pomieszczenie z kominkiem a drugie sala znakowań. W sali znakowań na środku stoi ogromny stół, na który członek musi stanąć, aby alfa mogła go oznakować.Tutaj odbywa się znakowanie na członka stada. Każdy ma w sierści wypalany dowolny wzór.

Przyczłapała lekkim krokiem i zatrzymała się na skraju wejścia. Wejść? Może nie? Zjadała ją niepewność, ale na szczęście na razie nikt tego nie zauważył. Nie była w stanie zdecydować: wejść, czy ukradkiem się wycofać, jakby jej tutaj nigdy nie było. Jednakże musiała szybko podjąć decyzję, zanim ktokolwiek zorientuje się że krwista wkroczyła na teren stadny i nie ma kompletnego pojęcia co ze sobą zrobić w tak błahej sprawie. Mruknęła coś do siebie pod nosem i pośpiesznie weszła do pomieszczenia do znakowania. Skrzywiła się, czując ciepło z środka, nagle owiewające jej zmarznięte ciało. Oblizała pysk i siadła przy jednej ze ścian; czekała. Na co? Na kogo? A to już jej sprawa, zobaczy się jak ktoś przyjdzie.

Malamut krzatał się dłuższy czas po krainie, załatwaił sprawy to tu to tam aż w końcu ponownie objął jeden z najwyższych urzędów w państwie krwistych - został alfą. Przez co uśmiech nie spełzał mu z pyska prawie nigdy od momentu przejęcia "tronu" jakoś nie czuł się źle z faktem że wygryzł poprzednika sam już to kiedyś zrobił po czym został wygryziony przez własnego syna. Zamierzał rozruszać krwawych, by poszli na żer i przenieśli mu najlepiej truchła psów z mglistej myśli i to tuziny, dziesiatki a może nawet tysiące by wytępić ów zarazę krok po kroku, później zabrać się za resztę stad. Musiał ponownie przystąpić do znakowania członków stada, najczęściej szczeniaków którzy obecnie dorośli lub nowych członków to też swoje kroki skierował ku terenom stadnym do krwawego dworku. Od progu domu wyczuł świeży zapach suki, po wejściu głębiej i zapadnięciu się w mrok ostatecznie dostrzegł sukę nieco podobną do niego samego.
-Sinevo, zwą mnie Asmodeusz a ciebie? - był bez pośredni, walił prosto z mostu by mieć to za sobą w końcu inne obowiązki na niego czekały prawda?

Samiec spojrzał  na suczkę z drobnym zaciekawieniem wymalowanym na pysku, cóż imię jakby z kąciś kojarzył ale może tylko mu się zdawało? Nie ładnie by było ignorować alfę, samiec nie lubiał takiej nie surbodynacji ale suka nie wyglądała na głupią i spełniała jak na razie jego oczekiwania zobaczymy jak dalej.
-Wybrałaś miejsce oraz znak? - był ciekawy jakąś formę wybrała sobie suczka, w końcu było to ważne. Malamut zlustrował z obecnej pozycji nieco dokładniej jej sylwetkę, cóż nie wyróżniała się z tłumu niczym szczególnym ale to może zaleta jak i wada kto wie? Podpełzł do stołu z narzędziami, gdzie obserwował narzędzia do wypalania, kominek wciąż płonął więc szybko by rozgrzał odpowiedni pręt do odpowiedniej temperatury.
-Dlaczego wybrałaś akurat kriwstych? - Asmo zadawał pytania nieco w nie takiej kolejności ale zabroni mu ktoś?

Do dworku przybył również Chikyu. Miał w tym wiadomy cel, znakowanie. Podszedł do wejścia domku. Ze środka bił silny zapach krwistych, bardzo silny. Na pewno ktoś tam był. Pies nie zamierzał czekać, aż ten ktoś wyjdzie. Wszedł do środka. Pierwszym co rzuciło mu się w oczy to dwie postacie.
-Sinevo. - powiedział -Chikyu. - przedstawił się.
Owczarek rozejrzał się po pomieszczeniu. Jego uwagę na dłużej przykuł kominek.

Przestąpiła nerwowo z nogi na nogę i szybko się zastanowiła.
- Tak. Srebrny znak na lewym boku. - odpowiedziała na pierwsze pytanie. Zastrzygła uchem, kiedy zastanawiała się nad następną odpowiedzią.
- Czy wszystko musi mieć odpowiedź? - mruknęła ponurym głosem, równocześnie obserwując Asmodeusza.
- Jednak, to stado ma charakter podobny do mojego. W dzieciństwie zamordowałam dziecko, co nakierowało mnie na taką drogę. Mogę być wredna.. i niedelikatna. - dodała z pewnością siebie, choć nie do końca wiedziała czy dobrze wszystko ujęła.
- Mam cechy pasujące do Mglistych, jednak nie miałam i nie mam zamiaru do nich dołączyć. - dodała jeszcze po chwili. Spojrzała na przybyłego psa, który jak się dowiedziała był z ich stada i zwał się Chikyu.
- Sinevo. Vixa. - przywitała przybyłego i powróciła wzrokiem na alfę.

Do uszu malamuta dotarły kolejne kroki, kolejna postać kierowała się ku krwawemu dworowi. W końcu jego czarnym ślepią ukazał się czarny owczarek niemiecki. Więc powiódł na krótką chwilę wzrokiem po owym psie, jako że przyszedł drugi musiał zaczekać.
-Sinevo, Asmodeusz. - miał nadzieje że nie musiał mu tłumaczyć że ma poczekać, wrócił spojrzeniem na suczkę biorąc do pyska odpowiedni pręt i rozgrzewał go nad ogniem. Wsłuchiwał się jednocześnie w słowa suki, nie można było powiedzieć że jej zachowanie nie było intrygujące dla niego. Kiedy był pręt rozgrzany podszedł do suczki, mlasnął pyskiem obserwując ją.
-Same przekonania i odczucia tutaj nie wystarczą. - ni stąd ni z owąd suka poczuła mocne palenie w okolicy lewego boku, znak został wypalony po czym odsunął malamut pręt i odrzucił z powrrotem na stół.
-Nie zawiedź mnie, bo przerobię cię na wycieraczkę a jako pełnoprawna członkini masz pierwsze zadanie do wykonania upoluj kilka zajęcy lub jedno większe zwierze i przynieś do naszego spichlerza. - powiedział tonem raczej nie znoszącym sprzeciwu, miał zamiar każdego sprawdzić dokładnie czy się nada skinął pyskiem psu by zastąpił miejsce suki.
-Dlaczego owe stado? - majtnął od nie chcenia ogonem na boki, oczekiwał teraz jego odpowiedzi.

Drgnęła kiedy gorący pręt dotknął jej ciała. Wysłuchała Asmodeusza.
- Oczywiście. - odpowiedziała zniżając nieco głowę. Nie zawieź mnie, bo przerobię cię na wycieraczkę - słowa psa zapamiętała, nieco przestraszona możliwością zostania wycieraczką. Kiedy alfa przywołał krwistego, on pośpiesznym krokiem wyszła z pomieszczenia i udała się na polowanie.

z/t

Malamut ciężko stawiał swoje masywne łapy na posadzce, kulał co zdecydowanie było widoczne. Był głodny, a więc ciężko było mu kontrolować instynkt, którego za nic nie potrafił wyciszyć. W czepie dudniło mu jedno słowo, obijało się o kości - głód. Jeśli załatwi sprawę ze znakowaniem to zdecydowanie pójdzie na żer. Jeszcze kilka dni, a jego ciało mimowolnie zacznie szukać ofiar z których Icarus wydrze mięso i wyssie posokę. Oblizał pysk. Już z daleka wyczuł krew tu zgromadzonych co jedynie potęgowało uczucie, które wprost kuło go i kręciło w środku. Obojętnym, a nawet lekceważącym wzrokiem taksował wszystkich po kolei. Nie obchodziło go kim są.
- Siveno - mruknął po chwili wlepiając natarczywy wzrok w malamuta, który zdawał się być ważną osobistością sądząc po tym jak się nosił. Jego uniesiony łeb, wzrok, który mówił wszystko. Nie spuszczał ślepi z jego oczu tylko czekał na jakąkolwiek reakcję.

Po dłuższym czasie nieobecności przybył na te tereny myśląc co ostatnio w krainie wydarzyło się. Rozejrzał się po terenie i widzał sporo psów. Skinął łbem na przywitanie i usiadł.

Spojrzał przelotnie na Vixe, dobrze że rozumiała jego jasny przekaz, oczywiśc nie zabijał swoich za byle jakie przewinienia jedynie zdrada stada czy kłamstwa mogły by go pchnąć do takiego czynu. Odprowadził sukę spojrzeniem poza owe miejsce, przeniósł wzrok tym razem na psa który łudząco go przypominał jednak nie był jego synem. Błędem było sądzić że alfa był nikim, gdyż równie dobrze mgół teraz gryźć ziemie od spodu jakby dowiedział się co Ic myśli. Sam został momentalnie prześwietlony spojrzeniem Asmo, cóż nie dziwił się w końcu krwiści rozrastali się. Do jego uszu ponownie dotarł dźwięk kroków a po chwili ujrzał nikogo innego jak swojego syna, cóż odważny był przychodząc tutaj po ostatniej akcji będzie musiał się wysilić by zyskać w oczach ojca lub zostanie banitą.
-Sinevo, Asmodeusz. - odparł krótko do dwóch malamutów, on sam mówiąc krótko zaczął się niecierpliwić,w końcu ile można czekać aż ktoś zdecyduje się wyjść przed szereg i zostać oznakowany.

Zaśmiał się pod nosem. Mieli wychodzić przed szereg? Dlaczego nie ma tu jakiejś formułki czy czegokolwiek? Postępujmy według schematu, tak będzie lepiej. Mieli upominać się o oznakowanie? Jemu nie zależało na stadzie. Zależało mu na własnych celach, na zyskaniu wysokiej pozycji i podporządkowaniu sobie innych, a w tym celu musiał przyjść na znakowanie. Ono samo w sobie daje większe możliwości, poza tym alfa powinien to docenić.
Minimalnie wystąpił do przodu, chcąc w końcu skończyć tą beznadziejną komedię.
- Icarus. Nie mam zamiaru rzucać słów na wiatr, więc nie będę mówić o tym, że tu pasuję, że zawsze będę wierny i oddany. Cholera wie co się stanie. Na dzień dzisiejszy zamierzam się oznakować dla celów swoich i wyższych. Krwawa Pieśń może dać dużo możliwości mnie, a ja mogę dać jej swoją osobę. Oczywiście na ten moment.

Chikyu skinął łbem dwóm kolejnym psom, które weszły do domku. Powoli zaczynał się się tu robić tłok.
-Ponieważ do tego stada pasuję charakterem. W żadnym innym nie czułbym się dobrze. - odpowiedział na pytanie alfy.
Wbił wzrok w punkt nad łbem Asmodeusza. Za bardzo nie miał niczego do roboty, pozostało mu tylko czekać na jego kolej.

Czarnym ślepią Asmodeusza nie umknął uśmiech Icarusa, skierował swoje ociężałe obecnie cielsko ku podlotkowi w jego stadzie tyle obecnie wartemu co owa wycieraczka o której była mowa.
-Czego się cieszysz hm? - skoro nie zależało mu na stadzie proponujemy samotnika nim skończy jako podnóżek w lochach. Takim zachowaniem nie przywłaszczy sobie wysokiej pozycji, bo tam malamut widział tylko psy godne zaufania a nie ciumciurumcie które cieszą się jak głupi do sera.
-Jeśli się oznakujesz to jakby przysięgasz wierność i oddanie stadu, w przypadku zdrady kończy się to zawsze bez warunkową najpierw banicją a potem śmiercią wygnanego więc zastanów się na co się piszesz. - Asmo nie będzie tolerował nie zdecydowanych samców, potrzebował zwartej grupy oddanej za to co walczą a nie jakiś lojtków którzy nie widzą niczego poza czubkiem własnego nosa. Samiec przeniósł wzrok na Chik który w końcu raczył się odezwać, jego wypowiedź nie była idealna ale można rzec bardziej zadowalająca.
-Jakie znaki wybraliście i gdzie. - co ciekawe zwracał się do obu, w przypadku Icarusa znaczenie będzie miała odpowiedź na słowa alfy, jeśli będzie dobra zostanie oznakowany jeśli nie trudno będzie musiał poczekać. Malamut podlazł do stołu z prętami oczekując ich odpowiedzi.

Cieszy się bo może, nie ma powodu aby płakać, prawda? Zresztą on chyba nie ma łez.
- Nie mówiłem, że zamierzam zdradzać stado. Po prostu jeśli coś obiecam to zawód będzie większy niżbym nie obiecywał. Zresztą czymże są puste słowa wobec czynów? Uważam, że powinniśmy działać, a nie mówić. Doskonale wiem czego chcę. Nie jestem głupcem, nie zamierzam wkraść się w wasze łaski, a potem zostawić i rzucić w kąt niczym zabawkę. Zresztą szybciej ja stałbym się zabawką. Jeśli chodzi o śmierć... jakoś mnie omija. - był niezwykle opanowany. Ostatnie słowa wypowiedział niemal szeptem, uśmiechając się przy tym nieznacznie. Nie lekceważąco, nie dumnie, a zwyczajnie, jakby przypomniało mu się jakieś zabawne zdarzenie sprzed kilku lat. Oczywiście, że śmierć go omijała! Go się nie dało zabić jak zwykłego śmiertelnika. Jeszcze nikt nie próbował.
- Czarny na prawym barku.
Jeśli alfa zamierza odmówić niech się zastanowi. Może i nie ma pewności co do intencji malamuta, ale jeśli zaimponuje mu, to ten postara się go nie zawieść. Zresztą kto nie chciałby mieć zombie w swoich szeregach?

Chcąc zakończyć te wszystkie formalności związane ze stadem. Wystąpił w kierunku alfy.
-Dla mnie Krwawa Pieść oferuje o wiele więcej niż pozostałe stada. Nauczy bycia twardym i okrutnym. Również można nauczyć się, przyjmiejsz ostrą lekcję albo marnie skończysz. Na ten momen pragnę z siebie dać tyle ile mogę. Jestem gotów walczyć aż do ostatniej kropli krwi. - odpowiedział spokojnie w kierunku psa. Wiedział kim on jest, ale nie ujawniłł. Pragnął uzyskać w ojcu pewien szacunek. Jesli mu się to nie uda to trudno.

Asmodeusz wsłuchiwał się w słowa samca z uwagą.
-I dobrze bo chyba nie muszę mówić co robię ze zdrajcami? - odpowiedział tylko na słowa samca, nie chciał wnikać w szczegóły ale mogli się tylko domyśleć. Wysłuchał też słów Forneusa, potakując jedynie łbem teraz ich odpowiedzi miały większy sens i były bardziej typowe dla krwistych.
-Jaki znak i gdzie? - Ic mu podał więc pytanie dotyczyło drugiego samca, w czasie gdy ten mu odpowiadał malamut podszedł do stołu i wziął odpowiedni pręt by rozgrzać go nad kominkiem. Podlazł do Ic by przytknąć mu rozgrzany metal do barku, znak momentalnie się wypalił najpierw rozbłyskując na sierści psa by po chwili stać się zwykłym znamieniem ale to tylko pozory. Zakładam że usłyszał odpowiedź od Frone więc i w jego przypadku postąpił tak samo nim odeszli postanowił jeszcze się odezwać.
-Od was oczekuje że w najbliższym czasie złowicie jakieś do lochów, będę się wam bacznie przyglądać jakby co wiecie jak mnie przywołać. - odparł by wynieść stąd swoje cielsko.

z.t

Poczuł ból, ale nie ukazywał tego. Skinąwszy łbem na pożeganiem i zrozumienie wymagań alfy, a zarazem ojca. Postanowił kogoś schwytać. Niestety nie ujawni nikomu prawdy. Nawet własnej matce czy siostrze. Odszedł. NMMT

Ponownie skierował swoje kroki do krwawego domku, nie spieszył się z przyjściem tutaj w ogóle ostatnio mu się nie spieszyło. Otworzył spore drzwi by wejść do środka i udać się do głównej sali gdzie był kominek,stół oraz narzędzia.
-Jaki wybrałaś znak i gdzie? - chciał mieć to dość szybko za sobą nie lubił się rozwodzić na pewne tematy.

Podążała za Asmodeuszem nie zważając na otoczenie, w którym się znajdowała. Zupełnie jak owieczka na rzeź. Nie, to złe określenie. Jakaś część mózgu wyrywała się chcąc udowodnić, że Amurath nie jest tylko burkiem z łańcucha. Kryła się w niej również obawa o to, że nie podoła. Uświadomiwszy sobie ów fakt przepełniła ją chęć do rozerwania sobie całego ciała. Wieczna pewność siebie nie zanika ot tak. Nie należała do bezbronnych, niewinnych istotek. Musiała być pewna swego, jedynie to pozwalało jej na przetrwanie w brutalnym świecie. Zbrukany krwią umysł niezdolny do okazania litości powinien otoczyć te myśli grubym murem. Nie było wyjścia, w którym mogłoby się nie udać.
- Znak czarny, zad. - odpowiedziała.
Momentalnie głowę zajęła myśl o tym, czy ktoś odstawił już w tej sali jakiś numer. Poprosił o znak w nietypowym miejscu czy może... Uch, nieważne. Skierowała baczne spojrzenie prosto w ślepia Asmodeusza, jakby chcąc z nich wyczytać jego obecne odczucia.

Nie musiała się martwić on swoich nigdy nie zaprowadza gdzieś gdzie mogłaby na nich czekać zła rzecz, no chyba że na wojnę ale to nie wiedzą nigdy na co dokładnie idą jedynie że walczyć. Samiec pozostawił gdzieś sukę w okolicy stołu tego na środku pomieszczenia, sam podszedł do drugiego bliżej rogu i kominka odnalazł właściwy pręt z którym podlazł do ognia i począł go rozgrzewać.
-W gniewie cierpienia i wściekłości poniżonych odzywam się jak grzmot, abyście usłyszeli!
Przez władzę Szatana, niech ziemia i przyjemności jej wnikną w jestestwo jego/jej. Niech sole życiowe jego płyną niepowstrzymane, aby mógł cieszyć się cielesnym nektarem swych przyszłych pożądań. Niech niemi będą przeciwnicy jego, cieleśni i bez ciała, aby uwolnił się - radosny i mocny - od tego, co boli go. Niech żadne nieszczęście nie stanie na drodze jego, bo jednym z nas jest i dlatego chronić go trzeba. Przywróć mu siłę, radość, władzę bez końca nad przeciwnościami, co go opadły. Zbuduj wokół niego i w środku jego radosną promienistość, która zapowie wyjście jego z martwych mokradeł, co go otaczają. Tego prosimy, w imię Szatana, którego łaski kwitną, którego siła zwycięży! Jako Szatan włada, tak i ten, którego imię jest jak ów dźwięk:
(imię składającego przysięgę) jest naczyniem, którego ciało jest jak ziemia; życie wieczne, świat bez końca!Szem ha-meforasz! Chwała Potępionym! - wypowiedział po raz pierwszy chyba odkąd znakował przysięge władcy, oczekiwał od suki że powie swoją kwestię da jej zadanie i się rozstaną no chyba że wydarzy się jeszcze coś.

Usłyszawszy słowa alfy, momentalnie zrozumiała, że nadszedł czas. Dokładnie wiedziała, co ma powiedzieć i zrobić. Stado Krwawej Pieśni było wpisane w jej krew. Nie było odwrotu, którego nie zamierzała rozważać. Teraz wszystko się zmieni. Odda się przeznaczeniu, pewna swego niosąc wraz ze swoją postacią postrach i cierpienie.
- W imię Asmodeusza, Pana Wielkiego hołd składam z krwi mej! - wypowiedziawszy ów formułkę, bez chwili zawahania przegryzła prawą łapę. - Myśli me są szczytem płonącym, który świeci wybranym pożądaniem momentów uniesienia i wznosi się żarliwie w obrzmiałym napięciu. Wielcy bracia nocy, ty, co mnie pocieszysz, który wzlatasz na gorących wichrach Piekieł, który mieszkasz w świątyni diabła; porusz się i pojaw! Pokaż się temu Amurath, co żywi zgniłość umysłu napędzającego mamroczące usta kpiące ze sprawiedliwych i mocnych!; Wyrwij ten bełkotliwy język i zamknij gardło. O Kali! Przekłuj płuca jego Amurath żądłami skorpionów. O Sachmet! Wrzuć substancję jego Amurath w przeklętą pustkę. O potężny Smoku! Rzucam w górę dwudzielne widły Piekła, a poświęcenie me przez zemstę na ich zęby wbite w oślepiającym blasku - niech spoczywa! Szem ha-meforasz! Chwała Potępionym!

Samiec czekał i czekał aż do jego uszu dotarła upragniona przysięga a raczej jej słowa ale ci. Gdy ona mówiła on słuchał rozgrzewając jednocześnie drąg nad ogniem. W końcu gdy skończyła Asmo znalazł się tuż koło niej z prętem w pysku znacząco zerknął na nią oczekując że obróci się tak by mógł wypalić ten znak, gdy tak się stało gorący pręt został przytknięty do owego miejsca w ciągu kilku sekund na ciele suki pojawił się gorący czarny ślad. Nie przejmował się szczegółami owego miejsca jedynie odrzucił drąg na swoje miejsce.
-Udowodnij swoją przynależność złap jakieś truchło do spichlerza w ilości dwóch bądź trzech, lub więźnia do lochów w razie co wiesz jak mnie przywołać. - odpowiedział po czym niczym cień znikł.

z.t

Obserwowała wszystko, co w tej chwili działo się w komnacie. Śledziła wszystkie ruchy Asmodeusza, jednocześnie zerkając na rozgrzewający się pręt. Z każdą mijającą sekundą stawał się coraz bardziej czerwony. Zupełnie jak wulkan. Odwróciła się zgodnie z oczekiwaniami władcy, w pełni gotowa na czający się w gorącym metalu ból. Godnie go zniosła.
Wysłuchała z uwagą słów wypowiedzianych przez alaskana. Skinęła łbem jakby na potwierdzenie, choć miała świadomość, że było to zbędne. Musiała w pełni wykorzystać czas do wykazania się. Nie chciała zawieść swojego władcy, jednocześnie skazując się na poniżenie. A może nawet na nieuchronny koniec z łap ów samca. Tak to już w życiu jest - najsłabsi nie są w stanie przetrwać. Ale ona nie była słaba. Skierowała kroki ku wyjściu.
[z.t]