Krwawy Dworek

-Sinevo co ci się stało? - warknął wręcz przez zaciśnietę szczęki. Złapał pręt w łapę i począł rozgrzewać go nad paleniskiem czekając na odpowiedź.
-Gdzie chcesz go mieć? - zapytał go.
-W gniewie cierpienia i wściekłości poniżonych odzywam się jak grzmot, abyście usłyszeli!
Przez władzę Szatana, niech ziemia i przyjemności jej wnikną w jestestwo jego. Niech sole życiowe jego płyną niepowstrzymane, aby mógł cieszyć się cielesnym nektarem swych przyszłych pożądań. Niech niemi będą przeciwnicy jego, cieleśni i bez ciała, aby uwolnił się - radosny i mocny - od tego, co boli go. Niech żadne nieszczęście nie stanie na drodze jego, bo jednym z nas jest i dlatego chronić go trzeba. Przywróć mu siłę, radość, władzę bez końca nad przeciwnościami, co go opadły. Zbuduj wokół niego i w środku jego radosną promienistość, która zapowie wyjście jego z martwych mokradeł, co go otaczają. Tego prosimy, w imię Szatana, którego łaski kwitną, którego siła zwycięży! Jako Szatan włada, tak i ten, którego imię jest jak ów dźwięk: Izaak jest naczyniem, którego ciało jest jak ziemia; życie wieczne, świat bez końca! Szem ha-meforasz! Chwała Potępionym! - wypowiedział słowa przysięgi oczekując tego samego od samca, jeszcze miał do niej jedną sprawę.

- Porwanie nam nie wyszło. - odparł, mrużąc ślepia. - Wilk i jego poddupki.
Skrył nutkę gniewu za kąśliwym uśmieszkiem. Nie trwał on jednak zbyt długo na facjacie malamuta, zaraz ustępując miejsca typowemu wyrazowi pyska. Nie ociągał się, bo chciał to załatwić w miarę szybko. Nie wykluczało to jednak poczucia powagi tej sytuacji. Wskoczył na stół.
- Lewa strona szyi. W imię Asmodeusza, Pana Wielkiego, hołd składam z krwi mej! Myśli me są szczytem płonącym, który świeci wybranym pożądaniem momentów uniesienia i wznosi się żarliwie w obrzmiałym napięciu. - przegryzł łapę, pozwalając skapnąć ciepłym kroplom szkarłatnego płynu. - Wielcy bracia nocy, ty, co mnie pocieszysz, który wzlatasz na gorących wichrach Piekieł, który mieszkasz w świątyni diabła; porusz się i pojaw! Pokaż się temu Izaakowi, co żywi zgniłość umysłu napędzającego mamroczące usta kpiące ze sprawiedliwych i mocnych!; Wyrwij ten bełkotliwy język i zamknij gardło. O Kali! Przekłuj płuca jego Izaaka żądłami skorpionów. O Sachmet! Wrzuć substancję jego Izaaka w przeklętą pustkę. O potężny Smoku!
Rzucam w górę dwudzielne widły Piekła, a poświęcenie me przez zemstę na ich zęby wbite w oślepiającym blasku - niech spoczywa!
Szem ha-meforasz! Chwała Potępionym!

Słysząc jego słowa zjeżył się ze złości. Słysząc gdzie i przysięge wypalił mu znak w owym miejscu odrzucając pręt do kąta.
-Masz nowe zadanie, potrzebuje kogoś doświadczonego dlatego zostajesz dowódzcą wojowników. Weź ich w obroty najszybciej jak się da, liczę na ciebie. - po tych słowach znikł.

z.t

Nie zareagował ni gestem, ni słowem, poczuwszy na skórze palący znak. Z krótkiego okresu nieuwagi wyrwał go głos brata. Proponował mu awans na dowódcę wojowników? Nie miał nic przeciwko. Mimo, że dopiero co dołączył w szeregi Demonicznej Armii, już czuł się jej pełnoprawnym członkiem. W sumie, od tej chwili już nim był. Jego pysk udekorował cienki i łagodny uśmiech. Wreszcie będzie mógł chociaż troszeczkę się pobawić. W końcu w stadzie Mglistej Myśli i Płomiennej Duszy większość wysokich stanowisk nie było jeszcze obsadzonych. Chyba.
- Ma się rozumieć. - odpowiedział z niekrytą ekscytacją.
Zaraz po krótkiej wymianie zdań, wyszedł, podążając w stronę drzwi tuż za bratem.
[z.t]