Czarna Rzeka

Jegle natrafiła na rzekę przypadkiem, zwiedzając nowe tereny. Tak, znajomość miejsca, w którym się mieszka to przecież podstawa, a ona będzie tu teraz mieszkać. Przystanęła i westchnęła cicho. Kto by pomyślał, że miejsca przybłęda trafi właśnie tutaj. Ciekawe co robią jej bracia. Nie, nie tęskniła za nimi, przynajmniej nie bardzo, po prostu była ciekawa. Przydałoby się chwilę odpocząć, wałęsa się tutaj od rana. Przysiadła pod jednym z drzew. Wychodziła z założenia, że "co ma być, to będzie", ale mimo to odczuwała pewien niepokój o swoją przyszłość. W końcu nie wie, jak żyje się w dziczy. Nie ma tu śmietników z jedzeniem, a największym zagrożeniem nie są ludzie. Wszystko jest inaczej i miała wrażenie, że przez ten krótki czas spędzony poza miastem nie nauczyła się wystarczająco wiele, by dać sobie w pełni radę. Nagle poczuła się bardzo przytłoczona sytuacją, w której się znalazła.

Samiec z spotkania rodzinnego udał się na tereny stadne, nie wiedzieć czemu i po co tu przyszedł. Przydałoby się coś upolować do stada bo powiedzą że nie wypełniał swoich obowiązków, a przecież zamierzał zajść wysoko prawda? W końcu dotarł nad czarną rzekę, już to kiedyś był nieco dawno temu ale zawsze coś. Do nosa wdarł mu się zapach obcego, po krótkim rozejrzeniu się dostrzegł sylwetkę psa.
-Caligo, czego szukasz na tych terenach? - i tak dość łagodnie go przyjął, w końcu był obcy prawda? Nie przyjęli go jeszcze do stada to też Adek nie był na razie zbyt przychylny do jego osoby.

Do jej nozdrzy dobiegł obcy zapach, zaraz potem zobaczyła sporych rozmiarów psa. Podniosła wyżej głowę, by wyglądać na chociaż odrobinę większą. Na nic się to oczywiście nie zdało. Dokładniej zmierzyła psa wzrokiem.
-To tereny stada. Chcę dołączyć.
Odpowiedziała, bardzo się przy tym starając, by brzmieć pewnie, jakby zupełnie nie była przestraszona czy pełna wątpliwości. "Chcę" cóż, chyba bardziej pasowało "postanowiłam". Nie zakładała, że może zostać przepędzona i jedyne co od stada dostanie to kopniak na drogę. Nie, zdecydowanie nie brała pod uwagę takiej opcji. I wtedy usłyszała krakanie. Podniosła głowę, by mu się przyjrzeć, ale zaciekawienie szybko ustąpiło kolejnej fali niepokoju, gdy wyczuła czyjąś obecność. Nie słyszała, nie widziała, tylko czuła. Spojrzała na psa. Jeśli i on będzie zaniepokojony, naprawdę będzie miała się czym przejmować.

Pies szybko wyczuł obecność strażników oraz kruka, przerzucił jednak szybko spojrzenie na sukę musiała się spieszyć bo może być cienko.
-Musisz odpowiedzieć na zagadkę tego kruka, dostaniesz wtedy pióro. - odpowiedział wskazując pyskiem ptaszysko które siedziało na gałęzi nie daleko nich. Trzeba mówić prosto z mostu a nie owijać w bawełnę bo to nie miało sensu, pies domyślił się po co suka tu przyszła to też nie miał złudzeń co się stanie jak nie odpowie na zagadkę ptaka lub uzna to za żart.

Spojrzała na kruka, potem jeszcze raz na psa, jakby upewniając się, że jednak nie żartuje. Zagadka? Dlaczego akurat zagadka? Nie znała zwyczajów stadnych, może tak to się właśnie robi w tych okolicach. Zamiast sprawności fizycznej, sprawdzają twoją domyślność. No chyba, że czekają na nią jakieś kolejne testy, o których jeszcze nie wie.
-Dobrze, kruku. Zadawaj, rozwiążę każdą zagadkę!
W duchu jednak nie była tego taka pewna. Wcześniej nie miała okazji by bawić się z kimś w zagadki, ale jeśli trzeba, to trzeba.

Bo on wiedział czemu zagadka, w duchu cieszył się że dołączając do stada nie musiał dawać odpowiedzi gdyż zagadki nie były jego mocną stroną. Pies siedział na zadku wsłuchując się w zagadkę, był ciekawy co suka odpowie jednocześnie rozłożył łapy pokazując krukowi że nic nie mówi przecież.

Spuściła łeb, zamyśliła się. Kurczę, może jednak nie powinna od razu mówić, że rozwiąże każdą. W tym zamyśleniu, prawie nieświadomie zaczęła wodzić wzrokiem po okolicy, być może licząc, że coś z otoczenia pomoże jej wpaść na poprawną odpowiedź. Ciekawe ile ma szans? Coś jej mówiło, że jedną. Powinna dobrze to przemyśleć. "Większe od Boga i gorsze od Diabła" postanowiła na razie zostawić tę część zagadki. Nie znała się na bogach, nigdy żadnych nie wyznawała. Za to wiedziała coś o bogatych i biednych! W końcu mieszkało się trochę w mieście. "Biedak tego nie ma, bogacz tego potrzebuje" i mogłaby tutaj wpaść w niemal filozoficzny ton, zupełnie zejść na abstrakcyjne pojęcia uczuć i potrzeb wewnętrznych, gdyby nie ostatnia, chyba najbardziej niepokojąca część. "A jeśli to zjesz umrzesz".
-Nic.
Odpowiedź padła po dłuższej, pełnej wytężonego myślenia chwili. Jegle spojrzała na kruka. Próbowała wyglądać na pewną swojej odpowiedzi, zadowoloną, ale w jej oczach dość wyraźnie błyskał strach przed niepoprawną odpowiedzią.

On pewnie nie ogarnąłby tej zagadki ale to on co poradzić no nie?
-Dałaś radę a to pierwszy krok do sukcesu. - pochwalił sukę, on i chwalenie? Coś mu się chyba stało dziś. Może trza jej pomóc, przeszkolić czy coś? Niby był łowcą ale wskazówki może udzielić czy tym podobne, jedno drugiemu nie wadzi prawda?

Jak tylko ptak przytaknął, na pysku Jegle wykwitł nieco cwaniaczkowaty uśmieszek, zniknęła wcześniejsza niepewność. Zadowolona z siebie podniosła zrzucone jej pióro.
-Jeśli tak bardzo je lubisz, powinieneś dawać trudniejsze zagadki!
Zawołała za odlatującym krukiem. Tak, a teraz może już nigdy się nie przyznawać, że miała z ptasią zagadką poważne problemy. "Zagadka? Pf, no błagam! Każde szczenię by zgadło". Poczuła się dużo lżej niż jeszcze dziesięć minut temu. Jakby z grzbietu spadło jej kilka, poważnych problemów.
-Jestem Jegle. Przyszłam tu z miasta żeby zacząć na czysto.
Tyle powinno wystarczyć na sam początek.

Słysząc słowa suki nie znacznie przewrócił oczami, trochę więcej krzty w sobie młoda. Musiała się jeszcze wiele nauczyć, ale wszystko w swoim czasie.
-Adirael, ja się tu urodziłem. - odparł do suki uśmiechając się, cóż dość mało jak na początek ale nie był typem który wymusza wypowiedzenie się o sobie na innych. Po prostu cierpliwie czekał, nigdy też nie wywnętrzał się bez powodu.
-Mogę ci pomóc jak chcesz. - krótko ale treściwie, wolał prosto z mostu czarno na białym niż rozwodzić się nie potrzebnie przez x czasu nad jednym tematem.

Pomóc? Spojrzała na niego nieco poważniej. Lubiła robić wszystko sama. Dawało jej to satysfakcję i poniekąd spokój ducha. Ale fakt, że sytuacja prawdopodobnie ją przerasta, dotarł do niej już w chwili, gdy przyszła nad rzekę.
-Dziękuję, z pewnością się przyda.
Tym bardziej, że urodził się w stadzie. Jej trzech braci trudno było określić takim mianem, już nie wspominając o różnicach samego środowiska.
-Problem jest taki, że mam strasznie dużo do nauczenia się i nie wiem od czego zacząć, o co pytać.
Wbiła wzrok w otrzymane piórko. Nie myślała o niczym konkretnym. Po protu potrzebowała punktu, na którym mogłaby się skupić w tej mocno dla niej krępującej chwili. Nie można wiedzieć wszystkiego od razu, uczymy się przez całe życie. Często to sobie powtarzała, ale wciąż czuła się źle z "zaciąganiem długu wdzięczności" już na samym starcie.

No tak ale była tutaj nowa więc pomoc każdemu się przydaje nowemu czy staremu bez różnicy. Pewnie gdyby nie pies skończyła by już dawno w paszczy strażników, cud że się tu znalazł dość szybko.
-To zacznij od początku. - skąd miał wiedzieć od czego by chciała zacząć, on wie od czego on by chciał na jej miejscu ale nie będzie nikomu narzucał własnej woli.

No tak, od czegoś trzeba zacząć. Westchnęła.
-Początek jest taki, że nie chcę być darmozjadem. Ale to raczej oczywiste.
Tu zrobiła pauzę, szukając odpowiednich słów dla tego, co chciała przekazać. Nie ma co opowiadać całej historii życia. O tym jak to nie wie dokładnie jak działa podział pracy w stadzie. Jednego była pewna, nikt jej nie będzie tu trzymał jeśli na nic się nie przyda.
-Problem jest taki, że nieszczególnie coś umiem. Całe życie grzebałam w ludzkich śmietnikach, biegałam po mieście, ledwo umiem coś upolować.
Odwróciła głowę, by nie patrzeć na psa. Brak tak podstawowych umiejętności mocno ją żenował.
-Nigdy nie należałam do stara, nie wiem jak to działa w praktyce...

-Każdy teoretycznie pracuje na swój rachunek, ale nikt tu nikogo nie zabija jak zwrócisz się do kogoś o pomoc od tego jesteśmy. - tym różnimy się choćby od krwistych ale to tylko jego przemyślenia.
-Mogę cię poduczyć polowania oraz walki, ale jestem surowy i wymagający. - mruknął, w końcu musiała widzieć na co się piszę nie?

Cóż, łowienie i bronienie to podstawa, każdemu się przyda, a od czegoś trzeba zacząć.
-Nie proszę o taryfę ulgową.
Uśmiechnęła się pod nosem. Im trudniej, tym większa motywacja, by skończyć. Wstała, otrzepała się. "Praca na własny rachunek" to brzmiało dla niej dobrze, prawie jak to, co robiła do tej pory. Może jednak odnajdzie się szybciej, niż z początku myślała?
-To kiedy możemy zacząć?

Czarna ruszyła w kierunku miejsca w którym miała spotkać kruka, i zabrać mu pióro. Kruki były właściwie jej ulubionymi stworzeniami, czarne, sprawiające wrażenie zawsze opanowanych. Miała z nimi wiele wspólnego. Mimo że idąc powinna spoglądać raczej w górę w poszukiwaniach kruka to czarna szła z zawieszoną głową obserwując swoje łapy. Kierowała się węchem i słuchem, wzrok nigdy nie był jej atutem. Teraz praktycznie ślepła. Oczy nie były jej w zasadzie do niczego potrzebne. Dziwne uczucie kazało jej przystanąć pod jednym z drzew, może tu był kruk ? głowę uniosła lekko do góry, rozglądała się za krukiem.

Słysząc jej odpowiedź samiec się tylko uśmiechnął i przytaknął łbem, podobało się mu jej podejście do sprawy i rzeczywiście nie zamierzał popuścić tylko ją nauczyć tego co każdy mglisty powinien umieć, wiedzieć no i nie jako dobrze poznać członka własnego stada.
-W każdej chwili. - opowiedział jej szczerze, nie miał nic innego do roboty a i tak musiał upolować coś dla stada w końcu był łowcą to będzie pożyteczne z obowiązkiem.

Przybyła tu powoli, prowadząc Hanę przy sobie.
— I jesteśmy ... — uśmiechnęła się łagodnie, stając jednak nagle, gdy dostrzegła również inne psy gromadzące się przy rzece. Jednym z nich był jej syn, więc odetchnęła w duchu z ulgą.

Podążałam zwinnym krokiem za Fabienne. Muszę przyznać, że nawet jak szła powoli to ja musiałam iść trochę szybciej. Może przez to, że byłam stosunkowo o wiele mniejsza i do tego ona była borzojem. Jednak to był tylko szczegół, bo w końcu dotarłyśmy. Uśmiechnęłam się do niej, rozglądając niepewnie. Od razu jak wkroczyłyśmy do tego miejsca dostrzegłam suczkę kelpie i jakiegoś psa. Podwinęłam automatycznie ogon, zmniejszając swe rozmiary jeszcze bardziej, kiedy się trochę skuliłam. Jednak nadal bacznie się rozglądałam szukając tego czegoś lub kogoś z kim mogłabym porozmawiać o wstąpieniu do stada.

-Znakomicie!
Dość się już tutaj nasiedziała i namyślała nad ptasimi zagadkami. Czas rozprostować kości. I gdy już miała obwieścić, że jest gotowa do wymarszu, pojawiły się inne psy. Zmrużyła oczy, zmierzyła je wzrokiem.
-To Mgliści czy też nowi?
Zapytała Adiraela. Tak czy owak chyba powinna się przedstawić, ale wolała na wstępie wiedzieć z kim ma do czynienia i na czym stoi. Wciąż badała wzrokiem nieznajome psy, specjalnie się przy tym nie kryjąc.

Pies wstał słysząc jej odpowiedź lepiej zabrać się za w czasu, potem może braknąc czasu i co wtedy. Zrobił kilka kroków dostrzegając matkę i nowe psy, skinął jej pyskiem.
-A pachną mglistymi?. - zadawała durne pytania, wystarczyło pomyśleć, jedynie Fab pachniała jak pies to logiczne że była mglistą pies wyszedł.

z.t

Nie odpowiedziała na jego słowa. Jedynie przewróciła oczami, gdy pies ruszył już przodem. Teraz, gdy o tym powiedział, zwróciła uwagę na różnice w zapachach. Ech, lepiej go zapamiętać i w przyszłości dobrze wiedzieć, jak pachną mgliści. Ruszyła za psem, patrząc się na niego trochę spod byka. Najwyraźniej brak taryfy ulgowej tyczy się nie tylko polowań. No nic to. Skinęła jeszcze głową pozostałym obecnym i przyspieszyła kroku, by w miarę zrównać się z psem. Postanowiła w przyszłości zadawać mniej pytań.

[zt]