Krwawa Rzeka

Przybył na tereny stada. Musiał odnaleźć resztę rodziny, ale mogą nie chcieć przyjść. Cicho westchnął i usadł na ziemi. Nie przejmował się krwistą rzeką, w które można napić lub wziąć kąpiel.

Po drugiej stronie rzeki kroczył Icarus, który prowadzony był przeczuciem. Przeczuciem, że nad krwawą rzeką znajdzie jakieś istnienie. Stanął nad brzegiem wpatrując się w szkarłat wody, który potęgował tylko uczucie głodu. Zniżył łeb i dotknął ozorem taflę wody po czym wypuścił ciepłe powietrze z nozdrzy. To nie jucha. Nie spodziewał się, że to poidło dla krwiopijców, ale miał taką nadzieję. Wkroczył w głąb rzeki z zamiarem przejścia na drugi brzeg. Widział na nim innego psa, który nie zdwał sobie sprawy z jego obecności. Zniżył czerep, który zwisał tuż nad taflą i przedzierał się. Pewnie będzie wyglądał jak umorusany krwią, jak gdyby co dopiero przed chwilą skończył krwawą rzeź.
Wkrótce dotarł na miejsce i wyszedł na ląd ociekając czerwoną cieczą.

Nieopodal zauważył psa ociekający krwią. Rozkoszny widok. Szkoda, że nie jest samicą, bo z chęcią by zlizał.
-Witaj. - powiedział do psa zaczynając konwersację, bo cisza bywa nudna, a czasami lepiej dowiedzieć się od swych rówieśników, nawet należący do tej samego stada. Po spotkaniu rodzicielki uspokoił swoje serce i i złość zniknęła.

Gdyby mógł czytać w myślach samca pewnie zaśmiałby się, a następnie zaklął na niego siarczyście. Pewnie byłby rozczarowany, że szkarłatna ciecz nie była krwią, a zwyczajną wodą. Sam też nie był tym faktem zadowolony. Dziwne mają zachcianki, nie ma co.
- Zaczynasz rozmowę w tak banalny sposób. Skąd pewność, że nie ociekam krwią i wracam z rzezi szukać następnych ofiar? - mruknął do psa obserwując go uważnie. Nie wiedział jakie zamiary ma młodzik, w każdej chwili mogło mu strzelić coś do głowy. Nie chciałby marnować energii.
Usiadł nieopodal nadal wlepiając jasne ślepia w osobę psa, chcą jakby dowiedzieć się więcej i prześwietlić go dobierając się aż do duszy. O ile ją miał.

-Gdybyś poszukiwał ofiar to byś od razu rzuciłbyś się na mnie. Raczej polowanie czyjąś na krew to moja działka. A poza tym to woda, a nie krew - rzekłwszy te słowa uśmiechnął się złowieszczo. Szukał odpowiedniego momentu, żeby nawiązać odpowiedni kontakt z psem. Pomijając, że userka chciała napisać wilkiem, a nie psem xd. For usiadł na przeciw psa gotów zaryzykować, bo bez ryzyka nie ma życia.

- Nie zaatakowałem cię od razu, więc myślisz, że jesteś bezpieczny? Śmieszne. Tylko uśpiłem twoją czujność. Zresztą nie ty jedyny jesteś i n n y. - wydał z siebie nieprzyjemny charkot wlepiając oczęta w osobę... psa? To co powiedział było sprzeczne z tym założeniem. Picie krwi było jego działką?
Wampir.
Kolejny? Kolejny czyhający na swe ofiary cholerny krwiopijca pozbawiony kręgosłupa moralnego. Nie. Nie wszyscy tacy byli. Niektórzy przestawili się na krew zwierzęcą. Może nie była tak sycąca i smaczna jak psia, ale wystarczała na krótki okres czasu. Później znów były łowy. Znał to, tyle, że nie był wampirem. Ciekawił go tylko jeden fakt... przecież nieśmiertelni nie posiadają czynnego organu pompującego krew, a w tym przypadku wyraźnie coś słyszał. - Jeśli jesteś pijawką to dlaczego słyszę kołatanie serca?
Może to nie do końca czysta krew.

Słysząc słowo pijawka wydobył warknięcie. Nie będzie dawał siebie obrażać.
Nie jest wampirem, ale pół wampirem.
-A czemu wyczuwam, że twoja krew jest taka smaczna i inna? - rzucił retoryczne pytanie. Jego serce jest inne od normalnego psa. Przed chwila odnalazł matkę i może dlatego.
-Doprawdy o ile się nie mylę należymy do tego samego stada, więc może któregoś dnia zabawimy się razem podczas tortur nad jakąś ofiarą? - zaproponował z uśmiechem na pysku.

- Ja nie mam krwi. - wymruczał obojętnie obrzucając psa chłodnym spojrzeniem. - Radzę nie próbować bo zgnijesz od wewnątrz. - skwitował i rzucił. Odwrócił łeb w bok patrząc na horyzont. Słońce już zaszło, a niebo przejął księżyc oświecając czerń rozległego ziemskiego sufitu, czy też niebiańskiej podłogi. Właściwie nie miał szans na znalezienie się w raju, już dawno powinien być siedem metrów pod ziemią pochłonięty przez piekielne czeluści.
- Nie wypada mi odmówić. Sęk w tym, że ta dusza nie będzie mi nic winna - coś ty taki przewrażliwiony? Zawsze taki byłeś. - Może kiedyś się skuszę, niech wiedzą co to strach. - ile w tym prawdy, a ile fałszu wampir musiał ocenić sam. Niech wie jednak, że Icarus ma swoje zasady i nawet jeśli zdecyduje się na porwanie to pewnych granic nie przekroczy nigdy.

- Ja nie mam krwi. - wymruczał obojętnie obrzucając psa chłodnym spojrzeniem. - Radzę nie próbować bo zgnijesz od wewnątrz. - skwitował i rzucił. Odwrócił łeb w bok patrząc na horyzont. Słońce już zaszło, a niebo przejął księżyc oświecając czerń rozległego ziemskiego sufitu, czy też niebiańskiej podłogi. Właściwie nie miał szans na znalezienie się w raju, już dawno powinien być siedem metrów pod ziemią pochłonięty przez piekielne czeluści. A może nawet tam nie trafi?
- Nie wypada mi odmówić. Sęk w tym, że ta dusza nie będzie mi nic winna - coś ty taki przewrażliwiony? Zawsze taki byłeś. - Może kiedyś się skuszę, niech wiedzą co to strach. - ile w tym prawdy, a ile fałszu wampir musiał ocenić sam. Niech wie jednak, że Icarus ma swoje zasady i nawet jeśli zdecyduje się na porwanie to pewnych granic nie przekroczy nigdy.

-Niech czują na własnej skórze czym są istoty, o których mało wiedzą. - powiedział zimnym tonem głosu jak na wampira, czy pół wampira przystało. For siedział całkowicie zamyślony swoją przeszłością. Zastanawiał się gdzie jest jego siostra. Jeśli ktoś ją spróbuje skrzywdzić to zostanie skrzywdzony. Brutalnie.
-Jak cię zwą, nieznajomy. - rzekł do niego.

- Cieszysz się, że jesteś tym czymś?
Osobiście nienawidził stworzenia, które uczyniło go tym czym jest. Unikał potworów, a sam się nim stał w tak żałosny sposób. Próbował uciszyć w sobie instynkt, dlatego jeszcze nie stał się niecywilizowanym żądnym krwi umarlakiem, który tylko pełza po tym padole mając jeden cel - jeść. Wiedział, że to prędzej czy później może nastąpić, ile rozwijał się wirus w ciele, aby dojść do końcowego stadium, już nie. Właściwie nie liczył czasu, przyzwyczaił się już do ograniczeń, jak i większych możliwości, które niosła ze sobą choroba. Tylko, że wolałby być normalnym psem, a nie bestią. Jak znajdzie żywego trupa, który przemienił go w potwora to osobiście rozszarpie go i spali.
Potrząsnął łeb aby odgonić myśli i zerknął na samca. Zmrużył oczęta i wychrypiał w jego stronę.
- Icarus.
Przecież to nie było tajemnicą, prawda? A jeśli to do szczęścia mu potrzebne.

-Zależy od pewnym sytuacji. - odpowiedział Icariusowi. For przymrużył oczy czując lekkie zmęczenie, ale temu się nie podda. Otworzył ślepiaj i spoglądał na towarzysza.
-Forneus. - przedstawił się. Dla niego imię to też nie tajemnica, a zwłaszcza pośród swoich. U innych nie ujawnia. Zwłaszcza własnej rodziny. Jako pół wampir miał potrzebę picia krwi, ale umiał się kontrolować od rzucienia na ofiarę, bo po co tak atakować?

- Na przykład? - drążył temat powoli, chcąc się dowiedzieć więcej na temat spojrzenia psa na tę całą zaistniałą sytuację. Może i to niestosowne tak wypytywać go o to, ale w tym momencie nie interesowało go to zbytnio, zresztą mało co interesowały go uczucia innych. Taki już był - niesamowicie gruboskórny. Odsunął niektóre uczucia na bok bo tak mu było łatwiej. Wszystko tłumaczył swoim stanem i instynktem bestii nad którym czasami nie mógł zapanować. - Właściwie czym różni się pół wampir od wampira, hmm? - nigdy nie zagłębiał się w historię krwiopijców, czuł do nich jakąś niewytłumaczalną niechęć. Może dlatego, że byli tak złudnie podobni do jego osoby. Oczywiście różnili się, tak, ale mieli coś wspólnego, a jak mógł zaakceptować ich jeśli nie akceptował samego siebie?

No to walnął jak z armaty tym pytaniem. Nadal siedział skupiony na towarzyszu.
-Pół wampir nie ma takiej ochoty na picie krwi. - powiedział tylko tyle i więcej danych nie zdradzi. Niech sam sobie odkrywa czym sobie różnią. Wiele istot ma wręt do krwipijców i dlatego bycie nim to przekleństwo. Niestety.
-Póki nie mam ochoty na jedzenie i odczuwam potrzeby picia. - powiedział tylko tyle.
-A jak jest z tobą? Nie odrzuwasz chęci zaatakowania mnie? Nie chce mieć zabić dla mięsa czy czegoś tam? - zaczał zadawac mnóstwo pytań, bo teraz jego kolej, nieprawdaż?

Właściwie pół wampiry chyba mogły odżywiać się krwią jak i normalnym pokarmem. Tak przynajmniej sądził. Nie był jednak specjalistą od istot innych od całej reszty - w ich świat wkroczył dopiero niedawno, dosyć gwałtownie, a już ma ochotę wyjść i uciec jak najdalej od nich wszystkich.
- To chyba lepiej dla mnie co? - czuć było ironię w jego głosie. Puchatym ogonem przeciągnął po ziemi przy okazji odsłaniając łapę w której widać było ścięgna jak i biel kości. Nie przeszkadzało mu to, przyzwyczaił się już, ale większość których spotkał po prostu to przerażało. Jakby cały gnił pewnie zareagowaliby jeszcze drastyczniej.
- Nie. Niedawno się pożywiałem - specjalnie nie powiedział jadłem. Dla niego była widoczna różnica między jedzeniem, a pożywianiem się czy żerowaniem. Ogółem widok Icarusa nad zwłokami nie jest zbyt przyjemny i lepiej omijać go wtedy szerokim łukiem. - Tylko, że muszę jeść częściej. Ciekawe kiedy następna pora karmienia - wyszczerzył kły w szaleńczym uśmiechu. Źle mu z oka patrzy.

-Miło się rozmawiało, ale czas nagli, więc wybacz muszę cię opuścić. - powiedział do niego i po tych słowa wyszedł. NMMT

Zaśmiał się. Spieszy mu się tak? Czyżby wampiry nie miały na załatwienie spraw całej wieczności?
Tak, wieczność.
Wybył.
[zt]

Zabawne. Nawet bardzo.
Czarny pies kroczył po śniegu pozostawiając na puchu niewielkie wgłębienia. Zatrzymał się dopiero gdy doszedł do szkarłatnej wody. Chociaż jego futro jak zwykle było czarne, niemal nieskazitelne gdyby przyjrzeć się lepiej Winter wyglądał innaczej - sama jego postać; pysk zwykle udekorowany cwaniackim uśmiechem teraz pozostał beznamiętny, zamyślony, może nawet smutny. Krwisty spoglądał na czerwoną rzekę, a jego pierś pod wpływem głębokiego oddechu uniosła się do góry i z powrotem opadła. Gdyby ktoś się przyglądał, pewnie zauważyłby że mimo jego zielonkawo-brązowych tęczówek, białka oczu były zaczerwienione. Winter znów westchnął wypuszczając z pyska obłoczek pary.

Malamut ponownie wlazł na tereny stadne on jeszcze trochę i tu zamieszka no bez jaj. Kiedy szedł ponownie nad rzekę w pewnym momencie wyczuł znajomy zapach. Dlatego przystanąłby się rozejrzeć, po chwili dostrzegł znajomą czarną postać do której się zbliżył.
-Sinevo, Winter? - tez pies zarazem był jego sprzymierzeńcem jak i największym rywalem do gry o tron. Myślał przez pewien czas że samiec zaginął lub co gorsza zginął ale jak widać żyję co Amo przyjął ni to dobrze ni to źle.

-Ja. - odparł spokojnie obracając się do tyłu by spojrzeć na malamuta. -Witaj Asmodeuszu. - sapnął, jednak na jego pysku nawet na chwilę nie zawitał typowy dla psa cwaniacki uśmieszek. Po chwili obrócił pysk na prawo spoglądając na szkarłatną wodę. -Zawsze mnie interesowała... Zabawne, prawda? - rzucił wydając z siebie ciche, krótkie westchnięcie. W tym właśnie momencie oczy czarnego spoczęły na licu Alfy. Były zaczerwienione - zupełnie jak u kogoś kto miał depresję lub długo nie spał. Albo to i to. Obłoczek pary znów uniósł się w powietrzu nad łbem Wintera. -Alfa czy Beta? - rzucił w prost oblizując pysk.

Malamut zmierzył psa wzrokiem, tak długo go nie widział że prawie zapomniał jak on wygląda no bez jaj. Cóż nie wnikał w relacje Wintera ani w jego życie to też pozostał obojętny na jego uśmieszki czy słowa. Spojrzał kątem oka na tą samą wodę co Winter, cóż rzeka jak rzeka nic nadzwyczajnego ale i tych słów nie skomentował.
-Ja? To co zwykle Winterze alfa. - odpowiedział na jego słowa dopiero teraz. Malamut przywykł do dziwnych widoków u psów jak ran czy oczu nie zdziwiło go by nawet to jakby ich nie miał.
-Wróciłeś po? - domyślał się po co ale chciał to od niego usłyszeć.

Czemu edytowałaś post?

-Wróciłem by dołączyć do Krwawej Pieśni. - odparł spokojnie. Miał nadzieję na jak najszybszy koniec tej rozmowy, choć przewidując zachowanie Asmodeusza potrwa to jeszcze pewien okres czasu. Odetchnął znów wypuszczając obłoczek pary, który zaraz uniósł się w powietrze znikając.
Alpha pa­nuje, ale nie rządzi, Asmodeuszu - choć zwracając się do towarzysza, nie wypowiedział tych słów na głos. Miał krwistemu parę rzeczy do przekazania, jednak wolał poczekać na odpowiedni moment. Czarny usiadł na ziemi, w taki sposób że zimny, ostry wiatr poruszył jego futrem bardziej ukazując krew, która była na nim zaschnięta. Blizna przecinająca serce błysnęła, a potem znów zniknęła w ciemności. Winter spoglądał na Asmodeusza oczekując jedynie jego odpowiedzi; niczego więcej.
-Pamiętaj. W grze o tron wygrywa się albo umiera. Nie ma walk nierozegranych. - rzekł nawiązując kontakt wzrokowy z Alfą.

-Domyśliłem się, jednak chciałem to usłyszeć. - odparł by na kilka sekund przenieść wzrok na rzekę, cóż nawet powrót czarnucha ma swoje plusy jako doświadczony członek może odciążyć malamuta w kilku sprawach choć zobaczy się. Ostatnio każdy ma jakieś obiekcje co do jego władzy, ale co każdy z nich zrobił? O ile pamięć go nie myli Winter na tym stanowisku za wiele nie osiągnął nie wspominając o jego synu.
-Zabawne że akurat ty to mówisz, gdy miałeś tron w zasięgu łapy odszedłeś a twój syn nie potrafił utrzymać nawet tej siły. - nie wspominając że znikł lub uciekł jak kto woli jak zwykły tchórz, zdziwi się że syn przejął po nim władzę? Jakoś go to rybka, malamut podniósł się z ziemi by ruszyć w drogę powrotną ale jednak na sekundę jeszcze się odwrócił.
-Wykaż się a zostaniesz ponownie oznakowany, witaj w domu. - mruknął z uśmiechem na pysku po czym ostatecznie znikł.

z.t

Nie odezwał się, słuchając wypowiedzi Asmodeusza. Gdy malamut odszedł i czarny ruszył z ziemi znikając między drzewami.

zt