Szkliste Jezioro

-Yato- mruknął szybko, wzrok przenosząc na coś, co chowało się w pokrywie śnieżnej. Wyczuwając woń Krwistych, zniesmaczony podniósł łeb, marszcząc brwi.
- Bawisz się w pożal Boże szpiega?-warknął dostatecznie głośno, by ów osobnik zdołał usłyszeć.

Kiedy usłyszała głos, nagle wzdrygnęła się. Zmarszczyła czoło równocześnie zastanawiając się, co zrobić w obecnej sytuacji.
- Nie. - syknęła krótko. Nie odpowiadało jej za bardzo przebywanie w towarzystwie mglistych. Wiedziała, do czego są zdolni, chociaż była jeszcze młoda. Wstała z ukrycia i przeszła kawałek, zachowując bezpieczną odległość. Zlustrowała wzrokiem oba psy. Pies, ten który się odezwał, był czarny jak smoła. Wyglądał na większego niż przeciętny pies, na silniejszego także... chwila.. czy tę istotę można nazwać psem? Czy to aby nie... wilk? Nie, taka możliwość nie wchodziłą w grę. Wilde Hunde to kraina psów. Następnie zlustrowała wzrokiem sukę; wyglądała na borderkę. Oblizała nerwowo pysk przenosząc wzrok ponownie na czarnucha. Pies czy wilk? Milczała cały czas.

Suczka przeniosła wzrok na Krwistą. Dopiero teraz ją zauważyła. Przeklinała siebie za nieuwagę. Co by było gdyby była tu sama? Pewnie wciąż byłaby nieświadoma zagrożenia. Na jej pysku wciąż tkwił obojętny wyraz. Zlustrowała wzrokiem suczkę. Husky, dość młoda. Wtem coś poruszyło się gdzieś na prawo od nich. A może tylko jej się wydawało? Tak czy inaczej, warto byłoby sprawdzić. Borderowata cichym krokiem poszła w tamtym kierunku.

zt.

Podszedł bliżej samicy, ignorując odejście Somethy.
-Pewnie się zastanawiasz, co robi wilk w tej krainie- warknął, oblizując pysk- a wiesz do czego jesteśmy zdolni?- zjeżył sierść, wyjmując trzy liny... co zrobi? Zacznie uciekać w popłochu?

Również zignorowała odejście borderki. Teraz wiedziała już, że czarnuch był wilkiem. I zbliżył się na niebezpieczną odległość.. do tego trzymał liny.. Położyła uszy po sobie a z jej gardzieli wydobył się głuchy warkot. Bała się? Możliwe.. Nie zamierzała jednak uciekać w popłochu. To nie w jej stylu, była krwistą. Miała też szacunek dla siebie i dumę. Odsunęła się ponownie na odległość co najmniej metra. Obserwowała uważnie poczynania mglistego, by uniknąć ataku. Może jeśli uda jej się obrać odpowiednią taktykę i wyjść z tejże sytuacji bez szwanku? Cóż, ona nie znała zwyczajów istot zwanych wilkami, tym bardziej że była młoda...

-Czyżbyś się bała?- zakpił, machając z wolna ogonem.  
W pewnej chwil zaczął ją wolno okrążać, co mogło wzbudzać u samicy panikę... cóż, już było za późno na ucieczkę.
Rzucił się na ową sukę, a jeśli mu się to udało, przygniótł ją mocno do ziemi, by po chwili wgryźć się w szyję; nie chciał jej jednak ranić, o prostu pragnął ją unieruchomić...

Warknęła obracając się w miejscu, gdy wilk ją okrążał. Czy się bała? Ciekawe... Nagle mglisty skoczył na nią. Była jednak na to przygotowana. W porę umknęła w bok, pozostawiając samcowi upadek na podłoże.
- Ja? Skądże. - syknęła kpiąco. Momentalnie po uniknięciu ataku odskoczyła, by znaleźć się w odległości kilku metrów. Równocześnie była w dobrej na ucieczkę odległości. Czy skorzysta z okazji? Nie chciała ewentualnie kończyć swojego dzieciństwa zbyt szybko...

Nie poddał się jednak; odwrócił się, po czym podbiegając narzucił na nią dwie liny, zaciskając je mocno na jej szyi , by po chwili na nią wskoczyć, przygniatając ją do ziemi.
-Kłamiesz!-

Niestety, nie skorzystała z szansy na ucieczkę. Przez to na jej szyi były teraz zaciśnięte dwie liny, a ona sama przygnieciona do ziemi przez postać wilka. Warknęła, próbując wypełznąć spod ciała mglistego.
- Nie. Ty chcesz, by tak było. - syknęła drwiąco. Bojąc się, sprawiałaby satysfakcję wrogowi.
Udało jej się wygiąć w odpowiedni sposób, by zaatakować. Błyskawicznie zatopiła kły w boku czarnego. Zacisnęła paszczę, i ani myślała puszczać. Co zrobi mglisty? Może ucieknie? O tym to ona marzyła...

Miałby uciekać? Przed kim? Nią? Zrobiłby to pewnie jakiś nieudacznik, tuman, ale nie on.
- I tak będzie- warknął, wbijając zęby w jej lewą łopatkę. Samica jednak nie miała zamiaru leżeć bezczynnie; poczuł ból w okolicy karku, który narastał co sekundę. Zwolnił ucisk, mamrocząc z bólu. Mogła poczuć, jak samiec zsuwa się z niej delikatnie, jednak wciąż na nią napierał.  To jednak nie wystarczyło żeby go powstrzymać, skierował kły na pysk suki, zatapiając je bezlitośnie, co zapewne spowodowało u niej pęknięcie kości nosowej. Puścił jednak, szybko obwiązując jej łapy liną.

Wilk zacisnął kły na jej lewej łopatce, a ona odwdzięczyła mu się wgryzając w jego bok. Poczuła, że samiec delikatnie się z niej zsuwa, jednak nie miała możliwości uskoczyć. Nagle w jej pysku zatopiły się zęby mglistego. Można było usłyszeć pęknięcie - tak jak chciał czarnuch, jej kość nosowa pękła, jednocześnie pozbawiając jej możliwości bronienia się pyskiem. Zdezorientowana leżała chwilę na ziemi, bo ból nie ustępował. Warknęła, kiedy poczuła że jej łapy są związane. Machała nimi na wszystkie strony, próbując poluzować uwiąz a następnie go zdjąć. Jej głowa leżała na ziemi, gdyż nie miała nawet siły jej podnieś, tak nieznośny był ból.
- Nie. - warknęła do niego, mimo bólu szczęki.

Nie chcąc dalej się bawić, obwiązał jej tylne nogi, po czym narzucił samicę na grzbiet.

z.t

Dała się wynieść, bo nie dałaby rady iść ze związanymi łapami.

z/t

Siedziałam wpatrując się w moje odbicie. Zastanawiając się nad sensem życia i śmierci. Jednak niestety moje głębokie rozmyślenia przerywały wspomnienie o tym jak skakałam po kwiecistych łąkach, bawiłam się z przyjaciółmi. Te przemyślenia nie pasowały do mnie, ale każdy ma taką chwilę kiedy wreszcie musi coś zrozumieć. Myślałam, myślałam aż wreszcie pomyślałam o kwiatkach i mój rozumek na tym się skupiła. Po jakiś piętnastu minutach nadwyrężania mego mózgu zachciało mi się biegać. Tak. Bieganie jest świetne. W jednej sekundzie wstałam i zaczęłam truchtać po dość małym skrawku ziemi. Był za mały. Nie mogłam się bawić. Rozpacz wypełniła moje serce. Więc wpadłam na pomysł napicia się wody. Była czysta, na pewno zdatna do picia. Wzięłam jeden łyk, drugi.
- Dobra. Przyznam szczerze dobra!- prowadziłam "bardzo ciekawy" monolog.- Napiję się jeszcze.
Próbowałam bawić się wodą, troszkę drzewami obok, ale oszukiwałam samą siebie. Nudziło mi się. Przyszłam tu sama i będę sama. O mój Boże! Mam dość siedzenia samemu. Postanowiłam zabić nudę dziesięcio minutową drzemką. Po jakiś piętnastu minutach wstałam tylko jeszcze bardziej osowiała. Usiadłam nad brzegiem jeziorka wpatrując się w me odbicie.

Malinos ponownie krążył po krainie, chyba z nudów albo w poszukiwaniu rozrywki/towarzystwa udał się na tereny otwarte do zielonego zakątka. Jego nogi poniosły go aż tutaj nad szkliste jezioro, do jego nosa od razu wdarł się mu obcy zapach postanowił się temu bliżej przyjrzeć. Po kilku krokach dotarł ostatecznie do źródła zapachu dostrzegając nie wielką kulkę na śniegu.
-Caligo. - mruknął w kierunku suczki patrząc na nią z góry, cóż prócz zapachu płomiennych wyczuwał od niej cieczkę ale nie robiło to na nim szczególnego wrażenia szło myśleć że jakiś taki aseksualny czy coś.

Wyczuwałam zapach kogoś innego. Później wydawało mi się, że kogoś słyszę. Liczyłam na dobrą zabawę. Po paru sekundach stanął nade mną dorodny samiec. Przywitał się ze mną. Z miłą chęcią bym z nim porozmawiała może jest ciekawą personą?
- Witam! Jak na ciebie wołają? Jam jest Nyksik.- mówiłam z uśmiechem na twarzy. Mam nadzieje, że zostanie na dłużej i wreszcie przestanie mi się nudzić. Nie obraziłabym się, gdyby był na jakiś wyprawach może by mi o nich opowiedział. Oczekując na jego odpowiedź przeanalizowałam jego wygląd. Był dobrze zbudowany. Mam nadzieję, że jest nastawiony przyjaźnie. Walka z nim była by trudna, bardzo trudna. Chce mu zadać naprawdę wiele pytań, ale na razie muszę czekać na to co powie na pytanie numer jeden. Czekając na odpowiedź wstałam, stanęłam tak by patrzeć się w jego oczy. Gdy już się odpowiednio ustawiłam. Zaczęłam oczekiwać.

Samiec z pewnością mógł zgotować jej dobrą zabawę pytanie czy ona tego chciała? Nevis do nudnych nie należał, choćby przez posiadanie demona już był ciekawy ale suka nie mogła tego wiedzieć przynajmniej nie na pierwszy rzut oka.
-Nevis, nie bezpiecznie włóczyć się tu samej. - mruknął przenosząc na moment wzrok gdzieś ponad sukę na horyzont. Samcowi podobnie jak suce brakowało rozrywki, szkoda że mieli różny pogląd na to jak można spędzić miło czas. Pierwszy raz widział takiego kurdupla na oczy, nie licząc oczywiście szczeniąt ale suka nie wyglądała na aż tak młodą była może w jego wieku może starsza lub młodsza kto to wiedział. Powrócił na nią spojrzeniem dopiero wtedy gdy zaczęła robić śmieszne wygibasy, nawet jak siedział ciężko było jej dorównać mu tak by patrzeć w oczy.

Czyli już wiem jak ma na imię. Wydaje mi się dość tajemniczy. Tylko dlaczego powiedział,że to niebezpieczne. Wiem co mu odpowiem. Moje pewność siebie zaczęła mówić:
- Nie boję się. Co mi ktoś może zrobić. Najwyżej się obronię. Wydaje się to być bezpieczna okolica.- mówiłam z przekonaniem. Sądzę, że on mi nic nie zrobi, chyba. Ne wydaje się wrogo nastawiony. Mam nadzieję, że to nie są pozory. Chciałabym porozmawiać, poznać kogoś trochę. Może miło się będziemy bawić. Jednak z drugiej strony... Siedzę nad jeziorkiem i pojawia się pies. Nie znam go, jest dużo większy ode mnie, ale chyba nie mam się czego bać. Przecież większość psów nie chodzi nad jezioro żeby kogoś skrzywdzić, chyba. Ja swoje powiedziałam teraz, czy ta rozmowa będzie miła zależy od niego. Pozostało tylko czekać na dalszy przebieg rozmowy.

Zbyt wysoka pewność siebie bywa zgubna, szczególnie w przypadku małej suczki mierzącej do kogoś kto przerasta ją z 2 razy co najmniej. Wargi malinosa delikatnie drgnęły ukazując na jego pysku lekki uśmiech, może trza jej pokazać że nie jest zbyt bezpiecznie?
-Błędem jest się nie bać w krainie gdzie każdy może zrobić ci krzywdę. - uśmiechnął się nieco bardziej przerażająco, pies sięgnął łapą do fiolki która obijała się z każdym ruchem o jego muskularną pierś. Otworzył lekko wieczko by po chwili z ziemi wyłoniły się masywne cierniste pnącza które boleśnie wpiły się w skórę suki uniemożliwiając jej jaki kolwiek ruch. Faktycznie samiec nie był wrogo nastawiony ale nie mógł sobie odmówić przyjemności, w końcu trochę zabawy nikomu jeszcze nie zaszkodziło prawda? Teraz suka tak na prawdę poza gadką nie może nic zrobić, była unieruchomiona a za moment zostanie stąd mówiąc grzecznie wytargana.

Za nim mi odpowiedział na jego ustach pojawił się uśmiech może szyderczy, kto wie? Jednak to co powiedział zaniepokoiło mnie dość mocno. Czy to miało być ostrzeżenie z jego strony? W tamtej chwili nie widziałam tego. Parę sekund później już tak. Gdy uśmiechną się złośliwie zaczęłam czuć strach. Najbardziej się bałam gdy do łapy wziął fiolkę. Nic w tedy nie myślałam. Nie miałam kiedy. To działo się tak szybko. W ciągu kilku sekund nie mogłam się ruszyć. Jedyne co mogłam to mówić, krzyczeć, kłócić się. Przecież nie będę pokornie się kulić. Zaczęłam wrzeszczeć na cały głos:
- Co ty do cholery wyprawiasz?! Za kogo ty się w ogóle uważasz, co?! Kim jesteś?! Spotka Cie za to kara jeszcze się przekonasz!- nie mogłam uwierzyć! Po co on to robi? Myliłam się co do niego, myślała, że chwilę pogadamy i tyle. Po co urządza ten cyrk?! Zadawałam sobie wiele pytań, na których odpowiedzi nie znam. Miałam do siebie wyrzuty sumienia. Tak mi się nudziło. No, teraz coś czuje nudno nie będzie. Mam nadzieje, że jak mi odpowie dowiem się co zamierza mi zrobić. Nigdy nie czułam takiego bólu. On jest jakimś zwyrodnialcem. Próbowałam się ruszać, ale każdy ruch był uniemożliwiony i wbite pnącza strasznie mnie raniły. Pozostało mi czekać na jego ruch. Nie! Nie mogę tak myśleć! Muszę walczyć.
- Tylko mnie tknij! A pożałujesz! Kiedyś się z tego uwolnię i to ty będziesz w mojej sytuacji draniu! Nienawidzę takich jak ty. Myślicie sobie, że możecie robić co chcecie! Grubo się mylicie! Kiedyś spotka was, takich ja ty zasłużona kara! Rozumiesz?! Czy twoje mięśnie zarosły Ci mózg i tak małych rozmiarów?- krzyczałam jak opętana nie mogąc przestać. Powstrzymywałam się by nie wyzywać go, lekko mówiąc niekulturalnie. Zamilkłam na chwilkę niech się ten "potwór" wypowie. Teraz czekam.

Prawidłowo że suka zaczęła się obawiać, a to dopiero początek tego co ją spotka.
-Nie ośmieszaj się, to was spotka szybki koniec. - parsknął wręcz śmiechem, Pnącza dość solidnie trzymały sukę, pies podszedł do niej bez obaw gdyż i tak nie mogła się ruszyć.
-Co mi możesz zrobić kurduplu? - suka mogła poczuć ból w okolicach skroni który powinien zwalić ją z nóg, jeśli jej nie powalił jeden dostała drugi aż do skutku, za pewne jednak jedno powinno ją powalić kamień był ciężki a zamachnął się porządnie. Miała zostać otumianona, stracić przytomność ale jednak nie zabić. W końcu gdy była nie przytomna została spętana i wytaszczona stąd.

z.t

(Ym. Nie możesz jej porwać. Nie ma 40 postów, w tym 15 fabularnych. A zgody nie wyraziła.)

Spokojnie zaufajcie mi, nic jej się nie stanie i nie trafi do lochów zobaczycie jak odpiszę - po prostu nutka zaufania. - sory za off wyjaśniam sytuacje.

od razu post - tereny płomiennych

Dumnym i powolnym krokiem, jak na arystokratę przystało, przybył nad brzeg zbiornika i posadził swój zacny tyłek na ziemi.
- Zaiste, godne mnie miejsce. - bo przecież nie każde miejsce jest odpowiednie dla takiej narcystycznej i zaiste arystokratycznej kluski jaką jest Narcyz!
I siedział, nic wiecej nie robiąc, jedynie z dumnie podniesioną głową obserwował otoczenie.