Stara Cytadela

Może w pewnym sensie zabrała mu dziecko kto wie? Słysząc jej słowa uniósł nie znacznie jeden brew do góry, zaśmiał się krótko.
-Mnie ciężko upić. - prawie zabiła alfę co ciekawe nie walcząc z nim a jedynie trunkiem który sam sobie wcześniej otwarł i dobijając słowami wypowiedzianymi z jej ust. Obserwując sukę tylko zrodził mu się nikły plan w łbie, w sumie jemu dwa razy nie trzeba było mówić nie? Złapał w pysk jeszcze jedną butelkę a drugą wziął sam, po czym wskazał suce schody prowadzące ku górze. Będzie się działo :D
-Forneus udaj się na tereny stadne, powinni dotrzeć ci co chcą być oznakowani więc zastąpisz mnie a my do ciebie dojdziemy potem. - powiedział w kierunku syna tonem raczej nie znoszącym sprzeciwu, w końcu miał okazję się wykazać skoro chciałby kiedyś przejąć jego piedestał. Jeśli suka weszła po schodach samiec udał się za nią by na górze otworzyć największe z drzwi które za sobą kryły nic innego niż jego sypialnie.

-No to możemy sobie przybić piątkę.-powiedziała po czym zaśmiała się dosyć spokojnie w porównaniu do swoich wcześniejszych śmiechów, sytuacja stawała się jednoznaczna i prowadziła tylko do jednego-łóżka.Ale jaja by były gdyby go zabiła po dołączeniu do stada, cóż nie uważała się za mistrza ciętej riposty ale chyba jej alfa szybko przyjął sobie do serca jej słowa, taki delikatny chłopak xD. Sama Nyks widząc jego gest mruknęła cicho, końcówka ogona suczki połaskotała w nos Asmodeusza a Nyksówna wspięła się po schodach zatrzymała się na górze jednak słyszała słowa alfy, uśmiechnęła się delikatnie po czym oparła się o ścianę, słysząc kroki samca obdarzyła go przelotnym spojrzeniem. Asmo nie musiał długo czekać, suka otarła się o jego bok po czym weszła do środka, rozłożyła się na łóżku uśmiechając się kusząco, cóż stadko małych Asmodeuszów zapewne nie było tylko żartem.

-Dobrze - powiedział ojca wypijając do końca swoją flaszkę. For doskonale wiedział co ojciec chce zrobić. Bez słowa sprzeciwu opuścił to miejsce. NMMT

Pomyśleli by że zrobiła to celowo by wygryźć go z zajmowanego miejsca, czując na sobie dotyk suki tylko się uśmiechnął nie znacznie mrużąc oczy po czym wszedł za nią do sypialni szczelnie zamykając drzwi. Widząc sukę rozwaloną na łóżku po kilku sekundach również się tam znalazł, zbliżył nos do ciała suki przejeżdżając nim od kłęmbu aż do samej prawie kości miedniczej.
-Wiesz że nie ma odwrotu? - można rzec że suka nie jako kopnęła w skarbonkę złota, nie jako bycie z alfą ma swoje spore plusy. Nim zdążyła porządnie zareagować leżała pod ciałem samca na miękkim materacu, cóż jego cytadela mogłaby spokojnie pomieścić całe jego stado ba nawet chyba dwa było tu bardzo dużo pomieszczeń więc starczy dla każdego. Wsadził nos w futro suki na karku zaciągając się jej zapachem zjechał aż pod prawie jej kobiecość.

Hah zabawne, wbrew pozorom nie zależało jej na randze, a już na pewno nie pchała by się komuś to łóżka tylko po to by awansować, w sumie, aż tak głupia nie była.Gdy Asmo zaczął pieszczoty ta postanowiła również go nie zaniedbywać, jej pysk delikatnie wodził po szyi alfy.-Gdybym tego nie wiedziała nie zaczynałabym zabawy.-mruknęła mu wprost do ucha które delikatnie podgryzła.Cóż w sumie nawet jakoś się nie zastanowiła czy to się jej opłaca, działa pod wpływem impulsu, emocji zdecydowanie nie myślała o tym co może zyskać a co stracić.Poczuła jak ląduje na dole, miękki materac na pewno był lepszy niż jaskinie w których sypiała przed pojawieniem się w krainie. Nyks jęknęła cicho czując jego dotyk, przyjemny dreszcz przeszył jej ciało gdy zbliżył się do jej kobiecości, pomruk zadowolenia i zmiana ról, szybko przyciągnęła do siebie malamuta po czym obdarzyła go namiętnym pocałunkiem, nie odrywała się od niego mrucząc cicho.

Nikt jej nie posądzał o to przynajmniej w tym temacie, słysząc jej odpowiedź tylko się uśmiechnął. Kontynuował przez jakiś czas pieszczoty po czym bez precedensu wszedł w nią i .... [Dla ciekawskich damy tu cenzurę.].

Suka zgrała się z Asmodeuszem poznając nowy stopień przyjemności, a dalej cenzurka bo nie wypada.

W końcu malamut doszedł zapładniając sukę ot co.
-Idź się oznakować wróć na poród, powinienem wrócić do tego czasu. - odparł potakująco do suki. Nie żeby ją wyganiał ale w końcu chciała się oznakować a on musiał coś załatwić nachylił się jeszcze nad jej ucho.
-Od dziś jesteś moja. - podgryzł jej ucho, po czym znikł.

z.t

Nyks nie była zbytnio zadowolona, że tak szybko skończyła się zabawa, uśmiechnęła się lekko po czym oddała krótki pocałunek dla Asmodeusza.-Oto się nie martw.-rzuciła w odpowiedzi na jego ostatnie słowa po czym wybyła.

zt.//

Drzwi rozwarły się ze skrzypem a do środka dostała się Nyks, miała zamiar trochę się upić z Asmodeuszem jednak tego gdzieś wywiało, a na dodatek poczuła skurcze. Padła na podłogę z bólu który rozrywał ją od środka, całkowicie nie znała jego przyczyny, w sumie nie wiedziała nawet, że jest w ciąży. Pierwsze co przyszło jej do głowy to po prostu śmierć z jakiegoś tam powodu, myślała tak póki z jej pyska nie wyrwał się przeciągły skowyt, a zaraz po nim pojawiła się gromadka szczeniaczków. Oczy zabójczyni bogów zrobiły się wielkie jak dwa talerze, chyba już nie miała wyjścia. Tak czy siak suka oczyściła stadko mini Asmodeuszów po czym każdego szczeniaka doprowadziła do sutka.

Wówczas w zastraszająco szybkim tempie na świecie pojawiło się pierwsze ze szczeniąt Asmodeusza - przywódcy Krwawej Pieśni oraz Nyks - łowczyni tego samego stada, nie kto inny jak Yneus - bo takie też imię wkrótce będzie mu dane. To właśnie jemu na tą "drugą stronę" śpieszyło się najbardziej, zostawiając za sobą swoje rodzeństwo. Bynajmniej nie z powodu egoizmu bowiem nigdy nie przełożyłby swojego dobra ponad dobro swojej rodziny. Był najbliżej wyjścia, było ciasno, cholernie ciasno, niewygodnie. A doskwierało to zapewne nie tylko jemu - swoim wyjściem dał braciom i siostrom trochę więcej swobody w ruchach, chociażby na ten czas, w którym znajdowali się jeszcze w matce.
Pojawienie się na świecie zasygnalizował głośnym pisknięciem, które - choć wydawało się zwykłym odgłosem - już na wstępie mogło przedstawić typ jego osobowości. Było pełne oburzenia, niezadowolenia - zmiana temperatury dała o sobie znać. Po tym, jak poczuł mokry język swojej matki na swoim ciele, udał się w kierunku pożądanego wtedy mleka. Zajął swoje miejsce pijąc ów płyn.

Zaraz po pierwszym szczenięciu, na świecie pojawił się Reven. Oznajmił swoją obecność ciągłym piszczeniem. Był niezadowolony z tego samego powodu co jego brat. Uciszył się dopiero, kiedy matka naprowadziła go na upragnione w tamtym momencie mleko. Podobnie jak Yneus, zaczął pić płyn.

Czas też i na nią. Nie chciała opuszczać ciepłego i przyjemnego miejsca w brzuchu rodzicielki, ale najwidoczniej nadszedł ten czas, że trzeba zapoznać się z tym okrutnym światem, huh. Suczka zaraz po wyjściu z tymczasowego miejsca zamieszkania przywitała wszystkich przeciągłym, dosyć denerwującym piśnięciem. Dreszcz ją przeszedł, gdy została dotknięta językiem matki. Zaczęła czołgać się w stronę jej brzucha przepychając się między dwójką braci, niemalże na nich włażąc. Kiedy tylko znalazła swoje miejsce, złapała sutek w pyszczek i zaczęła się posilać mlekiem, ot.

Jakkolwiek życie płodowe ciekawe by nie było, nadszedł czas na zmiany. Boru, czemu to tak pseudointeligentnie zabrzmiało? Toć to tylko Requiem się rodził. Nawet nie jako pierwszy z rodzeństwa by było to jakieś wielkie wydarzenie, nie był również ostatni by się cieszyć. Ot, jeden ze środkowych szczeniaków co to nic specjalnego z nim nie będzie. Z lekka żenujące, że już na starcie został pozbawiony swego rodzaju elementu wyjątkowości czy po prostu czegoś wyróżniającego. Ou, skoro już ponarzekane to można wracać do reszty. Otóż gdy tylko młody zetknął się z nadzwyczaj zimną jak na jego standardy podłogą, wzdrygnął się i wydał z siebie odgłos pełen niezadowolenia. Oczywiście już po chwili rozpoczął podróż głodnego dziecka, tyle że w kierunku przeciwnym do źródła pokarmu, cóż, życie. Na szczęście matka naprowadziła go na właściwą drogę, toteż już po chwili z resztą rodzeństwa się pożywiał.

Koniec hasania w wodach macicznych mamusi. W końcu czas wyjść! Tak w końcu, bo jak się okazało Xenie nie skorej było do wyjścia z bezpiecznego wnętrza mamusi. I co z tego wyszło? Została ostania w mamusi. Reszta rodzeństwa już wyszła. A ona taka spóźnialska robi to dopiero teraz. Oj nie dobra Xen.
Chwila minęła, a nasz wspominany "bohater" w końcu wygramolił się na zewnątrz. Chwile leżała nieruchomo. Jakby martwa była. Ale nie gdzie tam to tylko pozory (lub pierwsza zabawa w ninja), bo nagle dziecię oddychnęło, dając znak że żyje. Xenia żyje!... i pewnie nikogo nie obchodzi to. Chyba zwłaszcza rodzeństwo, bo nawet na nią nie zwrócili uwagi, tylko żarli mleczko z mamusi ile wlezie. No mała, życie wygrałaś. Po chwili uznała, że nie będzie gorsza i również podpełza do cyców mamusi. Jak się jej udało to chwyciła jedno z wspominanych cyców i zaczęła ssać. Mniam.

Popatrzyła na swoje pociechy, nie no nie spodziewała się całej piątki, chyba Asmo będzie miał co robić przez zimę, ach a tak chciała się trochę wykazać, a tu proszę gromada puchatych kulek ma zepsuć jej plany, phi co za bezczelność.Tak czy siak nadal odczuwała miłość do tych małych brzydali i nie potrafiła ich zostawić, z dumą obserwowała jak maluchy pochłaniają ich pierwszy pokarm niestały, chyba przydałoby się je nazwać, bo co bezimienne będą chodzić, zresztą nie będzie czekać na Asmodeusza, przecież może tu już nigdy nie wrócić, może zorientował się, że ma cieczkę i chciał uniknąć obowiązków ? Jeśli tak to zapewne pożałuje, że zezwolił na obdarowanie Nyks ślepiami bazyliszka.-Pierwszy Yenus, drugi..hmmm...Reven, trzecia, trzecia Lucy, czwarty Requiem a piąta może Kaktusa ? Nie to brzmi idiotycznie, Minerwa ? Ble, jakby była starcem. O mam ! Xentharis.-w końcu zakończyła nadawanie imion i postanowiła trochę odpocząć.

//nie, userce wcale nie nudziło się czekanie na czyjkolwiek odpis...//

Zakodował w głowie swoje imię: Reven. Kiedy już najadł się mlekiem matki, wtulił się w jej ciepłe futro. Dodatkowo ogrzewały go ciała jego rodzeństwa.

Od narodzin szczeniąt Asmodeusza i Nyks minęły nie tylko dni - ale tygodnie. Tygodnie, w których ich zmysły stopniowo dawały o sobie coraz bardziej znać, tygodnie w których zaczęły się rozwijać. Yneus, zupełnie nieświadomie, został po raz kolejny tym pierwszym. Pewnego dnia maluch mozolnie otworzył swoje dwukolorowe ślepka, a ciemność zaczęła ustępować jaśniejszym barwom. Obraz z początku był bardzo rozmazany, jednak z każdą chwilą coraz bardziej wyostrzał się. Słyszał więcej i rozumiał więcej.
Tego dnia Yneus odsunął się od źródła pokarmu oraz swojego rodzeństwa, idąc w przeciwnym kierunku - bardzo chwiejnym krokiem. Chwilę później upadł na posadzkę. Taki obrót sprawy jednak nie zniechęcił małego, który obrócił się w stronę matki, wstał i ruszył w jej kierunku. Z każdym krokiem szło mu coraz lepiej.

Minęło sporo czasu od ostatniego postu Levi więc zgodnie z regulaminem wbijam. Samiec ponownie udał się ku swojemu domowi krocząc dość szybko otworzył sporej wielkości wrota by zaraz je zatrzasnąć. Szybko do nosa samca wdarł się świeży zapach suki oraz innych krwistych, domyślał się ze swoich dzieci. Bez trudu odnalazł miejsce gdzie była suka, nieco ciszej otwarł drzwi by wślizgnąć się do środka. Zamknął za sobą drzwi by obrzucić pomieszczenie spojrzeniem czarnych ślepi, rozrzutnie piątki dzieci się dorobił.
-Sinevo. - mruknął na przywitanie do zebranych tutaj.

Nie zamierzał zapuszczać się w te okolice, ale zapach Asmodeusza nieco zmienił mu plany. Trzymając się w spokojnej odległości, a zarazem w dalszym ciągu czując jego zapach szedł w stronę cytadeli. Zatrzymał się czekając aż samiec wejdzie do środka, a gdy zniknął za drzwiami i Finn ruszył w ich stronę.
Wyglądały na zamknięte.
Pysk płomiennego wygiął się w nieprzyjemnym grymasie, a pies podążył wzrokiem po budynku. Nie wyglądał na zbytnio dostępny, ale ta cecha jeszcze bardziej Finna przyciągała. Pociągnął nosem. Asmodeusz nie był sam. Gdy ta myśl pojawiła się w umyśle złotego księcia, jego lico mimowolnie rozjaśniło się przez pełen triumfu uśmiech. Alfa uniósł łapę kładąc ją na mosiężnych drzwiach, w momencie gdy te poruszyły się lekko wydając nieprzyjemne skrzypienie. Otwarte.
Naśladując krwistego Finnegan wślizgnął się do środka obrzucając ciemne pomieszczenie swoimi jasnymi, niebieskimi oczami. -Tęskniłeś? - w tonie płomiennego dało się wyczuć drwinę.
Pies szybko zlustrował towarzystwo. Szczeniaki i suczka. -Dorobiłeś się rodzinki, gratuluję. - burknął z przekąsem śmiejąc się cicho. Lubił denerwować innych, ale nie był zły. Był dobry. Tylko nieco zagubiony. Uśmiechnął się szeroko nagradzając malamuta błyśnięciem białych kiełków.

Musiał generalnie przejść przez dwoje drzwi ale załóżmy że to zrobił. Gdy wszedł przez pierwsze malamut od razu wyłapał dźwięk to też kiedy Fin przyszedł do jednej z sypialni malamut wpierw prawie się na niego rzucił nim spostrzegł się kim jest. Malamut roztwarł znowu drzwi po czym nieco mało subtelnie wypchnął złotego również wychodząc za nie i zamykając.
-Co tu robisz? Dziękuje, ale wiesz że gdyby nie pakt to teraz bym cię pacnął. - powiedział nieco kpiąco ale kto by się tym przejmował. Cóż dzieci są zawsze przydatne do różnych celów to też wypada mieć ich kilka.

Finn pod wpływem ruchów Asmodeusza zmuszony został do opuszczenia cytadeli. -Chciałem ich poznać. - odparł z wyrzutem nie ukrywając zawodu, który wstąpił na jego lico. Oczywiście udawał. Był w tym całkiem niezły. Zaśmiał się, a potem wyraz jego pyska znów przybrał spokojny, wręcz poważny wyraz. Zaraz potem płomienny przestąpił z łapy na łapę i wyprostował się nieco. Malamut w dalszym ciągu był od niego sporo większy, ale nawet te parę centymetrów coś mu dawało. -Czy nie wolno mi przyjść się przywitać? - szepnął krótko oblizując pysk, jednak nawet ten gest nie zakrył chytrego uśmieszku. -Jak wam idzie ze sztywniakami? - rzucił jeszcze jakby od niechcenia i podążył wzrokiem po horyzoncie.

Nie wypchnął go poza cytadele tylko poza sypialnię stali teraz na ciemnym holu gdzie prawie nie widzieli nawet czubka własnego nosa.
-Jakbyś nie zauważył są za małe, później poznają wujka. - powiedział z nikłym uśmiechem na pysku, już od złotego zależało jak zrozumie aluzje ale ci. Malamut nie był już szczeniakiem takich jak on potrafił rozpracować, choć często nie pokazywał tego po sobie. Musiałby się naciągnąć niczym struna by mu dorównać wzrostem ale nie przeszkadzało zupełnie mu to.
-Możesz, chodź. - odparł po czym pokierował złotego na dół cytadeli do salonu, gdzie wskazał mu kanapę i podlazł do barku unosząc znacząco brew jak złoty chciał to wziął dwie butelki a jak nie to jedną.
-Ostatnio gościłem u nas w lochu mglistą, miała alfie przekazać wiadomość ale coś opornie chyba to jej idzie co też płodzę to ja nie wiem. - mruknął upijając kilka łyków swojego trunku.

Żeby nie było, że szczeniakom coś się stało i tak śpią i śpią przez miesiąc czasu, Lucy otworzyła oczka. Obraz przez chwilę był zamazany, niewyraźny, ale po niedługiej chwili wyostrzył się. Była bardzo zafascynowana otoczeniem, w końcu zobaczyła swych braci i siostrę. Oczy miała dwukolorowe, co raczej nie dziwne, skoro była skundlonym husky'm/malamutem. Leżenie było dla niej takie nudne, więc próbowała stanąć na czterech łapach, aczkolwiek upadała za każdym razem, nie poddała się jednak, póki nie stała sztywno, bez chwiania się. Nie trwało to długo. Zaczęła merdać krótkim, szczurzym ogonkiem patrząc na matkę oraz rodzeństwo. Teraz czas na pierwsze kroki. Raz jedna łapka, potem druga, trzecia i czwarta. Kilka kroków zrobionych bez upadku, sukces. Ale radość nie trwała długo, po chwili wywaliła się na ziemię nogi rozkładając na boki niczym rozjechana żaba.
Biało-czarna ponownie wstała z miejsca i zamiast iść, skoczyła na swoją, niestety, jedyną siostrę. I tak na niej leżała, nie ruszała się, jedynie ogon ciągle merdać w tę i z powrotem.

Z każdą chwilą nieco bardziej zmieszany wielkością cytadeli ruszył za Asmodeuszem. Kąciki warg Finna uniosły się do góry w dziwnym uśmiechu, który jednak szybko zniknął zastąpiony czymś innym. Mruknął jakieś słowa pod nosem i znów podążył za krwistym wgłąb jego nory. Można by powiedzieć że gdyby nie pakt dużo ryzykował. W jednym pomieszczeniu z 2? 4? Może nawet 5 krwistych. Odetchnął w końcu siadając i biorąc butelkę podaną przez malamuta. -Yhm? - burknął biorąc spory łyk trunku i spoglądając swoimi jasnymi, niebieskimi oczami na alaskana. -Jaką wiadomość? - rzucił luzacko unosząc uszy do góry na jakiś dźwięk. -To znaczy... Ile się już znacie z tą... suczką. - słowo brzmiało tak nienaturalnie z jego ust że aż sam się zdziwił. Zaśmiał się głośno i łyknął napoju z butelki. Asmodeusz był nieszkodliwy.