Rzeka Słońca

Odprowadził jedynie brata wzrokiem, cóż los tego psa był w jego łapskach. Powrócił spojrzeniem na bordera zaciągając się powietrzem "nią" no hardo jak na początek.
-Po pierwsze nie nią, a nim jak już. Alfa powiadasz? Właśnie wyszedł, a w sprawach stadnych możesz walić do mnie. Cóż w końcu brat dał mu przyzwolenie prawda? Po co każdy miał mu dupę zawracać jak mógł odwalić przynajmniej część jego roboty.

- Spokojnie - uśmiechnął się sztucznie - cóż, jak drogi Pan Alfa jest zajęty... - spojrzał się na Amaretto - ... to z kim mam przyjemność rozmawiać? - patrzył się na niego poważnie, chociaż w duszy lekko się śmiał. Przymknął delikatnie oczęta.
- Chciałbym porozmawiać w pewnej sprawie - kontynuował - a mianowicie o przyjęciu do stada - otworzył oczy i ni to spoglądając na Amaretto, ni na rzekę, zaczął oczekiwać na odpowiedź.

Złoty oblizał czubek nosa lustrując wzrokiem sylwetkę psa, cóż jakiś taki dziwny był.
-Z jego bratem bliźniakiem Amaretto, zastępca do spraw przyjmowania do stada. - odpowiedział, na pewno przyjrzał im się wcześniej więc zauważył że byli do siebie bardzooo podobni wręcz identyczni. Złoty nie znacznie przekrzywił łeb w jedną ze stron wsłuchując się w bordera, pewnie jak każdy nowy chce dołączyć nic w tym dziwnego prawda?
-Dlaczego akurat płomienni i czemu mamy cię przyjąć? - standartowe pytanie, lepiej by powiedział prawdę bo oszustów nikt nie lubi. A na razie jakieś takie lajtowe miał podejście jak na powagę sytuacji.

Boss oblizał się. Chwilę stał w bezruchu, ewidentnie o czymś myślał. Po chwili podszedł bliżej do rzeki i wpatrując się w płynącą wodę, zaczął:
- Ah, jakbym głupi był, gdybym wybrał ścieżkę po trupach! Pusty nie jestem i nie zamierzam przystępować do bandy psychopatów. Wolę grono neutralnych. I ogniem położyć kres mojej samotności. Wystarczy iskra, by rozpalić wielki ogień; od jego żaru już wokoło wszystko płonie. - zacytował i przymknął delikatnie oczęta. Wsłuchał się chwilę w szum wody. Westchnął.
- Dlaczego mielibyście mnie przyjąć... - bardziej powiedział, niż zapytał - nie oszukujmy się, każde stado chce psy silne, zdrowe i mądre, które nie są cholernymi oszustami ani kłamcami - rzekł spoglądając na Amaretto. Po ostatnich słowach zacisnął zęby i wbił wzrok w ziemię - Wiem, że na pierwszy rzut oka sam się taki wydaję. Może gwiazdki z nieba wam nie urwę, lecz wiem, iż mogę stado popchnąć do przodu. Ale co taki pies może zrobić - pomyślisz - by cokolwiek sforze pomóc? Uwierz, czasem iskierka wystarczy do rozpalenia ogniska. Mam odrobinkę doświadczenia i mogę podsunąć wam parę ciekawych pomysłów i sugestii. Wbrew pozorom nie jestem zły w walce. I jeśli tylko Pan Zastępca Alfy się zgodzi - codziennie służę pomocą.
Teraz nie za bardzo mógł przewidzieć to, czy go do stada przyjmą, czy nie. Spojrzał się na Amaretto i zaczął oczekiwać odpowiedzi.

Samiec czekał na odpowiedź psa, właściwie był ciekawy co ma do powiedzenia. Słuchał go z uwagą do końca.
-Nikt nie uważa cię za głupiego, szanujemy swoich. - odpowiedział wyjaśniając jedno ze zdań psa, nikt nie uważał nikogo za idioty czy głupiego ale collie mówiąc wszystko inne nieco rósł w oczach złotego. Cóż mówił inaczej niż ci wszyscy, jakby mu zależało i raczej nie wymyślił by tego na poczekaniu bo w końcu nigdy nic nie wiadomo, nie wiadomo jakie pytanie padnie z ust alfy czy Ama.
-Masz obecnie jakiś pomysł? Nie musi być on z najwyższej półki, chodzi o przykład. - Amaretto był w stanie mu uwierzyć że zależy mu na dołączeniu do stada jak i pomocy w nim oraz stadu.

Boss spojrzał się na niego poważnie.
- Wiem - odparł spokojnie - wiem, że nikt nie uzna mnie tu za głupiego.
Nagle brzuch zaczął go mocno swędzić. Cholerne pchły... - pomyślał i podrapał się po brzuchu. Nic to nie pomagało, a swędzenie rozprzestrzeniło się i dotknęło przednich łap. Mruknął coś niewyraźnie. Coś mnie bierze... - pomyślał.
- Wybacz mi, panie, ale czy u was w stadzie znajdzie się jakiś lekarz? - zapytał trochę zirytowany - wygląda na to, że coś mnie bierze... - spojrzał się w dół rzeki. Ten niezawodny szum znowu dostawał się do jego uszy, niczym lek uspokajający. Zaintrygowany, podszedł bliżej wód.
- Ach, dobre pytanie. Propozycji mam wiele, lecz jeszcze są niedopracowane. Ma wiedza o stadach, przyznaję, jest na razie na poziomie podstawowym, lecz codziennie odkrywam nowe tajemnice. - spojrzał się na Amaretto - pierwszą kwestią jest sojusz. Jesteśmy my, jedni. Pozostałość spowiła mgła mroku. Czuję, że Krwiści wkrótce zaatakują. Nie wiem kiedy, ale kiedyś na pewno. Słyszałem o nich wiele niemiłych opowiastek. Są rządni władzy, więc będą dążyć do unicestwienia, najpierw najbardziej wrogich stad. Najbardziej nie znoszą nas i będą chcieli nas zniszczyć. Jesteśmy neutralność, więc jesteśmy za blisko dobra, a źli nienawidzą światła. O ile wiem, ich stosunki z Mglistą Myślą przechylają się na złe. Z nami stoją bardziej na neutralności - westchnął - można by było zawiązać z nimi sojusz, nim wpadnie na to Krwawa Pieśń. Są chytrzy i zawsze będą dążyć do władzy. Jest 50% szans, iż się mylę. Lubię zapobiegać. Z kolei te "zapobieganie" może być dla nas wręcz zagładą. Mgliści są sprytni i nieprzewidywalni. Nigdy nie można tracić przy nich zdrowego rozsądku... - podszedł do koryta rzeki i z nosem wbitym w ziemię, zaczął węszyć. Nie znalazł niczego ciekawego, więc powrócił do Amaretto.
- Mogę się mylić. Gdybym był w stadzie, mógłbym zbierać sporo ciekawych informacji... - podrapał się za uchem - ... jeśli tylko mnie przyjmiecie.
Boss wierzył, że to wystarczy. Przygotowywał się na tą rozmowę kilka dni i nie chciał teraz wszystkiego zepsuć.

Goldenka wracała z zimnych terenów górskich, po małej przygodzie, która ją spotkała. Nie wiedziała co o tym wszystkich myśleć, jednak też nie zawracała sobie łba aż tak bardzo. Będąc w krainie wprawdzie wiele ją nie spotkało, jednak wydawało jej się, że może tutaj zostać na stałe. W końcu ile można się włóczyć po krainach, prawda? A może jej się poszczęści i to będzie dobra decyzja? Ale przed nią jeszcze dużo nauki.
Zdeterminowana wstąpieniem do jednej ze sfor; bo w jej mniemaniu życie w miejscu, gdzie każdy może ci zaszkodzić to samobójstwo; postanowiła że to Płomienna Dusza będzie tym stadem, którego szeregi zasili.
Przemierzała truchtem kolejne tereny, po w końcu znaleźć się w pożądanym miejscu. Widząc dwóję samców zatrzymała się niedaleko nich... zdecydowanie nie miała ostatnio szczęścia.
~ Dzień dobry... - przywitała się, przeskakując spojrzeniem z jednego psa na drugiego. Zrobiła kilka kroków ku nim, jednak starała się ustać się pod wiatr, coby losu nie kusić. ~ Przepraszam, że przeszkadzam... chciałabym wstąpić w szeregi Płomiennych. Czy zastałam tu Alfę? - wytłumaczya swoją obecność na tym terenie, po czym zamilkła, wbiając wzrok w oba psy. Czekała na ewentualną odpowiedź.

Złoty nie skomentował jego pierwszych słów, uznał to za zbędne. Słysząc jego pytanie złoty musiał się chwilę zastanowić.
-Chyba nie ma, ale ja też nie dawno dołączyłem i jeszcze wszystkich nie zdążyłem poznać. - odparł zgodnie z prawdą, był nie wiele dłużej w stadzie co collie nie zdążył poznać jeszcze wszystkich. Amretto później wsłuchiwał się w słowa samca z nie małą ciekawością, cóż w pewnym sensie miał rację.
-Senk w tym że już nawiązaliśmy sojusz, a raczej pakt jak na to mówimy jedno stronny z Krwistymi. Zapewnili nietykalność z ich strony w zamian za pozbycie się mglistych z tej krainy. - to akurat wiedział i był pewny na 200%. Ale był pewny że border przyda się w ich stadzie bez dwóch zdań, sinął pyskiem jedynie oblizując się po chwili.
-Witamy w płomiennych. - powiedział do Bosa. Wtem usłyszał kolejne kroki, po chwili dostrzegł sukę goldena.
-Fiamma, alfa jest zajęty zastępuje go. - odpowiedział jak na razie suce na pierwsze słowa. Oczywiście jego słuchowi nie umknęły słowa o przyjęciu do stada ale wszystko po kolei.

Widząc, że to złoty jest tym, do którego winna się zwrócić o prośbę przyjęcia, skinęła mu łbem po jego słowach. Wyprostowała się nieco, machając grubym ogonem na boki.
~ Rozumiem. - odpowiedziała, a kącik jej pyska delikatnie się unósł. Trzeba było przyanać, że wyglądała uroczo. ~ Nazywam się Ilianthe. - przedstawiła swoją osobę.
Oczywiście jego poprzednie słowa, które wypowiadał do samca collie jej nie ominęły. Słyszała je, i choć był to tylko strzępek rozmowy, mogła z niego co nieco wywnioskować. Pakt, tak? Będzie musiała się dowiedzieć więcej o tym, nim zacznie poznawać nowe osobniki w krainie.
~ Tak jak już wspomniałam, chciałabym zasilić Wasze szeregi. - odpowiedziała, a w jej głosie dało się słyszeć delikatną nutkę dumy. Co z tego wyjdzie? Zobaczymy.

Nie musiała się przed nim aż tak kłaniać był zwykłym psem jak ona, jako że był cholernie podobny do brata po prostu pomagał mu w obowiązkach.
-Amaretto. - przedstawił również i swoje miano, przecież nie miał powodów by to ukrywać prawda? No na pewno coś tam usłyszała ale jako że nie była od początku z nimi to nie do końca znała wszystkie szczegóły.
-Dlaczego my, i dlaczego mielibyśmy cię przyjąć? - złoty nie znacznie uniósł jedną brew będąc ciekawy odpowiedzi suki. Pies miał dobrą odpowiedź, zobaczymy co na to suka.

Słysząc jego pytanie, którego się przecież po części spodziewała, przeanalizowała wszystko w głowie. Jeśli już podawać jakieś argumenty, co sensowne, prawda?
~ Dlaczego Płomienna Dusza... bo nie bawi mnie przelewanie krwi na darmo. Bardzo wysokiego zdania na temat swojego jestestwa też nie mam, zwyklak ze mnie. - odpowiedziała, wzruszając barkami. Mógł wyczuć delikatną aluzję do dwóch pozostałych stad w jej odpowiedzi. Jednak to co mówiła było prawdą. Nie widziała się ani u Krwistych, ani u Mglistych. ~ Chciałabym też zakończyć swoją samotną wędrówką i w końcu w coś się zaangażować. - dodała po chwili, choć akurat to może nie było aż takie ważne dla niego.
Westchnęła, na moment wbijając ślepia w podłoże.
~ Ponoć to czyny winno się oceniać, a nie puste słowa... jednak wydaje mi się, że jestem dobrą kandydatką na Płomienną. Mogę obiecać swoją wierność i oddanie stadu stawać się lepsza aby bronić innych członków, każdego dnia. - powiedziała w końcu, kierując ślepia w stronę samca.

Boss na słowa Amaretta skinął. Siedział jeszcze chwilę w tym samym miejscu, spoglądając to na Amaretta, to na nowo przybyłą samicę. Czuł od niej przyjemny zapach. Przymknął oczy i się zamyślił. Wtedy padły słowa Złotego. Spojrzał się więc na niego i skinął łbem. Podrapał się jeszcze za uchem i wstał.
- Dobra, nie będę wam przeszkadzać - odparł spokojnym i miłym głosem - dziękuję za przyjęcie do stada - oznajmił jeszcze i pomaszerował. Nie wiadomo kiedy zniknął w krzakach i nie sposób było go już dostrzec.
z.t

Psy w płomiennych taktowały się na równi, oczywiście wiadomo że nie alfy ale między sobą każdy z nich był taki sam czy to ZP czy wojownik czy ktoś tam.
-Rozumiem, sam z tych samych prawie powodów tu dołączyłem i mam tu brata. - odparł zgodnie z prawdą w jej kierunku, cóż suka była jeszcze dość młoda całe życie przed nią ale wyglądała na rozsądną i poukładaną.
-Mam taką nadzieję bo inaczej br.. znaczy alfa skróci mnie o głowę - witamy w płomiennej duszy. - odparł w kierunku suki prawie wygadując się że Fin to jego brat. Pies odprowadził tylko Bosa wzrokiem skinając mu wcześniej łbem potakująco. Skinął tym razem suce łbem po czym sam odszedł.

z/t

Pożegnała się i wybyła.
z/t

Cała rozbiegana i wesoła wbiegła tutaj właśnie May. Bieg co jakiś czas przerywała niewysokimi skokami w śnieg. Dopiero schodząc z pagórka potknęła się koziołkując całą drogę na dół. Gdy wreszcie się zatrzymała westchnęła tylko otrzepując futro. Miała nadzieję że nikt jej nie widział - nie powinna się tak zachowywać. Zawsze była dość ułożona. Kontynuując więc - tym razem spokojny chód - rozejrzała się dookoła. Było tu naprawdę pięknie. Tak romantycznie!

Nie dało się ukryć, że od ostatniego posiłku czuł się jakoś dziwnie, cmokając co jakiś czas pod nosem miała nadzieję, że to pozwoli pozbyć mu się drętwego uczucia w języku. Czyżby napił się jakieś toksycznej krwi, na charyty przecież pożywił się zającem jak to zawsze czynił! Pokręcił jedynie łepetynką, odrzucając od siebie te nie potrzebne myśli przywołując na pyszczek uśmiech.
— Nosem buch, w śnieżny puch. Fruwa śnieżny kurz ... — zaczął nucić wesolutko pod nosem, skacząc z jednej zaspy śnieżnej na drugą, śmiejąc się w głos, gdy białe płatki fruwały na około niego, osiadając na jego gruby futerku.

May odwróciła łeb. Cicha melodyjka i rozbawiony chichot towarzysza dotarł do jej uszu, powodując że na lico wpłynął uśmieszek. Suczka przebiła się przez zaspę śniegu, wychylając ośnieżoną łepetynkę zza kolejnego stosu białego puchu. Widząc owczarka - jak miała nadzieję - z tego samego stada, wystrzeliła niczym torpeda w ciągu chwili znajdując się przy nim. -Dzień dobry! - przywitała się ukazując rządek, małych kiełków w szerokim uśmiechu. -Jestem Mayflower. Choć wolałabym że mówił Pan do mnie May. Krótsze imiona brzmią dużo romantyczniej! Nie uważa Pan? Moje jest brzydkie - zwykle i oschłe. Ale przyzwyczaiłam się. Jak będę dorosła i taka duża jak Pan to zmienię imię. Myśli Pan że tak można? - rozmarzyła się przez chwilę spoglądając w niebo. Zaraz jednak małe, błyszczące oczka suczki znów skupiły się na płomiennym. -A Pan jak się nazywa?

Złoty ponownie pojawił się nad rzeką od wejściu wyczuł mocny zapach płomiennego oraz drugi nieco słabszy. Dostojnym krokiem wszedł na teren rzeki by obrzucić owczarka i collie spojrzeniem, to od Despa bił silniejszy zapach od szczeniaka natomiast słaby.
-Fiamma. - rzekł do współtowarzyszy łagodnym tonem, cóż ciekawe jeśli Desp znał Finna to pewnie nie odróżni go od brata bliźniaka nieźle.

— Woa! — podskoczył lekko, gdy szczeniak wyskoczył za zaspy, w którą już miał skoczyć. Parsknął rozbawiony śmiechem. — Oooh, wcale tak nie uważam! Mayflower, kojarzy się mi z czymś ciepłym i pięknym ... z kwiatem! Tak z pięknym kwiatem, który kwitnie jedynie w ciepłym promieniach słońca! Ooo, to z pewnością byłby piękny widok!
I proszę, spotkały się dwie katarynki. Zakołysał energicznie ogonem, uderzając nim energicznie o swoje boki. Szczerzył swoje kiełki w radosnym uśmieszku, a bursztyny błyszczały się ciepło.
— Ale czy zmiana imienia jest możliwa ... znaczy na pewno jest, przecież w każdej chwili możesz komuś podać inne imię niż masz, ale po co? Mówię Ci kwiatuszku, twoje imię jest najlepsze teraz! — wyciągnął jedną ze swych łapin, aby poczochrać delikatnie suczkę po łebku. — Ja jestem Despair ozwany również Księciuniem, albo Hrabią Draculą!
Zachichotał ponownie pod noskiem. Właściwie to był ciekawy, co porabia teraz Andro, czy znowu nie wpadła w siła krwistych. Oblizał nosek, dreptając w śniegu przez chwilę, słysząc bicie serca kolejnego osobnika, odwrócił puchate uszko ku przybyłemu, aby zaraz i cały pyszczek powędrował w stronę złotego psa.
— Fiamma ... ? — wymamrotał jakby pytająco, przechylając swój łepek nieco na bok z lekko skonsternowaną mimiką. Niby wygląda jak Mały Książę, ale coś mu tu nie pasowało ... głos, tak stanowczo głos był inny niż Finna, ale wygląd ten sam. — Woa, woa! Ależ ty podobny do naszego Małego Księcia, rajuśku, gdyby nie głos i nieco inne bicie serca, znaczy się ... gdyby nie głos, to bym Cię pewnie za niego wziął!

/Lol, ja się dopiero teraz ogarnęłam że powitanie płomiennych to 'Fiamma' a nie 'Fimma' XDD /


May uśmiechnęła się lekko na słowa Desa, jakby nieco pocieszona tym co mówił. -Hrabia Drakula? Jak ten wampir? Wierzy Pan że on naprawdę istnieje? Ja myślę że tak! W końcu skąd wszyscy brali by historię o nim. Jestem pewna że istnieje nie tylko on, ale też inne stworzenia! Tak bardzo chciałabym je poznać, a Pan? To musi być niesamowite doświadczenie spotkać chociażby ducha! Spotkał Pan kiedyś ducha? - no tak. May jak zwykle nawijała jak nakręcona, niemal zapominając o oddychaniu. Mimo to w jej oczach pojawił się radosny błysk. Jej łeb odwrócił się dopiero gdy nad rzekę przybył jeszcze jeden pies - jego futro było złote, długie lecz, nieco krótsze niż bujna sierść owczarka. -Dzień dobry! Jestem Mayflower! A Pan? Wow, czy Pana futro się świeci? - zmarszczyła czoło. Rzeczywiście zimowe promyki słońca padające niemal idealnie na postać Amaretto nadawały jego sierści jeszcze bardziej wyrazisty kolor. -Czy to wróżki Pana zaczarowały? - źrenice szczeniaka powiększyły się, a sama May uchyliła pysk w niemym zachwycie.

Hrabia Drakula mały książę? Co to nazwa.. O brawo nie pomylił go z bratem.
-Jestem bratem bliźniakiem, Amaretto. - przedstawił się samcowi. Kiedy suczka odezwała się to na nią przeniósł swój wzrok, cóż pierwszy raz ją widział a może była nowa albo długo tu już była w krainie? Przedstawił się więc suczka już poznała jego miano, była dość hałaśliwa jak to szczeniak chyba nie koniecznie lubił dzieci ale nie miał wyboru.
-Taki jestem, co tu robisz sama? - powiedział do suczki, w końcu jakby co musiał zapewnić jej opiekę no nie ma bata żeby zostawił ją tu samą bo chyba brat by go zlinczował.

— Pewnie, że istnieje! Tak samo jak gumisie i smerfy, serio! Nawet udało mi się poznać kilka, a sok z gumi jagód . mmmm, pychota! Chociaż smerfy z gumisiami nie bardzo się lubiły, właściwie nie wiem czemu. Przecież gumisie to take fajne misie, hehehe, ale mi się zrymowało! I jaki tam Pan! Mów mi Despair, albo jakkolwiek chcesz, Pan brzmi tak zbyt poważnie i nudno ... Pan Despair, brrr, aż ciarko przechodzą po grzbiecie! — wzdrygnął się dla lepszego efektu, chociaż trudno powiedzieć, czy zrobił on to sam, czy też odpowiedzialna jest za to choroba, która powoli zbierała swoje żniwa w jego organizmie. — Ducha, ducha ... A tak! Spotkałem kiedyś jednego!
Pochwalił się szczerząc się przy tym zadowolony z siebie, wypijając dumnie pierś do przodu.
— Pyłkowy wróżek, podobno błyszczy się niesamowicie, oo ... chciałbym kiedyś poznając jakąś wróżkę ~ — wymamrotał rozmarzonym tonem, a słysząc odpowiedź złotego psa uśmiechnął się tylko szeroko, chociaż przez cały czas się szczerzył jak głupi do sera. — A więc to takie buty! No proszę, nie wiedziałem, że nasz Mały Książę ma brat bliźniaka, ha! Jestem ciekawy czy ja też mam takiego ... to było by fajne, można by robić różne psikusy ...
Zachichotał, poruszając uszkami.
— Ej, nie jest tu sama; jest ze mną! — wyrzucił nadymając swoje poliki z oburzenia, acz szybko ten wyraz zniknął. — Hej, ulepmy bałwana!

May zwróciła swoje zafascynowane spojrzenie błyszczących, jasnych oczu na owczarka. -A czy taki duch to naprawdę może przenikać przez innych? Myślisz że to boli jak ktoś przez ciebie przenika? - zapytała na jednym wydechu. Zaraz jednak Des zmienił temat na wróżki, co było przecież równie fascynującym tematem. -Ja też chciałabym kiedyś poznać wróżkę! Są takie świecące... A jakby jeszcze była różowa! O jeju, byłabym chyba najszczęśliwszym psem na świecie. - wyrzuciła z siebie, choć zaraz dodała. -No może prawie najszczęśliwszym. Gdyby moje futro miało inny kolor... *Rai mode on* Gdyby było czarne! Albo brązowe! Oj wtedy byłabym jeszcze szczęśliwsza! Dużo łatwiej jest być wesołym jak wygląda się ładnie. - przewróciła oczami nadymając lekko poliki.
-Kim jest mały Książę? - spytała, wzrokiem podążając od Desa na Amaretto i z powrotem.
-O tak! Nie jestem sama panie Amaretto! Pa... Despair jest ze mną. - potwierdziła słowa płomiennego niemal natychmiastowo zmieniając temat i ledwo powstrzymując się od nie użycia słowa 'Pan'. Rzeczywiście nie brzmiało to zbyt romantycznie. Jej łeb uniósł się do góry dopiero gdy padło słowo 'Bałwan'. Tak. To zdecydowanie było to słowo. May podskoczyła na 4 łapy merdając wesoło ogonem. -Taak! - zawołała rozradowana. Nigdy tego nie robiła, ale brzmiało fajnie, a nienaruszony biały puch aż prosił się o ulepienie czegoś.

Pies im dłużej siedział w ich towarzystwie to miał wrażenie że byli z innego wymiaru, słysząc o bracie nie znacznie odchylił jedno ucho do tyłu.
-Zniszczę wasze marzenia ale świat magiczny nie istnieje, wręcz przeciwnie usłany jest złem które dopadnie was szybciej niż wam się zdaje. - Amaretto oczywiście nie wierzył że ściągnie młodzików na ziemie ale czas kiedyś im wyznać prawdę lepiej wcześniej niż później prawda?
-Jakbyś miał brata bliźniaka pewnie o tym byś wiedział. - złotego widocznie nużyła ta rozmowa gdyż nie znacznie przewrócił ślepiami słysząc jego słowa. Tym razem całkowicie położył ucho które momentalnie zniknęło w złotej sierści psa.
-Z tobą na pewno jest bezpieczna, alfie nie spodobałoby się to jakby obce szczenie włóczyło się po naszych terenach. - pierwsze zdanie powiedział raczej z przekąsem w głosie, na pewno onek byłby w stanie zapewnić jej bezpieczeństwo już to widzi. Więc szczeniak nie jako musiał zdecydować gdzie chce należeć albo musi odejść.

/matko kochana, trza było mnie kopnąć w dupę, abym wam odpisała wcześniej, u mnie tak jest, że jak mam kilak postaci na fabule to zwykle o której zapominam. Gomene ._.


— Oh, ależ ty nudny Amaretto, wiesz? Wystarczy wierzyć! Tam skąd pochodzę spotkać było można naprawdę wiele magicznych stworzeń, nawet sobie nie wyobrażasz! — sądząc po słowach złotego psa, najwyraźniej ta kraina jest uboga w takie rzeczy. Wielka szkoda, ale kto wie? Może jednak uda mu się spotkać coś niezwykłego? — Nieee, duchy nie mogły przenikać przez innych, ale za to wszystko co w nie rzuciłaś przenikało przez nie. To był zabawny widok, chociaż ja osobiście nigdy tego nie czyniłem. Nawet jeśli duch jest przyjazny to lepiej takiego nie denerwować.
Otworzył szeroko ze zdziwienia swoje bursztynowe oczęta.
— Co ty opowiadasz, Kwiatuszku! Przecież masz piękną sierść i też masz brązowe plamki przecież! Jesteś jedyna i swoim rodzaju! — wyszczerzył się do niej pocieszająco, aby zaraz ponownie skierować wzrok na dorosłego osobnika. — Mówisz tak, jakby Mały Książe, miał ją zabić za to, że stanęła na tych ziemiach. Z pewnością nic by jej nie uczynił. Ostatnio bawiłem się niedaleko z mglistą i Finn też tam był i nie miał nic przeciwko, więc na pewno przeciw tej suczce, również. Przecież nie dawno sam był szczeniakiem, tak szybko się nie dorasta!
Pokiwał łebkiem będąc w pełni przekonany co do swoich słów. Ugiął nieco kark, aby zrównać się pyskiem z pyszczkiem suczki.
— Mały Książę to inaczej Finnegan, obecny Przywódca tych terenów, na których się znajdujemy; czyli Stada Płomiennej Duszy. — odpowiedział jej niemal mentorskim tonem, który kompletnie nie pasował do jego obrazu to też musiało to brzmieć zabawnie. Zerwał się po chwili unosząc przednie łapki ponad ziemię, szybko je jednak opuszczając ponownie na biały puch.
— Więc ty zajmij się lepieniem głowy, Katuszku, a ja zajmę się największą kulą! Panie poważny, przyłączy się pan? — uśmiechnął się niewinnie, zerkając kątem oka na płomiennego. Zachichotał w duchu niczym złośliwy chochlik, acz nie jego wina, że Amaretto naprawdę wydawał mu się zbyt poważny. Co mu po tej powadze?