Plaża

Biegł przed siebie. Jego pysk pokryty był krwią. Nie zatrzymał się gdy twarde podłoże jaskini zmieniło się w kamienie. Nie zatrzymał się gdy kamienie zmieniły się w piach. Wtedy opadł na ziemię zamykając oczy i chowając pysk między łapami. Gdyby żył pewnie można by było rzec że oddychał zbyt szybko, ale ponieważ jego serce już dawno przestało bić, takie zdanie nie miałoby sensu.
Rudy nawet się nie rozejrzał, lecz mimo to z każdą chwilą stał się spokojniejszy.
Zrobiłeś to. Psu. - znów pojawił się głosik w jego głowie. Próbował usprawiedliwiać się walką. Krwią. Ilością osób, ale to wszystko nie miało sensu.
Wolałbym odejść. Wtedy póki taka opcja jeszcze istniała
Wypuścił z pyska obłoczek pary. Dopiero teraz do jego nosa dotarł obcy, a zarazem znajomy zapach. -Fabienne. Uniósł łeb i po chwili złapał wzrokiem postać borzojki. Powoli wstał, lecz nie zrobił ani jednego kroku w jej stronę.

Dostrzegła czyjąś zbliżającą się postać; zbyt szybko jak na nią. Zupełnie jakby ten ktoś gnał w panice. Coś dobrze znanego, co Anielico? Pokręciwszy tylko pyszczkiem, położyła uszka do tyłu przyglądając się powoli stającej się coraz bardziej wyraźniej postaci rudego settera. Czy to nie ten sam, co wtedy? Tak! To na pewno on!
Odetchnęła cichutko pod noskiem, widząc, że chociaż jedna osoba uszła cało z tego wszystkiego; jeśli można to w ogóle tak ująć. Postąpiła kilka kroczków do przodu, jednakże ujrzawszy iż pysk psa obrodzony jest posoką stanęła jak wryta. Na jej szczęście, bądź nieszczęście nie pamiętała momentu, kiedy rdzawy rzucił się również w wir walki. Uchyliła lekko pyszczek, jakby chciała coś powiedzieć, acz żadne słowo, czy dźwięk nie wydobył się zeń, więc ponownie go zamknęła. Zupełnie jak ryba, która otworzyła pysk tylko po to, aby złapać powietrze.

-Muszę wyglądać okropnie. - rzucił i wydał z siebie coś w rodzaju nerwowego chichotu. -Nikomu nic się nie... - zaczął wracając wspomnieniami do tego chaosu. Do chaosu w którym wypił czyjąś krew. Z pyska setera wydobył się niewielki obłoczek pary. -Stało. - dokończył. Gdyby był człowiekiem pewnie podrapał by się po karku, jednak anatomia w tym momencie mu w tym geście przeszkadzała. Nie ruszył się z miejsca. Oblizał pysk - to nie była jego krew. No pewnie. Trudno żeby była. Nagle rdzawy usiadł na ziemi. Jego łapy lekko się trzęsły, a samotnik wbił wzrok w śnieg pod łapami. Niczym w zwolnionym tempie kropelka krwi zsunęła się po jego pysku i opadła na dziewiczy puch. Wydawało mu się że trwało to parę minut, choć w rzeczywistości śnieg skaził się w czasie 5-6 sekund. - znów uniósł swoje bursztynowe oczy na borzojkę. -Boisz się? - założył że Fabienne widziała jak pije krew. Wiedziała że jest wampirem. Gdyby on był na jej miejscu...
Gdyby on wiedział...
Gdyby on wiedział...
Cóż, już dawno by uciekł. Szkoda że nie zrobił tego kiedy miał okazję.

Uciekła.

zt.

Bosh, przepraszam, nie potrafię nic na niej w obecnej chwili napisać. Wyciągnę cię na fabułę, innym razem, gomen jeszcze raz xd

No tak. On też by uciekł. Pies odetchnął tylko po chwili też wychodząc.

z.t
/nie ma sprawy~

Pies skierował swoje kroki ku wodzie, aż ostatecznie wylądował na plaży. Cóż z jednej strony cieszył się z dołączenia do stada ojca oraz wejścia w świat krainy, z drugiej strony był totalnym egoistą nie patrzącym na potrzeby innych. Po wejściu na piach od razu poszedł do skraju plaży gdzie przekształcała się ona w morze. Uwielbiał takie widoki oraz miejsca, czuł się tu jak ryba w wodzie dosłownie.

Suczka przechadzała się po terenach krainy, coby ją lepiej poznać. W końcu nie miała ochoty gubić się już nigdy więcej, choć jakieś wielkiej traumy po tamtym wypadku nie miała. Czuła się lepiej, może z racji tego, że teraz nie czuła zima aż tak bardzo.
Z nosem przy ziemi przemierzała kolejne metry, po chwili natrafiając na suchy piach. Czując ziarna w nosie zarzuciła łbem, prychając by pozbyć się tej nieprzyjemnej rzeczy. Wytrzepała złote futro, mrużąc nieznacznie oczy, po czym dopiero w tym momencie dotarło do niej że znajduje się na plaży. Rozejrzała się, wchodząc wgłąb, na piasek. Zapadała się delikatnie, jednak nie przeszkadzało jej to. Po przebyciu kilku metrów zauważyła sylwetkę w oddali. Przekręciła łeb, ściągając delikatnie kąciki warg.
Nie wiedziała, czy chciała podchodzić bliżej, tym bardziej, że nie wiedziała z kim ma do czynienia, a nie chciała trafić na kolejnego samca, pech.

Wcześniej położył się na brzegu oglądając morze, a woda obmywała jego przednie łapy. Radary belgijskiego szybko wyłapały czyjeś kroki, to też leniwie podniósł wzrok rozglądając się po otoczeniu. Po chwili brązowe ślepia dostrzegły sylwetke biszkoptowej oraz mieszankę dwóch zapachów stada oraz cieczki. Na szczęście suki pies był czymś w rodzaju aseksulanego choć nie powie pociąga go płeć piękna ale nie rucha byle czego i byle gdzie. Praktycznie od razu podniósł się na cztery nogi, Akb jakby wiedział że nie do końca było z nią wszystko ok to też pozostawali oboje czujni ale samiec i tak się zbliżył do niej.
-Caligo. - powiedział w jej kierunku, lustrując przenikliwie jej sylwetkę.

Prawdę mówiąc chciała na tym terenie znaleźć jakieś medykamenty dla stada... jednak spotkanie z samcem chyba przekreśliło jej plany. Będzie musiała go jakoś spławić, albo po prostu pójdzie gdzie indziej, jeśli nie będzie chciał się odczepić.
Kątem oka śledziła jego ruchy, i mimo, że była do niego odwrócona, zauważyła że ten się nią zainteresował. Zacisnęła szczęki, co było wyrazem jej niezadowolenia. Zdecydowanie powinna być bardziej rozważna gdzie się pojawia, w szczególności w takim okresie, kiedy miała cieczkę.
Odwróciła się ku niemu, widząc, że nadchodzi, po czym uniosła wysoko głowę i wbiła w samca orzechowe ślepia.
~ Fiamme. - odpowiedziała, kiedy ten się... to chyba było przywitanie, prawda? Tak przynajmniej myślała. Zamachała kilkakrotnie złotym ogonem, czekając na reakcję.

Cóż samcowi jakoś nie przeszkadzało przeszkadzanie suce w jej czynnościach, co do cieczki nie musiała się martwić gdyż zapach nie robił szczególnego wrażenia na samcu.
-Nevis. - przekręcił swój maskaty łeb w prawo nadal pozostawiając brązowe ślepia na suce, cóż jakaś taka dziwna atmosfera wisiała w powietrzu można rzec że nawet ciężka. W pewnym sensie miał nie jaką ochotę na zabawę ale nie taką jakby suce mogło się wydawać.
-Odważna jesteś pałętając się tu prawie że po nocy. - odparł prawie że się uśmiechając na pysku, choć w rzeczywistości wargi ani mu drgnęły w tym geście to uśmiechał się w duchu.

Obserwowała go, jego zachowanie i próbowała z nich wyczytać kolejne ruchy, jakie wykona. Wbrew pozorom była bardzo dobrym obserwatorem, a każdy pies stawał się dla niej otwartą księgą, którą mogła czytać. Nie miała z tym najmiejszego problemu.
Jeśli myślał, że poda mu swoje imię jak na tacy to się mylił. Samiec pachniał podobnie do tej, która zaatakowała tego owczarka obok bunkru. Zapewne należą do jednej sfory. Pytanie tylko, czy należy od do owych Mglistych, czy też Krwistych.
~ Nie boję się ciemności. - stwierdziła z przekąsem, a jeśli był na tyle bystry, zauważy w jej głosie ironię. Machnęła ogonem, mrużąc znacznie ślepia i ściągając łeb na wysokości łopatek.
~ I jestem zajęta. - mruknęła, po czym ruszyła w miejsce, gdzie plaża zaczynała się porastać roślinnością. Może, jeśli będzie mieć szczęście, znajdzie jakiś medykament?

No to z nim będzie miała pod górkę gdyż pies był kimś kto nie pokazywał żadnych uczuć, nawet z mimiki pyska czy ciała nie zawsze lub zbyt późno szło wyczytać jego zamiary. Była wyjątkowo nie rozsądna jak na dorosły wiek a może głupia? No jedno z dwóch albo oba na pewno, nie rozsądnie lekceważyć kogoś kto podobnie jak tamta suka może rzucić ci się do gardła.
-Doprawdy? - mruknął sarkastycznie w jej kierunku, cóż był wykreowanym mścicielem oraz zabójcą na nim gierki suki nie szczególne robiły wrażenie wręcz bawiły w duchu. Ojej jakież to było straszne że zajęta była czy malinos miał nie wiem dać jej spokój przez to? Chyba nie liczyła na to. Odprowadził ją wzrokiem a tak na prawdę w jego cielę gromadził się ogień a może żar, ciepło było wyczuwalne chyba na skórze nawet zdecydowanie coś się z nim działo. Niczym cień przemknął tuż za suką, zdecydowanie pierwszą zmianą jaką suka mogła dostrzec były oczy z brązowych zrobiły się czerwono-czarne z dziwnymi źrenicami.
-Straszne. - skwitował samiec po czym bez nuty wahania nim suka zdążyła jak kolwiek zareagować rzucił się jej do gardła zaciskając na nim szczęki, przy długie kły samca momentalnie wbiły się w jej skórę za pewne dotkliwie ją raniąc i powodując wypływ krwi.

Obserwowała go cały czas, mimo że nie miała zamiar z nim dłużej rozmawiać. Rozjuszył ją fakt, że mimo jej przecież bardzo prostego i jasnego do wyczytania komunikatu, pies i tak nie przyjął go do wiadomości. Czyżby miał problemy z rozumieniem tego co się do niego mówi? Zapewne.
Z jej gardła wydobył się warkot w momencie, kiedy ten nagle zmniejszył odległość między nimi. Swoją drogą, ciekawe jak złapał ją za gardło, kiedy miała łeb zwieszony na wysokości łopatek.
Spięła mięśnie poszczególnych partii ciała, nie mając zamiaru zostać dłużną Mglistemu. Swoją drogą ich zachowanie było nader dziwne. Tamta suka wydawała się na nią w ogóle nie zwracać uwagi, jakby Krwisty był dla niej priorytetem, a teraz wręcz przeciwnie. Będzie musiała uważać na to stado.
Ukazała rząd białych i ostrych kłów, czując uścisk na ciele. Zaraz wykręciła szyję, choć w mało wygodny sposób, jednak dostateczny, by zacisnął kły na kości nosowej Nevisa, by ten puścił jej szyję. Jeśli tego nie zrobił, zacisnęła mocniej szczęki, aby odciąć mu dopływ powietrza.
Następnie szarpnęła ciałem, by wyrwał się z jego uścisku, co jej się udało. Zapewne teraz pies miał w pysku pełno jej jasnego futra, jednak nie zraziło jej to. Kiery już udało jej się wyswobodzić, puściła jego pysk, zapewne zostawiając na nim kilka ran. Nie miała zamiaru jednak z nim walczyć, nie chciało jej się.
~ Jesteś tak upośledzony, że nie rozumiesz prostego przekazu? - warknęła w jego kierunku, jednak nie miała zamiaru czekać aż jej odpowie. Prychnęła, opuszczając plażę.
z/t

Skoro trzymał ją za gardło najpierw musiałaby szarpnąć ciałem by gryźć bo nie miała przecież możliwości ruszenia pyskiem - for logik.
-Przynajmniej nie jestem zapchlonym tchórzem. - oj czyżby strach w oczy jej spojrzał? Zero godności i honoru.

znikł z.t

Oja. Ale wieje po mordzie od wody. Na plaży. NIEBYWAŁE, NO DOPRAWDY, NIKT SIĘ NIE SPODZIEWAŁ, ŻEBY NA PLAŻY CIĄGNĘŁO OD WODY, KTO TO SŁYSZAŁ W OGÓLE. Ta, nie ma to jak trochę oderwania od rzeczywistości u siebie na chacie, szczególnie jak przez jakiś czas szlajałeś się po bliżej nieokreślonym nigdzie. Eryś prawie już zapomniał jak wygląda WH, w sumie trochę siara polecieć gdzieś i nie pamiętać jak własna melina wygląda, no ale. Chociaż mając na uwadze, że chodzi o Erysia, nikt nie powinien być jakoś specjalnie zdziwiony, on nie pamięta co robił dzień wcześniej. Wiadomo, starość nie radość, te sprawy. Szczerze mówiąc bardziej interesował go jego ostatnio sen, który zapamiętał bardzo dobrze - był w nim wilkiem i... W sumie to na tym on polegał. Na byciu wilkiem. Tak nudne, że aż fascynujące, serio.

Oto wielmożny pan Soren pojawił się na terenie plaży roztaczając iście królewski zapach który całkowicie nie przypominał tego płomiennych, dosyć szybkim krokiem parł przed siebie jednak w pewnym momencie omal co nie zszedł z wrażenia, Erakis, czyli członek jego ulubionego zespołu którego słuchał każdego ranka właśnie szedł tym samym brzegiem co on, no przynajmniej wyglądał jak Eryś, ale czy to aby na pewno jego idol ? Przyśpieszył i po chwili już stał naprzeciwko czarnego.-Witam, czy należysz do zespołu Różowy Pieróg ? Bo ja przyjechałem tu z mojego królestwa żeby zdobyć autograf Erakisa. -powiedział uśmiechając się lekko, może to poważny człowiek i musi pohamować swoje szaleństwo ?

Eryś odwrócił się by stanąć twarzą w twarz (pyskiem w pysk?) z... kimś. Kimś kto wiedział jak się nazywa, w jakim zawodzi zespole i jeszcze chciał jego autografu. O boże. TO FAN, TO FAAAAAN cieszył się jego wewnętrzny głos, a raczej jeden z wielu wewnętrznych głosów. Chociaż reszta nie pozostawała dłużna, klaskała jak starodawna ludność na projekcji pierwszego filmu.
- A owszem należę, powiem więcej, mam na imię Erakis! - odpowiedział entuzjastycznie, zapewne wywołując dziką radość u rozmówcy, nie było innej opcji. Eryś też emanował dziką radością, ale starał się trzymać ją w ryzach coby sobie siary za dużej nie narobić. Starał się dla fana i liczył, że jego starania zostaną docenione...
CHWILA.
Z KRÓLESTWA.
MATKOBOSKA.
CZYŻBY MIAŁ DO CZYNIENIA Z KSIĘCIEM.
Spokojnie Eryś, spokojnie, WDECH i się nie uduś.

/Wybacz że tak późno, musiałam umyć psa XD

Cóż, Eryś nie musiał kryć swojej radości gdyż jego fan był również tak samo podekscytowany co sam czarnuch, miał nawet ze sobą kartkę i takie pudełeczko od pieczątki żeby mógł zyskać autograf xD. W łbie księcia poleciała standardowa muzyczka z windy "Pink Flafi Junikorn Densing On Rejnbow", a sam Soren miał ochotę skakać jak ten jednorożec gdy usłyszał, że stoi przed nim jego idol, szybko wyjął pudełeczko od pieczątki, żeby mógł łapę ubrudzić i zaraz potem odcisnąć ją na kartce którą również wyjął nie wiadomo skąd.-Od zawsze marzyłem żeby cię zobaczyć ! Mogę prosić o autograf Erysiu ?!-zapytał szczerząc się, sam uważał, że również jest zaczepisty ale po prostu uwielbiał słuchać Różowego Pieroga i zawsze marzył by choć raz z nimi zaśpiewać, ale po spotkaniu jednego z członków stwierdził, że jest jednak za mało ZACNY by stanąć z nimi na jednej scenie, więc czemu by nie zyskać autografu ?

Eryś czuł się jakby w tle leciało caramelldansen. Tak mu bebechy skakały z radości. SERIO. FAN. O MATKO. Gdyby mógł to by zadzwonił do pielęgniarek z psychiatryka się pochwalić, ale:
a) nie miał telefonu,
b) nie za bardzo mu się widziało kontaktować z pracownikami miejsca z którego zwiał (albo mu się przyśniło, że zwiał),
więc niestety musiał sobie odpuścić, co bardzo go strapiło. Ale może wyśle im kartkę na święta? Poprosi Mikołaja żeby dostarczył!
- Po pierwsze, zawsze marzyłem o spotkaniu tak zacnego fana, a po drugie, OJA, no jasne! - wrzasnął entuzjastycznie, stwierdzając że po co hamować swoją radość spowodowaną spotkaniem z fanem. Walnął łapą w przygotowaną pieczątkę i z namaszczeniem złożył autograf. Był zachwycony kształtem swojej łapy... Na pewno gdyby były wyznaczone wymiary idealnej łapy to byłaby dokładnie taka jak Erysia!

Wypełzł, patrząc na tę dwójkę z zażenowaniem.
[z/t]

Gdzie tym razem go wyrzuciło?
Tak bardzo żałował. Żałował że nie popełnił samobójstwa kiedy taka opcja była jeszcze dostępna.
Niedostrzegany; zapomniany; t c h ó r z. Nie był pewien co działo się przez ostatni ... rok? Czy aż rok go tu nie było?
Czuł się jakby był z piernika. Piernikowe łapy. Piernikowy ogon. Piernikowe uszy. W końcu te pierwsze ugięły się pod nim; złamały. Fel zacisnął kły, a jego kości policzkowe stały się jeszcze bardziej widoczne niż poprzednio. Czuł jak fale zalewają krwawiące rany ukryte między rdzawym futrem. Jak dotykają oparzenia na klatce piersiowej i jak w końcu docierają do serca jeszcze bardziej je wyniszczając.
Nie ma serca. Nie ma miłości.
Oczy też były czerwone. Tym razem jednak nie z głodu. Były zaczerwienione, a to coś zupełnie innego. Zaszkliły się, ale nawet jedna łza nie poleciała na mokry piach. Samotnik westchnął zbijając pazury w ziemię i zaciskając szczęki jeszcze mocniej. Piekące rany były nie do zniesienia, ale nie mógł zmusić ciała by wstało. Musiał cierpieć. Na to sobie zasłużył. Tylko na to.

No proszę. Znów dwie istoty skrzywdzone przez świat, znów spotykają się w tym samym miejscu. A raczej przebywają, na razie nie wiedzą wzajemnie o swojej obecności. Adiela wręcz nawet nie chciała dzisiaj nikogo spotkać. Nie chciała się pokazywać w takim stanie jakim jest. Tym razem nie krwawiła z szyi. Była ozdobiona w szramy. Na barku. Na przedniej łapie. Na udzie. Na pysku. Jakby przeżyła przed chwilą walkę z lwem. Krew skapywała za nią.
Jednak było jeszcze coś dziwnego. Oczy Adieli przybrały biały kolor, z równie białą poświatą. To nie był jej wzrok. To był wzrok Awana, który zaznaczył czyjeś ślady. Czyli jednak nie jest sama. W oddali wyraźnie ów wzrokiem na niebiesko zaznaczona była postać. Po cichu suczka schowała się za najbliższym głazem. Tak. Przez niego też mogła tym wzrokiem obserwować nieznajomego. A raczej znajomego. Rozpoznała go.
- Felicis? - szepnęła do siebie i oparła się o głaz.
I co teraz? Nie raczej sama nie podejdzie. Tym bardziej, że czuła zimno bardziej niż dotychczas, bijące z jej wnętrza. Awan dawno nie wylatywał. Czyżby dzisiaj zamierzał to zrobić?

-Uhm? - miał dobry słuch. Wampirzy słuch, którego nawet ból i szum fal nie mógł zakłócić. Cały czas leżał w tym samym miejscu zaciskając szczęki za każdym razem gdy słona woda obmywała świeże rany. Jego oczy były smutne; zaszklone; zaczerwienione, wyglądały jakby niedawno płakał, choć tego nie robił. A może robił. Sam Bóg wie.
Bóg.
Nie wierzę w Boga.
Już nie
-Co tu robisz? - spytał podnosząc się z ziemi. Jego ciało drgało, a rdzawe, smukłe łapy zapadały się w mokry piach. Wyraz postaci Fela przepełniał wewnętrzny ból, którego nie był w stanie pokonać.
Dlaczego to wszystko musi być takie trudne?

Siedziała za głazem. Wręcz nie widoczna dla Felka. Trzęsła się, wyraźnie, jakoby z zimna. "Nie teraz. Nie rób tego." - powtarzała w myślach. I to powtarzanie trochę ją pochłonęło. Jakby zapomniała o tym, ze znajduje się na plaży. Zamknęła oczy, zwijając w kulkę, by się ogrzać. Dlaczego ona musi to znosić? Gdy Awan płata figle, ona cierpi. Toż to nie fair.
Wtem wróciła jej czujność, gdy usłyszała głos. Rozejrzała się uważnie na boki. A niech to. Wyczaił ją. A nie chciała tego.
- Ni-ni-nie podchodź! - wyraźnie zaznaczyła, ostrzegawczym głosem.
Teraz to w ogóle Adiela wyglądała jak jakaś psychopatka. Trzęsła się nadal. I jeszcze na dodatek poharatana była na ciele. Musiała wyglądać nad wyraz... obrzydliwie, jak dziwadło?

Teraz postanowiła się pokazać, a fakt że to była właśnie Adiela okazał się równoznaczny i niezaprzeczalny. Stał na swoim miejscu, ale jego ciało drgnęło lekko. Przyjrzał jej się uważnie. Nie wyglądała dobrze. Kto to mówi.
Pomimo jej słów, rdzawy zrobił krok do przodu, a za nim kolejny i jeszcze jeden. Nawet nie spostrzegł kiedy stał na przeciwko niej.
Spędził w zamknięciu 264 dni.
Minęło 6336 godzin, odkąd dotykał innego psa.
I nie zrobił tego nawet teraz. Choć stał blisko niej i będzie stał blisko gdy tylko goldenka spróbuje się odsunąć, nawet najmniejszy włos z ich futra się nie zerknął. Fel pilnował swojej odległości.
-Adiela... - jego bursztynowo-żółte oczy obserwowały jej drżące ciało, w niektórych miejscach pozbawione sierści, z licznymi szramami na grzbiecie i łopatkach. Coś ukłuło go w klatce piersiowej. Ból? Nienawiść? Nienawiść do kogo kto to zrobił? Nic nie mógł poradzić.
Słaby. Bezużyteczny. Tchórzliwy. Z d r a j c a.
Samotnik przełknął ślinę. -C... Co się dzieje? - głos setera był delikatny, melodyjny, a zarazem troskliwy i opiekuńczy.