Droga prowadząca ku szczytom.

Mimo wszystko, lęk i niepewność wciąż go nie opuszczały. Gdy głos jawnie rozkazał, żeby przestał się przemieszczać, naszły go dziwaczne podejrzenia, że jeśli postawi kolejny krok, miękkie podłoże załamie się pod nim, odkrywając zionącą czernią otchłań, która niechybnie połknie go.
Toteż usiadł, by przyglądać się znakom tym samym ciemnym wzrokiem, jakim zwykł obdarzać wszelkie stworzenie profanicznego świata. Ptak? Miał pióra o barwach klasycznej szachownicy.
Chciał zapytać o przyczynę i o intencję, jednak nie lubił mówić, pomyślał więc: "dlaczego?".

Przysunęła małą Bellę bliżej do dorosłych psów.
-Ja muszę coś załatwić zaopiekujcie się młodą. - powiedziała do nich i tyknęła małą noskiem mówiąc, że zaraz wrócę pilnuj się tych psów. Wyszła. NMMT

Przez dłuższy czas patrzył na horyzont, mimo że ptaki już dawno zniknęły poza jego widnokręgiem. Bliscy? Czemu opowiadał akurat o bliskich? Musiał się zastanowić, czy rozmówca chciał przez to delikatnie poruszyć pewien jego problem czy zwyczajnie definiował jeden z boskich przymiotów. Ostatecznie uznał, że zwyczajnie wkracza w kolejny krąg paranoicznego zacietrzewienia i nie powinien ani słowem nie wspominać o tem, bo może być tylko gorzej.
- Po to tu jestem - odparł zachrypniętym głosem, który nawet we śnie nie chciał być przyjemny i miękki. Musiał poczuć słowa na wargach, chciał ukrócić nimi poprzednie przemyślenia i jawnie oddzielić je od nowych doświadczeń, jakiekolwiek by one nie były.

Po chwili wahania ruszył ostrożnie za młodą sroką. Gdy podłoże rozstąpiło się, nie pochłonęła go ciemność, więc, z poniekąd przyjemnym uczuciem nagłej ulgi, obserwował psy łażące jak robaki po areale ośnieżonej ziemi utkwionym pośród drzew malutkich niby źdźbła trawy. Siebie, leżącego obok ogniska i ulanego własną śliną, obejrzał nadzwyczaj dokładnie. Naprawdę ktoś taki jak oni, ktoś taki jak on, mogli pomóc bogu w jakikolwiek znaczący sposób? Jaki rozsądny, tak potężny twór przejmowałby się sprawami głupich, małych mrówek toczących ścierwo przyziemnego świata?
Spojrzawszy na pogorzelisko śmierci, uśmiechnął się gorzko.
- To się dzieje i bez bogów. Teraz niewielu się nimi przejmuje; coś takiego zwą ekscentryzmem.

Zmrużył ślepia i znów usiadł. Kiedy zabrano mu możliwość oglądania obrazu ziemskiego, sterylność otoczenia zaczęła go irytować. Niewiele było tu bodźców, wciąż nie mógł też wyczuć żadnych zapachów a bez nosa czuł się jak... jak bez łapy, jakkolwiek idiotycznie to brzmi.
- Nie jesteś wszechmogący? - spytał sucho.
To był dziwny bóg, choć znał ich wielu.

Suczka ocknęła się nie spodziewanie i opuściła to miejsce. z/t

Casandra zaufała w pełni Restlessowi i wzięła do pyska odpowiednią ilość zioła. Połknęła je... było gorzkie, kwaśne przez chwilę wydawało jej się, że nawet słodkie. Nie oczekiwała natychmiastowych efektów od połknięcia suchego, "magicznego" badyla. Do końca wątpiła w jego działanie, nie wiedziała jak jej ciało zareaguje po nieznanym, narkotycznym zielsku. Miała jednak nadzieję, że nie jest to jakaś trucizna albo inne świństwo ? Kolejna absurdalna myśl... przecież Res jest ich alfą nie może im zrobić krzywdy. Nabrała nawet lekkiego entuzjazmu na spotkanie z obcym bożkiem. Dokładnie zaplanowała sobie pytania które mu zada. Przede wszystkim poprosi o radę, zapyta co się dzieje z oddaloną od niej o wiele kilometrów rodziną i dopyta się o przyszłość stada Płomiennych. Wrodzony optymizm podsuwał jej myśli o tym, że jest dobry i miłosierny. Spotkanie z nim będzie cudownym doświadczeniem.

Ledwo usadził zmurszałe kości a już musiał dźwignąć zad i pójść grzecznie za czarno-białym ptakiem. Gdy wkroczył do sztucznego sadu, nie oparł się pokusie urządzenia sobie przechadzki między miękkimi, martwymi quasi-drzewami. Słuchał cierpliwie głosu i starał się analizować wypowiedziane przezeń słowa, jednak piękny zapach skutecznie odurzał go.
- Nie jesteś wszechmogący? - powtórzył poprzednie pytanie, bo rozmówca zręcznie ominął meritum sprawy i odpowiedział na nie jedynie połowicznie.
- Żadnego nie poznałem osobiście. Boga nie da się poznać osobiście. Bóg nie może być osobą, wtedy byłby jak ja, ograniczony - stwierdził jeszcze.
Rozejrzał się i kiwnął łbem w kierunku sroki.
- Dlaczego sroka?

Sakura wysłuchała z uwagą słów Restlessa o Seniorze, rycerzu i o tym bogu, któremu czarny nadał miano Jedyny. Suczka jednak była jak to mawiają ludzie agnostykiem, więc nie przyjęła wiary od razu. Nachodziły ją liczne wątpliwości. Nie dowierzała Restlessowi. Jednocześnie była spod zodiakalnego znaku wagi, ciekawe czy to był tylko zbieg okoliczności czy kryło się pod tym coś więcej. Ciekawość wzięła górę. A może ten Jedyny, o którym mówił czarny naprawdę istnieje i przybędzie, a jeśli nic się ne stanie będzie dowód na to, że nie istnieje. Zatem warto było spróbować by potwierdzić albo obalić teorię istnienia boga, w którego Restless tak głęboko wierzył i któremu tak dozgonnie ufał. Wzięła do pyszczka od czarnego ususzone zioło i zaczęła przeżuwała powoli. Roślina w smaku nie była jakoś super smaczna, ani też super ohydna. Raczej mdła i bez jakiegoś smaku, może lekko słodkawa. Sakura podeszła i położyła się przy ciepłym ognisku obok Casandry, która już przeżuła swoją porcję. Fala i Stokholm również po swoim kawałku zapadli w sen.
- Panimalosie nigdzie się nie oddalaj - mruknęła do szczeniaka.
Jej powieki stawały się coraz cięższe, aż w końcu migotliwy ogień ogniska zaczął się rozmazywać i zapadła ciemność. Suczka zasnęła. Niestety nie zauważyła jak Bella wymyka się i opuszcza ich zgromadzenie.

Przyglądałem się każdemu z uwagą, jak to Casandra zjada roślinę i powoli zasypia. Podszedłem do niej, lekko liżąc w polik. Musiała uwierzyć. Musiała. Spojrzałem na Sakurę, która wydawała polecenie Panimalosowi, zaraz po tym również idąc w ślady Fali. I również ją liznąłem w polik po zaśnięciu. Uraczyłem spojrzeniem odchodzącą Bellę. Chciałem pójść za nią, zabrać ją znów do ogniska, ale w pewnym momencie nie wiedziałem gdzie jest. Jakby zapadła się pod ziemię. Warknąłem tylko pod nosem. Jeśli coś jej się stanie, to będzie moja wina. Wróciłem po kilku minutowych poszukiwaniach do ogniska. Ktoś musiał ich pilnować. Panimalosa, Stockholma, Sakury, Nemeyeth i Fali, bo jeśli wszyscy pójdą do Jedynego ich ciało będzie bezbronne.

- Woa ... - mruknął z zachwytem stojąc na początku drogi, powoli unosząc spojrzenie do góry, aby zatrzymać je na ledwo widocznych szczytach. Musi odkryć to jest na końcu, drogi, tak! Rozciągając więc pyszczek w jak największym uśmiechu, ruszył żwawym truchcikiem nucąc coś wesolutkiego pod noskiem. Bursztyn spojrzenie zabłysł, gdy dostrzegł w oddali grupę psów, rozpoznając doskonale zarys postaci czarnego psa. Nigdy nie zapomni obrazu tego, który mu pomógł, gdyby nie on, możliwe, że nie mógł by się dalej cieszyć życiem.
- Heeeej~! - zawołał już z daleka, ruszając w ich kierunku. Dopiero po kilku metrach zorientował się, że większość jest pogrążona we śnie; tak niemożliwy stan dla wampirka, ale wcale za tym nie tęsknił.
- Ops ... - zatrzymał się nagle, przykładając łapkę do pyszczka. Z pewnością nie powinien krzyczeć, nie chciał ich pobudzić. Powoli więc pokonał ostatnie metry, aby przywitać Alphę - chociaż jeszcze o tym nie wiedział - przyjaznym uśmiechem.
- Ahoj, kapitanie! - wyszeptał entuzjastycznie salutując. Zaśmiał się po tym pod noskiem.

Gdyby nie to, że cała ma załoga spała wybrałbym się do sklepu i zakupił kilkanaście fantów dla całego stada. Zebranie zbliżało się dużymi krokami, Mglista Myśl i Krwista Pieśń na pewno nie spała. Nie wątpiłem, że dręczyli psy z mojego stada. Przyrzekam, że jeśli dorwę te psy, które zrobiły krzywdy moim psom, stłukę im tyłek. Na Jedynego, obiecuję!
Podniosłem wzrok wprost na owczarka, który zaczął z zawrotną prędkością się do nas zbliżać. Z początku nie wiedziałem kto to, jednak kiedy usłyszałem jego głos od razu wiedziałem, że to Despair. Dobry wampir. Podniosłem się z ziemi, zbliżając w jego kierunku. Będąc już dostatecznie blisko uśmiechnąłem się do niego, wyginając łeb w "łabędzi", aby mieć go na widoku, gdyż trochę za blisko podszedłem.
- Ahoj Despairze - rzekłem, przyglądając się psu. Znacznie wydobrzał. Choroba została wyleczona i pies mógł zdrowo żyć. Kiedy przypominałem sobie poprzednie spotkanie, doszła mnie myśl. Gdyby pies nadal mógł oddać przysługę, z chęcią bym ją wykorzystał. Chociaż Despair nie wyglądał na takiego, co by zabijał (i dobrze), mógłby obronić te psy, które nie były u Jedynego. W tym czasie ja poszedłbym do sklepu. - Czy mógłbym cię o coś prosić? Mam bardzo ważną sprawę, a ty musiałbyś przypilnować i w razie czego obronić moich przyjaciół.

Choćby mu mieli dać werbenę do picia i tak nie byłby wstanie wykrztusić z siebie 'nie'. Nasz mały wampirek należy do osób, które każdemu niezależnie od rasy i stada chętnie udzielą pomocy, w czymkolwiek. A fakt, że będzie mógł odwdzięczyć się czarnemu za wyleczenie, był kolejnym z powodów, aby przyjąć tą chwilową fuchę bodyguarda. Zakołysał ogonkiem unosząc go nieco ponad linię grzbietu.
- Pewnie! Nie ma problemu, możesz mi ich zostawić. Wypełnię to misję w stu procentach! - pokiwał energicznie łebkiem przy tym.

- Dziękuje - powiedziałem do niego, uśmiechając się. Przysunąłem wszystkie ciała śpiących psów do siebie, aby było łatwiej ich bronić, niż jakby były rozprzestrzenione. Obok Despaira posadziłem Panimalosa, a Stockholm raczej sam się przybliżył. Przynajmniej miałem taką nadzieję. Zaraz po tym zacząłem się oddalać, nim jednak wkroczyłem w gęsty las, odwróciłem na moment łeb z kamiennym wyrazem. Jednak oczy mówiły swoje - nie mogłem kłamać.
- Niedługo wrócę. Wiedz, że mogę ci to kiedyś wynagrodzić. W końcu jestem alfą. - Z tymi słowami zacząłem biec w stronę sklepu.

zt

- Twoi przyjaciele są moimi, więc ich bezpieczeństwo jest bezpieczne! - ich bezpieczeństwo jest bezpieczne? Mały, coś ty pił zanim tu przeszedłeś? Dobra nie ważne. Usiadł niemal po środku śpiących psów, zerkając na szczeniaka obok.
- Cześć, mały! - poczochrał go łapą po łebku, zaraz skupiając się ponownie na postaci czarnego. Pokiwał łebkiem, by zaraz zesztywnieć.
Czekaj, co?
- Alpha? - wymamrotał jak głupi, patrząc za oddalającym się psem. Miał do czynienia z Alphą i on o tym nie wiedział? Palnął się łapą między czoło, mrucząc coś niewyraźnie. Ładne, bardzo ładnie. Odetchnął pod nosem - bo w końcu musiał teraz chociażby udawać, że oddycha. Wyprostował się, będąc czułym na wszelkie podejrzane dźwięki, osoby pojawiające się na horyzoncie bądź zapachy. Mysz się do przeciśnie przez jego radar!

Desire zgubiła się najgorzej, że zgubiła również Seamusa za którym de facto podążała. Jak to się mogło stać pytała sama siebie .
- Głupia nic nie potrafisz zrobić porządnie nawet iść za kimś
- Cicho siedź - odpowiedziała suka. Nagle dostrzegły jakiś migoczący blask światła w oddali. Desire uśmiechnęła się szeroko. To mogła być jej szansa. Podniosła ogon do góry i radośnie pobiegła w tamto miejsce. Gdy już się zbliżyła zwolniła tempo i rozejrzała się. Na niewielkiej polance paliło się ognisko.Dawało ciepło i hipnotyzowało suczkę owczarka. Przy ognisku Desire dostrzegła kilka śpiących psów i jednego czuwającego samca. Wzięła parę głębszych oddechów, dodawszy sobie otuchy i wyszła za krzaków. Ujrzawszy psa postawiła swoje trójkątne uszy do góry i pomachała ogonem na dowód, że nie ma złych zamiarów. Kolejny owczarek, który pachniał jak Seamus ale nie wyglądał jak on. Podeszła bliżej nie spuszczając oczu z owczarka.
- Fiamma, jestem Desire. Pozwolisz ogrzać się przy ogniu. Głupio mi mówić - jęknęła suczka, spuszczając wzrok - ale zgubiłam się. Podniosła głowę do góry - Czy ty jesteś bratem Seamusa? Pachniecie identycznie.

Radary w postaci uszów stanęły na baczność, gdy szuranie czyiś kroków dotarło doń. Bursztynem spojrzenie natychmiastowo odszukał postać zbliżającej się owczarki; widać radary go nie zawiodły, w końcu ma się nie byle jaki sprzęt. Podniósł się na równe łapki, aby wyjść suczce na przeciw, kołyskając przyjaźnie ogonem na boki.
- Fiamma. - przywitał się, szczerząc swoje ząbki w wesolutkim uśmiechu.
- Jasne, zapraszam. - hej, miałeś ich pilnować, a pozwalać komuś obcemu się zbliżyć?
To nie obca! To członkini stada i zapewne Alpha również pozwoliłby jej na ogrzanie się przy ognisku. Zresztą suczka nie wyglądał ana taką, co mogłaby mieć złe intencję.
- Zgubiłaś? - spytał z lekkim niedowierzaniem, podprowadzając ją przy tym bliżej blasku ognia. On niestety nie mógł czuć jego ciepła, acz tańczące języki, były fascynujące.
- Każdemu się może zdarzyć! A gdzie się wybierałaś? Może zaprowadzę Cię tam, gdy Alpha wróci i zwolni mnie ze stanowiska, bo widzisz, teraz robię za strażnika i muszę ich pilnować. -wskazał pyszczkiem na śpiące psy, zasiadając na swoim poprzednim miejscu. W jasnym spojrzeniu odbijał się ciepłu black ognia, gdy on przyglądał się przyjaźnie Desire.
- Sameusa? - odchylił jedno uszko do tyłu, próbując sobie przypomnieć kogoś o tym imieniu. Pokręcił po chwili z rezygnacją łebkiem.
- Niestety, ale to imię mi nic nie mówi, więc raczej nie jesteśmy spokrewnieni. - zaśmiał się cicho. - A co do zapachy; przecież każdy płomienny tak pachnie. Jesteś nowa? - przechylił mordkę na bok, rozciągając wargi w słodyczy jeszcze szerszego uśmiechu.

- Twój poziom inteligencji czasem mnie poraża. Przecież ty też zaczynasz pachnieć tak jak tamta dwójka.
- Cicho siedź. Nie wtrącaj się w nie swoje sprawy ! - krzyknęła suczka, marszcząc gniewnie brwi, po czym zrobiła słodką niewinną minkę i ponownie zwróciła się do owczarka.
- Nie jestem stąd dopiero poznaję te tereny dla mnie każdy zakątek jest nowy i to jest wyzwanie. - Zaprowadzona przez Despire'a klapnęła zadem przy ognisku wpatrując się w migoczące płomienie i grzejąc zmarznięte ciało - nawet nie pamiętam skąd przyszłam i dokąd się miałam udać. Wiem tylko, że szłam za Seamusem i nagle straciłam go z oczu i zostałam całkiem sama. Szłam aż doszłam tutaj i zobaczyłam ogień. Swoją drogą to ciekawe. Myślałam, że tylko ludzie umieją krzesać ogień.
Skierowała swój wzrok z ognia z powrotem na owczarka. Wpatrywała się swoimi bursztynowymi ślepiami w jego oczy. Trochę posmutniała.
- Zatem nie znasz Seamusa - westchnęła - jest owczarkiem tak jak ty i na swój sposób bardzo podobnym. Też ma czarną maskę na twarzy. Dlatego myślałam, że jesteście spokrewnieni. Do tego jesteście z tego samego stada bo pachniecie tak samo. Byłam przekonana, że wszyscy w stadzie się znają. Ciekawe kiedy wróci alfa też bym chciała oficjalnie należeć do płomiennej duszy. Psy z tej sfory są bardzo uprzejme i miłe. - Desire uśmiechnęła się łagodnie i spojrzała na lulające przy ogniu czworonogi.
- Te śpicie psy - rzekła Desire wskazując łapą na grupę psów - to twoi przyjaciele?

On jeszcze nic nie zabrał.. nie spał, nie był u Jedynego. Wahanie - odczuwał jedynie to, nic innego. Nie chciał działać pochopnie, zabrał więc roślinę i spojrzał za odchodzącym wilkiem.
- Ahoj Despairze, Desire. Stockholm, niezwykle mi miło. Czy moglibyście przekazać Restless'owi, że muszę pomyśleć nad tym wszystkim w samotności? będzie wiedział o co chodzi. Dzięki wielkie - powiedział szybko i zniknął.

[zt]

Owczarek przyszedł tu nie wiadomo z jakiego powodu dokładnie, wyczuł z daleka zapach płomiennych na co się tylko uśmiechnął i ruszył dalej. Dostrzegł dwa owczarki, sukę znał psa nie koniecznie ale co to za problem nie?
-Fiamma. - rzucił do nich krótko przenosząc wzrok z jednego na drugiego.