Sala tronowa

Też wyszedł. Ale wróci xd

z.t

No tak. Gdy ma jakąś pilna sprawę, ale to naprawdę pilną to ją ignorują. Pokręciła głową. Miała jeszcze parę spraw do załatwienia, więc nie będzie czekać.
Wyszła ale wróci ;-;

zt

Uśmiechnął się pod nosem z powątpiewaniem. Jego pazury wydawały cichy stukot, kiedy ziemia zmieniła się w marmurową posadzkę. Hikaru uniósł łeb - cóż, mgliści zdecydowanie nie próżnowali skoro w swoim posiadaniu mieli tak udekorowane w bogactwa miejsce. Nie śpieszyło mu się specjalnie, ale tron nie stał tak daleko więc znalazł się przed nim w ciągu paru minut. Wzrok psa powędrował po przedmiocie lustrując go uważnie. Hik przeniósł ciężar łap z łapy na łapę i zmarszczył leciutko czoło.

Hikaru odwrócił łeb w stronę malinoisa nie uśmiechając się nawet lekko. Jak zwykle wyglądał jakby nic poza własną dupą go nie obchodziło, a co dopiero to dlaczego wszystkich tak to miejsce przyciąga. -Pytasz o to niewłaściwą osobę. - burknął cicho nie przejawiając ani krzty zainteresowania tematem. -Ale jak widać i ciebie to miejsce przyciąga. Może ma w sobie coś więcej niż tylko złoto i srebro? - dodał, a w jego oczach zatańczyły niewielkie iskierki zamyślenia. -Może uważam że spotkam Alfę właśnie tutaj. Osoby o wysokiej randze społecznej lubią przebywać w takich miejscach. Dobrze trafiłem, czy może powinienem szukać dalej? - racja. Nie był pewien czy pies, który przed nim stoi jest dowódcą stada, acz żadna myśl nie zaprzeczała. Żadna też na nic nie wskazywała. Mrużąc oczy Hikaru zlustrował towarzysza, nie wyciągając żadnych nowych wniosków - przynajmniej nie na głos.

Okruchem Edenu? - zaśmiałby się gdyby umiał. Nie miał jednak w naturze przerywać innym, szczególnie że jego cierpliwość często była wystawiana na próbę. -Chciałbym dołączyć do stada. - odparł gdy Solstheim zwrócił się do niego. Nawet jeżeli Hikaru nie można zaliczyć do osób dobrych z pewnością można uznać że jest dobrze wychowany, a przy tym też nieco staromodny.
Usiadł na ziemi oczekując podstawowych pytań takich jak 'dlaczego właśnie tutaj?' Ubieganie się o przynależność do jakiegokolwiek stada nigdy nie było specjalnie interesującym procesem. 5-latek znów zlustrował władcę starając się dobrze go zapamiętać. Przesunął łapą po ziemi wydając nieprzyjemny dla ucha pisk.

-Woa, woa zwolnij okruszku. - burknął marszcząc nieznacznie czoło. Po chwili jednak, unosząc prawą łapę do góry i stawiając ją z powrotem na swoim miejscu spojrzał na Alfę. -Krew... To po­wi­nno być wewnątrz. - odparł niezbyt zafascynowany. -Lubię walkę. Zawsze jestem do niej gotowy, ale staram się jej nie wszczynać, bowiem walkę kończy śmierć, każda in­na rzecz walkę je­dynie przerywa. - odpowiedział na pytania mglistego oblizując pysk. -To jest moje zdanie w tej sprawie. Z chęcią wstawię się za swoich. - dodał. Był wychowany do bezwzględnej walki pozbawionej uczuć - mógłby wyruszyć na wojnę nawet teraz. -Powinieneś mieć jednak na uwadze że nie zamierzam się tobie bezkrytycznie podporządkować. Nie jestem głupi by ufać osobie, którą widzę pierwszy raz w życiu. Nie ważne czy jest Alfą czy psem pozbawionym jakichkolwiek praw. - postanowił zaznaczyć ten fakt na początku. Zawsze miał problem z dopasowaniem się do zasad - zarówno jako szczeniak jak i dojrzały osobnik w dalszym ciągu zachowywał się jakby był pogromcą smoków, z którym nikt nie może się równać. Pomijając specyficzny charakter był jednak dobrym wojownikiem - gotowym do poświęceń. To jak traktowano go w dzieciństwie w dużym stopniu wpłynęło na obecny obraz postaci psa. Hikaru odetchnął cicho wypuszczając z pyska kłębek pary.

Pies zaśmiał się - jego głos był nieco zachrypły, ale dało się ten odgłos odróżnić od innych. -Hikaru. - przedstawił się, skoro Alfa go o to poprosił. Nigdy nie uważał że miano, które nadali komuś rodziciele jest jedynym prawdziwym. W końcu podczas swojego życia zyskał wiele nowych imion. Postanowił jednak na razie o nich nie wspominać. -Miło to słyszeć, acz każdy Alfa zapewne powiedziałby to samo o swoich pobratymcach. Sam stwierdzę czyś prawdę rzekł, jeżeli przyjmiesz mnie w swoje szeregi. - odpowiedział oblizując pysk i wysłuchując kolejnej wypowiedzi Sola.
-White Fox? - powtórzył słowo, które zapewne musiało być imieniem. Nie był pewien czy malinois użył go specjalnie po to by Hik się o to spytał czy może to jedynie myśli, które bez dłuższego namyślenia wypowiedział na głos. Nie wnikał.
-Zamierasz wypytywać mnie o moją hierarchię ważności? - rzucił przesuwając się parę milimetrów w prawo i marszcząc nieznacznie nos. -Płomienni wydają się zbyt łagodni; neutralni. Nie sądzę bym mógłbym tam ukazać pełnię moich umiejętności. A krwiści? - oblizał krótko pysk potrzebując chwili do namysłu. -Tutaj dopiero pojawiła się lekka sprzeczność, wymagająca ode mnie decyzji. - odchylił się minimalnie do tyłu. -Nawet jeżeli dominują liczebnie, nie stawiają na jakość. Nie jestem żądny krwii, nie przepadam za mściwością i zyskiwaniem czyjegoś zaufania, czy nawet władzy za pomocą siły. Gdyby ona bowiem była najważniejsza to słoń byłby królem zwierząt nie lew. Dlatego właśnie wybrałem mglistych. - wyjaśnił. Nie był do końca pewien czy to jest właśnie powód dla którego stoi w tym miejscu, a nie nad krwawą rzeką. Nie do końca. W każdym razie nie dał po sobie poznać żadnego specjalnego poruszenia.

-Vhuf est Nemfhuji, ahren Nummh - odparł po czym rzucając jeszcze ostatni raz spojrzeniem na ozdobiony tron również odszedł.

z.t

W końcu musiało kiedyś to nastąpić. Tak. Haku postanowił w końcu odwiedzić tereny stadne swojego stada. Do którego jak wiadomo nie dawno wrócił. Szedł powoli, nigdzie mu się nie spieszyło. W końcu dotarł pod zamek. Rozejrzał się i z głębokim westchnięciem uprzednim, wszedł do środka. Krok nadal był leniwy. Przechadzał się przez korytarze, rozglądając się, podziwiając wnętrze. W końcu dotarł do Sali Tronowej. Uchylił delikatnie drzwi, które zaskrzypiały i wszedł. Znów jego wzrok błądził to tu to tam. Spoglądał w górę. A później już w bok. I tak dalej. Po prostu takim ilustrowaniem przypominał sobie jak tu było. A gdy coś pamiętał, to wręcz na jego pysku gościł delikatny uśmiech. 
W końcu się zatrzymał. Tuż przed tronami, na które właśnie patrzał. Pewnie wiele się zmieniło podczas jego nieobecności.

Cisza, nawet wstrętne ptaszyska umilkły odlatując jak najdalej mogły, tylko łopot ich skrzydeł był wyraźnie słyszalnym dźwiękiem, przelatywały zaraz obok okna, jednak nie o tym mowa, potężna zjawa wkroczyła na tereny mglistych, przemykając bezszelestnie po korytarzach wyłożonych złotymi dywanami, białe kolumny podtrzymujące strop idealnie ukrywały jej osobę nie pozwalając białemu wyłapać choćby najmniejszej oznaki tego iż nie jest jedynym psem który zapuścił się w te strony. Po kilku sekundach, a może nawet minutach okropnej ciszy poczuł zimny oddech na swym karku, jakby jego posiadacz był już martwy, teoretycznie tam w środku mieszkał potwór wymazany z kart niebiańskiej historii więc było to całkiem możliwe.-Caligo. Co robisz na terenach mglistej myśli ?-mruknęła chłodnym głosem, przepełnionym niezadowoleniem jego właścicielki, zielona fiolka zadrżała a zjawa w jednym momencie przesunęła się tak by biały mógł widzieć pustkę w wężowych oczach o kolorze lodu.Wyglądał jak Lust, jednak to było niemożliwe, ona była martwa, a jakby żyła na pewno nie zostawiłaby MM. Tak czy siak wracając do tematu mięśnie szkotki były napięte jak struny, w każdej chwili gotowa rozerwać jego gardło, w sumie czuła nikły zapaszek mglistych, ale równie dobrze mógłby to być samotnik który już długo przesiaduje na terenach JEJ STADA.
"Zagryź, zabij, zniszcz !! PODOBA MI SIĘ TO FOXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX!!!"
Głos w głowie raczej nie miał zamiaru prowadzić przesłuchania, chciał zamordować biedaka w tej właśnie chwili, minucie, sekundzie...

Siedział nadal na przeciwko tronów. Jednak czuł się nieswojo. Poruszał intensywnie uszami. Nie chyba nikogo tu nie ma. Znaczy się miał taką nadzieje. Chociaż w sumie nie powinien czuć dyskomfortu. Przecież to tereny stadne, wiec żaden obcy nie miał prawa bytu. Z drugiej strony dopuszczał się myśli "A może ja tu nie jestem już widziany?". Cóż. Trzeba by się spotkać z przywódcą, by o tym pomówić. W końcu może i wrócił, był kiedyś Mglistym, ale to nie znaczy iż teraz może jednak nim nie być. Że teraz on sam jest tym intruzem.
Nagle myśli przerwały mu słowa jakieś suczki. Jakoś nie specjalnie przejął się, odskakując czy coś. Zdecydowanie był za spokojnym osobnikiem. Nie wiedział w sumie, czy by też się przywitać stadnym powitaniem. Miał wątpliwości widząc jej zachowanie. Widocznie ją wkurzył.
- Ja tylko... chciałem odwiedzić tereny stadne Mglistych po wielu miesiącach nieobecności. Dawno nie byłem tutaj. Wcześniej sam byłem Mglistym, ale zaszyłem się gdzieś poza krainę i wróciłem....i czuje że nadal nim jestem. - wytłumaczył się ze spokojem, powoli, spoglądając na towarzyszkę, po czym dodał. - W końcu jestem rodowitym synem członków tego stada. 
Oglądając ją dłużej, był przekonany, że ją wkurzył. Że wręcz chce go zabić. Pięknie się zapowiada ten dzień. Haku na krańcu życia i śmierci. W końcu wyglądała na doświadczoną i ustawioną wysoko w hierarchii stada.

-Każdy kto nas opuści nie może nazywać się członkiem mglistej myśli póki po raz kolejny nie wstąpi do stada.-warknęła pokazując rządek białych kłów, lodowate oczy niemal przebijały go na wylot, w każdej chwili mogła się go pozbyć, w końcu wieczko fiolki delikatnie się uchyliło wypuszczając zielone ziarenko które rozpłynęło się w futrze Fox, na wszelki wypadek postanowiła się ubezpieczyć, kto wie może trzeba go nauczyć z kim nie powinien zadzierać na przyszłość ?-Masz kilka sekund na opuszczenie tych terenów inaczej zostaniesz tu na stałe jako dywan. Chyba, że masz jakąś ważną sprawę ?-powiedziała niezbyt przyjaznym tonem. Jak można być tak zuchwałym by wchodzić na obce tereny, i to jeszcze w tak ważne miejsce próbując się tłumaczyć "bo kiedyś byłem jednym z was". Tia suczka nie miała dobrego humoru, zachowanie Andro, ratunek dla krwistego, to już było za dużo dla chwilowej euforii którą chwilę odczuwała po odzyskaniu części uczuć.

//klops xd

/...em... pulpety? ;-;......... xd/

Westchnął cicho. Zdecydowanie wparował w nieodpowiednim momencie. Suczką aż buzowało (okres? xd), ale Haku się tym nie przejął (najwyżej go zabije... he he ;_;). Przynajmniej połączy się w niebie z mamusią, skoro nieoficjalnie Lust nie żyje.
- Nie denerwuj się. - stwierdził tylko i dodał wykorzystując zdanie suczki. - I właśnie w tym problem. Nie wiem teraz jak przechodzi się przez inicjację przyłączenia, mogłabyś mnie oświecić?
Ale jednak wstał na równe nogi, by w razie czego zareagować, jakby White miała zamiar jednak ochotę to zabić. Bez przesady, bez obrony nie ma zamiaru zaliczyć zgonu.
- Sprawę wcześniej Ci przedstawiłem. Chociaż dręczy mnie jeszcze jedno pytanie. Znasz może Lust? Jeśli tak to jak się jej wiedzie w życiu?  - rzekł spokojnym, przyciszonym głosem.
Nie wspomniał, że jest jej synem. Jakoś, nie uważał by to było konieczne. Najwyżej w rozwoju rozmowy przedstawi sprawę jasno.

-Na twoim miejscu raczej bym nie pyskowała.-warknęła po raz kolejny i już miała pozbawić go cienia, jednak zatrzymały ją jego słowa, niestety dziś Salt nie zdobędzie zabaweczki, cóż chyba musiała znaleźć kogoś innego.-Nad czarną rzeką żyje kruk, musisz zdobyć jego pióro. Resztę powinien ci wytłumaczyć.-mruknęła niechętnie przebijając go na wylot wzrokiem, fiolka nadal drżała co zazwyczaj nie zwiastowało nic dobrego. Suczka miała zamiar powiedzieć mu coś w stylu "wynoś się zanim zmienię zdanie" bo faktycznie nie miała dobrego humoru, jednak zatrzymało go kolejne zdanie które wypowiedział Haku, zamknęła na chwilę oczy mocno zaciskając oczy, wspomnienia szybko przeleciały przed jej oczami.-Lust była mi bliska, jednak została zamordowana przez krwistego.-powiedziała spokojnie to co wiedziała, bo w sumie tak jej się zdawało, była wręcz święcie przekonana, że Hundur zabił jej przyjaciółkę, to był cios prosto w jej kamienne serce.-Muszę już iść.-mruknęła po czym wybiegła z sali, czemu..czemu ona musiała umrzeć ?

zt.//

//Następnym razem pofabulimy dłużej, muszę ogarnąć zadania.

/Okej :c... w razie czego mnie łap i mów jak będziesz chciała z Hakułem pofabulić  xd/


Może i trafiły do niego wcześniejsze słowa, dotyczące tego jak dołączyć do stada. Jednak... Jednak kolejne słowa wyróżniły się najbardziej. Wyraźnie spochmurniał. Serio? Jego matka nie żyje?
Już miał coś powiedzieć. Wspomnieć że to jego matka, by sprostać sprawę. Jednak suczka wyszła.
I on sam po chwili to zrobił. Wyraźnie przygnębiony wiadomością.