Sala Tortur

Spędziła około godziny, może nieco więcej, zanim wreszcie udało jej się dotrzeć do jakiegoś wartościowego miejsca. No bo co w końcu - miała pójść nad strumień i zerwać kilka kwiatków? Ale mi dowód! Zresztą, po drodze napotkała kilku Siewców. Na szczęście umiejętności skrytobójcze pomogły jej uniknąć wykrycia. Nie obchodziło jej to, czy zostanie to uznane za akt tchórzostwa i słabości, co przemknęło jej przez myśl. Wolała wypełnić misję bez pobytu w lochach.
Co paradoksalnie teraz się działo.
Wkroczyła do kamiennej sali. Wokoło walała się masa przedmiotów. Zatrzymała wzrok dłużej na klatkach.
- No przecież nie będę taszczyła tego gówna przez całe ich tereny! - mruknęła do siebie, kierując kroki w stronę jednej z drewnianych szafek.

Stąpała delikatnie, uważając, by chrobotanie pazurów o kamienną posadzkę nie było zbyt głośne. Jak na razie wszystko szło idealnie. Jednak nie pozwalała sobie na ani chwilę nieuwagi - ciągle miała mięśnie spięte, a słuch wyostrzony, choć nie czuła przyspieszonego bicia serca ani nerwowości ciała i umysłu.
Bardzo szybko, bo zanim jeszcze pojawiła się w tej sali, uspokoiła oddech po szaleńczym biegu. Nie zamierzała spędzić tu długich godzin.
- Widać, że jeszcze nieużywane... - znów odezwała się do siebie szeptem, przeglądając ekwipunek. - Lenie z nich albo tchórze. Naprawdę, nie rozumiem...
Czas mijał, musiała przerwać poszukiwania. Chwyciła w pysk nóż motylkowy, a przez szyję przewiesiła łańcuch zakończony metalowymi szczękami, po czym wybiegła, uprzednio strącając rząd fiolek wypełnionych jakimiś płynami, które rozbiły się, a ich zawartość została wylana, mieszając się z sobą i tworząc kolorową plamę.

z.t.