Like a Boss - misja

Kroczył sobie spokojnie pośród zasp śniegu, gdy coś przebiegło mu przed twarzą. Chwilę stał osłupiały, gdy postanowił sprawdzić, czym ta istotka była. Kot? Na pewno nie. Koty nie są żółte przecie. A Boss na pewno widział taki kolor. Wiewiórka? Być może. Mogła być to jasnoruda wiewiórka. Często bowiem płatają figle.
Postarał się znaleźć istotkę w krzakach, wołając przy tym:
- Kim jesteś? Pokaż się. Proszę.

Nie zdążył zareagować ani logicznie pomyśleć; najpierw coś chichotało za nim, później nad nim, a na końcu przygwoździło go do ziemi. Boss zgłupiał i nie wiedział, jak myśleć. Stracił orientację i zakręciło mu się w głowie. Dopiero parę sekund później zauważył leżącego na nim niedźwiedzia. Szczęka opadła mu na dół okazując zdziwienie.
- O mamusiu boska nie zabijaj mnie proszę zrobię wszystko błagam! - zawołał w przerażeniu wytrzeszczając oczy. Co robić, co robić!? - pomyślał zdezorientowany. Zajrzał w oczy bestii. Zauważył tam jedynie wrogość, zirytowanie i głód.
- Niedobrze... - szepnął sam do siebie, zakrywając swoje ślepia łapkami. Oby nie bolało... - pomyślał.

- O ty... - skrzywił pysk, gdy pazury niedźwiadka przeszyły mu klatkę piersiową. Nie wydał przy tym żadnego jęku. Będziesz dzielny, Boss - pomyślał przełykając ślinę.
Nie mógł dłużej czekać.
Spróbował wbić swoje pazury w pysk bestii, swoimi szczękami też usiłując coś złapać.

Mimo, iż przez cały czas trzymał zamknięte ślepia, czuł. Czuł jak ciężar spada brutalnie. Zabiłem go? - przeleciało mu przez myśl. Mimo woli, otworzył prawe oko. Natychmiast po tym, wstał na cztery łapy...
Wzrok go nie mylił; stał przed nim bowiem ogromne stworzenie. Nie przypominało mu żadne z poznanych do tej pory; patrzył na świat swoimi ogromnymi, pomarańczowymi ślepiami, które wygladało okropnie groźnie. Boss'owi nie zostało już nic innego niż podziękowanie. Ale czy bestia go zrozumie? Nie warto tracić nadziei. Przecież to ona uratowała mu życie.
- Dziękuję ci - odparł tylko to, lekko kłaniając się stworzeniu. - Czy jest coś, co mogę dla ciebie zrobić? - zapytał jeszcze. A co! Może zwierzę (?) rozumie psią mowę.

Widział, jak zwierzątko szybciutko zmienia swój rozmiar. Od ogromnej bestii podobną do tygrysa szablozębnego, do maleńkiego zwierzątka, przypominającego lisa. Uśmiechnął się słysząc prośbę Tanushiego. Potrafi mówić! - zauważył; delikatnie przecierając zapocone czoło, zapewne od stresu.
- Oczywiście! - zawołał, siadając powoli na zadek. - Tylko w co chcesz się bawić?
Boss zauważył zmiany w umaszczeniu stworzonka. Nie wiedział na czym to może polegać, ale intrygowało go to. Zamrugał kilka razy oczętami, by upewnić się, że wzrok go nie myli.

- Oswojony? - no tak, oswoić znaczy stworzyć więzy... jeśli chcę go oswoić muszę z nim rozmawiać, siadając coraz bliżej i bliżej! - pomyślał i delikatnie (tzn. bez gwałtownych ruchów) zrobił ze dwa kroczki w stronę stworzonka i równie powolnie klapnął na zadku. - Jak masz na imię? - przekrzywił troszeczkę łebek. - Bo ja jestem Boss - przedstawił się, czekając na reakcję Tanushiego.

/uhm, przypominaj mi jak nie odpisuję xd/

/ spoczko xd /
Zauważył jedną istotną rzecz w zachowaniu stworzonka. Było bardzo ufne i raczej pewne stawiało kroki w stronę psa. Uśmiechnął się więc, widząc jak zwierzątko nie cofa się, gdy ten postawił kilka kroków do przodu. Byli coraz bliżej i niedługo mogli dotknąć się łapkami. Boss nie mógł się doczekać, gdy wreszcie oswoi Tanushiego. Gdy usłyszał jego słowa, zasmucił się lekko.
- Nie masz imienia? To smutne! - postąpił jeden, maleńki kroczek do przodu. - Ciężko jest żyć, gdy wszyscy nazywają cię tak, jak inne Tanushi - stwierdził, delikatnie oblizując zaschnięte wargi i unosząc je w delikatnym uśmiechem. - Mam pomysł! Może wymyślimy dla ciebie imię? - zaproponował, delikatnie machnąwszy ogonkiem z zadowolenia. Zamrugał szybciutko, robiąc kolejny krok do przodu. - Imię wybiera się zazwyczaj od charakteru lub wyglądu. Jeśli ktoś jest na przykład wesoły, z ciepłym uśmiechem na twarzy czy życzliwy, może się nazywać na przykład Lucky! Jeśli weźmiemy do tego jego kolor futra, na przykład biały, może się nazywać na przykład Lucky White - wyjaśnił, postępując kolejny krok do przodu. - Imię można też wziąć od twojej ulubionej piosenki, kwiatu, miejsca, czy tego, co lubisz robić - dodał po chwili, uśmiechając sie coraz szerzej. Po chwili przysiadł powoli, by nie wystraszyć zwierzęcia. Delikatnie przechylił łebek na bok, by wyglądać jak najbardziej niewinnie. - Opowiesz mi coś o sobie? - zapytał trochę nieśmiało. Po chwili jednak usłyszał kolejne słowa Tanushiego. - Przybywam z bardzo daleka, gdzie żyją pewne dwunożne istoty, zwane ludźmi.
Miał na myśli miasto, gdzie szukał jedzenia w śmietnikach i próbował wyżebrać chociaż mały kawałek mięsa ze sklepów, co nie zawsze mu się udawało.
Powoli wyciągnął łapkę w stronę stworzenia, by te również wyciągnęło swoją. Mogli w ten sposób uścisnąć swoje dłonie na znak przyjaźni.

/mówię przypominaj XD/