Zagubiona Anielica

Fabienne Illyasviel Claire, w tym, że trzeciego członu nie używa; właściwie niemal o nim zapomniała. Zapewne wielu pomyśli; 'po co jej takie długie miano?', odpowiedź jest prosta - nie ona je sobie wybrała, zostało jej nadane przez jej rodziców, który w ten sposób chcieli ją skrzywdzić, gdyż w stadzie, w którym się urodziła, dwuczłonowe imiona posiadali tylko ci wyklęci przez społeczeństwo. Fab; Fabien; Anielica; Fabi-Łabi; Illya;


Wyniosłość; Honor; Lojalność; Brak Litości ... Kto by się spodziewał, że tak delikatna osoba jak Anielica, przynależeć będzie do złego stada jakim jest Mglista Myśl? Niemniej nie dołączyła doń z własnego wyboru; szła za swym rodzeństwem, gdyż to oni byli jej bezpieczną opoką i nie zamierzała się z nimi rozstawać nawet jeśli miałaby się stać Biała Owieczką pośród wygłodniałych wilków.




Aparycja typowo anorektyczna; chude i długie kończyny, doskonale widoczne i wystające żebra. Gdy się na nią patrzy można odnieść wrażenie, że nawet najmniejszy podmuch wiatru jest wstanie ją przywrócić, a przy jakikolwiek dotyku rozpadnie się niczym laleczka z porcelany na miliony kawałeczków. W brew jednak pozorom byle zefirek nie zmiecie jej z powierzchni ziemi, całkiem dobrze się trzyma na tych patyczkowatych łapach. Mimo, że swoją wielkością, przerosnąć może nie jednego psa w tej krainie, to jednak jej postawa; często przygarbiona, ogon schowany między łapami, uszy przytulone do łepetyny, może sprawić, że tak naprawdę wydaje się mniejsza niż to jest w rzeczywistości. Mała, bezbronna. Kły, które pięknie prezentują się w jej długim pyszczku nie służą za żadną broń, nigdy nie zostały splamione krwią pobratymca. Szare spojrzenie zwykle ukrywające lęk i zagubienie, czasem iskrzące się dobrocią i miłością. Jeśli ktoś zechce dotknąć jej futerka, przekona się, iż jest ono delikatne i przyjemne, niczym mięciutki kocyk, do którego zawsze się można przytulić, a on obdarzy nas ciepłem.



...




...


▉ Cierpli na arachnofobię, nawet najmniejszy pajęcza, który znajdzie się w zasięgu jej wzroku jest wstanie wywołać u niej atak paniki, której sama Anielica nie jest wstanie opanować, do póki to niewinne stworzonko nie znajdzie się jak najdalej od niej. Doskonale zdaje sobie sprawę z tego, że pająk jest od niej o wiele mniejszy i to on może bać się jej, ale nawet ta wiedza nie pozwala jej przezwyciężyć tego strachu.
▉ Nie nosi na sobie zapachu żadnego mglistego, gdyż zwyczajnie nie przebywa, ani na terenach stadnych, ani w towarzystwie mglistych, aby nim nasiąknąć. Za to wyczuć można od niej zawsze delikatny i słodki zapach róż.
▉ Sorry babe, but I'm gay. Dokładnie; Anielice interesują jedynie suczki. Sama nie wie skąd jej się to wzięło, gdyż jeszcze do niedawna nie miała właściwie pojęcia czym jest tak naprawdę poczuć miłość, pragnąć czyjej obecności, czyjegoś dotyku, czułości.
▉ Na opuszce przedniej prawej łapu dostrzec można   niewielkie różowe znamię, które jest w kształcie płatka róży.
▉ Jest Boskim stworzeniem; Anielicą, którą Jasność postanowił zesłać na ten ziemski padół i najwyraźniej uznał, że im trudniej będzie mieć w życiu tym lepiej. Tylko właściwie, dlaczego? Wspomnienia z dawnego życia coraz bardziej stają się wyblakłymi obrazami. Czego od niej wymaga? Czego chce nauczyć? Wciąż te same pytania błądzą po jej umyśle, jednakże nawet w najgorszej chwili nie pozwala sobie na stracenie nadziei i zwątpienie.



Machozi; Levi, Katarina; Asmodeusz; Accalia; Daimon; Hana; Yuki; Forneus; Andromeda; Adirael; Raziel; Inka; Tobi; Shanatze; Greyback; Dragonfly; Klo; As Nodt; Reika; Raxty; Albert Rill; Violetta; Haku;