Hata pjeroga (przewidywane wysokie stężenie zachowań homoseksualnych)

Eryś uwalił się dupą na kuchennym blacie i zaczął szamać chałkę z dżemem. Powinien się trochę przejąć tym że reszta domowników nie przepadała za tym zwyczajem - usadzaniem chudego erysiowego tyłka na każdej możliwej powierzchni płaskiej - no ale, tak się składało że się nie przejmował.
Rozejrzał się po pomieszczeniu jakim był kuchnio-salon. Nie wiedzieli czy ten układ jest dobry, ludzie mówili że śmierdzi gotowaniem w reszcie domu, ale w porę przypomnieli sobie że przecież nie umieją gotować, a jeśli już coś umieją to im się nie chce, więc żywią się pizza z Da Grasso. Aż dziw bierze, że żaden z nich nie miał otyłości trzeciego stopnia... Dobre geny, hehe. Miał ochotę zadzwonić do mamy i podziękować, że jest taki seksiasty.
Tak czy inaczej, chałka się skończyła więc siłą woli wstał w celu wyprodukowania sobie kolejnej porcji. I może jakiejś herbaty, o ile jest. Jak nie ma to zadzwoni może po pogotowie, oni chyba wożą sobie w karetce jakieś herbatki czy coś?

Moon jeszcze spał, kiedy coś skapnęło mu na nos. Poderwał się ze swojej ulubionej, menskiej kanapy, która wyglądała jakby wysrał ją jednorożec. O mało co się nie przewrócił, ale na szczęście miał na sobie skarpetki, które nie dość że świeciły w ciemności to jeszcze zmniejszały możliwość wypierdolenia się na dupę. Chłopak burknął coś cicho na temat przeciekającego sufitu i nie myśląc nawet o tym by przebrać się ze szlafroka, który nosił już od tygodnia ruszył w stronę kuchni.
Kątem oka zauważył Erysia i już miał powiedzieć coś o sadzaniu swojej dupy na każdym możliwym meblu, gdy ten wstał wlokąc się w stronę blatu. Moon westchnął rozglądając się dookoła. Definitywnie czegoś mu brakowało. No tak.
Podbiegł w stronę fotela łapiąc za poduszki, które się na nim znajdowały i wywalając je do tyłu. Nie znalazł tam tego czego szukał więc kucnął na podłodze wyrzucając do góry kupę papierów i innych niepotrzebnych gratów. -GDZIE SOM MOJE SZLUGI CIULU? - warknął zirytowany spoglądając na Erakisa, który jak gdyby nigdy nic robił sobie kolejną porcję śniadania. -Musisz tyle żreć? - zagadnął podchodząc do niego i chwytając w rękę kawałek chałki, którą ten właśnie posmarował dżemem. Szybko wepchnął ją sobie w całości do ust i uśmiechnął się głupio.
Kiedy śniadanie w całości zjechało sobie do jego żołądka kontynuował poszukiwania paczki papierosów, którą przecież wczoraj na pewno zostawił w salonie! -Muszą gdzieś tu być... - mruknął pod nosem przekopując kolejną stertę rzeczy leżących na podłodze.

Jak zwykle obudził się jako ostatni. Znaczy, nie z własnej woli - obudził go Moon drący mordę na całe pokrętło, że gdzie som moje szlugi ciulu. Jak co rano. Ciągle gdzieś je kurwa gubi, a potem wyżywa się na nim albo Erysiu, by za pięć minut znaleźć swoje fajki pod stolikiem śniadaniowym podjebanym z Ikei, kanapą podjebaną z Castoramy albo na parapecie w przedpokoju, również podjebanym, tylko nie wiadomo skąd. Taki standard. Zwlókł się prędko ze swojego łóżka i poszedł do kuchni, gdzie kłócili się Muniek z Erysiem, jednocześnie żrąc chałkę z dżemorem. Idealny początek dnia.
- Możecie łaskawie nie drzeć mordy z rańca? Jest dopiero trzynasta, ludzie chcą pospać - no tak, dla Vincenta trzynasta w południe była jak ósma, góra dziewiąta rano. Ignorując pozostałą dwójkę wyciągnął z chlebaka bułkie, następnie sięgnął po nóż i rozkroił ją nieudolnie na pół, obie połówki smarując masłem i dżemorem. Co z tego, że nienawidził masła; z samym dżemem była za sucha. Nie pofatygował się nawet po talerzyk, po prostu chwycił ją w obie łapy i zaczął jeść, jebać biedę.

Niewzruszony, zerknął na Moona.
- Bardzo prawdopodobne, że tam gdzie je zostawiłeś - rzucił niezwykle pomocnie i wszamał jedną z chałek bez smarowania jej dżemorem. Za to z Muńka taki szlachcic, że się nie połasił na nieposmarowaną. Podkradł się do Erysia i z głupim uśmiechem praktycznie wyciągnął mu z ręki dopiero co posmarowany kawałek i wpieprzył bez żadnego dzień dobry ani pocałuj mnie w dupę.
- Jak widać - odpowiedział urażony do żywego, tym niegodnym czynem jakim jest kradzież żarcia. W całym swym dwudziestodwuletnim żywocie miał już całą masę sytuacji pod tytułem "Moon wchodzi, wyżera co moje i sobie idzie" ale zawsze irytowały go tak samo, niezależnie od upływu czasu. Przysunął do siebie talerz obronnym gestem i w odwecie ponownie uwalił się na blacie, wyzywająco wgapiając się w plecy Moona, który powrócił do robienia syfu... Czy też raczej rozprzestrzeniania go. To chyba lepsze słowo. Akurat do pomieszczenia dokulała się pozostała jedna trzecia pieroga, jak zwykle prezentując sobą obraz nędzy i rozpaczy.
- To fantastycznie, ale tutaj się odbywa poważna rozmowa, więc se kup stopery do uszu - rzekł, z obrzydzeniem patrząc na połączenie masła i dżemu. Fuj. Eryś wolał nasmarować samym dżemorem, wpieprzyć z prędkością światła, a potem rzygać z zasuszenia.

-GDZIE ONE... - zaczął wyrzucając w powietrze jakieś papiery. Praca domowa czy coś. Kogo to obchodzi. Moon i tak nigdy w życiu jej nie odrobił. Mówią że nie ucząc się nigdzie nic w życiu nie osiągniesz - a patrzcie. Ma 22 lata i mieszka w jednym domu z... Wow, rzeczywiście trzeba było robić te prace domowe.

Właśnie miał znowu wydrzeć się na Vincenta i Erakisa kiedy chwycił w ręce paczkę tego czego szukał. Ręce mu drżały gdy zirytowany zaczął wyjmować coś do zapalenia. Mruknął pod nosem, coś o tym że wszyscy cały czas mu coś chowają, ale gdy w końcu mu się udało pośpiesznie włożył fajkę do ust.
W pokoju uniósł się szarawy dym, a sam Moon odetchnął siadając swoim kościstym zadem na kanapie. Dosłownie; rozwalił się na niej przewalając swoje długie nogi przez oparcie mebla i ponownie wkładając fajkę do buzi pozwolił sobie jeszcze raz zapalić. Lekko zakręcone włosy chłopaka zafalowały gdy ten odchylił głowę do tyłu. -Co na śniadanie? - burknął.

- Znowu cały dom będzie jebał dymem - mruknął pod nosem, obserwując unoszący się w powietrzu dym. Sam palił tylko w stresujących sytuacjach, w dodatku żeby nie wyjść na hipokrytę starał się to robić na zewnątrz. Oparł się plecami o kuchenny blat, krzyżując ręce na piersi. Chwilę wpatrywał się w rozwalonego na kanapie Moona, gdy ten burknął coś w ich kierunku, ponownie zaciągając się papierosem.
- Nie wiem. Jest coś w ogóle w lodówce? - kwestia posiadania jakiejkolwiek żywności w lodówce zawsze stała pod znakiem zapytania, szczególnie w ich domu. To, co podjebali ze spożywczaka zwykle znikało w ich żołądkach zanim donieśli je do domu, więc prawdopodobnie była całkiem pusta. A NIE, JEDNAK NIE. Przecież jest jeszcze zgrzewka piwa, którą zwinęli wczoraj jakiemuś lujowi spod tesco. Tylko czy aby na pewno picie bronksów na śniadanie było odpowiedzialną decyzją? Zresztą, czy jakakolwiek decyzja podjęta w ich życiu była odpowiedzialna?

- Z tego co mi wiadomo, to ty już się obsłużyłeś, więc nie wiem po co jeszcze trujesz dupę - mruknął Eryś, wpieprzając trzynasty kawałek chałki. Akurat w tak zwanym międzyczasie dorobił sobie trochę żarcia, jednocześnie pozbawiając resztę szansy na zapchanie się bułą. Zresztą, co on się będzie, sam poszedł na żebry to sam zeżre, już nie licząc tego co zakosił mu Moon.
Można powiedzieć, że mimo tego iż nie zdarzyło mu się mieć szluga w gębie, Eryś też palił. Głównie za sprawą Muńka który kurzył gdzie się tylko dało, nieraz uruchamiając alarm przeciwpożarowy... Te wspaniałe momenty w których tłumaczyli strażakowi że wcale nie płonie im chałupa tylko jeden z nich jest debilem, bezcenne.
- Wiesz, jakoś wątpię - rzekł Eryś z ponadprzeciętnym entuzjazmem. Powątpiewał też w obecności zgrzewki piwa, nie żeby pamiętał co robił dzień wcześniej, ale jakoś zdawało mu się jej zawartość dosyć szybko się upłynniła. Chociaż kto wie, w tym domu niczego nie można być pewnym. Nawet tego, że się w nim obudzisz.
Zamajtał chudymi nogami i rozejrzał się po pomieszczeniu. Tam do pustej lodówki zagląda Vinczi, tam Moon robi syf... Dzień jak co dzień.

Moon znów wypuścił z pyska ust dym i chwycił papierosa dwoma palcami odchylając go na bok. -Strażacy już się przyzwyczaili. - mruknął. Nie żeby miał coś przeciwko wizytom Pana Henia, który był u nich już niemal stałym gościem. Tak to jest jak się ma dom naprzeciwko huty strażackiej. Jak Vincenta i Erakisa nie ma to Moon czasami zaprasza Pana Henia na herbatę, ale cii.
-EJ CWELU KOPSNIJ MI BRONKSA Z LODÓWKI! - krzyknął głośniej niż powinien, bo przecież ich dom był bardzo miłym i spokojnym miejscem. Zwykle. Po tych słowach chłopak upuścił papierosa na dywan i odchylił się jeszcze bardziej, na co fotel wydał tylko dziwne odgłosy niezadowolenia. Tak. Fotel też ma uczucia.
Nagle jednak na ziemi pojawiła się mała iskierka, na którą Moon jak oparzony poderwał się z mebla. -OLABOGA POŻAR!!! - zawołał stawiając swoje świecące w ciemności skarpetki, na żarzełku (no wiecie żarzącym się papierosie. Taki slang). Odetchnął marszcząc brwi i spoglądając spode łba na towarzyszy. -I CO Z TYM PIWKIEM?! - warknął zirytowany tym że wszyscy się na niego patrzą. To znaczy on to bardzo lubi, ale jak jego adoratorami okazują się szczupłe laseczki (klik), a nie dwa na wpół nagie pedały. Choć nie; pedałów też lubi. Swoją drogi mogliby się ogolić.

Vincent otworzył lodówkę, wodząc wzrokiem po półkach w poszukiwaniu tej zgrzewki browarów, którą pamiętał że wstawiał wczoraj wieczorem. O ile godzinę dwudziestą trzecią można określić mianem godziny wieczornej. No w każdym razie, znalazł ją na górnej półce, gdy Moon zaczął gadać coś o bronksach. Kopsnij mi bronksa? Czy coś takiego, nie dosłyszał. A więc zrobił to o co go poproszono, a raczej zażądano od niego, jak się domyślał, w dość chamski sposób. Sięgnął ręką po pierwszą z brzegu puszkę, kierując się w stronę stolika śniadaniowego. Postawił na nim tego browara, rzucając Moon'owi pogardliwe spojrzenie.
- Trzymaj, leniwa dupo - mruknął, wracając do Erakisa, który żarł czternastą chałkę z dżemem i wyglądał przy tym kurewsko seksownie. Vincent zbliżył się do niego na niebezpiecznie bliską odległość, wręcz wyrywając mu chałkę z rąk i chwycił go jedną ręką za potylicę, składając na ustach chłopaka krótki, acz głęboki pocałunek. Odsunął się od niego, uśmiechając zawadiacko i zjadł skradziony kawałek chałki.

Obserwował całą sytuację, przeżuwając spokojnie grubo pokrojoną bułę (nie jego wina że tak zaawansowana czynność jak krojenie przekracza jego możliwości!), czasem zerkając w ekran ładującej się komórki. Wreszcie się pofatygował i ją podłączył, był z siebie niemalże dumny! No ale wiadomo, jak ma się trzy procent baterii to dobrze by było ten telefon podładować, jeszcze się nie zauważy jak zadzwoni królowa Anglii i co będzie?
O, więc jednak to piwo było jeszcze obecne? No nieźle, czyli jednak nie zniknęło tak szybko jak się pojawiło, chyba weszli na jakiś wyższy poziom rozwoju... No dobra, może się jednak nie zapędzajmy aż tak daleko w tych pochwałach, bez przesady. Chociaż, plus w dzienniczku ucznia im się należy. Plus w dzienniczku dałby też temu kto narysował tego chomika i wrzucił go na tumblra... Zaiste piękny chomik, wzruszający jest to widok... W sumie japa Vincenta z bliska też dosyć wzruszająca jest. Nie żeby Eryś zdążył oddać pocałunek czy coś, Vin wolał wpierniczyć jego śniadanie.
- Nikt w tym domu nie da mi spokojnie żyć, zgłaszam to do prokuratury - powiedział, profilaktycznie wpychając sobie do paszczy ostatnią bułę. No, teraz nikt mu jej nie zakosi!

- Marudzisz, księżniczko - rzucił wciąż szeroko uśmiechnięty, obserwując uważnie wszelkie mniej lub bardziej złożone czynności, jakie wykonywał czarnowłosy chłopak. Szczerze powiedziawszy, wyglądał naprawdę kusząco w samych bokserkach i luźno zwisającym z barków podkoszulku, no ale Vinczi nie chciał robić już nic w kierunku uwodzenia swojego współlokatora (przynajmniej jak na teraz), bo mógłby zarobić w pysk albo coś. No więc stał i patrzał jak chłopak przegrzebuje telefon, raz po raz zagryzając ostatnią chałką. Bardzo konstruktywne zajęcie, Vin.

Przewrócił tylko oczami w reakcji na "księżniczkę". W sumie z prawdą ta ksywka się nie mija więc nie będzie robił o nią wielkiej gównoburzy. Co do tego pięknego podkoszulka, ciekawe czy on w ogóle do Erysia należał? Bywało, że coś się komuś podwaliło, więc co jest czuje czasem było sprawą dyskusyjną, a nawet powodem dzikich kłótni zawierających rzucanie meblami kuchennymi. Póki co nikt nie przyznawał się do bycia prawowitym właścicielem tego wspaniałego stroju więc uznał, że może od początku była jego czy coś.
Chociaż wątpił.
Nie no, mógł sobie kupić za dużą koszulkę, nie? Taka moda, jak śpi ośliniając przy tym poduszkę to też chciałby być piękny i przyciągać ludzkie spojrzenia! Chociaż może ludzkich spojrzeń to by nie chciał przyciągać, bo to by znaczyło, że albo wynieśli go razem z łóżkiem na ulicę, chłopaki go stalkują, albo ktoś się włamał i podziwia jego urodę. WSZYSTKIE OPCJE RÓWNIE STRASZNE.

Moon zrobił naburmuszoną minę i mrucząc coś pod nosem podszedł w swoim MENSKIM szlafroku coby rzeczywiście napić się tego piwa. Wziął porządnego łyka opierając się prawym łokciem o stół. Kierując wzrok na chłopaków - w tym właśnie momencie z wrażenia omal nie wypluł napoju, który jeszcze miał w ustach. Przecież każdy lubi sobie jeszcze piwko przez chwilę na języku potrzymać zanim je połknie, nie? Każdy. -Możecie się nie obmacywać w MOIM domu? - burknął ostatecznie przełykając ciecz. Oj tak Moon, tak jakby to działo się pierwszy raz i tak jakby on tego nigdy nie robił. Czasami się nawet zastanawiał czy woli dziewczyny czy chłopców, ale to że mieszka w jednym domu z Erakisem i Vincentem chyba mówi sam za siebie. A szkoda; dziewczyny straciły takiego seksiastego chłopaczynę.

Lekko drgnął na dźwięk głosu Moon'a, machinalnie odwracając głowę w jego kierunku. Zaśmiał się głośno na widok krztuszącego się piwem chłopaka, obserwując jak nieumiejętnie przełyka alkohol ściekający mu kroplami wzdłuż brody. Po paru minutach zwrócił się znowuż w stronę Erysia, decydując się podejść bliżej i owinąć ręce wokół talii chłopaka, całując go delikatnie w czubek głowy. JOLO PRAWDA, I TAK NIE DOSTANIE W RYJ PATELNIĄ ANI TOSTEREM BO NIE MAJĄ ANI JEDNEGO ANI DRUGIEGO. Oderwawszy wargi od jego bladej skóry, odgarnął kosmyk włosów z jego czoła i uśmiechnął się pod nosem. ROMANTIKO HEHE.

- Jak już będziesz miał własny dom, to ewentualnie możemy się nad tym zastanowić - odpowiedział, odrywając na chwilę wzrok od ekranu komórki. Z rozradowanym uśmiechem oglądał krztuszącego się Moona, który wyglądał jakby cierpiał z dwóch powodów - wizji uduszenia się oraz możliwości stracenia piwa. Obie opcje równie tragiczne, co za życie, co za dramat. Nie żeby mu się takie dylematy zdarzały, Eryś w przeciwieństwie do niektórych był w stanie nie szokować się codziennymi widokami, na przykład Moonem latającym po domu i robiącym jeszcze większy syf, bo GDZIE SOM MOJE PAPJEROSKI, KTO JE UKRAD, CO TO SIĘ ZADZIAŁO.
Tak czy inaczej, kiedy przedstawienie się skończyło, ponownie wlepił wzrok w ekran telefonu. Gdzieś tam mimochodem zarejestrował działania Viniacza i korzystając z tego, że stał blisko i najwyraźniej chciał macnąć Erysia, oparł się o niego jako że odechciało mu się utrzymywać w pionie samodzielnie. ZBYT TRUDNE.
Meh, powodzenia z tymi włosami - odgarnianie nic nie daje, tego jest tyle że to uczesać najpierw trzeba. ZALETY POSIADANIA BUJNEJ SZOPY NA GŁOWIE.

Znowu coś mruknął pod nosem zapalając kolejnego papierosa. Miejmy nadzieję że ten nie wznieci pożaru i że Pan Henio będzie mógł spędzić spokojne święta w gronie rodzinnym. Popijając piwem wypuścił z ust taki ładny dymek coby zakocić im już cały dom.
Choć może źle powiedziane że obie te rzeczy na raz to dobre wyjście więc kaszlnął parę razy, oczywiście jak cholera tym zszokowany. CO JAK ZŁAPAŁ EBOLĘ? WCZORAJ W KOŃCU ZAMAWIALI TE PIEROŻKI Z AFRYKI. Krzyknął głośno wstając z krzesła i o mało co nie wywalając stołu do góry nogami. Kurna, chyba powinni meble na kropelkę przykleić.
-Pójdę kupić... e ... choinkę. I jedzenie bo wy wolicie się cały dzień obmacywać niż zrobić mi obiad. Co się z tymi ludźmi dzieje. - mruknął. I miejmy nadzieję że go nie stratują tak jak Janka (klik) bo inaczej będzie słabo, nie wspominając o tym że te dwa pedały zrujnują mu cały dom. -Zaraz wracam. Tylko chcę mieć do czego. - burknął otwierając drzwi na oścież i wychodząc. Miał dosyć oglądania jak tamci się obmacują. I TO KUŹWA BEZ NIEGO.
Ten piękny widok można podziwiać - Vincent, Erakis i wiecznie dbająca o nich matka Moon Walk. Typowe święta jednym słowem. Se wyszedł. A jeżeli nie zauważył że już mają choinkę to będą mieli dwie. WALIĆ BIEDĘ.

Vincent odwrócił głowę w stronę otwartych na oścież drzwi, ostrożnie odrywając się od opartego o jego niewidzialny sześciopak Erysia i nie komentując słów Moon'a, poszedł je zamknąć. Jakby nie patrzeć był grudzień, dziesięć stopni na minusie i śnieżyca na zewnątrz (nie to co w realu, plus wcale nie chodzi mi o sklep), a rachunki za ogrzewanie nieopłacone, bo z czego? Gdyby można było płacić kamieniami, drewnem albo innymi darami matki natury, których jest wszędzie pod dostatkiem nie byłoby z tym najmniejszego problemu. No ale nie można. Co za życie, co za świat.
- Czy on myśli, że my mieszkamy w słoiku? - mruknął jakby sam do siebie, wracając z powrotem do Erakisa. Jakby się tak głębiej zastanowić, miało to swoje plusy. Przynajmniej dym w salonie się wywietrzył i już szło się nie udusić.

Chwilę ponarzekał na utratę oparcia, po czym zaczął obserwować działania Vincenta. Nawet nie musiał rozpocząć tyrady pod tytułem "który z nas powinien zamknąć drzwi i dlaczego nie ja", bo drugi chłopak sam się pofatygował i je zamknął. Faktycznie płacenie za ogrzewanie było dla nich dosyć egzotyczną czynnością, dlatego najcieplej to u nich w mieszkaniu nie było. Co nie przeszkadzało Erysiowi w popylaniu po domu w koszulce bez rękawów i samych gaciach. Taki z niego gorący towar, HEHE.
Słoik. Obawiał się, że nie zrozumiał porównania, ale w tym domu nieogarnianie sytuacji było na porządku dziennym więc odpuścił sobie komentarz stwierdzając, że i tak pewnie chodziło o bliżej nieokreślone nic. JAK ZWYKLE U NICH W DOMU. Meh. Bardziej go martwiło, że znowu nie ma się o co oprzeć. Co to ma być, żeby na kuchennych szafkach oparcia nie było?

No tak. Właściwie wyjście na dwór w samym szlafroku (choć wodoodpornym!) nie było kurna zbyt dobrym pomysłem. Ale do domu wracać mu się nie chciało, więc czmychnął szybko choinkę nawet nie fatygując się coby za nią zapłacić i ruszył do domu. Nie mieszkali daleko od targu, choć równie dobrze można powiedzieć że nie mieszkali daleko od Nowego Jorku, a i tak nikt nic nie zauważy. Bywa.
Gdy już dotarł do domu właściwie przydałoby się to drzewko włożyć do środka. Chłopak uniósł głowę sięgając wzrokiem aż do szczytu jodły. Co jak się nie zmieści? -DRZWI WYWALIĆ, OKNA WSTAWIĆ! UWAGA IDĘ! - krzyknął. Po świętach w zeszłym roku nauczył się że warto ostrzegać mieszkańców jak wchodzić z wielkim świątecznym drzewkiem, bo inaczej może się okazać że ktoś ma fobię dotyczącą koloru zielonego lub że nadział się na zawieszoną na czubku gwiazdkę. KAŻDEMU MOŻE SIĘ ZDARZYĆ. Tak więc też niemal całą choinkę udało się wepchnąć przez drzwi frontowe. W czym warto zaznaczyć PRAWIE. Możliwe że Moon źle dobrał rozmiar, ale nie warto powtarzać zeszłego roku, bo jak się tak wszyscy podenerwowali to chyba choinka straciła igły i zostały same gałązki. BYWA.
-Pomoże mi ktoś? - mruknął spoglądając na chłopaków. Choinka wsadzona do domu jedynie w połowie nie wygląda zbyt zachęcająco, choć kto by tam się przyglądał. JAKBY NIE PATRZEĆ CAŁY ICH DOM NIE WYGLĄDAŁ ZBYT ZACHĘCAJĄCO. Ale na pewno MUSIELI mieć dużą choinkę - podobno im większa tym skuteczniej odstrasza ogo pogo.

Gdy kątem oka dostrzegł Moon'a pakującego się na chatę z jodłową choinką, której czubek haczył o pożółkły sufit, z czystej złośliwości wyrwał komórkę z rąk Erysia odkładając ją na blacie przy gniazdku kontaktowym i chwycił dłoń chłopaka, wręcz ciągnąc go w stronę salonu gdzie trzeci chłopak próbował ogarnąć ewidentnie przerośniętą choinkę. Zatrzymał się wraz z Erakisem centralnie naprzeciw niego, następnie obejmując bruneta w pasie i przyciągając go ciasno do siebie, niemal wepchnął mu język do gardła. Całował go w ten ekstrawagancki sposób dobre pięć minut, aż w końcu oderwał się od niego na niewielką odległość i spojrzał mu głęboko w oczy, z premedytacją ignorując Moon'a proszącego o pomoc. W sumie to się pogubił, czy w tym momencie przemawiała przez niego czysta złośliwość, czy serio coś czuł do tego chłopaka. MOŻE OBA?
- Ej Eryś my chodzimy ze sobą czy nie - no pytanie za dziesięć punktów. Właściwie zabrzmiało to tak płasko, jakby stwierdzał a nie pytał, no ale.

Ze swego rodzaju zafascynowaniem wlepiał wzrok w monstrualnych rozmiarów choinkę. Zastanawiało go jakim sposobem Moon zakosił takiego giganta, bo w to że zapłacił to akurat wątpił. Przecież oni nie płacili... CWANIACZKI. Ciekawe jakim sposobem jeszcze nie wylądowali w pierdlu? Bardzo go to zastanawiało, to chyba po prostu wspaniały urok osobisty Różowego Pieroga, policja po prostu nie miała serca zamknąć takich wspaniałych osobistości... Tak by im wstyd było gdyby ich do pudła wysłali, że by z żalu i rozpaczy sami do cel powchodzili! Tak czy inaczej, nadal był pod wrażeniem, podwalić dwumetrowe drzewko? W sumie mogliby "pożyczyć" coś droższego, a potem sprzedać, może by ogrzewanie wreszcie opłacili tak dla odmiany.
- Pomógłbym ci, ale widzisz, ja jestem stworzony do wyższych celów niż praca fizyczna - odpowiedział Eryś, ubierając w ładne słowa "sam se targaj tego krzaka, nie chce mi się". Ale krzak był całkiem ładny, na pewno lepiej się prezentował niż ten kij z trzema bombkami, który Eryś własnoręcznie zdobył, postawił w kuchni i szumnie nazywał choinką. Chwilę wcześniej za to, pociągnięty przez Vincenta, prawie zrzucił "choinkę" na ziemię, bo trochę nim zarzuciło przy tej ekstremalnej akcji. A potem chłopak praktycznie się do niego przykleił i pocałował w dosyć... niecodzienny sposób. Plus wcześniej zaciągnął go w inne miejsce... Nah, chyba ktoś tu chce ustalić pewne kwestie. Nie żeby narzekał, bez ceregieli zarzucił ręce na ramiona chłopaka.
Kiedy się od siebie oderwali, spojrzał na niego jak na kretyna, słysząc coś jak zgadywał było pytaniem.
- Myślałem, że to jasne - odpowiedział, marszcząc brwi. Widać pewne sprawy tylko dla niego były oczywiste.

-Mam też jemio... - zaczął, ale oni najwyraźniej jemiołę, z resztą tak samo jak całą postać Moona, mieli głęboko w dupie. Chłopak mruknął coś pod nosem dmuchając w grzywkę, która opadła mu na czoło. -Super. Skoro już to sobie ustaliliście. - burknął przeciskając się w drzwiach obok jodły, która blokowała prawie całe przejście. TRUDNO NAJWYŻEJ CHOINKA BĘDZIE PÓŁ W DOMU PÓŁ NA ZEWNĄTRZ. Ignorując Vincenta i Erakisa przecisnął się obok podchodząc do stołu i naciskając włącznik na czajniku. Że też w święta musi kawę pić, a nie alkohol. Pociągnął papierosa, który w dalszym ciągu wisiał między dwoma palcami 22-latka. -Czuję się nieco pominięty. - skomentował obserwując wyczynania chłopaków i sadzając swój kościsty zad na kuchennym stole.

W reakcji na słowa chłopaka na twarzy Vincenta pojawił się uśmiech jak stąd do Częstochowy, a nawet dalej. Ponownie ucałował czubek głowy Erysia, zanurzając nos w jego gęstych, atramentowych włosach (co za porównanie w ogóle). Gdy poczuł, że sfrustrowany Moon trącił ich barkiem usiłując dostać się do kuchni, posłał mu ostatnie, niezbyt miłe spojrzenie, po czym skupił się z powrotem na Erysiu. Odsunął się od niego delikatnie i widząc jak chłopak na niego patrzy, zadarł brwi do góry nie do końca wiedząc o co mu chodzi. Skapnął się dopiero po tym, jak Eryś do niego przemówił. DŻINIES.
- No teraz już jasne - odparł również niezbyt inteligentnie, no ale.

Nooooo nie, z bara dostał i teraz jeszcze Moon będzie palił oooo nie. NIEEE. Co za życie. Chyba nieszczęśliwe. Gdzie on żyje w ogóle, w melinie jakiejś, no co to ma być jak babcie kocham. Jedno nie wie nawet że ma chłopaka (co nie przeszkadza mu w molestowaniu wyżej wspomnianego), drugie blokuje przejście choinką i smrodzi, co to ma być, borze szumiący. Czuł się jak diament w składzie węgla, na prawdę (co z tego, że poziomem wcale nie odbiegał od reszty domowników, on jest mundry i da best). Nie palił, nie blokował drzewami przejścia (wcale nie dlatego, że jest krasnalem z siłą ucznia pierwszej klasy gimnazjum), nawet trochę ogarniał... NO TAKI WSPANIAŁY JEST, DOPRAWDY, NIE TO CO PEWNA WĄSKA GRUPA SPOŁECZNA.
- Bardzo się cieszę, że udało ci się do tego dojść prawie bez niczyjej pomocy - pochwalił Eryś, klepiąc go dobrodusznie po policzku. W sumie, trzeba było wytłumaczyć jak krowie na miedzy, ale chociaż ogarnął sytuację, zawsze coś. A Moon uwalił się dupskiem na stole, hipokryta jeden. WYPOMNI MU TO.

-Pogratulować. - burknął znudzony, na chwilę odsuwając papierosa od swoich ust i biorąc łyk świeżo zrobionej kawy. -Czy teraz moglibyśmy przejść do rozmowy o mojej osobie? - dodał szybko zeskakując z blatu i ruchem ręki rozlewając kawę na dywan. I tak nie wyszła zbyt smaczna.
Stanął przy chłopakach. -Nie wiem czy zauważyliście, ale w naszych drzwiach jest wielka choinka. - zaczął zupełnie luźno, jakby pytał o to co dzisiaj na śniadanie ... Choć może nie. Ostatnio przecież nie było mu nawet zjeść posiłku w spokoju. A wszystko przez to że ktoś mu schował papierosy. Odetchnął, a jego klatka piersiowa, podobnie jak reszta ciała od pasa do szyi ubrana w obcisłą czarną bluzkę poruszyła się delikatnie. Czasami zastanawiało go dlaczego mieszkali nad morzem narażając się tak strasznie na gniew OGO POGO, który na pewno nie zrezygnował z zabicia ich. Na pewno ich obserwował. Moon przez same te myśli rozejrzał się dookoła - nie zauważył nic poza sypiącym się w gruzy domem. A nie chwila, przecież to ich dom. W takim razie wszystko w normie.