Adiela

Imię: Adiela
Wiek: 3 lata
Rodzina: Z rodziny posiadała oczywiście dwoję rodziców i trzy siostry, jednak oni wszyscy nie żyją. Lajf is brutal.
Płeć: Wadera 

Grupa: Samotnicy.

Charakter: Adiela jest chodzącą zagadką. Nie za bardzo lubi o sobie gadać, zwłaszcza o swojej przeszłości. Suczka jest ogólnie małomówna, nieśmiała, nieufna. Jest tak jakby troszkę zamknięta w sobie i przygnębiona przez wydarzenia z przeszłości. Czuje się nad wyraz samotna, przez stratę rodziny. Straciła chęć życia i optymizm. Goldence bliżej do dobra, jednak za uszkami, czasami pokazują się jej różki, nie stroni, aż tak bardzo od przemocy, lecz używa jej tylko wtedy, gdy albo ją ktoś wkurzy tak bardzo, albo gdy konieczna jest obrona własna. Od jej zachowania, wobec innego psa, zależy to jak będzie się odnosił do niej. Jest pokojowo nastawiony? Ona też. Jest wrogo? Ona też.
Jednak w jej osobie znajdą się i cechy, które nie zmieniły się od lat. Jest nad wyraz szczerym psem, zawsze powie co jej leży na sumieniu, jednak mogą być wyjątki, gdzie jakąś informacje woli zachować tylko dla siebie. Dla rodziny, przyjaciół i innych najbliższych zawsze jest gotowa do poświecenia zdrowia, a nawet życia, by im nic się nie stało.
Znaki Szczególne: Blizna wzdłuż szyi po ranie ciętej. Orle pióro wczepione w ogon. Włoski akcent.
Historia: Adiela urodziła się kilka dni drogi od tej krainy, wraz z trzema siostrami, tam gdzie zimy były długie i surowe, a lata krótkie i chłodne. Była najmłodszą z miotu. Dzieciństwo przeszła szybko, rodzice wymagali od niej, by jak najszybciej zachowywała się jak dorosła, by w razie nieszczęścia zachowywała się dojrzale i racjonalnie w takich sprawach myślała. Co prawda nie była córką przywódców stada, jednak jej rodzice byli szanowani, przez władców, wiec nie była skazana na życie w biedzie. Jednak rodzice dmuchali na zimne i codziennie trenowali z córkami, co mają robić w razie ów wspomnianych nieszczęść.
Gdy Goldenka osiągnęła rok, pewnego dnia, który zapowiadał się najzwyklejszym z zwykłych, w nocy napadnięto stado, w której była Adiela. Zabójcy bez wahania dobrali się do jej sióstr i każdej poderżnęli gardło, skazując je na śmierć. Jednak Adiele oszczędzili, postanowili ją porwać i żądać okupu. Następnego dnia rodzice suczki zobaczyli co się stało i przeczytali kartkę, na której żądali okupu. Jednak z ich oszczędności pokrywała się tylko połowa długu. Ojciec Adi nie zrobił nic innego, jak poszedł prosić o wsparcie ze strony władcy. I dostał je, jako że był zaufanym pomocnikiem alphy, dostał tyle ile potrzebował. Po czym samotnie poszedł odzyskać córkę, z której wcześniej próbowano wyciągnąć informacje na temat tajnych misjach jej taty, o których nie miała pojęcia i pierwsze co słyszała. Była nawet zdziwiona, że w ogóle w coś takiego jej ojciec się mieszał. Ale przestała o tym myśleć, gdy tylko została przez niego uwolniona. Jednak podczas drogi powrotnej gnębiło ją to, w co wpakował się ojciec. Chciała nawet zapytać, ale nie miała odwagi.
Przez te zdarzenie jej rodzice, jak i sama Adiela, popadli w żałobę po utracie córek/sióstr. Dodatkowo rodzice nie byli tak szczęśliwi jak kiedyś. Ojca nawet częściej w domu nie było. Znowu wplątuje się w te tajemnicze sprawy czy co? Sama Adi pogodziła się z tym, że została jedynaczką. W zamian za otrzymanie potrzebnego majątku do spłaty okupu, suczka pracowała u boku alph. Sami jej o to nie prosili, sama się zgodziła, chciała w ten sposób po prostu podziękować.
Gdy osiągnęła ponad 2 lata, powtórzył się atak, tym razem włamywacze, działali głośno, wiec wszczęła się bitwa. Ojciec Adieli zginął z rąk jego prześladowców, zabierając ze sobą wszystkie tajemnice jakie posiadał. W tym czasie Adi z matką skrywały się w kącie własnego domu. Jednak i one po chwili zostały zaatakowane. Jednak dobrali się do młodej wadery. Jeden przytrzymał ją, a drugi pod gardło podłożył coś w rodzaju sztyletu. I nakazał jej matce mówić, by zdradziła tajne plany swojego poległego partnera. Jednak milczała. Napastnik na zachętę przejechał po szyi wadery robiąc podłużną ranę, jednak matka nic, jakby wszystko było jej jedno, czy zabiją ją czy nie. Wiec po chwili, znów porwali śnieżnobiałą myśląc, że ojciec tym razem zdradził jej swoje plany.
Jednak w celi znów przekonywała, że nic nie wie, w zamian czego bili ją po prostu. Jednak nie tak mocno, zwłaszcza w pierwszym dniu jej odsiadki. W drugim podrzucono do jej celi ciało matki. Zaczęła w duchu przeklinać ojca. W końcu to wszytko przez niego co nie?
Pewnej nocy, do jej celi przyszedł tajemniczy wybawca, któremu towarzyszył orzeł, najpewniej był jego opiekunem. Nie przedstawiając się wypuścił ją z więzienia i bezpiecznie wyprowadził z terenów wroga. Będąc na bezpiecznej odległości powiedział waderze, że jej ojciec, mimo, że zdarzyło się tyle nieszczęść, działał w dobrej sprawie, a jakich, tego nie mógł powiedzieć, takie było prawo. Cóż Adiela, z przygnębionym głosem podziękowała za pomoc i udała się w nieznane. Jednak za nim opuściła tajemniczego wilka, urwał jedno z piór orłowi i wczepił je w ogon Adieli. Ów pióro ma być znakiem dla tajemnej grupy, w której był również ojciec białej jak i tajemniczy wilk, że gdyby spotkała innych wilków z tej grupy, będą do niej nastawieni pokojowo. Jako iż Adiela nie mogła wrócić do swoich, bo pewnie znów by się powtórzyło to co wcześniej, porwali by ją. Dlatego dla bezpieczeństwa opuściła znane sobie tereny i udała się w nieznane. Próbując zacząć wszystko od nowa.