Świat Gigiego ;-;

Jest to.... jaskinia. Wiem, wiem Indianie zazwyczaj w swoich tipi (tipiach?) mieszkają, ale jak jest zima to trzeba coś lepszego znaleźć. ;-;
Nie jest to jakieś duża rozległa jaskinia. Nie w sumie tak. Znaczy się gdy przejdzie się przez pierwszy korytarz (który jest dość wysoki. Kuń musi wejść,a co!), dotrzemy do sporego przedsionka, wymalowany wszelkimi rysunkami przedstawiające oczywiście Indianinów, Indianinów na koniach, Indianinów podczas polowania na zwierzynę, Indianinów tańczących wokół ognia, Indianinów rozmawiających ze sobą, Indianinów z swoimi psami.......i ogólnie Indianinów. Oczywiście nie jest tu pusto. Gigi już sobie przygotował na środku miejsce, w którym rozpalał by ognisko. Są też po boku kawałki materiałów robiące za posłanie (trochę jest... a nóż znalazłby współlokatorów?), gdzieś w kupie ma położone bronie, których zrobił od cholery, a gdzie indziej zupełnie co innego. Zależy co przyniesie o! Dalej znajduję się kolejny korytarz prowadzący  do malutkiego zbiornika wodnego, z strumykiem z wodą. Dalej też ciągnie jakiś korytarz, ale licho wie co jest dalej. Ohanzee jeszcze tam nie dotarł ;-;

Trochę minęło zanim dotarli do jaskini, po drodze Indianin pozbierał drewna. Spojrzał za siebie w stronę zwierząt. Jak dobrze, że wcześniej znalazł te jaskinie z sporym wejściem. Naprawdę zły byłby na siebie, gdyby Hakana musiał zostawić od tak na zewnątrz! Co jak co ale dbał o każdego, z którym przebywał. Wszedł pierwszy, znów gwiżdżąc, dając znak, żeby zwierzaki poszły za nim. I znaleźli się w sporym przedsionku. Był z siebie zadowolony, że przytulne lokum wcześniej znalazł. Spoglądał chwile na malowidła po czym położył drewno na miejsce, gdzie zazwyczaj rozpala ognisko. No i potem oczywiście rozpalił ognisko pocierając dwa patyki. I zrobiło się cieplej, wiec nie mieli co narzekać na zimno. Hakan uwalił się gdzieś z boku. Widocznie jedyne o czym marzył to o spoczynku. Sam Ohanzee jednak zwrócił wzrok na brązowego.
- W sumie to wypadałoby Ci nadać jakieś imię. - powiedział po czym spojrzał w górę, myśląc wyraźnie.

Delikatne kobiece stópki powoli stąpały po śniegu, pogoda była paskudna a na domiar złego przez śnieg nie było widać praktycznie nic, Jasmin szukała jakiegokolwiek schronienia, a gdy ujrzała jaskinię natychmiastowo przyśpieszyła kroku. Z łatwością dostała się do środka jednak słysząc głosy gwałtownie przylgnęła do ściany, jednak dostrzegła współplemieńca, z jakimś psem. Indianka uspokoiła się po czym powoli podeszła do mężczyzny.-Mogłabym przeczekać tu zamieć ?-słodki i przyjemny głos rozległ się po całej jaskini, istota ta była dosyć dobrze wychowana i raczej nie zamierzała się u rozgościć bez zgody gospodarza, jej wzrok skierował się na psa, ten pełen dobroci i miłości wzrok kobiety która od malucha ratowała zwierzęta, od myszy, aż po jelenie.Pogrzebała chwilę w skórzanej sakiewce przyczepionej sznurem do jej talii po czym wyciągnęła powoli dłoń na której znajdowało się mięso, nie drgnęła, czekała na reakcję pieseła.

Mass cały drżał, a jego futro było mokre od śniegu. Mimo że na początku bardzo podobały mu się fikuśne płatki spadające z nieba, teraz nie marzył o niczym innym jak o ogniu. Jedyne co mu się nie podobało to koń, który najwyraźniej też miał swoje miejsce pod dachem. Mass warknął cicho unosząc leciutko wargi. Jego wzrok padł na domowniku, a mina wyrażała nic innego jak słowa 'A co on tu robi?
Indianin na szczęście chyba czytał w myślach bo potarł patykami na jaskinia buchnęła światłem oświetlając malunki. Pies zerknął na nie. Ciekawe kto je tu namalował? Czyżby wszystkie były zrobione przez człowieka? Może nie... A co jeśli one są tu już długo, czekając tylko na odkrycie? - mieszaniec rozmarzył się, ale ciepło przyciągało go bardziej. Zrezygnował więc z oglądania malunków i podszedł w stronę ognia bardzo z siebie zadowolony.
Uniósł jedynie ucho na słowa Ohanzee, marszcząc lekko czoło. Słyszał kiedyś słowo 'imię', ale nie zrozumiał co tamten miał na myśli. Nie zdążył jednak długo o tym pomyśleć, co nieco go zirytowało. Gdy odkrył jednak że mają jeszcze jednego towarzysza, a raczej towarzyszkę utkwił w niej swoje czerwono-brązowe ślepia. Może poszedłby spać, ale dziewczyna wyjęła z kieszeni coś do jedzenia. Cóż wyglądało jak mięso i pachniało jak mięso... więc najwyraźniej musiało to być mięso. Mass wahał się tylko przez chwilę, ale ostatecznie dźwignął się z ziemi łapiąc smakowity kawałek w zęby i ciągnąc w swoją stronę. Gdy upewnił się że nic co nadawałoby się do spożycia, nie zostało czasami w dłoniach Jasmin wrócił się na swoje miejsce przy ognisku i zaczął konsumować mlaszcząc głośno.

Impreza u Ratonhaketona się kręci, nie? Jest facet, ogień, pies i baba, chyba wszystko co potrzeba. Nawet jedzenia i koń.
Otóż i bezimienna suczka postanowiła tu zawitać. Oczywiście, miała wcześniej jakieś imię, ale ludzie rzadko do niej mówili po imieniu, zazwyczaj gwizdali albo po prostu mówili "do nogi", jednakże gwizdanie bardziej działało. Co do miana, to w końcu każdy musi jakieś mieć, czyż nie? Ułatwia to komunikację między osobami i w ogóle.
Suka dreptała sobie po śniegu unosząc wysoko łapy. Nie lubiła zimy, miała krótką sierść, a to raczej nie pomagało. Gdy tylko jej ślepia zauważyły jaskinię i bijące od niej ciepłe światło, prędko ruszyła w jej stronę chcąc się ogrzać. Gdy tylko stanęła łapami na ziemi zauważyła, iż nie jest sama. Była kobieta oraz mężczyzna, pies oraz koń. W sumie, to koń ją najmniej interesował, widziała ich już kilka w życiu, nie zrobiły jej krzywdy, toteż nie uważała go za jakiekolwiek niebezpieczeństwo, ph.
Podreptała w stronę dziewczyny i otarła się o jej nogi niczym kot, a następnie podeszła trochę bliżej ognia nie zwracając uwagi na czworonożnego samca. Położyła się rozglądając i zatrzymując wzrok na panu człowieku, ot.

/Ogarnięcie was wszystkich było w cholerę trudne.... ;-;/

Indianin grzebał patykiem w ogniu dopóki nie zaczął się fajczyć tuż przed jego dłonią. I potem wziął następny i tak z kilka razy spoglądając to przed siebie, to na psa. Zamyślony był. W końcu wymyślenie imienia dla psa i to fajnego, trochę zajmuje i jest trudne. W sumie to też nawiasem mówiąc, nie spodziewał się, że ktoś jeszcze tu przyjdzie, a jednak tak się stało.
Momentalnie skierował wzrok z którego dochodził kobiecy głos. Wstał by się przywitać, kulturę trzeba mieć. ;__;
- Witaj. - powiedział i dodał drapiąc kark. - No jasne, miejsca jest pod dostatkiem. 
Mówiąc kolejne słowa dodatkowo gestykulował, wskazując na pomieszczenie w którym są. Długo jego wzrok nie zawisł na dziewczynie. Skupił się na brązowym, który właśnie zainteresował się dziewczyną. Uśmiechnął się lekko. Nie przerwał ani na chwile nad wymyśleniem mu imienia. Jednak nadal nic mu nie przychodziło do głowy. Usiadł znów przy ognisku i dalej grzebał patykami w ogniu, znów przybierając poważną minę. Wtem usłyszał kolejne kroki. Wychylił się by obczaić co, lub kto to. I okazało się, że to kolejny pies. Jednak widocznie suczka zajęła się dziewczyną, ale zauważył jej wzrok, który chwilowo skupił się na nim. No to niezła grupka nam się zebrała. Przynajmniej nie będzie nudno.

Nie musiała długo czekać na odpowiedź, mężczyzna jak każdy wychowany dzikus xD wstał na nogi, przywitał się, zaoferował miejsce w swoim domku, nie musiała się nawet za bardzo starać co w głębi ją lekko zdziwiło, nigdy jeszcze nie spotkała osoby która wpuściła ją od razu do własnego domu, dopiero po chwili zrozumiała, że lata wzrokiem pomiędzy indianinem a psem, zarumieniła się lekko bo sama nie lubiła jak ktoś nie dawał jej wzrokowej chwili wytchnienia i natychmiast siadła przy ogniu patrząc na jego płomienie.-Zwą mnie Jasmin.-powiedziała uśmiechając się lekko, wreszcie postanowiła zdradzić swe imię, ukradkiem spoglądała na zwierzaka który pochłaniał resztki mięsa, bo jedzeniem tego nie można było nazwać xD. Zimne acz puchate ciało otarło się o nogę Jasmin która odwróciła głowę i zobaczyła piękną suczkę która najwyraźniej nie przepadała za zimnem tak jak Indianka. Kobieta delikatnie pogłaskała Ziio, jej sierść była cała w śniegu.-Jak widać ty też miałaś nieprzyjemne spotkanie ze śnieżycą.-zaśmiała się cicho acz przyjaźnie wodząc wzrokiem za przybyszką, nie wyglądała na najedzoną, cóż chociaż mało zostało dla niej samej mięsa w sakiewce to wyjęła to co miała i powoli podeszła do Ziio, podała jej jedzenie po czym zaczęła powoli i delikatnie głaskać ją po grzbiecie, nie chciała jej przestraszyć.-Nie wiem skąd tu się bierze tyle pięknych stworzeń.-powiedziała z uśmiechem, w sumie nie wiadomo czy do siebie, czy do mężczyzny.

//Brak Weny

Mass skończył jeść i położył łeb na ziemi obserwując tańczące w ognisku płomyki ognia. Przez chwilę zdawało mu się że formuje się z nich kształt, ale zaraz ogień znów buchnął, więc nie mógł być pewien. Gdy zrobiło się zdecydowanie cieplej, a futro choć nadal mokre, nie doskwierało już aż tak jak wcześniej uwaga Massa skupiła się na nakrapianej suczce. Zastanawiał się nad tym jak się przywitać. Nie wiedział dlaczego, ale zwykłe 'cześć' wydawało się zbyt proste. Właściwie to jakby się zastanowić ona mogła by to zrozumieć zarówno jako pożegnanie. Nie chcąc więc ryzykować przechylił tylko łeb i biorąc gesty za powitanie od razu się przedstawił.-Mass - po tych słowach mieszaniec posyłał Ziio szeroki uśmiech. Wtedy jednak jego wzrok uniósł się wyżej - nieco nad głową towarzyszki. -Wróżki...! - rzucił podekscytowany, a zarówno rozmarzony. -Latają nad twoją głową. - dokończył myśl cały czas przyglądając się miejscu nad łbem suczki. Rzeczywiście nad łbem Ziio tańczyły małe, świecące punkciki, ale było to tylko światło rzucane przez ognisko na ścianę. Gdy Mass się już napatrzył na chwilę udało mu się wrócić wzrokiem do Indianina obok którego siedział. Przechylił się leciutko by tknąć mężczyznę nosem.
Znów pojawiła się wizja, ale po raz kolejny nie dżungla była ważna lecz głos. Mass nie znał innego sposobu by przemówić do dwu-nożnego. Zwykle posługiwał się tą umiejętnością przy psach co było o wiele łatwiejsze bo nie musiał tego robić za każdym razem gdy miał coś do powiedzenia. A raczej gdy miał do przekazania jakąś myśl, bo nie można tego nazwać normalną wymianą zdań.
-Daj komuś ogień, a będzie mu ciepło przez jeden dzień. Wrzuć kogoś do ognia, a będzie mu ciepło do końca życia. - zachichotał cicho, a jego pysk uformował się w kształt przypominający uśmieszek.
Zaraz potem wizja się skończyła, a mieszaniec znów obrócił łeb w stronę ognia i ''wróżek'' tańczących na ścianie. Naprawdę wierzył że są prawdziwe. No bo jak mogłyby nie być? Przecież je widział.

Przyglądała się z ciekawością dwójce indiańców. Ziewnęła przeciągle przyglądając się dziewczynie. Należała do psów spokojnych, opanowanych, toteż interakcja z nakrapianą nie była niebezpieczna. Dała się głaskać po grzbiecie, aczkolwiek, gdy tylko zobaczyła przed nosem coś do jedzenia, niemalże się na to rzuciła. Po posileniu się, oblizała pysk i spojrzała na kundla, który najwidoczniej coś do niej mówił.
-Ziio-odpowiedziała i uśmiechnęła się lekko.
Gdy tylko zaczął mówić o "wróżkach" nad jej głową, prędko spojrzała się w górę i podniosła lekko pysk. Rzeczywiście, nad jej łbem pojawiło się światło, które wcześniej przyciągnęła ją do tego ciepłego miejsca. Potrzepała się z resztek śniegu, który pozostał na jej cielsku i ułożyła się wygodnie pod nogami mężczyzny. Milczała, była po prostu zmęczona.

Bo taki Gigi był. Co jak co, ale do ludzi swojego pokroju miał szacunek. Oczywiście, jeśli szacunek był z wzajemnością. Z wzrokiem wbitym w płomienie, usłyszał jak towarzyszka zdradza mu imię. Spojrzał chwilowo na nią.
- Ohanzee. - przedstawił się, puszczając oczko, po chwili znów przenosząc wzrok na ogień. Jednak nie pozwolono mu na chwile wytchnienia, bo znów brązowy, który spoczywał koło niego, raczył się nim zainteresować. Znów tknął go nosem, wiec domyślił się, że psiak znów mu podsunie jakąś wizje. Oby tylko od tego nie zwariował czy coś, w końcu nie dawno zrobił tak z dwa razy.
Jednak tym razem nic nie dostrzegał, ani dżungli ani nic. Nicość po prostu. Jednak czy takie określenie istnieje? Czy da się to wyobrazić? Chyba nie. Jednak długo w tej pustce nie był. Usłyszał głos. I tyle.
Po wszystkim spojrzał na psa, który dziwnie się do niego uśmiechał. On sam popadł w lekki śmiech (pewnie niewtajemniczeni uznają go za wariata..Gigi Psychopata ;___;) i pogłaskał psa po głowie. A gdy pies przestał się nim interesować znów wzrok skierował w tańczące płomienie. Zdecydowanie ten czworonóg zaprzątał mu głowę. Po prostu zaskakiwał go tą umiejętnością. Ciekawiło go skąd to się u niego wzięło. Jak to dostał i dlaczego jest taki. Cóż. Widocznie nie wszystko da się wytłumaczyć. 
Z myśli wyrwała go suczka, która ułożyła się pod jego nogami. Powoli zbliżył rękę w jej stronę i pogłaskał. A potem przypomniało mu się, że przecież towarzyszy mu też istota ludzka. Spojrzał na nią.
- Długo jesteś w tej krainie? - spytał posyłając jej delikatny uśmiech.
Miał nadzieje, że rozmawianie dobrze mu idzie. Trzeba przyznać, że dawno nie spotkał innej istoty ludzkiej. A czemu? Może źle szukał. Albo po prostu tak musiało być.

Pies stracił zainteresowanie Ziio, podobnie jak i większością zebranego tu towarzystwa. Rezygnując więc z ciepłego schronienia wstał z ziemi i podszedł w stronę wyjścia, przy którym stał koń indiańca. Mruknął coś pod nosem, co brzmiało jak warknięcie i zanim jego łapy stanęły na białym puchu wzrok złapał Gigiego. Kundel uniósł łeb do góry i zawył. Zaraz po tym podskoczył i może nieco rozbawiony, nieco nadal zdziwiony wyskoczył na świeży śnieg zaraz całkowicie znikając z pola widzenia.


z.t

Jas na dźwięk imienia przybysza zdecydowała się na obdarowanie go spojrzeniem na dłuższy czas, kąciki jej warg delikatnie uniosły się ku górze tworząc uśmiech, oczywiście nie przerywała głaskania Ziio która jednak po jakimś czasie zdecydowała się położyć obok Indiańca.-Musisz być dobrym człowiekiem skoro psy tak się do ciebie lepią.-powiedziała ogrzewając się przy ognisku, gdy usłyszała śmiech natychmiastowo spojrzała na mężczyznę, na szczęście Gigiego ta oto pani nie uznała go za psychopatę, miał obok psa, więc może to interakcja z nim wprowadziła go w śmiech, czemu więc niby miała uciekać z piskiem, jedyne co zrobiła to poprawiła włosy które wiatr rozwalił po całej jej twarzy, o dziwo był tak silny, że docierał nawet do groty, a może jakaś dziura w ścianie. O Gigi trza zrobić remont xD. Gdy spojrzenia ludziów zetknęły się Jasmin odwróciła wzrok na Ziio która najwyraźniej lubiła towarzystwo i oczywiście pieszczoty, padło pierwsze pytanie.-Od urodzenia, kraina wychowała mnie i moje rodzeństwo.-odparła pozwalając by jej przyjemny głos po raz kolejny obiegł uszy zebranych, nawet nie zauważyła kiedy Mas opuścił grotę.

Jednak mężczyzna dostrzegł jak brązowy opuszcza grotę. Spojrzał jak rusza w stronę wyjścia, mijając konia. Zauważył, że spogląda chwilowo na niego. Co to miało znaczyć? Że wróci tu? Szczerze zaczął się o niego martwić. Że zdecydował się w taką pogodę wychodzić z bezpiecznego miejsca. A jeszcze przez te wszystkie jego sztuczki, bardzo się zainteresował tym psem. Wręcz był dla niego kimś wyjątkowym. W końcu nie zawsze takie zwierze z takim darem się spotyka.
Z zmartwień, które sobie sporządził w myślach, wyrwał go głos dziewczyny.
- Nie wiem czy takie stwierdzenie jest prawidłowe. - rzekł spoglądając na ogień.
Czemu tak stwierdził? Pewnie dlatego że nie chciał być uważany, za kogoś wyjątkowego, kogoś super. Przecież pewnie gdzieś indziej znajdzie się człowiek podobnego pokroju co on.
Sam jakoś aż tak nie odczuwał wiatru, który potrafił dojść nawet do groty. Może z przyzwyczajenia jakoś specjalnie nie reagował? Znajdował się już chyba podczas wszystkich niespodzianek atmosferycznych, że pewnie teraz dla niego nie jest jakoś specjalnie szczególne. A co do remontu. Nie dawno tu zawitał. Z dwa dni temu. Wiec remontu nie rozpoczął. XD
- To pewnie doskonale znasz tę krainie. - powiedział spoglądając ukradkiem na Jasmin. I dodał od razu - Ja nie dawno przybyłem. Z jakieś 3 dni temu. 
Potem zamilkł. Swój wzrok zwrócił na suczkę.

Suka odprowadziła kundla wzrokiem i zainteresowała się ciepłym ogniem. Spoglądała też na dwójkę ludzi, którzy rozmawiali ze sobą. Ciekawili ją, byli tacy inni. Nie mieli sierści czy wydłużonych pysków. Chociaż, zdarzały się i takie psy. Chodzili na dwóch nogach, nie mieli ogona, a ich uszy były po bokach głowy. Dziwni, jednakże bardzo interesujący. Przekręciła łebek i wstała przeciągając się. Nudno tu było jak dla niej, nie miała nikogo do rozmowy, chyba, że konia, ale konie według niej były głupie i nawet nie chciała zaczynać, toteż spojrzała się na dwójkę niebieskimi oczyma i odeszła.
/zt/brak pomysłu na dalszą fabułę xd/

/zt