Imię:
Lavriette
Wiek:
Jakieś 2 lata, w każdym bądź razie ~Dorosła
Krótko o sobie:
Z pewnością jest to suczka, której możesz zaufać, przyjść, by się wyżalić, poradzić czy zwyczajnie pogadać. Otwarta, szczera, przyjacielska, zawsze chętna do pomocy, to cała ona. Oczywiście nie jest aniołkiem, każdy bowiem ma swe wady, lecz o nich najlepiej pisać pod koniec, prawda? Tak więc suczka ta lubi nowe znajomości, darzy innych zaufaniem na dzień dobry. Często uśmiechnięta, miła, radosna. Lubi słuchać innych, jednakże ma również swoje zdanie. Stara się zawsze mówić prawdę, bowiem kłamstwa nienawidzi. Wiadomo, czasem jednak trzeba skłamać, lecz przychodzi jej to z trudem i musi być to wyjątkowa sytuacja. Oprócz tego uparta, lubi stawiać na swoje, lecz nie zmuszać kogoś do czegokolwiek. Pomimo dość optymistycznego charakteru, twardo stąpa po ziemi, jest realistką, nie wychodzi za daleko w przyszłość, bowiem wszystko może się wydarzyć. Długo bywa cierpliwa, lecz wszystko ma swoje granice, prawda? Jej granic lepiej nie sprawdzać, bowiem różnie wtedy z nią bywa. Z początku, gdy coś zaczyna wyprowadzać ją z równowagi, staje się drażliwa, z czasem nerwowa, aż w końcu wybucha. Wtedy albo szuka drogi ucieczki, by nie roznieść okolicy, albo po prostu roznosi okolicę. Mimo wszystko bywa to raczej rzadko. A, jeśli ktoś, komu zaufa ją zdradzi, czuje się dość zraniona, bowiem jest wrażliwą psiną o duszy romantyczki. Gdy już ktoś raz zawiedzie, ciężkie ma zadanie, bowiem drugi raz tak łatwo nie zaufa takiej psinie. Mimo wszystko zawsze da się ją jakoś udobruchać. No prawie zawsze.
O jaką rangę będziesz się starać?:
Co będzie to będzie, ważne by była przydatna stadu.
Co jest dla ciebie najważniejsze?:
Rodzina, Stado, Życie, Miłość, Przyjaźń.
Historia:
Suczka ta urodziła się właśnie w Stadzie Róży Wiatrów. Jej matka była jedną z nich, ojciec zaś należał do Płomiennych, spodziewano się więc po dzieciach ciekawych charakterów. Lavriette urodziła się jako pierwsza z trzech młodych, świetnie się rozwijała, na dodatek w szybkim tempie. Nauka chodzenia szła jej nieco opornie, lecz słowa same wypływały z jej pyska. Z ojcem nie miała za dużego kontaktu, choć czasem wpadał sprawdzić, co u jego kochanych dzieci, co w sumie ją cieszyło. Dość szybko okazało się, że odziedziczyła po nim ciekawość do świata, oraz wybuchowość, jeśli chodziło o wyprowadzanie z równowagi, a ten lubił robić to nie raz specjalnie. Gdy suczka miała pół roku, ojciec rzadziej przychodził, aż z czasem po prostu w ogóle nie przychodził. Powodu jego zachowania nie zna do dziś, jednakże nie przejęła się tym aż tak bardzo. Wiadomo, kochała go, w końcu był jej tatą, lecz to była jego decyzja, może tak miało się stać. Żyła więc dalej, zajmując się zabawą, pomagała mamie oraz rodzeństwu. Pół roku później choroba postanowiła odebrać jej rodzicielkę, przez co wraz z rodzeństwem zostali sierotami. Mieli już rok, więc nie mieli za dużych problemów jeśli chodziło o życie samodzielne, jednakże postanowili trzymać się razem. Dopiero po kolejnych sześciu miesiącach zdecydowali jasno - czas się usamodzielnić. Każde z nich zamieszkało osobno, z czasem kontakt się urwał. Lav nie wie do teraz, czy żyją, oraz czy nadal są w stadzie, bowiem po prostu ich nie widuje. Ona sama stara się żyć spokojnie, nie wracając do przeszłości. Wierzy, że z czasem cała ich trójka znów się spotka, jeśli jednak nie, będzie ich zawsze dobrze wspominać. Przez dłuższy czas mieszkała wśród innych psów Róży Wiatrów, jednakże pewnego dnia przez brak przywódcy, oraz rozgniewane duchy, stado padło, a psy się rozproszyły. Jako, że Lav nie chciała znów być samotniczką, postanowiła dołączyć do stada jej ojca, czyli do Płomiennych.
Indeks 
Temat: Lavriette