Grota Ibrahima

Sometha przyszła do groty wiedziona zapachem podobnym do zapachu jej córki. Dawno nie widziała Gwen, Savera ani Mangö. Nie wiedziała również czy w ogóle żyją, czy mają szczenięta, czy są szczęśliwi. Borderowata rozejrzała się po grocie. Było tu trochę wilgotno z racji, że do środka wpływała woda. Jakoś przeżyje. Nie widziała nigdzie żadnego psa. Może się pomyliła?

Gdy rano się obudził, postanowił przejść się na małe polowanie, bowiem w brzuchu już mu nieźle burczało, a przecież nie chciał wyglądać jak chude cielę. Wyszedł więc z groty, po czym skierował się na małą łączkę, gdzie po krótkim czasie dostrzegł dość sporego zająca. Na początek wystarczy, więc skupił się, by po chwili rzucić się w pościg za uszatym stworkiem. Gdy go dorwał i wbił w niego zębiska, by zabić ofiarę, usiadł na chwilę, aby odsapnąć, po czym wziął zdobycz w pysk i skierował się do groty. Tuż przed wejściem poczuł jakby zapach matki, choć nieco się od niej różnił. Czyżby ktoś z rodziny w końcu postanowił uraczyć go spotkaniem? Gdy wszedł głębiej, dostrzegł borderowatą sukę, której jakoś nie kojarzył, jednakże nie dało się ukryć, była podobna do jego matki. Podszedł bliżej, po czym usiadł i położył zająca przed swymi łapami.
-Sinevo.- odparł, po czym jeszcze raz zmierzył sukę od góry do dołu. Wyglądała na sporo starszą od niego, do tego ten zapach... czyżby faktycznie była kimś z jego zwariowanej i dużej rodzinki?
-Zwą mnie Ibrahim. A ty kim jesteś?- zapytał, lekko przekrzywiając łeb z zaciekawieniem. Uszy stały sztywno, wzrok zaś wyostrzył, gdyby jednak okazało się, że jego gość wcale nie ma pokojowych zamiarów.

Do uszu merlaczki dotarł odgłos kroków. Zwróciła łeb w stronę, z której dochodził. Ujrzała dość sporego psa. Krwistego... Nie wyglądał jednak jakby miał wrogie zamiary, choć Sometha mogła się mylić. W końcu z Krwistymi nigdy nic nie wiadomo.
-Caligo. - przywitała się -Sometha. - dodała po chwili jakby od niechcenia.
Mimo odmiennego wyglądu, woń psa była podobna do woni jej córki. A może to tylko z tego powodu, że byli z tego samego stada?

Gdy usłyszał przywitanie, które nie należało do stadnego, zmrużył ślepia. Nie przepadał za innymi stadami, choć czasem zdarzały się osobniki godne uwagi. Ponownie przekrzywił łeb, zastanawiając się, co zrobić z tą suką.
-Cudownie, jednakże może powiesz coś więcej? Czego tu szukasz na przykład.- mruknął poważnie, ale i też trochę groźnie. Jeśli ta suczka nie znajdzie zaraz dobrego wytłumaczenia, źle może skończyć, bowiem Ibrahim już od jakiegoś czasu nie maltretował żadnego psa, do tego w powietrzu unosiła się woń jej cieczki, co było niczym drewno dokładane do ognia, który to płonął pod jego skórą. Wiek dla niego był mało istotny.

Groźny ton głosu młodzika nie zrobił na niej wrażenia. Nie musiała szybko wynajdywać jakiegoś wytłumaczenia, wystarczy jeśli powie prawdę, a właśnie tak miała zamiar zrobić. Po co kłamać w sprawach rodzinnych? A chwilowo zależało jej na odnaleziono córki. Chwilowo... W każdej chwili mogła zmienić zdanie.
-Znasz kogoś o imieniu Gwen? - zapytała chłodnym tonem.

Gdy w końcu powiedziała coś konkretnego, pies spojrzał na nią uważnie, po czym chwilę się zastanowił. Czyli jednak rodzina? Cóż, dobrze byłoby w końcu mieć przy sobie kogoś z rodziny, choć akurat z matką za dobrych kontaktów nie mieli, w dodatku ta suka była z obcego stada. No cóż, rodzina czy nie, nie miał po co kłamać.
-A znam. To moja matka- odparł spokojnie, jakby z mniejszym zainteresowaniem, po czym obrócił łeb w stronę wody, której szum obiegał całą grotę. Nie wiedzieć czemu lubił wodę, pływanie i te sprawy, stąd wybór takiej a nie innej groty.

Lekka zmiana nastawienia Krwistego nie zdziwiła jej. Może przynajmniej wyparują mu z głowy zapędy spowodowane jej cieczką. Po prostu idealną porę sobie wybrała na poszukiwania rodziny.
-Czyli jestem babcią. Pięknie... - mruknęła.
Poczuła swego rodzaju ulgę, że nie musiała zajmować się wnukiem gdy był mały. Swoją drogą, może było ich więcej?

Gdy usłyszał, kim była ta suczka, faktycznie od razu zapomniał o woni jej cieczki. Co jak co, ale nie będzie przecież dymał własnej babci! Samiec westchnął, po czym znów przeniósł wzrok na nią, nie wiedząc co dalej z nią począć.
-No, chyba na to wychodzi- odparł spokojnie, nadal jakoś średnio podchodząc do tego. Niby ktoś z rodziny, babka, której nie znał wcześniej, jednakże jakoś wielkiej radochy mu to nie sprawiało. Fajnie że ktoś był, chyba nic poza tym, szczególnie ze dopiero teraz pojawiła się w jego życiu, a nie gdy był mały. Jako że suka długo się nie odzywała, postanowił przejść się jeszcze.
-Mam nadzieję że się jeszcze spotkamy- rzucił na odchodne, po czym wyszedł z groty.
zt.

Po zebraniu wrócił do swojej groty, którą to nie odwiedzał już od ponad roku. Na szczęście nikomu nie przyszło do głowy, by wwalać się do jego domu, do tego nie było nic zniszczone ani nic w tym stylu. Podszedł do wody, upił kilka łyków i się położył pod ścianą, zmęczony i za razem znudzony. Zdążył już coś zjeść, więc polować nie miał ochoty, iść się upić... to pewnie zrobi później. Kto wie, może kogoś do niego przywieje tego dnia?

Niech Cthulhu pochłonie ten pieprzony, zawszony świat. Niech go w cholerę zatopi. Podobno gdzieś tam jest niejaka Atlantyda, więc wszystko wskazuję na to, że prosperować można nawet pod wodą. Wielki Przedwieczny będzie prze szczęśliwy. Kto by nie chciał posiadać basenu wielkości całego globu? Chyba ktoś normalny. Ktoś kto nie jest wielką, starożytną bestią dybiącą na najmniejsze ludzkie życie. Nawet się nie zastanowiła, dlaczego nagle zrobiła się tak wierząca. Cthulhu pewnie i tak nie istniał - choć sądząc po tych licznych wynaturzeniach okupujących lichy skrawek świata jakim jest ów kraina - to Levi nie powinna jawić się takim niedowiarkiem. Nóz-widelec i faktycznie coś wyjdzie z tego morza, które mają w pobliżu.
Przerwała tor swych pokrętnych, dziwnych myśli, gdy kątem oka mignęło jej wejście do jakiejś groty. Czy była zamieszkana czy nie - nie liczyło się - wampirzyca potrzebowała miejsca na chwile wytchnienia i coś tam w górze musiało samicy wysłuchać.
Cthulhu?
Parsknęła cichym śmiechem taszcząc chuderlawy zad do środka.

Leżał spokojnie, zastanawiając się nad tym, co wydarzyło się na spotkaniu. Ten cały Steel i Levi mu jakoś nie przypadli do gustu, nie trawił takiego zachowania, więc w sumie współczuł Asmo, że musiał się z tym użerać. Jednakże każdy miał inne poglądy i miał do tego prawo, choć będąc w stadzie powinno się ze wszystkich sił wspierać Alfę i mu pomagać, niż tylko krytykować, no ale cóż. Każdy wilk w tym stadzie był inny, do tego wykiełkował w nim chaos, a gdy się raz pojawi, ciężko go wyplewić. Z zamyśleń nagle wyrwał go czyjś śmiech, podniósł więc łeb, a zaraz potem całe cielsko i podszedł do wejścia.
-Czego tu szukasz, Levi?- odparł nieco znudzony, przyglądając się czarnej jak smoła waderze, poznanej na spotkaniu. Może i nie spodobała się mu wtedy, jednakże przecież się na nią nie rzuci z kłami i pazurami. Rozumiał, że miała swe zdanie na temat obecnego przywódcy i jego władzy, w sumie mogła przyczepić się i do niego, za to że opuścił krainę zostawiając ją w łapach akurat Asmo, ale cóż, miała swoje zdanie, on swoje, a teraz nie musieli akurat o tym dyskutować. Kto wie, może nawet się polubią?

Nie, nie Cthulhu, niestety.
Karmin spojrzenia powędrował w stronę źródła głosu. Czyżby Ibrahim, tak? Głowy sobie nie da uciąć, że właśnie tak nazywa się ów osobnik, acz niespecjalnie przykładała wagę do tego, jak kto się w stadzie obnosi. Było to z jej strony niegrzeczne, w końcu koegzystowali wszyscy razem, a i kultura wymagała, aby rozpoznawała co ważniejsze jednostki. Samiec był z pewnością jednym z tych, którzy wyrazili swą dezaprobatę w kierunku jej przedstawienia. Cóż, nie wymagała, aby myśleli podobnie do niej, to było trudne, jednak mogliby uszanować iż nie każdy widzi w Asmodeuszu wybawcę, który wyniesie ich z tego całego bajzlu. Tyle tylko, że innego kandydata nie było. Niestety.
Zwróciła smukłą sylwetkę w stronę owczarka, uważnie mierząc go spojrzeniem jednego oka.
- To twoje? Wybacz, przed wejściem nie było tabliczki.
Nawet gdyby była to wampirzyca i tak by ją zignorowała. Uszanowanie czyjejś własności czy prywatności już dawno w niej umarło. Jak również wiele innych rzeczy, w tym organy wewnętrzne.
- Nie szukam niczego. Spaceruję. Uspokajam myśli. Smutno by było, gdyby ktoś padł ofiara wampira, nie sądzisz? - Przekrzywiła kokieteryjnie głowę, a w krótkim, złośliwym uśmiechu błysnęły bielone zęby. Zaraz jednak powróciła do zwykłej, kamiennej maski.
- Ale to akurat nieistotne. Jeśli ci przeszkadza to mogę wyjść. Nie lubię nadużywać gościny.
To akurat było prawdą. Kilka życiowych doświadczeń nauczyło ją iż nie należy pchać się do nor, w których niezbyt cię chcą. Może uważała, że ma trochę więcej siły i bojowych zdolności niż niektórzy, ale wciąż nie była niepokonana. Jeśli nie szczęście to ktoś zdolniejszy będzie w stanie ją zabić.

Przyglądał się jej z lekką uwagą, słuchając uważnie cóż miała do powiedzenia. No tak, była wampirem, oznaczało to, by lepiej zważać na słowa przy tej suce, bowiem różnie to z nimi bywało. W sumie była pierwszym, którego pies do tej pory widział.
-Owszem, moje.- przytaknął, a o tabliczce już nie wspomniał, bowiem nie widział sensu takowej wieszać, gdyż jego zapach raczej unosił się w powietrzu nawet po roku nieobecności. Widać ta zignorowała go, by po prostu się rozejrzeć, on sam również był ciekawski... czasami. Na jej pytanie, kiwnął jedynie potakująco, bowiem miała rację, choć z drugiej strony, gdyby tą ofiarą miał być ktoś z płomiennych, to droga wolna, nawet chętnie by ją tam zaprowadził. Jakoś nie znosił tego stada, cóż począć.
-Nie przeszkadza, akurat się nudziłem. Zresztą każdy, kto należy do Krwistych (Demonicznych?), jest mile widziany w mej grocie.- odparł, a następnie wstał i wszedł do głębszych zakamarków groty, zachęcając do tego samego czarną sukę. Gdy dotarł już do legowiska, tuż obok wody, usiadł i skierował ponownie wzrok na Levi.

Nie była bezmyślną, barbarzyńską bestią i nie rzucała się na kogoś tylko dlatego, że ją uraził lub skrytykował. Gdyby tak było to nie każdy wyszedłby z zebrania w jednym kawałku. Choć żywiła się krwią, nie pragnęła jej aż tak mocno, coby popadać w szał. Przeżywa wystarczająco dużo czasu, aby radzić sobie z pokusami. Wstrzemięźliwość w życiu umarłego była kluczem do sukcesu. Bez tego zabijesz się sam albo ciebie zabiją. Przedwcześnie.
Płomienny czy Mglisty - jaka różnica? Niby mamusia mówiła, aby nigdy nie bawić się jedzeniem, ale Levi nie należała do tych, którzy wypytują. Jeśli byłaby w granicznym stanie, odpukać, to raczej miałaby głęboko w poważaniu czy atakuje swojego czy jakąś przybłędę. W takich chwilach stawała się istną maszyną, której należało się obawiać. Na całe szczęście Ibrahimowi nic w tym momencie nie grozi. Jeszcze nie przyszedł czas na przemalowywanie ścian.
- Dobrze wiedzieć. Przeciętna większość reaguje agresywnie, jakbym zabiła ich matkę. - Zrobiła taką minę, jakby podobne insynuacje bardzo dotkliwie ją raniły. Nie winiła innych za to, że bronią swych terenów, jednak działanie podyktowane instynktem nie jest najlepszym wyjściem z każdej sytuacji. Do wszystkiego należy podchodzić odmienne, z dystansem. Właśnie z takich spotkań rodzą się najlepsze, najtrwalsze więzi. Coś o tym wiedziała.
Podążyła za gospodarzem w głąb pieczary, niekiedy zwracając swój pysk w lewą lub prawą stronę, aby lepiej rozejrzeć się po wnętrzu. Brak jednej gałki ocznej był w takich sytuacjach niezwykle problematyczny.

Gdy podeszła bliżej, w miejsce gdzie było jaśniej, dostrzegł jej braki, a konkretniej to, iż miała jedno oko. Musiało ją to pewnie denerwować, więc postanowił nie odzywać się na ten temat, choć z drugiej strony nie było też raczej nic strasznie dotkliwego. Każdy jednak reagował inaczej, a przecież nie chciał ryzykować, że jego gość wyjdzie stąd z rządzą krwi i tak dalej.
-Nie każdy dotąd spotkał na swej drodze wampira, do tego tak urodziwego. Ich strata.- odparł, szczerząc kły w uśmiechu. On akurat ufał swoim, nawet jeśli mogło być to kiedyś dla niego zgubne. Słyszał, że wampirom lepiej nie ufać, bowiem mogą zaatakować nawet swoich, lecz nie obchodziły go takie plotki, należał do psów, które musiały doświadczyć tego na swej skórze, lub usłyszeć to od kogoś zaufanego, niżeli od byle kogo. Plotki były dobre dla bab, nie dla niego.
-Od jak dawna należysz do naszego stada?- odparł z zaciekawieniem. Może znała jego ojca, kto wie? Choć w sumie po tym, co usłyszał od Asmodeusza raczej nie miał tak wielkiej ochoty jak wcześniej, by się czegokolwiek o nim dowiadywać.

Z czasem można było przyzwyczaić się do wszystkiego, choć "czas" jest to pojęciem względnym. Niektórym potrzeba roku, aby pogodzić się z brakiem kończyny, a inni ten sam efekt uzyskują po niespełna kilku tygodniach. Wszystko zależy od jednostki. Levi nie miała zamiaru poddawać się słabości, bo z węższym polem widzenia przyjdzie jej się mierzyć przez bardzo, bardzo długo. Są rany, które można wyleczyć, a są rany, które zostają pamiątką na całe życie. Możesz je nosić albo jako trofea albo jako symbol porażki. Decyzja jest twoją do podjęcia.
Zamrugała na słowa psa, aby zaraz wybuchnąć śmiechem.
- Urodziwa? - Powtórzyła. - Mam oblicze poharatane niczym kora drzewa. Nie narzekam jednak na swoją sylwetkę i to jedyna rzecz, która mogłaby się komukolwiek spodobać.
Nie wątpiła, że są tacy, dla których pysk liczy się tyle co nic. Musiałaby jednak trafić na wyjątkowo ślepego albo zdesperowanego osobnika, aby musieć się czymś takim martwić. Jeśli Ibrahim chciał być miły to mogła mu wybaczyć.
Powróciła myślami do zaczątku jego wypowiedzi.
- A może spotkałeś? Niektórzy się z tym nie obnoszą z różnych powodów, jednak ja nie widzę sensu, aby się ukrywać. Dużo łatwiej jest przyjąć szczerość na samym początku niż dowiedzieć się o niej po miesiącu kłamstw.
Nikt nie lubi być oszukiwany i zwykle dzieje się tak, że traci się przez to coś, co jest dla nas najcenniejsze. Może i w ten sposób nie zjedna sobie wszystkich, ale przynajmniej będą mieli świadomość tego na czym stoją. Będą znali ryzyko niezależnie od tego czy zdecydują się z nią dyskutować czy nie.
Lekko przymrużyła oko na jego pytanie. Jak długo? Nie potrafiła na to odpowiedzieć, bo... Nie interesowało ją to. Przychodziła i odchodziła kilkukrotnie, więc nie mogła przekazać żadnych konkretów.
- Jakoś od czasów...Deliah?
Chyba tak się nazywała ós osobistość, choć nie miała żadnej pewności. Z imionami u niej ciężko, jak zresztą wspominała.

Słysząc jej słowa i on się zaśmiał, jednakże nie dlatego, że popełnił gafę, czy coś w tym stylu, bowiem on to słowo widział w szerszej perspektywie, niż czarna, jak widać. Może był głupcem, ale co tam.
-Otwórz swe ślepia, to słowo ma więcej znaczeń niż myślisz.- odparł, puszczając jej oko, po czym przeniósł na chwilę wzrok na wodę, która wpływała do groty lekkimi falami. On sam również miał kilka blizn, bez tego wyglądałoby jakby był leniwym psem, który tylko kryje swój tyłek przed walką i życiem.
-Pocharatane oblicze ukazuje twą przeszłość, oraz kawałek charakteru. Nie jesteś tchórzem, walczysz o swoje, a to jak dla mnie jest bardzo urodziwe. - rzekł, nadal patrząc przed siebie, w odmęty fal, jednakże po chwili skierował znów łeb na czarną.
-Oczywiście sylwetka również. Mam nadzieję, że nie zjawi się tu zaraz żaden twój zazdrosny adorator- dodał, szczerząc znów kły w uśmiechu, odganiając całą tą powagę, która przed chwilę go ogarnęła. Zaczęło być sztywno, a tego nie znosił. Gdy odparła, ile już należy do stada, zagwizdał coś w stylu wo ho ho, czy jakoś tak. Sporo ich lat dzieliło, jednakże dla psa nie miało to kompletnego znaczenia. Po chwili do jego nosa doszedł zapach, którego zwykł unikać, bowiem nie jednego psa ogłupiał, mowa tu o cieczce oczywiście. Zignorował go jednak, przecież się na nią nie rzuci, choć znał takiego co uwielbiał to robić, tak tak, mowa tu o Hundurze. Ibrahim pomimo, iż miał już wiek odpowiedni na ojcostwo, postanowił najpierw znaleźć odpowiednią suczkę, oraz oczywiście taką, która zechce nosić jego szczenięta. Z pewnością będzie to ktoś z Diabelskich, ewentualnie Mglistych, o ile się jakaś znajdzie. Jeśli nie, będzie musiał na siłę, mówi się trudno, lecz warto spróbować znaleźć taką, która z chęcią zajmie się dziećmi, nie tak jak jego matka.

Najwyraźniej Levi już dawno nie spotkała się z tak szczerym komplementem i był on dlań większym zaskoczeniem niż potrafiła przed sobą przyznać. Ciaśniejsze relację między nią, a jakimkolwiek innym osobnikiem nigdy nie były wampirzym priorytetem. Może to kwestia uodpornienia się na wszelkie miłości i romanse, a może po prostu miała zawsze ciekawsze rzeczy, które całkowicie pochłaniały jej umysł. Zawsze była zdeterminowana, aby pierwej zająć się swą nienażartą ambicją, a potem, może, zadbać o jakiekolwiek kontakty towarzyskie. Typowy z niej introwertyk.
- "Widzę. Czym? Oczyma duszy mojej." - Zacytowała, choć właściwie nie miała zielonego pojęcia skąd zna podobne słowa. Musiała je zasłyszeć w jednym z ludzkich miast, a może to jakaś mistyczna, niewidzialna siła zesłała nań oświecenie. Albo też w jej mózgowiu zaczęły się już nieodwracalne procesy starcze i zaczyna wariować. Ha, jakby już nie była wariatką.
- Cenie sobie swoją niezależność, choć płace za nią wysoką cenę. Walkę prowadzi się na różnych frontach, nie tylko z materialnym przeciwnikiem. - Ibrahim mógł podziwiać blizny, które zdobiły samicze ciało, jednak nie należało zapominać o skazach, które nosiło jej wnętrze czy też umysł. Była bardzo zahartowaną, pewną siebie jednostką, która rzadko zmienia zdanie odnośnie raz poznanych rzeczy. Wystarczająco wiele widziała, aby posiadać opinie w wielu tematach, a jeśli innym wydaje się być to przejawem czegoś negatywnego - to nie problem Levi. Nikt za nią nie przeorał ścieżki życia, po której teraz stąpa. Nawet decyzja o zostaniu Nieśmiertelnym była świadomym, personalnym wyborem. Jeśli przyjdzie jej kogokolwiek obwiniać to wyłącznie siebie.
Wampirze wargi zadrgały, jednak na zgrabnym licu nie ukazał się nawet cień uśmiechu. Jeśli jednak zaglądało się w głąb fiołkowego oko to z całą pewnością wirowało tam rozbawienie.
- Nie zrobiłeś na razie nic, coby sobie zagrozić. Przecież rozmowa w sobie rozmowa nie jest niczym niebezpiecznym, non? - Przejawiała pewne wątpliwości względem jednego osobnika, niemniej owczarek wcale nie musiał tego wiedzieć. Skoro napomkniętego w myślach samca nawet tu nie było to problem jakby nie istniał. Poza tym sama doskonale potrafiła się obronić przed niechcianymi reakcjami ze strony napalonych samców.
Aby nie przyrosnąć do podłoża, poczęła lekko lawirować po przestrzeni jaskini, wyglądając w okolicy jakiś interesujących wzorów, kamieni czy podobnego tałatajstwa. Skoro przebywała w zupełnie innym miejscu, nic nie stało na przeszkodzie, aby właściwie je poznać. Posiadając pamięć fotograficzną nie musiała poświęcać wiele czasu, aby zapamiętać konkretne elementy. Wystarczyło iż rzuciła okiem, a obraz jakby wypalał się w jej pamięci na całe wieki. O Levi można powiedzieć, że jest chodzącą skarbnicą wiedzy, choć nie spotkała nikogo na tyle zainteresowanego, aby przyszło się tymi rzeczami dzielić. A szkoda.

Wsunął swoje szanowne cztery litery do wnętrza jaskini nawet nie przejmując się tym, że gospodarzowi może się to nie spodobać. Miał to szczerze głęboko w czterech literach. Utkwił spojrzenie w postaci wampirzycy, psa totalnie zlewając.
- Czy ty się musisz po jakiś dziurach pałętać? - burknął zachrypnięty, oblizując się krótko.
- Idziesz ze mną. - czy ci się to podoba, czy też nie. A jak będzie trzeba to zrobi to co było pisane na gg ()

Żadnego dlaczego, po co, gdzie i z kim, wyłącznie do i od konkretów zaczynając. "Idziesz ze mną". A ona to co? Własność? Odwróciła się w stronę wilka jakby go pierwszy raz widziała na oczy.
- No chyba ci słonko przygrzało. - Słonko. W zimie. gdzie ty masz oczy dziewczyno? A...tak. Zgodziliście się wraz ze Steelem na równoważną wymianę... Nie, nie, stop! Oboje nie macie tego samego oka. Ile duszy trzeba sprzedać, aby być tak podobnym?
- Nie widzisz, że rozmawiam? - Zapytała po chwili, jakby przemawiała do małego, niesfornego dziecka. Albo do zbyt napalonego męża. Jedno z dwojga.

Słonko?
Ależ skąd, po prostu za dużo razy od kogoś w łeb obrywał i coś mu się tam poprzestawiało. Przechylił kufę, aby łypnąć na Ibrahima zacmokawszy z dezaprobatą.
- Mam to szczerze w dupie. - odparł swobodnie, ukazując swoje przeżółkłe zębiska w brzydkim uśmiechu, w kilku krokach zmniejszając odległość, która ich dzieliła. A, że maczugi nie miał, to łapą podważył i podrzucił do góry jeden z większych patyków, który pochwycił w swe zębiska i dzielił nim krwistą w łeb. Wypluł 'broń masowego rażenia' na bok.
- Powinnaś się cieszyć, że zabieram Cię od takiego towarzystwa. - zaszedł ją od tyłu, aby bezceremonialnie dziabnąć ją w ad i popchnąć łbem dość brutalnie w stronę wyjścia.
- No już mała, wychodzimy. - zaświergotał, chociaż z jego głosem zabrzmiało to raczej niczym rzępolenie starego silnika.

Ona z żadnymi uderzeniami nie miała nic wspólnego! Powszechnym faktem było, że Steele należał do typów bardzo chętnie się pojedynkujących i nieraz oderwał w łeb od tego czy tamtego obwiesia. (Ona zdecydowanie nie miała nic z tym wspólnego, w końcu; jak?).
- A ty to moja matka? Albo przyzwoitka? - Zadrwiła. Wydawało jej się, że jest wystarczająco "duża", aby samej sobie dobierać towarzystwo, a to, że nie lubiła porozmawiać sobie z każdym niezależnie od płci, nie było chyba wielkim wykroczeniem, mm? Ewentualnie coś ją ominęło na pewnym etapie życia i teraz, z niezrozumiałych dla Levi przyczyn, basior ma jedyne prawo decydowania z kim i kiedy ma się spotykać. Szkoda tylko, że wampirzyca miała coś jeszcze do powiedzenia w tym temacie.
Syknęła niczym zdenerwowane kocię, gdy poczuła nacisk samczych zębów na swoim zadzie. Kłapnęła ostrzegawczo zębiskami i zmrużyła ślipie, zastanawiając się czy wygryzienie mu mordy doszczętnie zrujnowałoby aparycję.
Otworzyła pysk, aby coś powiedzieć, lecz szybko zrezygnowała. Nie zamierzała narażać Ibrahima na oglądanie tego widowiska, więc tylko skinęła mu głową i dumnie wysuwając pierś, opuściła grotę. Nawet się nie zastanawiała czy wilk za nią idzie.

z/t

Zapewne, i ból w kręgosłupie to pewnie też nie jej sprawka, prawda? Chociaż dobra, tu winne też ponosi Rudolf, ale mniejsza z tym. Wywrócił krótko ślepkiem, odprowadzając ją do wyjścia.
- Grzeczna dziewczynka. - rzucił zadowolony ruszając za nią i opuszczając jaskinię.


zt

Słuchał jej uważnie, co jakiś czas kiwając łbem, na znak iż rozumie, lub też całkowicie się z nią zgadza. Zaciekawiła go ta suczka, to co przeżyła, co widziała. Ibrahim należał do ciekawskich z natury, lecz bez przesady. Po prostu lubił poznawać nowe tereny, interesował się otaczającym go światem. Liczył więc, iż uda mu się wyciągnąć od niej co nieco informacji, lecz wtem wparował tu czarny wilk, bodajże Steele, którego kojarzył ze spotkania. Przyglądał się tej scence bez słowa, siedząc z wypiętą klatką piersiową, zaś gdy usłyszał jego słowa na swój temat, jedynie zmrużył ślepia. Nie miał zamiaru zniżać się do poziomu podłogi, więc zwyczajnie się nie odzywał. Jego zachowanie przypominało mu nieco dawnych krwistych, gdy to był szczenięciem, jednakże cóż, jakoś mu nie podpasował. Gdy Levi wychodziła, również kiwnął jej łbem, licząc iż kiedyś jeszcze ją spotka, po czym sam wyszedł z groty.