Zapisy do Róży Wiatrów

Na chwilę obecną, prócz wypełnienia formularza należy również spotkać się z przywódcą fabularnie i omówić przyłączenie się do stada. Jeśli się tego nie uczyni, nie jest się członkiem stada mimo posiadanego koloru.

Kod:

[b]Imię:[/b]
[b]Wiek:[/b]
[b]Krótko o sobie:[/b]
[b]O jaką rangę będziesz się starać?:[/b]
[b]Co jest dla ciebie najważniejsze?:[/b]
[b]Historia:[/b]

Imię: Laitue.
Wiek: dwa lata.
Krótko o sobie: no cóż, najważniejsze chyba jest to, że Laitue nie jest zła. Jakkolwiek to brzmi.
Towarzyska z niej istotka, która lubi poznawać coraz to kolejne psy. Nieco zaprzecza temu faktowi jej nieśmiałość; często mimo chęci nie jest w stanie do kogoś podejść i zagadać. Już nie wspominając o tym, iż nigdy sama z siebie o pomoc (nawet w najprostszej rzeczy) nie poprosi psa jej obcego. Nie może sobie tego wyobrazić - ot, wchodzi łapami w czyjeś życie i je mu zatruwa swoimi problemami. Brr. No i strach. Nieco się boi własnych pobratymców, jednakże nie trzeba nadto się starać, by u niej to zwalczyć, na dłuższą metę jej nieufność się nie trzyma.
Zazwyczaj wesoła i uśmiechnięta. Nieco onieśmielona tym całym światem, chodzi z delikatnie opuszczonym łbem, jakoby jego ciężaru unieść nie zdołała, lecz to nie wpływa na jej radosne oblicze. Jest optymistką. Zawsze próbuje znaleźć jakieś plusy w każdej sytuacji, w każdej rzeczy i każdej osobie. Może nie zawsze jej to wychodzi, bo trzeba przyznać, że samiczka ta coraz więcej zła w świecie spotyka, ale stara się przesadnie o tym nie myśleć i swoje widzenie utrzymać.
Jest lojalna, nie tylko wobec najlepszych z najlepszych przyjaciół, a i prawie nieznajomych. Łatwo zaskarbić sobie w niej zaufanie i przyjaźń, a odpłaca się z nawiązką. Jeśli coś obiecała - zawsze obietnicy dotrzyma. Jeżeli natomiast okazało się to niemożliwe; nie pozbędziesz się przepraszającej Laitue tak szybko... Niestety, jest to persona z sumieniem (a jak to dobrze go nie mieć...), które dodatkowo męczy ją niemiłosiernie. Nawet, jeśli uzyska przebaczenie i zdaje sobie sprawę, że nie mogła nic zrobić, męczy ją ten cholernik.
Wbrew pozorom jednakże, kiedy zawiedzie się na kimś porządnie, jeśli ktoś skrzywdzi ją lub kogoś jej znajomego - może nie obrazi się śmiertelnie, wybaczy jak komuś będzie na tym zależało, albo nawet i nie... Ale zaufania jej już nie odzyskasz. Może się z Tobą przyjaźnić, radzić, spędzać z Tobą czas. Trudno jednak wymagać, by była taka jak wcześniej.
O jaką rangę będziesz się starać?: jak najwyższą.
Co jest dla ciebie najważniejsze?: życie, zarówno jej jak i jej przyjaciół, rodziny.
Historia: dość krótka z racji, że w jej dwuletnim życiowym stażu nie przydarzyło się kompletnie nic wartego udokumentowania. Ot, urodziła się w jakiejś krainie, dość daleko stąd. A, że zawsze było gadanie, iż poza nią jest źle i niebezpiecznie... To co zrobiła jako pierwsze, gdy stała się dorosła? Oczywiście wyruszyła w świat, aby go lepiej poznać. I w ten sposób od roku się błąka, a ta miejscówka okazała się jej kolejnym, dłuższym postojem.

Imię: Zahhel.
Wiek: 5 lat.
Krótko o sobie: Można by rzec, że z charakteru jest aniołem. Niezwykle łagodny, stoicko spokojny i wyrozumiały. Nikt jeszcze nie widział gniewu na jego obliczu. Tylko radość i wdzięczność. Stara się żyć w zgodzie z każdym stworzeniem, pomagać pobratymcą. Często bierze na siebie całą odpowiedzialność i konsekwencje za czyny innych i to przeważnie on pilnuje spokoju, dlatego nazywany jest pieszczotliwie Ojczulkiem. Broni uciśniony i często sam za to obrywa, jednak przyzwyczaił się już. Nagrodą jest dla niego szczęście innych. Idealny przyjaciel, w razie potrzeby przyjmie zbłąkanych pod swojego skrzydła i pozwoli się wypłakać po czym doradzi co zrobić dalej. Często ślepo ufa nowo poznanym i mimo iż już wiele razy się na nich zawiódł to nadal popełnia ten sam błąd.  
O jaką rangę będziesz się starać?: Nie jest tu po to.
Co jest dla ciebie najważniejsze?: Bezpieczeństwo i zdrowie innych, tak.
Historia: Chyba i tak nikt nie zechce tego słuchać.

Imię: Pusia
Wiek: 9 miesięcy
Krótko o sobie: Pusia jest zabawna, śmieszna z ogromnym poczuciem humoru. Troszczy się o swoich. Czasami odbija jej ADHD. Tęskni za rodziną, która zginęła. Pomimo poczucia humoru, podczas spotkań stadnych jest poważna i bardzo skupiona.
O jaką rangę będziesz się starać?: Jak najwyższą
Co jest dla ciebie najważniejsze?: Sprawy stadne
Historia: Matka suczki urodziła na raz 6 szczeniąt, po czym zdechła. Jej partner-ojciec szczeniąt nie mógł się pogodzić ze śmiercią ukochanej, dlatego odszedł zżucając winę na "dzieci". Samotne szczenięta przygarnęła stara suka. Jednak 6 miesięcy później zdechła. Załamana Pusia postanowiła uciec. Przez 3 miesiące suczka błąkała się bez celu po różnych krainah, aż dotarła tutaj. Te miejsce jej się spodobało, więc zostanie tu na dłużej.

Imię: Fabienne Illyasviel Claire; w skrócie Fab, albo Illya.
Wiek: Szczenie.
Krótko o sobie: Rude, małe i wredne? Nie, nie. Z całą pewnością ten stereotyp nie pasuje do drobnej osóbki Fabienne, która jest cholernie nieśmiała i bojaźliwa, więc prędzej ucieknie jak najdalej, niż obrzuci - zwłaszcza kogoś większego i groźniejszego - jakaś złośliwą uwagą. Nie należy do rozbrykanych szczeniąt, które to nawet na moment z oczów spuścić nie można, bo zaraz sobie krzywdę zrobią, czy wpakują w jakieś kłopoty, również nie zadaje tysiąca pytań na jednym wydechu. Czyli najprościej mówiąc, jest cichym i grzecznym szczeniakiem, gdyż do wszystkich stara się zwracać z szacunkiem. Czasami jedynie w gronie zaufanych sobie osób zdarzy jej się nieco zapomnieć i rozbawić.
O jaką rangę będziesz się starać?: Nie interesują ją takie rzeczy.
Co jest dla ciebie najważniejsze?: Zaufanie.
Historia: Kiedyś zostanie spisana.

Imię: Mafia... i właściwie skrótów od tego zbytnich nie ma.
Wiek: gdzieś z 4 miesiące, może 5, kto to wie...
Krótko o sobie: Ma niezwykle przyjemne w dotyku uszy. I ogólnie z niej taka ciepła przytulanka. Tylko coś te jej kiełki, które uwielbia wbijać w szyje czy kończyny towarzyszy nie pasują do jej uroczego wyglądu. Uparta niczym przysłowiowy osioł, szczególnie jeśli coś ją zainteresuje. Czasem nieufna, czasem zbyt otwarta i naiwna, uroki bycia szczeniakiem... Stara się uchodzić za odważną, ale wiadomo, że takiego dzika czy bażanta to każdy normalny by się wystraszył.
O jaką rangę będziesz się starać?: obecnie marzy jej się agent ale wiadomo jak to ze szczeniakami i ich planami jest
Co jest dla ciebie najważniejsze?: honor, odwaga, bezpieczeństwo... ale właściwie co szczeniak może o tym wszystkim wiedzieć?
Historia: Urodziła się... i to w zasadzie jej największe osiągnięcie do tej pory.

Imię:
Lavriette
Wiek:
Jakieś 2 lata, w każdym bądź razie ~Dorosła
Krótko o sobie:
Z pewnością jest to suczka, której możesz zaufać, przyjść, by się wyżalić, poradzić czy zwyczajnie pogadać. Otwarta, szczera, przyjacielska, zawsze chętna do pomocy, to cała ona. Oczywiście nie jest aniołkiem, każdy bowiem ma swe wady, lecz o nich najlepiej pisać pod koniec, prawda? Tak więc suczka ta lubi nowe znajomości, darzy innych zaufaniem na dzień dobry. Często uśmiechnięta, miła, radosna. Lubi słuchać innych, jednakże ma również swoje zdanie. Stara się zawsze mówić prawdę, bowiem kłamstwa nienawidzi. Wiadomo, czasem jednak trzeba skłamać, lecz przychodzi jej to z trudem i musi być to wyjątkowa sytuacja. Oprócz tego uparta, lubi stawiać na swoje, lecz nie zmuszać kogoś do czegokolwiek. Pomimo dość optymistycznego charakteru, twardo stąpa po ziemi, jest realistką, nie wychodzi za daleko w przyszłość, bowiem wszystko może się wydarzyć. Długo bywa cierpliwa, lecz wszystko ma swoje granice, prawda? Jej granic lepiej nie sprawdzać, bowiem różnie wtedy z nią bywa. Z początku, gdy coś zaczyna wyprowadzać ją z równowagi, staje się drażliwa, z czasem nerwowa, aż w końcu wybucha. Wtedy albo szuka drogi ucieczki, by nie roznieść okolicy, albo po prostu roznosi okolicę. Mimo wszystko bywa to raczej rzadko. A, jeśli ktoś, komu zaufa ją zdradzi, czuje się dość zraniona, bowiem jest wrażliwą psiną o duszy romantyczki. Gdy już ktoś raz zawiedzie, ciężkie ma zadanie, bowiem drugi raz tak łatwo nie zaufa takiej psinie. Mimo wszystko zawsze da się ją jakoś udobruchać. No prawie zawsze.
O jaką rangę będziesz się starać?:
Co będzie to będzie, ważne by była przydatna stadu.
Co jest dla ciebie najważniejsze?:
Rodzina, Stado, Życie, Miłość, Przyjaźń.
Historia:
Suczka ta urodziła się właśnie w Stadzie Róży Wiatrów. Jej matka była jedną z nich, ojciec zaś należał do Płomiennych, spodziewano się więc po dzieciach ciekawych charakterów. Lavriette urodziła się jako pierwsza z trzech młodych, świetnie się rozwijała, na dodatek w szybkim tempie. Nauka chodzenia szła jej nieco opornie, lecz słowa same wypływały z jej pyska. Z ojcem nie miała za dużego kontaktu, choć czasem wpadał sprawdzić, co u jego kochanych dzieci, co w sumie ją cieszyło. Dość szybko okazało się, że odziedziczyła po nim ciekawość do świata, oraz wybuchowość, jeśli chodziło o wyprowadzanie z równowagi, a ten lubił robić to nie raz specjalnie. Gdy suczka miała pół roku, ojciec rzadziej przychodził, aż z czasem po prostu w ogóle nie przychodził. Powodu jego zachowania nie zna do dziś, jednakże nie przejęła się tym aż tak bardzo. Wiadomo, kochała go, w końcu był jej tatą, lecz to była jego decyzja, może tak miało się stać. Żyła więc dalej, zajmując się zabawą, pomagała mamie oraz rodzeństwu. Pół roku później choroba postanowiła odebrać jej rodzicielkę, przez co wraz z rodzeństwem zostali sierotami. Mieli już rok, więc nie mieli za dużych problemów jeśli chodziło o życie samodzielne, jednakże postanowili trzymać się razem. Dopiero po kolejnych sześciu miesiącach zdecydowali jasno - czas się usamodzielnić. Każde z nich zamieszkało osobno, z czasem kontakt się urwał. Lav nie wie do teraz, czy żyją, oraz czy nadal są w stadzie, bowiem po prostu ich nie widuje. Ona sama stara się żyć spokojnie, nie wracając do przeszłości. Wierzy, że z czasem cała ich trójka znów się spotka, jeśli jednak nie, będzie ich zawsze dobrze wspominać. Obecnie stara się przydać stadu, by nie zawieść matki, oraz samej siebie.

Imię: Uchiki
Wiek: szczeniak
Krótko o sobie: Zawsze stara się pomagać innym, jest zrozpaczony kiedy nie może dotrzymać danej obietnicyUchiki nie przywykł do wygodnego życie. Odkąd pamiętał zawsze musiał walczyć o przetrwanie..
O jaką rangę będziesz się starać?: Nie wiem
Co jest dla ciebie najważniejsze?: Solidarność, sumienność
Historia: Tak naprawdę historia Uchikiego zaczęła się dużo wcześniej przed jego narodzinami. Zacznę więc od samego początku. Pierwszy był Kaigo, który przewodził stadu dzikich psów. Kiedy Jego partnerka Hoito urodziła 2 szczeniaki pies w akcie desperacji podrzucił je do ludzkiego domu. Psiakom poszczęściło się, ponieważ w domu mieszkali dwaj młodzi przyjaciele. Obaj mężczyźni mieli około 20 lat i nadali samczykom imiona Shin i Ganako. Kiedy obydwa psy dorosły ich właściciele adoptowali z ulicy suczkę Uragiri. Shin zakochał się w niej i mieli szczenięta. 3 samce: Kirotu, Kando i Gurito. Pewnego razu stado wilków napadło na ich dom. Shin i Ganako postanowili poszukać pomocy i spotkali swojego ojca i jego stado. Kiedy dowiedzieli się dla czego z nim nie mieszkają Shin zdenerwował się na ojca, ale Ganako uważał, że ten dobrze zrobił. Kłótnia trwała by długo gdyby nie szczenięta Shina, które za tropem samców trafiły do nich by przekazać straszną nowinę. Wilki drzwiami i oknami wbiegały do domostwa. Kiedy wszyscy pobiegli to sprawdzić rozpoczęła się walka, w której Kaigo stracił życie. Chciał, żeby jeden z jego synów pojął po nim stado. Ganako stał się nowym przywódcą. Po roku jednak Gurito zaczął wypominać Shinowi to, że nie on wziął spadek po Kaigo. Młodzieniec uciekł i w stadzie poznał suczkę, z którą doczekał się potomka. Był nim Uchiki. Życie toczyło by się szczęśliwie gdyby nie pewien incydent. Ganako adoptował szczeniaka. Gurito wściekły, że to nie on zostanie przywódcą po śmierci wuja chciał zabić malucha. Ganako rozgniewał się i wygnał Gurito wraz z całą jego rodziną. Od teo momentu samiec stał się zły i w porywie szału zabił swoją partnerkę na oczach syna. Razem z ojcem Uchiki zamieszkał gdzieś na odludziu jednak pewnego dnia spotkał swoich kuzynów(szczeniaki Kondo), którzy opowiedzieli mu, że jeden z ich właścicieli dowiedział się, że ma 11-12 letniego brata i martwi się o to co może się z nim teraz dziać. Uchiki obiecał, że znajdzie dzieciaka, ale gdy wspomniał o tym ojcu ten na myśl o tamtej części rodziny wpadł w gniew i wygnał 2-miejięczne szczenię od siebie. Po kilku dniach tułaczki Uchiki trafił do tej krainy.