Jeziorko Górskie

- Jest ekscentrykiem. Trudno trafić w jego gust - właściwie Zireael sama nie wiedziała, co wzbudziłoby u Lucyfera największe zainteresowanie. Niby znała go dobrze, byli nawet kumplami, jednak jego osobowość cały czas zaskakiwała. Miał naprawdę wielkie szczęście, że zwykł mu towarzyszyć Zgniły Chłopiec, bo nie miała pojęcia ile sam byłby w stanie wytrzymać. W Limbo, a również i w samym Piekle, intryg nie było końca i codziennie znajdował się ktoś nowy, kto pragnął obalić stary rząd.
Przybycie kogoś nowego wzbudziło u Niszczyciela dawną nić nieufności, która od razu odbiła się w jej postawie i oczach. Pozwoliła Solsthemowi wyjść na przeciw, samej trzymając się z tyłu, w ciągłej gotowości do ataku. Mogła nieco poluzować więzy w obecności kogoś znajomego, jednak każdy inny był jej potencjalnym wrogiem. Stare nawyki ciężko zabić, szczególnie u kogoś takiego jak Abaddon.
- Caligo - powtórzyła za psami, smakując na języku brzmienie nowego słowa. Zdecydowanie było ono cięższe niż "Neve", jednak rozumiała, iż powinna się przestawić.
Nie mogła powstrzymać cichego chichotu słysząc kolejne słowa owczarka. "Mglista córo"? Była w stanie zrozumieć wszystko - albo przynajmniej większą część - jednak podobny sposób mówienia wzbudzał w niej rozbawienie. Zireael zdawała sobie sprawę z powagi obowiązków jakie ciążyły na barach Anioła, jednak musiał być aż tak sumiennym?

Suka domyśliła się że przed nią stoi nowy samiec alfa, przecież mimo wieku nie była głupia nie? Nie komentowała ani nie pytała nawet co tu robili bo powiedzmy sobie szczerze wpierniczanie się komuś w życie z łapami to nie jej działka - przynajmniej u członków stada. Skinęła mu w geście szacunku oraz tego że była jakby to powiedzieć posłuszna? Nie to złe słowo no nie ważne.
-Zwą mnie Sacred, domyślam się że stoi przede mną nowy władca? Miło mi poznać. - suka wbrew wszystkiemu była szczera i zawsze mówiła to co myślała co było jej zaletą oraz wadą.
-Chciałabym ponownie wstąpić w szeregi mglistych. - odparła zgodnie z sumieniem nieco wypinając pierś? By uwidocznić że nie boi się konsekwencji tej decyzji i mówiła to z pełną rozwagą oraz stanowczością.

Odszedł.

zt

Umknęła i ona.

z/t

Suczka obserwowała parkę psów z nie małym zaciekawieniem wymalowanym na pysku. Skinęła samcowi pyskiem przyjmując do wiadomości jego imię. Widziała jego zmieszanie kiedy oznajmiła mu że ponownie chciałaby wstąpić w szeregi stada, ale szczerość przede wszystkim nie? Już miała coś powiedzieć ale widząc zachowanie psa zamknęła pysk nim go dobrze otworzyła.
-Dziękuje, mam nadzieje że się sprawdzę co do rangi to jakaś polityczna chyba najlepsza by była. - odparła na słowa samca, po chwili znikł ze suką więc i ona wyszła z.t

Chikyu pojawił się przy skutym lodem jeziorku. Zdecydowanie zbyt szybko się zmęczył, ale upływ krwi zrobił swoje. Chociaż krew zakrzepła, to demon i tak był osłabiony. W pewnym momencie łapy po prostu odmówiły posłuszeństwa i Krwisty opadł na śnieg z cichym jękiem. Ból zelżał, co nie znaczy, że nie był odczuwalny. Demon rozłożył skrzydła. Chłód białego puchu uśmierzył ból i przyniósł mu ulgę.

Kiedy już 'wylizała' się z rany na grzbiecie błądząc po krainie, kroki swe skierowała nad jeziorko górskie. Kiedy dotarła do niej woń krwistych, stanęła jak wryta. Do tego, wiedziała już, kogo konkretnego spotkała - to był Chikyu. Znowu mieli się spotkać? Zadrżała z niepewności. Nie miała pojęcia, co ma zrobić. Nie wiedziała, czy znów zacznie ją atakować, czy może nie? Na szczęście znajdowała się po drugiej stronie jeziora. Podeszła do zamarzniętego brzegu i siadła. Wypuściła obłok pary z pyska i zwróciła oczy na leżącego psa.

Do nosa psa doleciała woń Płomiennych. Poczuł również na sobie czyiś wzrok. Lekko zmarszczył nos. Chyba już wiedział kto mu się przygląda. Krwisty uniósł lekko łeb. Tak jak się spodziewał na drugim brzegu siedziała Anabelle. Łeb owczarka ponownie spoczął na śniegu, ale szkarłatne ślepia przyglądały się Płomiennej.

Oblizała pysk. Coś było nie tak - mimo, iż Chikyu zauważył płomienną, nie podniósł się z ziemi. Zmarszczyła brwi i wstała. Po jakimś czasie ruszyła wzdłuż brzegu, by znaleźć się obok krwistego. Zastrzygła uchem, siadając około metr przed psem. Była ciekawa, cóż mu się przytrafiło, że był w takim stanie.

Pies poruszył się. Zwinął skrzydła, żeby nie wystraszyć Płomiennej.
-Anabelle... - wychrypiał.
Chikyu dźwignął się z ziemi do pozycji siedzącej. Utkwił wzrok w suczce, ale zaraz go spuścił. Czyżby zaczęły go dręczyć wyrzuty sumienia? To do niego nie podobne.

Dopiero teraz zwróciła uwagę na skrzydła. Wydawało jej się co najmniej dziwne, że Chikyu posiadał takową rzecz.. chociaż to nie jest nawet rzecz. Lustrowała poczynania krwistego. Widziała, jak po wypowiedzeniu jej imienia najpierw utkwił w niej wzrok, a zaraz po tym go spuścił. Czyżby miał wyrzuty sumienia? Zastanawiało ją to niezmiernie. Spojrzała na niego pytająco.

Wypadałoby się odezwać. Chikyu najchętniej zwiałby gdzie pieprz rośnie przed pytającym spojrzeniem suczki, ale po pierwsze zaczął już mówić, a po drugie nie wiedział nawet czy zdołałby zmusić łapy do biegu. Skoro zaczął, musiał skończyć. Mógł siedzieć cicho.
-Prze-praszam... - wydukał.
Posłał suczce badawcze spojrzenie, sprawdzając jak zareagowała. Uch, niby zwykłe słowo, a tak trudno je wymówić...

Kiedy już Chikyu wypowiedział się, po dość długim wahaniu, posłała mu lekki uśmiech.
- Przepraszanie nie jest ujmą na honorze. - powiedziała. - Potrafię wybaczyć błąd, jeśli ty potrafisz się do niego przyznać.
Powiedziała wszystko ze szczerością. Może nie miała całkowitego zaufania dla tego osobnika, jednak miał on wyrzuty sumienia. To przywróciło większość zaufania. Przymknęła oczy i odetchnęła głęboko, wypuszczając z pyska biały obłok.

Krwistemu ulżyło. Wyrzuty sumienia dręczyły go po raz pierwszy od dość dawna i miał szczęście, że udało mu się pozbyć się ich tak szybko.
-Wiem, tylko... To jest cholernie trudne. - odpowiedział pies marszcząc nos.
Nic dziwnego, jeśli jest się często zbyt dumnym, aby przyznać się do błędu.

Zauważyła, że psu ulżyło. Wiedziała, że przyznanie się do błędu jest trudne.
- Nie dobijaj się tym co mogłeś, albo powinieneś był zrobić. Przeszłość jest już za nami. Ruszaj ku przyszłości. - powiedziała. Na jej lico wpłynął uśmiech. Zamachała wesoło kikutem ogona, po czym oplotła nim przednie łapy.

-Gdyby to było takie proste... - mruknął.
Chikyu stwierdził, że odzyskał siły na tyle, aby w końcu schować rogi i skrzydła. Wymienione części ciała poczęły wsuwać się pod jego skórę z nieprzyjemnym klekotem, aż w końcu zniknęły. Owczarek lekko pokręcił łbem, aby pozbyć się zawrotów głowy. Krew poczęła wypływać cienkimi stróżkami z ran utworzonych na bokach i łbie demona. Cóż, taka cena posiadania pewnych umiejętności.

Patrzyła na spływającą krew, po czym przeniosła pytający wzrok na krwistego. Cóż.. skrzydła i rogi wydawały jej się.. dziwne? Chyba nie ma lepszego określenia.
- A tak w ogóle.. to co Ci się stało? - zapytała, dalej wpatrując się w szkarłatne ślepia owczarka.

Owszem, rogi i skrzydła mogły wydawać się Płomiennej dziwne, tym bardziej, że owczarek nie miał zamiaru wyjaśniać jej niczego tak sam od siebie.
-Wystarczy jedno słowo? - oczywiście pytanie było retoryczne -Mglista. - dodał zaraz potem.
Rany powoli przestawały krwawić, jednak trochę krwi zdążyło skapnąć na śnieg.

Tak, jedno słowo jej wystarczyło. Westchnęła i spuściła wzrok na śnieg zabarwiony na czerwono. Po jakimś czasie ponownie zwróciła ślepia na krwistego. Zaczynało robić się ciemno, a do tego zaczął prószyć śnieg. Pięknie.
Zastrzygła uchem, wpatrując się w zamarznięte jezioro. Było takie.. tajemnicze, wręcz... magiczne? Niewykluczone. W tym miejscu wszystko było możliwe.

Krew w końcu zakrzepła, co owczarek przyjął z wyraźną ulgą. Czas coś podejrzanie szybko minął, zaczęło się ściemniać. I do tego śnieg. Pewnie w nocy temperatura zejdzie znacznie poniżej zera.
-Wypadałoby znaleźć jakieś bezpieczniejsze miejsce, żeby przeczekać noc. - powiedział ni to do siebie, ni to do Anabelle.
Swoją drogą, to do swojego legowiska nie miał zamiaru nikogo zapraszać w najbliższym czasie. Najpierw będzie musiał posprzątać.

Wysłuchała psa. Faktycznie, przydałoby się znaleźć bezpieczne miejsce.
- Aczkolwiek, lepiej by było, aby nie były to tereny stadne. - mruknęła, nadal wpatrując się w jezioro. - Ostatecznie moglibyśmy iść do mnie.. - dodała. Jeśli jeszcze odnajdę drogę. - dodała w myślach. Po kilku minutach w końcu przeniosła wzrok na Chikyu.

-Tak, tereny stadne zdecydowanie odpadają. - stwierdził.
Krwisty rozejrzał się dookoła, po czym przeniósł badawczy wzrok na suczkę.
-Nie boisz się, że zabrudzę ci podłogę? - zapytał z ironicznym uśmieszkiem.
Po prostu nie mógł się powstrzymać od wypowiedzenia takowej uwagi. Nie byłby sobą i już.

Prychnęła rozbawiona.
- A ty nie bałeś się, że zabrudzę podłogę terenów stadnych? - powiedziała z identycznym uśmieszkiem. Zamachała ogonem, czekając na odpowiedź lub reakcję owczarka.

-Uhm... Muszę się nad tym poważniej zastanowić... - tutaj owczarek udał, że się zastanawia.
W międzyczasie uformował ze śniegu dość kanciastą kulkę. W pewnym momencie cisnął nią w Anabelle. Spojrzał na nią rozbawionym wzrokiem. Przyjmie wyzwanie?