Ukryty Wrak

Cisza, to jedyne co mogło opisać przybycie zjawy, ptasi padlinożercy zanikali gdzieś w odmętach nieba pokrytego białymi chmurami uciekając przed nieuniknionym-śmiercią z łap mrocznego stworzenia. Zimny wiatr bawił się długim futrem szkotki jakby chciał stworzyć idealną fryzurę w stylu afro, jednak nie przystanął na zabawie szatą Fox, co jakiś czas ośmielał się brutalnie strzelić jej w pysk nie przejmując się niczym, bo co zrobi zimnemu wiatru ? Mglista była wyraźnie zamyślona, tak każde spotkanie z Mafią kończyło się powrotem bolesnych wspomnień o swoim dawnym życiu jako "Florida", tak naprawdę nie wiedziała czemu jej serce zostało otoczone mrokiem który nie pozwalał mu bić dla miłości, którą darzyła rodzinę, stado i oczywiście przyjacielską miłością Lust. Nie ona nie mogła sobie wybaczyć tego, że pozwoliła jej umrzeć, zostawiła ją a ona została zabita, nie mogła nic zrobić, była bezradna jak nowo narodzony szczeniak który nie potrafi nawet otworzyć oczu. Z zamysłu wyrwała ją majacząc a oddali postać wraku, przyśpieszyła lekko by po chwili znaleźć się ciepłym wnętrzu statku, co prawda nie był luksusowy ale ujdzie, bez marudzenia ułożyła się na starej brudnej poduszce.

Czuła się już lepiej, choć jej stan zdrowia pozostawiał wiele do życzenia. Była świadoma tego, że w krainie szerzą się rozmaite choroby. Niepokoiło ją to. Już od dłuższego czasu nie wiedziała co dzieje się z jej matką, a o jej drugim bracie w ogóle nie było słychać. Pozostali jej oni. Cieszyła się, że posiada chociaż ich - wiele nie miała nawet przyjaciół. Współczuła tym osobom całym serduszkiem.
Im bardziej zbliżała się do statku tym w jej wnętrzu narastała coraz większa niepewność. Wrak wyglądał na opustoszały, ale nigdy nie wiadomo czy coś nie czai się w jego wnętrzu. Z pewnością nie chciała zostać pożarta przez jakiegoś potwora. Ostrożnie wkroczyła do środka rozglądając się w około.
Pusto?
Nie, zaraz.
Usłyszała czyjeś kroki i momentalnie odwróciła łeb w stronę skąd dobiegał dźwięk. Zauważyła leżącą nieopodal sukę. Przełknęła głośno ślinę. Co teraz, co teraz, myśl Anielico!
- Caligo, Andromeda...

Cisza, choć myślała, że to zaprowadzi w jej życiu spokój myliła się i to bardzo, teraz miała czas na przemyślenie każdej chwili, własnej wypowiedzi i działania, mogła myśleć o tym, że mogła zostać i ochronić Lust. Z każdą sekundą popadała w coraz większe szaleństwo maskowane obojętnym wyrazem pyska, marmurowy posąg tak na prawdę ciągle walczył z chęcią odebrania sobie życia, chęcią spotkania Lust. Fox chciała trafić do piekła i spędzić tam nieskończony czas byleby widzieć tych których straciła przez bycie samolubną i wiecznie uśmiechniętą Floridą, zmieniła się jednak nadal został w niej ślad jednej jedynej emocji którą nadal potrafiła odczuwać, smutek. Tak właśnie te negatywne odczucie zapełniło dziurę w jej sercu pozbawiając go jakichkolwiek innych, miłość(nie wspominając, że była bi), radość i gniew który potrafiła lekko odczuwać tylko przez smutek. Maska którą mglista nosiła każdego dnia była prawdziwa lecz bolesna, ukazywała jej obecny charakter jednak nie potrafiła przepuścić smutku którym chciałaby podzielić się z bliskimi o ile takowi jeszcze żyli lub ją pamiętali.Nagle cisza została przerwana odgłosem kroków, już miała się zerwać na równe nogi jednak poczuła zapach jej stada, więc jedyne na co się zdobyła to podniesienie powiek które zasłaniały wężowe paczałki.-Caligo, White Fox.Jak widać nie tylko mnie pogoda sprowadziła do tej rudery.-mruknęła chłodno nie obdarzając seterki nawet najdelikatniejszą zmianą w mimice, nie dało się wyczytać nic z pustego wyrazu pyska.Cóż Andro mogłaby uznać ją za zwykłą kukiełkę gdyby nie to co zaraz zrobi, mianowicie Fox widząc nie za dobry stan zdrowia członka stada podniosła się z poduszki otrzepała ją lekko i podsunęła ją pod nogi agentki.-Tobie przyda się bardziej.-mruknęła beznamiętnie opierając się o ścianę.

Nie bała si jedynie dlatego, z czuła zapach Mglistych bijący od szkotki. Mogła być więc spokojna, wątpiła, że suka zaatakuje swoją. Wiedziała też, że Mglista Myśl nie atakuje bez powodu i najpierw próbuje dowiedzieć się więcej o przybyszu i trzeźwo ocenić sytuację, w której się znajduje. Nie byli głupi i z pewnością nie targnęli by się na przeciwnika silniejszego, lub tego z przewagą liczebną.
Jeśli już mówimy o seksualności, a ten temat jak widać jest coraz częściej poruszany - Andromeda była zdecydowanie nieokreślona jeśli chodzi o swoją orientację. Raczej nigdy nie patrzyła na inne psy pod tym kątem; nie pociągały jej, a dwu znaczne sytuacje były dla niej bez znaczenia. Jeszcze nigdy nie zachorowała na tę dziwną chorobę zwaną zakochaniem. Całkowicie zielona w tych sprawach nie potrafiła odróżnić tego stanu od innych, chociaż to chyba jest instynktowne. Jeśli z kimś się dobrze dogadywała to traktowała tę osobę jak bratnią duszę, nie myślała o czymś więcej. Tak więc nie można stwierdzić czy jest heteroseksualna, czy może jednak na rzeczy jest coś innego. Chyba w ogóle mało można o niej powiedzieć. Wiadomo jedynie jedno - Anielica to niezwykle tolerancyjne stworzenie, więc partner tej samej płci nie był by dla niej niczym niestosownym. Ba, może nawet lepiej by się z kimś takim dogadywała? Można jedynie gdybać.
Mglista podniosła kotary przysłaniające jej jasne oczęta i popatrzyła na setterkę. Ta wykrzywiła pysk w delikatnym uśmiechu. Tak - pogoda na zewnątrz nie była wymarzona. Mimo iż wrak nie był najlepszym miejscem na spędzanie czasu to i tak wolała się schronić. Pewnie podobnie było w przypadku nowo poznanej. Jeśli już o niej mowa. Zrobiła coś czego Andromeda nie spodziewała się w szczególności dlatego, że początkowo była dość chłodna; podsunęła jej poduszkę na której odpoczywała. Dlaczego to zrobiła? Fakt, Anielica nie była w najlepszej formie, ale nie potrzebowała zbędnych luksusów, zresztą radziła sobie dobrze bez nich.
- Oh, naprawdę nie trzeba... - posłała jej promienny uśmiech. - Byłaś tu pierwsza, więc masz prawo do tej poduszki - podsunęła jej przedmiot. - Wyglądasz na taką, która dobrze zna tą krainę. Długo w niej jesteś?

Cóż, mało osób boi się Fox przy pierwszym spotkaniu, tak jak Hundur czy też tamten czarny owczarek, dopiero gdy Salt doprowadza ich do okropnego stanu i ze śmiechem wyciera nimi podłogę często zaczynają się bać, chodź same wężowe oczy nie wyglądały zbyt przyjaźnie zjawa tak jak twierdziła Andro nie miała zamiaru atakować mglistego, a nawet rozpoczęcie walki z wrogiem zawsze znajdywało swój logiczny powód jeśli chodzi o White.A jeśli chodzi o seksualność to cóż, w tej krainie raczej szybko musisz się określić bo napalonych samców tej krainie nie brak, więc raczej nie dogadasz się z nimi stosując wymówki typu "Nie jestem gotowa.", samo słowo miłość a wiele znaczeń, dla szkotki miłość była czymś co pozwala drugiej osobie wykorzystać swoją partnerkę, a zdarzenie które tak drastycznie zmieniło jej psychikę nadal pozostaje tajemnicą i raczej długo musi minąć zanim ktokolwiek pozna nawet mały drobiażdżek dotyczący całego procesu jej zmiany, jest to zapewne niewykonalne bo zdobycie jej zaufania jest tak możliwe jak najedzenie się bez jedzenia.Kolejnym punktem konstrukcji była tolerancja, tia jak już musiała z kimś się spotykać to na pewno nie z samcem, już zbyt wiele razy została skrzywdzona by teraz jakiemuś zaufać, jedynym wyjątkiem była alfa mglistych, jemu ufała bezgranicznie choć bez względu na sytuację i tak by go do siebie nie dopuściła. Pewnie teraz wywnioskujecie, że Fox została zgwałcona czy coś w ten deseń, a ja powiem, że jesteście w błędzie, przed Andro stała dziewica która prędko nie chciała zmieniać swojego stanu.Uśmiech seterki nie wywołał żadnej zmiany, nadal niemal nieruchoma o pustym wyrazie pyska który dla wielu osób już od dawna był strasznie irytujący, w sumie nie mogła się doczekać spotkania z Hundurem, po pierwsze była ciekawa jak zareaguje na zmianę, po drugie chciała zemścić się za Lust i to, że przyczynił się do tego, że już nigdy nie stworzy szczęśliwego związku, no przynajmniej w jej mniemaniu. Wiatr uderzył ostro w wrak powodując to, że dwie spróchniałe deski złamały się i runęły z łoskotem na ziemię, tak pogoda była wręcz idealna na pogaduszki, najlepiej jak jeszcze wszystko się na ich głowy zwali, no może przynajmniej spełni to cel życiowy mglistej, zginąć jak najszybciej jednak nie z własnej inicjatywy, bądź co bądź odbieranie sobie życia było głupie.Gdy ta nie przyjęła poduszki szkotka stanęła na równe łapy, jak na razie milczała, dopiero gdy poduszka do niej wróciła postanowiła coś powiedzieć.-Prawo ? To ty cierpisz zdrowotnie z tego co widzę, a mi nic nie jest. Jest ci bardziej potrzebna więc kładź się albo sama cię położę.-burknęła po czym tym razem sama do niej podeszła z poduchą w pysku i podrzuciła ją prosto pod jej łapy, teraz mogła zobaczyć przerażające niebieskie wężowe oczy bliżej niż kto inny, Fox doprowadziła do kontaktu wzrokowego, choć paczałki nie wyglądały zbyt przyjaźnie to jednak jej spojrzenie wydawało się mówić "proszę", cóż kontak wzrokowy trwał kilka sekund gdyż ta niedługo po tym odsunęła się i wskoczyła na jakieś pudło, było twarde ale zawsze lepsze od brudnej podłogi.-Od 3 lat i połowy roku.-mruknęła w odpowiedzi na pytanie, wydawała się czekać na koniec wichury i możliwość opuszczenia tego miejsca, choć niekoniecznie z powodu seterki.

Andromeda zawsze była zbyt ufna, więc często miała okazję 'przejechać się' na innych. Łatwowierność to cecha, której u siebie nienawidziła i gdyby mogła to pozbyłaby się jej. Niestety - starego psa nie jest tak łatwo nauczyć sztuczek. Miała pewne przyzwyczajenia, których nie dało się wytępić, choćby naprawdę tego pragnęła. Nie pasowała zbytnio do Mglistych, ona, pewnie nie jedna, ale to nie zmienia faktu, że czarna owieczka. Mimo iż stado to nie było tak sadystyczne i brutalne jak stado jej ojca, to jednak miało w sobie zło. Ona nie pasowała do tego stanu. Anielica to Altruistka bez dwóch zdań. Nawet swojemu oprawcy podałaby pomocną dłoń gdyby sytuacja tego wymagała. Kiedyś trzeba nauczyć się odpuszczać, odchodzić i po prostu nie wybaczać. Anioł Aniołem, ale nie Stwórcą. Jeszcze nie doszła do tego momentu, w którym potrafi przebaczyć każdemu, ale jednak. Zapomina o złych rzeczach, które jej wyrządzono. Tego się nauczyła przez swoje krótkie życie. Raczej nie żałowała, ale chciała być... choćby bardziej neutralna. Ciągnęło ją do wszystkiego co obce, także do zła. Ponoć zakazany owoc smakuje najlepiej - musi się o tym przekonać na własnym przykładzie.
Czy naprawdę wyglądała aż tak źle? Nie miała okazji widzieć odbicia swojej osoby, więc nie mogła tego stwierdzić. Wiedziała tylko, że czuje się już lepiej niż przed zażyciem leku, niedługo powinna wyzdrowieć całkowicie. Pewnie nie ona jedyna i nie ostatnia zachorowała na takie coś, więc nie widziała potrzeby aby traktować ją ulgowo. Mimo wszystko Szkotka naciskała coraz bardziej, a Andromeda nie chciała się kłócić. W końcu poduszka ponownie znalazła się przy jej łapach za pomocą White. Na krótką chwilę ich spojrzenia się skrzyżowały, a Anielicę przeszedł dreszcz. Pionowe źrenice o intensywnie niebieskim kolorze były tak blisko niej. Początkowy strach zamienił się w fascynację tym zjawiskiem. Takie oczy to niecodzienny widok.
- D-dobrze... - zająknęła się za co dała sobie mentalnego policzka. Nie tak miała brzmieć! Ułożyła się na poduszce, jednak jej łebek nadal był wzniesiony lekko w górę - chciała zachować kontakt z suką.
- Twoje oczy, one... Prawie jak u węża. Dlaczego? - spytała. Tym razem brzmiała o wiele pewniej niż wcześniej. To dobrze, bardzo dobrze. Intrygowały ją ślepia Mglistej. Czego to wina? Jakiejś siły nadprzyrodzonej? Niemożliwe.

W takim razie jak widać dwa przeciwne charaktery właśnie stanęły pyskiem w pysk by rozpocząć konwersację, cóż obecnie nic do siebie nie miały a może nawet ich relację kształtowały się dosyć pozytywnie ? Patrząc na zupełnie inne cechy można przypomnieć sobie powiedzenie "kto się czubi, ten się lubi", choć im nie śpieszno było do kłótni te mądre słowa szybko przypasowują się do spotkania dwóch przeciwnych charakterków.Sama Fox dawniej przypominała Andromedę, Florida wiele razy zawiodła się na otaczających ją psach by w końcu kropla nienawiści się przelała zmieniając jej ufność w twierdzę nie do zdobycia, nikt zupełnie nikt nie wiedział o niej wszystkiego, nie rozmawiał z nią szczerze i długo, bo w końcu kto chce rozmawiać z wypranym z uczuć posągiem ? Tak można by powiedzieć, że jest odpychana przez społeczeństwo i to ją rani, jednak White nie potrzebowała żadnych kontaktów z innymi psami, na własne życzenie pogrążała się mroku który rozrywał ją od środka, cierpienie które sama sobie wybrała zmieniło ją w cienistą istotę, dawniej była opętana, teraz otwierała swój umysł przed Elope powoli się niszcząc. Seterka nie wyglądała tak źle, w sumie poduszka nie była jej nawet potrzebna, ale mglista stwierdziła, że przyda się to bardziej osobie chorej nawet zbliżającej się do zdrowia, nie mogę powiedzieć, że Fox nie była ciekawa co jej dolega, w końcu miała jeszcze sporo medykamentów a przebywanie na mrozie nie pomogło w chorobie jeszcze nikomu, będzie musiała się zapytać, jednak już tak na wszelki wypadek zdecydowała, że jeśli jej stan się pogorszy przeniesie ją do swojej samotni, bo po co ryzykować.-Nie wiedziałam, że jestem, aż tak straszna.-rzuciła słysząc jąkającą się Andromedę, w sumie mogłaby się zaśmiać bo jej słowa były bardziej zabawne i ironiczne niż ubliżające, jednak jak już wcześniej wspomniałam nie potrafiła, uczucia coraz bardziej odchodziły w kąt. Gdy suka położyła się na poduszce z trudem zebrała się na uniesienie kącików warg ku górze, co jednak nie trwało zbyt długo.-Mogłabym powiedzieć, że mój ojciec sam w sobie był wężem. W sumie po części przyczynił się do tego mój sposób życia przed ponownym dołączeniem do stada, najbardziej jednak przyczyniła się do tego Elope.-mruknęła w odpowiedzi na jej pytanie, nie wiedziała, że miała przed sobą anielicę, każdy anioł znał tą istotę zrodzoną z bólu i Pustki, potępiał ją i chciał zniszczyć jednak zjawa zawsze umykała świetlistym a czasem nawet pozbawiała ich życia, by w końcu spłynąć na ziemię i przechodzić z pokolenie na pokolenie jako choroba dziedziczna, przynajmniej tak twierdzili weterynarze którzy badali jej matkę.-Co ci dolega ?-zapytała w końcu lustrując paczałkami dokładnie każdy skrawek jej ciała.

Czy White była straszna dla Andromedy? Nie, a przynajmniej tak sądziła. Po prostu zdziwiły ją te pionowe źrenice, przecież nie każdy pies ma takie, prawda? Anielica była zafascynowana tym zjawiskiem i chciała bliżej poznać Fox. Nie odrzuci jej za odmienność, charakter, po prostu za nic. Musiałaby mieć naprawdę ważny powód, aby zepchnąć ją poza margines, a takowego nie posiadała i prawdopodobnie nie będzie. Ciężko było zdobyć nienawiść Andro, bo na ogół wszystkim wybaczała nawet najgorsze grzechy. Gdyby przyszedł do niej brat, albo nawet jej ojciec ze skruchą wymalowana na pysku to byłaby gotowa zapomnieć o wszystkich krzywdach. Wiele ja za to podziwia, ale ona sama traktuje tą miłosierną naturę bardziej jak... przekleństwo? Nie - za mocno powiedziane. Tak czy inaczej zawsze chciała być nieco chłodniejsza w stosunku do innych, surowsza i nie bać się krzywdzić. Może to dziwnie zabrzmi, szczególnie dlatego, że jest Aniołem, ale taka była prawda. Nie potrafi patrzeć komuś w oczy i jednocześnie ranić go, choćby słowami. Zbyt dobra, zbyt łatwowierna, zbyt nieśmiała. Ciężko jest się tego oduczyć i przyjąć nowe oblicze.
- Nie jesteś. To raczej... całkiem ciekawe. - ślina przynosiła jej na język nawet słowo ładne. Tylko może byłoby to trochę niestosowne. A jeśli to jakieś przekleństwo? Lepiej trzymać myśli dla siebie i nie wypowiadać ich na głos.
W końcu dowiedziała się dlaczego Szkotka ma takie, a nie inne ślepia.
El...
Elo..
Elope.
Przełknęła nerwowo ślinę. Ciężko było myśleć o tym imieniu, sama nie wiedziała dla czego. Jej Anielska natura była, reagowała, ale nie tak intensywnie jak kiedyś. Została wyciszona przez ziemskie zachowania. Jednak nadal tam była. Andromeda odsunęła się troszkę w tył i przekrzywiła swój rdzawy łebek. Martwiło ją to imię. Bardzo. - Kto to El...ope?
Co jej dolegało? Sama nie była tego pewna, ale snuła pewne przypuszczenia. Chyba mogła się nimi podzielić z Mglistą. - Prawdopodobnie Donec Febris.

Cóż, Andro była chyba pierwszą osobą którą zdziwiły wężowe oczy Fox, no i w sumie jedną z nielicznych którzy nie spychali jej na bok z powodu odmienności, były osoby które z nią długo rozmawiały ale to tylko w sprawach stada, była jeszcze Mafia ale to mały szczeniak który nic nie rozumie. Tak naprawdę White pragnęła osoby z którą mogłaby rozmawiać dniami i nocami, przy której mogłaby być sobą, brakowało jej przyjaciółki choć ona sama tego nie wiedziała i twierdziła, że idealnie jej w roli samotnika i nie potrzebuje nikogo, psychika mglistej opanowywana przez Elope wręcz domagała się towarzysza który po prostu ją wysłucha, wszystkie jej zmartwienia, problemy i myśli uderzały w nią z podwójną siłą nie wychodząc nigdy na światło dzienne, tak ból który ją pochłaniał był odczuwalny, jednak tak lekko, że Salt nigdy nie pomyślała o zdobyciu choć jednego przyjaciela.Gdyby suka wiedziała o "przypadłości" Andro bardzo by jej współczuła, kiedy dowiedziała się, że ojciec zgwałcił matkę nie wybaczyła mu do tej pory chociaż do dnia ucieczki ciągle ją przepraszał z wyraźną skruchą, a to co zrobiła rodzina seterki, cóż już prędzej by skoczyła z mostu niż wybaczyła. Sama anielica miała szczęście, gdyby szkotka się o tym dowiedziała Forneus i Asmo mogliby się pożegnać z życiem.I tu mamy kolejny dowód tego, że wiele ich różni, Andro miała przed sobą chłodną i surową sukę która krwistymi bez wahania wyciera podłogę za najmniejsze przewinienia, może gdyby córka Fabienne nie wstydziła się powiedzieć o swoich pragnieniach to jej towarzyszka by coś zdziałała ? Bo skoro wyszkoliła Mafię na dobrego wojownika to czemu ma sobie nie poradzić z seterką ?Cisza, zamurowało ją, Fox nie potrafiła nic powiedzieć, czy ktoś właśnie powiedział o niej coś dobrego ? Zwykle nazywali ją brutalną,straszną a czasami nawet napuszoną, a tu proszę, jedno słowo całkowicie ją ściszyło.-Anielico..-powiedziała dosyć zdziwionym głosem, w sumie nie wiedziała czemu ją tak nazwała, po prostu Elope stwierdziła, że ma tak do niej mówić, nawet nie pomyślała by spytać zjawy czy Andromeda nie jest zwykłym psem, w końcu cienista istota wyłapywała dosyć skutecznie obecność aniołów, demonów i stworzeń Pustki.Tak czy siak nadal milczała, nie wiedziała co powiedzieć, w końcu jednak wróciła do dawnej postawy, nie chciała..nie potrafiła.-Nieważne.-mruknęła odwracając od niej wzrok.

Cóż, Andromeda nie potrafiła niszczyć, miażdżyć, odbierać i krzywdzić. Była słabą, młodą i niedoświadczoną Mglistą, która zbyt dużo marzy. Podobało jej się to, że potrafi uciekać od codzienności do własnego świata, gdyby nie to to umarłaby z zimna. Współczuła wszystkim, którzy są odrzuceni i samotni, a na dodatek nie potrafią uciec od szarej rzeczywistości. Chciała im pomóc. Gdyby tylko White Fox chciała z nią porozmawiać, wyżalić się to Andromeda z pewnością postarałaby się ją zrozumieć, pocieszyć i doradzić. W tym była dobra. Zresztą zostały zrodzone w taki sam sposób - przez gwałt. Mimo wszystko cieszyła się, że chodzi po tej ziemi. Może tak miało być? Gdyby nie Asmodeusz nie byłoby jej tutaj. Chociaż nie potrafiła spojrzeć mu w oczy to chyba była szczęśliwa.
Czy sprawdziłaby się w roli wojowniczki? Prawdopodobnie tak. Przyszłoby jej to z trudem, ale nauczyłaby się wszystkiego. Taki ktoś jak Salt z pewnością nauczyłby ją najlepiej walczyć i stawiać opór. Była jednak zbyt nieśmiała by zapytać czy Mglista miałaby ochotę pomóc jej zwalczyć tę ufność i łagodność. Taka już jej natura.
Anielico? Czy ona dobrze usłyszała? Przecież nikt nie wiedział kim tak naprawdę była. Nie ujawniała tego, nie mówiła, ze jest Aniołem. Skąd ona wiedziała? No skąd?
- Co? Skąd ty... - spytała z nutką niepewności w głosie. Coś tu było zdecydowanie nie tak. - To ważne. Skąd wiedziałaś? Dlaczego nazwałaś mnie Anielicą? Kim jest Elope? - to imię nadal przechodziło ciężko przez jej usta, ale dawała radę. Tyle pytań, na które chciała znać odpowiedź. Przecież to nie było normalne. Jeśli jest coś o czym Andromeda nie wie, a powinna to chce się tego dowiedzieć jak najszybciej. - Proszę cię o szczerość.

Ach marzenia, gdyby Fox jeszcze takowe posiadała, teraz liczy się tylko stado i walka o przetrwanie, już nic innego nie miało dla niej sensu czy też znaczenia.A skoro tak Andromeda to wszystko postrzega to White już dawno zmarła z zimna które ją otacza, już dawno jej serce przestało być czerwone, uschło stopniowo zmieniając się w kamień.Pomóc ? Dla tej persony już nie było ratunku, nie ufała jej na tyle by się przed nią otworzyć, a skoro nawet ona sama nie chce mówić jej wszystkiego to tym bardziej szkotka nie zbliża się do punktu w którym po prostu obdarzy ją zaufaniem i lojalnością której nie zerwie nic.Cóż, zostały zrodzone tak samo jednak każda inaczej postrzega sam gwałt i swojego ojca, Fox wolałaby się nie urodzić byleby tylko jej matka nie cierpiała, natomiast Andro była gotów nawet wybaczyć Asmodeuszowi, zupełnie różne istoty, więc czemu jeszcze nie rozpoczęła się nie koniecznie miła wymiana zdań ?Z każdą chwilą szansę na stanie się wojowniczką spadały, seterka nie trenowała i nikogo nie prosiła o pomoc, zupełnie tak jak Zjawa tylko, że w sprawie uczuć. Salt zapewne szybko by ją nauczyła wszystkiego co trzeba gdyby ta tylko jej powiedziała, tak samo Anielica pomogłaby jej i może nawet obdarzyła zrozumieniem i przyjaźnią której potrzebowała najbardziej ?Milczała, zacisnęła szczęki na dolnej wardze wypuszczając strugę krwi, miała ochotę krzyknąć "Cicho!", jednak nie potrafiła, nie potrafiła zranić osoby która jako jedyna zaczynała ją rozumieć, nie umiała.Z każdym pytaniem a nawet słowem wypowiedzianym przez seterkę czuła się coraz gorzej, i nagle ten głos"Zniszcz tą łajzę !!", tak zdecydowanie Elope chciała szybko pozbyć się anielicy i ruszyć na dalsze polowanie.-Nie.-ciche słowo przypominające bardziej warknięcie wydobyło się z jej pyska z trudem, zjawa już i tak nie wytrzymywała a gdyby w przypływie emocji zapomniałaby o kontroli a ta rzuciłaby się na seterkę ? Nie potrafiła, zeskoczyła z pudła.-Zjawa, zjawa która zniszczyła tysiące światów, zjawa która zabiła miliony aniołów. Zjawa która jest klątwą mojej rodziny, którą ja teraz muszę kontrolować.Wyczuła cię anielico, dlatego wiem kim jesteś.-powiedziała głosem pozbawionym jakichkolwiek emocji, puste spojrzenie wydawało się teraz jeszcze bardziej przerażające.

Każdemu, bez wyjątku dało się pomóc. Jedni potrzebowali o wiele więcej czasu, starań i cierpliwości. Jeśli tylko będzie mogła w jakiś sposób pomóc White to zrobi to za wszelką cenę. Anielica czuła, że musi tak postąpić, podświadomie wiedziała, że się dogadają i w końcu znajdą wspólny język. Była cierpliwa, tak więc pozostaje jej tylko pracować na zaufanie i przyjaźń Mglistej. Andromeda była lojalnym stworzeniem, któremu z pewnością można powierzyć największe sekrety. Z pewnością nie puściłaby pary nawet gdyby została do tego zmuszona. Uważała, że jeśli raz się coś obieca to trzeba trzymać się tego rękami i nogami. Nie mogła zrozumieć osób wiarołomnych, które rzucają słowa na wiatr. Często nie rozumiemy wagi wypowiadanych przez nas słów. ie wypada mówić na zawsze, jeśli nie można spełnić tego przyrzeczenia. Nigdy nie wiadomo co stanie na drodze do szczęścia.
Albo kto. Pokręciła głową chcąc odgonić obraz ojca z myśli. Dlaczego nadal ją dręczył? Dokonał swego, więc po co wraca? Odebrał już Forneusa, ma to co jego. Andro i jej matka nie są mu już w niczym potrzebne. Przynajmniej tak myślała setterka.
Poczuła jak aura szkotki gwałtownie się zmienia. Zdecydowanie coś było nie tak. Poczuła jakby powiew zła, który ją martwił. Przypuszczała co to może być, ale nie chciała wierzyć własnym domysłom. Były zbyt straszne. Słowa Mglistej jedynie utwierdziły ją w przekonaniu, że Elope to z pewnością nie imię wróżki, a raczej okrutnej zjawy.
- Zabiła miliony Aniołów... - powtórzyła za White. Zaczęła kręcić głową z niedowierzaniem. - Nie! Nie, nie, nie! - jej ciało osunęło się na ziemię, a suka zaczęła krzyczeć. Krzyczeć z bólu rozrywającego jej serce. Jak Elope mogła zabić Świetlistych?! Dla rdzawej było to nie do pomyślenia. Anioły - tak bliskie, a zarazem tak dalekie jej istoty.

Pomoc ? Dla niej już i tak pewnie było za późno, Andormeda prędzej czy później ją znienawidzi, nie istniały psy które długo żyły z nią w pozytywnych stosunkach, może stado darzyło ją szacunkiem jednak nadal bało się brutalnej Salt.W sumie mogłyby się dogadać gdyby nie to co zaraz jej powie, zdecydowanie prawda o Elope nie pozwoli seterce dłużej na nią patrzeć, Fox przywykła do samotności więc dla niej nie robiło to już żadnej różnicy, no przynajmniej w jej mniemaniu.Również prób zdobycia jej zaufania i przyjaźni zaraz pewnie zaniecha, tak White była tego pewna, jednak nie sprawiało jej to żadnego zawodu czy czegoś tam, nie zależało jej na kontaktach z anielicą, tak samo z resztą stada, chciała tylko ich szczęścia i bezpieczeństwa, sobą się nie przejmowała choć zawsze na jej obliczu gościł malutki uśmieszek gdy widziała swoją uczennicę, tia to była osoba na której zdrowiu zależało jej najbardziej.W tym się akurat zgadzały, ta oto jednostka nigdy nie rzucała słów na wiatr, zawsze dotrzymywała obietnicy, nawet kosztem własnego zdrowia i szczęścia.Biedna Andro nie wiedziała niczego o krwistych, musieli zabrać wszystko co dla "ofiary" cenne, każdą minutę życia, radości i spokoju, chcieli pogrążyć każdą osobę która powie im nie, chcieli zmienić każdego psa w wrak czworonoga.Zacisnęła swe szczęki coraz mocniej, nie chciała okazać słabości, Elope zarechotała przeraźliwie, śmiech ten zaczął rozdzierać ją do środka, słowa padały szybciej niż myślała, a zjawa nadal śmiała się w najlepsze, przerażający demoniczny głos już zawsze będzie mieszkał w jej głowie.-Przepraszam, że to ja daje schronienie tej która kilka lat temu mordowała twój ród.-powiedziała spuszczając głowę, nie wiedziała co zrobić, podniosła rdzawą po czym przytuliła ją jak matka umierające dziecko, to jedyne co przyszło jej do głowy i jedyne na co się zebrała, cóż i tak cudem było, że postanowiła ją przeprosić, to co uczyniła było istnym wyjątkiem.-Nic nie poradzę, przynajmniej jestem pewna, że dopóki jest we mnie nie skrzywdzi już żadnego anioła, ciebie też Andro.-powiedziała dosyć przyjaznym jak na siebie głosem, Elope panosząc się w jej głowie krzyknęła coś w stylu "Co ty robisz placku ?!", cóż szczęście, że suczka nie słyszała licznych przekleństw padających z ust pasożyta mieszkającego w jej głowie.

//Sry za ten klops xd

To było niewyobrażalne. Zabijać istoty, które niosą pomoc. Te słowa wywierciły jej dziurę w sercu. Nie sądziła, że pozna Zabójcę Aniołów, a co zwłaszcza będzie z nim, a raczej z nią rozmawiała jak z kimś normalnym. Fakt - to nie był wina Fox, żadnego ziemskiego stworzenia, a Elope. Mimo wszystko poczuła jakąś niewytłumaczalną niechęć do Mglistej, która chwilę potem zamieniła się w współczucie. Nie mogła jej oskarżać o grzechy wykonane przez zjawę. Byłoby to niepoprawne. Powinna starać się zrozumieć co teraz czuje nosząc w ciele potwora, któremu czasami ciężko jest się oprzeć. Zamiast tego rzuciła się na podłogę krzycząc jakby ktoś obdzierał ją ze skóry. Miała być silna i nie okazywać słabości. Obiecała sobie. Obiecała. Znów wszystko zepsuła. Szło jej dobrze, ale nie. Posypało się jak domek z kart.
- Przepraszam... - jęknęła czując jak szkotka tuli ją do siebie. Ten gest z jej strony... uspokoił ją. Tyle, że czuła się dziwnie gdy Mglista ją dotykała. Niepewnie i błogo zarazem. - Ja... ja... nie powinnam. Przepraszam. - powtarzała jak mantrę. Swoim zachowaniem nie miała zamiaru urazić White. Chciała odreagować ból. Przecież jej ród. Ród? Znała tylko dwa Anioły - jej matkę i Adirael'a, nie licząc siebie. Nie spotkała innych Świetlistych. Była kompletnie zielona. Czasami jej Anielska natura się ujawniała, z pewnością wyczuwała innych podobnych do niej i tych całkiem przeciwnych.

/co ja mam powiedzieć? :|

Jak widać, zjawę mało obchodziło czy istota niesie pomoc czy też całe życie spędza na oglądaniu TV, Elope chciała wymordować wszystko co się rusza(w tym anioły), dla niej świetliści kojarzyli się tylko z idiotami którzy wypędzili ją na ziemię, chociaż i tak wyszło im to na złe.Nieźle musiała się zdziwić, przez całą rozmowę była taka milutka, starała się dostrzec w Fox światło a tu BUM! Nagle White stała się najgorszą personą jaką Andro mogła spotkać, aż dziwne, że niechęć tak szybko przemieniła się w współczucie spowodowane myślą o braku winy szkotki, tak Fox zabiła anioła, w sumie tylko jednego i sama o tym nie pamiętała(nawet nie wiedziała, że jest to świetlisty), jednak krew "brata" Andromedy splamiła łapy mglistej, więc raczej nie spotkają się w niebie.-Za co ? Przecież nic nie zrobiłaś anielico.-powiedziała nie wypuszczając jej z uścisku, mogła poczuć jej ciepło, takie jakie nie biło od ciała Elope, takie które zawsze było miłym uczuciem.-Biedna Anielica.-powiedziała patrząc w sufit, ciekaw była co taka niewinna świetlista robi na ziemi, czyżby ją wypędzili ? Nie, przecież taka osoba nie mogła zrobić nic złego, nawet nie wiedziała jak wiele aniołów hasa tam wysoko, myślała, że jest ich kilka, no może na ziemi tak było ale tak na prawdę populacji świetlistych nic nie groziło.

//Jeszcze gorszy od poprzedniego xd

Są grzechy, których rzeczywiście odpokutować nie można, ale większość z nich da się naprawić. Naprawić swoim zachowaniem, słowami i myślami. Jak to było? Zadośćuczynienie bliźniemu i Stwórcy. Tylko niektórzy wcale nie mieli zamiaru błagać o wybaczenie. Mieli wszystko i wszystkich gdzieś. Jedni - o zgrozo - chcieli trafić do czeluści Piekła, które wcale nie oferowało im świetnej zabawy. Z Szatanem nie można się targować, a tym bardziej dobrze bawić. On chce dusze do własnego celu. Są jeszcze tacy, którzy uważają, że nic po ziemskim życiu nie istnieje. To chyba jeszcze gorsze. Uważają, że mogą robić co chcą i tak nie zostaną ukarani za swe czyny. Niestety lub na szczęście - rzeczywistość jest inna. Na końcu każdej, ale to każdej drogi jest cel, każdy czyn niesie ze sobą konsekwencje. Mamy wolną wolę, jesteśmy kowalami własnego losu, a więc powinniśmy nim kierować jak najlepiej, aby nie ranić sobie stóp odłamkami szkła, które sami rozsypaliśmy.
Za co przepraszała? Chyba sama nie wiedziała. Czuła, że musi. Może to paradoksalne.
- Za to, że tak zareagowałam. Nie powinnam... - westchnęła i podniosła wzrok, który chwilę później skrzyżował się ze spojrzeniem mglistej. Już nie przeszedł jej dreszcz, a prąd. Tak poczuła dziwne uczucie. Patrzyła na White długo. Za długo. Zmieszana spuściła wzrok. Gdyby była człowiekiem to jej poliki z pewnością nabrałyby różowawego koloru. Nie skomentowała słów szkotki. Nie potrzebowała współczucia, ale bała się odezwać.

Czeluści piekła, dom Elope był już przeznaczony dla Fox, i ta w sumie nie miała na to wpływu, obojętnie co by zrobiła to nadal Lucyfer czeka na nią z paskudnym uśmiechem by móc wrzucić "zabawkę jego kochanki Elope" do ognia i patrzeć jak w męczarniach kona za to, że ograniczała zjawę. Sama White wierzyła w bóstwa mglistych, dla niej nie było innego boga, jednak po tym jak spłynęła na nią klątwa zjawy musiała zobaczyć szatana, ona w niego wierzyła, może nawet po części bardziej niż w Tancerza i tego wielkiego węża? Fox nie wypuszczała jej z uścisku, dla niej było czegoś takiego jak granica czy wstyd, zupełnie jak Erza z Fairy Tail, z pozoru straszna jednak tak naprawdę jest po prostu wrażliwa i zagubiona we własnym pieprzonym istnieniu.-Nie potrzebnie, na twoim miejscu już dawno bym mnie zabiła.-powiedziała dosyć delikatnym jak na siebie głosem, jakby chciała jej powiedzieć by się nie bała, że ona tu jest i ją obroni. W końcu odsunęła się od Andro, patrzyła prosto w jej oczy starając się utrzymać kontakt wzrokowy.-Nie bój się anielico, nie pozwolę by ktoś cię skrzywdził.-powiedziała cicho.

//Wena mi dzisiaj uciekła T.T

Ale każdy ma wybór. Zjawa w ciele Fox nie była jej winą, wszystkie czyny wykonywane przez Elope także, więc szkotka miała szansę na spokojne życie - jeśli nie tu na Ziemi to tam w górze. Bo Andro nie wierzyła w Mgliste bóstwa. Miała jednego Boga i z pewnością nie był on wężem czy Tancerzem. Każdy miał prawo do wyznawania tego czego chce, oczywiście akceptowała to, ale jeśli uważa się, że na pewno trafi się do ognia... nie, tak nie wolno. Trzeba walczyć, bo nagroda jest warta poświęcenia. Andromeda chciała udowodnić to White, nie ważne za jaką cenę.
- Nie zabijam niewinnych. W ogóle nie wiem czy potrafię kogoś skrzywdzić... - uśmiechnęła się delikatnie. Tak - Mglista była niewinna. To Elope zawładnęła jej ciałem i umysłem. Czy mogła ją odesłać tam gdzie jej miejsce? Być może. - Dziękuję, ale sama też potrafię o siebie zadbać - kiwnęła rdzawym łebkiem i znów złapała kontakt wzrokowy z szkotką. - Myślisz, że Elope da się odesłać z powrotem do piekła? Może potrafi to uczynić jakiś Anioł?

Jeden Bóg ? W sumie szkoda, że nie opowie o nim Fox która w tej chwili jest święcie przekonana, że tam na górze są chmury, a potem wielki wąż oplatający planetę. Heh, absurd ? Dla White nie, uważała, że to jedyne w co warto wierzyć i wierzyć będzie. Tak szczerze to szkotka nawet nie miała wyboru, nie wiedziała co to niebo, wiedziała wszystko o szatanie dzięki Elope jednak zjawa nie była skora do rozmów o bogu który wygnał ją na ziemię. Zjawa słyszała myśli anielicy, słyszała wszystko i żałowała, że tricolorka tego nie może usłyszeć, Elope zaczęła miotać się w jej ciele wypełniając je głosem.
Nic nie warty śmieciu, zabij ją, po prostu skróć życie tego żałosnego aniołka.
Głos w jej głowie wypowiedział słowa słyszalne tylko dla Fox, zjawa chciała zabić Andro, jednak mglista wytrzymywała wszystko, jednak coś w niej pękło gdy usłyszała ten śmiech, śmiech głosu w jej głowie, śmiech który towarzyszył śmierci jej matki.
-Ona cię słyszy.-powiedziała jakby chciała ją ostrzec by uważała co mówi przy Elope, jednak przy tych słowach pokiwała przecząco łbem na znak, że jest to niemożliwe.

Niektórzy byli nieuświadomieni, że wcale nie ma wielkiego węża oplatającego swym ciałem naszą planetę, że ziemia wcale nie jest płaska, ani słońce nie krąży wokół niej. Nikt im tego nie powiedział, więc nie wiedzieli. Andro chętnie opowie wszystko Fox, ale jak szkotka na to zareaguje? Zechce się nawrócić, czy może odepchnie te fakty, pokręci głową przecząco i nic się nie zmieni? To z pewnością będzie dużym zaskoczeniem, czymś nowym. Bo ten Bóg nie jest taki sam jak cała reszta. Jest inny, prawdziwy, ma władzę, wie i widzi wszystko. Udowadnia to, często. White Fox może o tym nie wiedzieć, ale Elope z pewnością ma świadomość jego istnienia. Anielica z pewnością to wykorzysta, bo chce pomóc Mglistej w normalnym funkcjonowaniu, z dala od zjawy.
- To dobrze - na jej rdzawym pysku pojawił się uśmiech. Inny niż dotąd. Chytry.
- I nie wódź nas na pokuszenie... ale zbaw nas ode złego... - z każdym słowem zaczęła przybliżać się coraz bardziej do osoby White. Nie miała pojęcia jak zareaguje zjawa, lub sama szkotka. Ryzykowała, ale chciała pomóc. Tylko zniszczyć Elope, nic więcej. Gdy znalazła się przy uchu suki szepnęła cicho, ale z pewnością dosłyszalnie. - Amen.

Cóż, akurat o tym, że płaska nie jest suka doskonale wiedziała, jak wielki wąż ma oplatać swym ciałem płaskość, no bez przesady to było zwyczajnie głupie. Z samym nawróceniem byłoby trochę trudno, od malucha wpajano jej wiarę w bóstwa mglistych, to dla nich spaliła zdjęcie matki na ołtarzu, jedyną pamiątkę po ukochanej istocie, w obliczu bogów był to zwykły kawałek papieru. A co jeśli to Andro się myli, może wpajano jej nieprawdę i sama cierpiała z powodu uszczerbku na psychice ? Cóż nikt nie może tego udowodnić, nawet Elope która jak na razie milczała, jedyne co świadczyło o jej obecności to fala zła bijąca od ciała szkotki. Gdyby teraz Andro powiedziała jej o Bogu który widzi i słyszy wszystko zapewne ta poczułaby się głupio, widział jak umierała jej matka ale nic nie zrobił, widział jak Fox wszystko traciła ale nawet nie kiwnął palcem, widział jak Elope przejmuje jej duszę jednak nawet nie zwrócił na nią uwagi ? Debil nie Bóg. Mglista zdziwiła się widząc chytry uśmiech na pysku rdzawej, pokiwała lekko głową a z jej pyszczka wyrwało się nieme "nie". Jednak było za późno, poczuła jak ból rozrywa ją od środka, ledwo co stała.
-Zabij !! ZABIJ TĄ SZMATĘ ZANIM ZAJEBIĘ WAS OBIE GŁUPIE *cenzor bo nie wolno przeklinać xD*!!!!!!!!!!-demoniczny zdeformowany głos tym razem dotarł też do anielicy która poczuła chłód, zjawa niemal rozrywała szkotkę od środka, w najgorszym wypadku Elope wejdzie w pełną formę. Przez chwilę Andro mogła dostrzec czarną zakapturzoną postać, owiniętą łańcuchami niczym w horrorze, po chwili jednak znikła a White upadła na ziemię łapiąc powietrze.
-Co ty do cholery robisz ?!!-krzyknęła jednak po chwili opamiętała się i spojrzała na nią smutnym wzrokiem.
-Przepraszam, chciałaś mi pomóc. Ale ona nie pozwoli mi się uwolnić.-mruknęła powoli podnosząc się z ziemi.

To, że Bóg nie reagował na zło, nie znaczy, ze go nie było, o nie. Cały czas patrzył i myślał, słuchał i zarządzał. Niekiedy ma swój cel w cierpieniu. Może White była wybrana? Przecież miał naprawdę niewyobrażalną moc, gdyby chciał to Elope zostałaby w piekle. Jeśli chodzi o śmierć - niektóre persony są koniecznie potrzebne tam, w niebie i muszą odejść z tego świata. Niesprawiedliwe, okrutne, niezrozumiałe? Dla nas śmiertelników tak, ale nie dla Stwórcy. Doskonale zaplanował nasze życie, krok po kroku; nie zmienia to jednak faktu, że mamy wolną wolę.
Gdy poczuła chłód przeszywający jej ciało odsunęła się parę kroków w tył spoglądając przed siebie. Chyba jednak wolałaby odwrócić wzrok. Jej oczom ukazała się Elope w czystej postaci - zjawa, zakapturzona postać owinięta łańcuchami, które brzęczały. Nienawiść. Właśnie ją czuła od przedziwnej postaci. Brzydziła się Andromedą, uważała ją za kogoś gorszego, wroga, którego trzeba zniszczyć. Jej słowa wypowiedziane zdeformowanym głosem również o tym świadczyły. A co czuła Anielica? Smutek. Fox nie zasługiwała na noszenie takiego potwora w sobie. Gdy upadła na posadzkę setterka momentalnie do niej doskoczyła nie przejmując się krzykiem wypływającym z ust szkotki.
- Wybacz... nie powinnam. Nie mam takiej władzy - no tak. Była tylko kolejnym Świetlistym stworzonkiem, które myślało, że może uratować innych. Hah! Wbrew pozorom Zło było silne, nawet bardzo. - Pozwoli. Gdyby było nas więcej... jestem pewna, że udałoby się. Ale teraz wstań. Bolało? To... to... jak wyszła? Upadłaś, więc musiałaś coś poczuć - spojrzała na nią matczynym wręcz wzrokiem; niezwykle ciepłym i łagodnym.

Cóż, co to za Bóg który pozwala cierpieć ? Nazywają go miłosiernym a obserwuje tysiące małych dzieci cierpiących z powodu jego zasranych decyzji ? Nie, dla niej nigdy nie będzie to nikt więcej niż głupi wymysł, o ile ktokolwiek zdecyduje powiedzieć jej wszystko o tym dziwnym stworzeniu. Elope została wygnana z piekła, przez Boga, jednak był to podstęp, niszczyła świat na ziemi, jednak wielki stworzyciel zamknął ją w ciele pięknej suczki, zjawa była jakby schorzeniem przechodzącym z matki na córkę. Jeśli Bóg jest taki potężny to czemu zamknął potwora w ciele niewinnej suni zamiast go zniszczyć ?
"Tylko krew wskaże ci drogę do szczęścia. Ten w którego wierzy sprawił ci cierpienie, czy nie czujesz chęci zemsty ?"
Tia, ten pieprzony głos w głowie, jeszcze lepiej !! Jej serce zabiło mocno, zwykle była gotów pozbyć się każdego, ale ta seterka była dla niej jak...jak... jak grzejnik dla lodowatego serca, roztapiała powłokę lodu, ryzykowała swoje życie tylko po to by jej pomóc. Poczuła coś czego dawno już nie odczuwała, ciepło w miejscu w którym kiedyś biło żywe serce, cienie które je teraz otaczały momentalnie zniknęły.
"Przestań!! Nie widzisz, że ona pozbawia mroku twojego serca. NIE WIDZISZ, ŻE ONA CIĘ NISZCZY?!!
Znowu ten sam głos, zjawa wiedziała, że pozbawienie mroku serducha Fox nic nie da oprócz tego, że zacznie odczuwać radość i miłość, czyli coś czego zjawa chciała ją pozbawić, coś co przeszkadzało jej do zmienienia White w swoją krwawą marionetkę.Nie widziała nic, jej oczy stały się całkowicie białe kiedy zjawa ukazała się Andromedzie, nie trwało to jednak długo gdyż ruda podbiegła do niej i wyrwała ją z okropnego transu, słysząc jej głos uśmiechnęła się lekko.
-Nie Anielico, pomogłaś mi bardziej niż myślisz.-powiedziała delikatnym jak na siebie głosem, poczuła jak ciepło wypełnia jej ciało, właściwie nie wiele zmieniło się, prócz tego, że mrok został w części zniszczony, teraz nie tylko Mafia doświadczała ciepła ze strony Fox, Andro zdobyła coś co jest niemożliwe do zdobycia, zaufanie White. W sumie szkotka nadal nie zmieniła się w stosunku do innych, jednak wraz z rozwianiem części mroku, udało jej się odzyskać miłość i radość.-Poczułam się wolna, wolność bolała, a potem ona wróciła, ale nie całkiem. Ja znowu czuję to co straciłam.-powiedziała powoli się podnosząc. Suczka po raz kolejny przytuliła Andromedę, jednak tym razem nie robiła tego jakby musiała, przytuliła ją jak mała dziewczynka swojego ukochanego pluszowego misia.-Myślałam, że już nigdy nie będę kochać, cieszyć się czy też uśmiechać. Ryzykując życie przywróciłaś mi część mojego Andromedo.-powiedziała uśmiechając się lekko, faktycznie, nie dało się wypędzić zjawy, jednak przywrócić Fox to co straciła przez Elope.

On jest miłosierny.
W niektórych czynach naprawdę jest jakiś cel. Być może Elope została zamknięta w ciele White, bo ma ona ważną misję do spełnienia? Może ma cierpieć za dziesiątki innych grzeszników kupując im miejsce w Raju? Może jest wybrańcem, który ma stawić się Złu przyjmując je do siebie? Plany Boga są, były i będą jedną wielką niewiadomą. Mimo wszystko powinniśmy mu zaufać, bo o wiele lepiej zna nas wszystkich. Nawet jeśli Szkotka uważała to za jeden wielki bezsens, za wymysł jakiś fanatyków to Andro spróbuje ją przekonać, że wcale tak nie jest. Choćby miała wywrócić cały świat do góry nogami uczyni to. Jeśli się uprze, to naprawdę potrafi być konsekwentna w swoich czynach.
Anielica znów chciała przeprosić, błagać o to aby Mglista jej wybaczyła za tak nieodpowiedzialne zachowanie. Co sobie myślała? że ma władzę aby wypędzić zjawę z ciała suczki? Jeśli tak to chyba przeliczyła swoje możliwości. Była zbyt słaba, zbyt dobra, zbyt wrażliwa.
Wtem stało się coś czego się nie spodziewała. White jej... podziękowała. Oczka setterki rozwarły się szerzej, a pysk ułożył się na kształt literki 'o'. Zdziwienie było tak widoczne... czym zasłużyła sobie na pochwałę z jej strony? Naprawdę jej pomogła. Uczyniła to. Sprawiła, że suka poczuła.
Radość, miłość, barwne i piękne emocje.
Chwilę później poczuła jak jej ciało zostaje zakleszczone w uścisku. Odwzajemniła go i wtuliła się w zagłębienie w szyi Mglistej. Jej pyszczek natychmiastowo wykrzywił się w grymasie ukazującym szczęście. Poczuła się potrzebna, taka wyjątkowa i... kochana? Była to inna miłość od tej rodzicielskiej. Nieznana, smakująca o niebo lepiej, świeża.
- To ja dziękuję - szepnęła.