Alan

{ I wanted to fall down right there but I knew you wouldn't catch me, because you are dead. I swallowed crushed ice pretending, it was glass. And you are dead. }

[Only admins are allowed to see this image]

{ I gave you everything you asked me to give - I gave you more!
I've given enough okay? }

Imię: Alan
Płeć: pies
Wiek: 4 lata
Stado: Płomienna Dusza

{ Draw me from the pit of destruction that I go not down to hell }

Wygląd:
Szczupły, choć stosunkowo silnie zbudowany. Ma ostre kości policzkowe i zielono-niebieskie oczy, swoim kolorem przypominające odległą galaktykę. Wyraz jego pyska zazwyczaj błąka się gdzieś między obojętnością, zamyśleniem, a arogancją. Rzadko przejawia się na nim smutek czy ból, choć i ten jest mu dobrze znany. Średniej długości, najczęściej przylizane na łbie futro pokrywa całe jego ciało przechodząc od nieskazitelnej bieli po smolistą czerń.

{ I always tried to protect you; keep you safe. Dad didn't even have to tell me. It's just have always been my responsibility, you know? It's like I had one job and I screwed it up. I blew it and for that I'm sorry. I guess that's what I do. I let down the people I love. Y'know I let dad down, and now I guess I'm supposed to let you down too. How can I? How am I supposed to live with that? What am I supposed to do?
What am i supposed to do?! }

Charakter:
Sam charakter Alana czasami wydaje się sprzeczny. Raz zachowuje się jak aspołeczny socjopata, a drugim razem jest gotów poświęcić swoje życie i bezpieczeństwo by uratować komuś życie. Choć czasami mogłoby się wydawać że on nic nie robi, jego umysł cały czas pracuje; analizuje. Alan po prostu najbardziej na świecie nienawidzi się nudzić. Często ukrywa swoje emocje, ponieważ uważa że uniemożliwiają mu one logiczne myślenie. Sprawia wrażenie aroganta, często się popisuje, zawsze musząc mieć ostatnie słowo. Jednak jeżeli by dokładniej i bliżej przyjrzeć jego zachowaniu, 4-latek zachowuje się tak ponieważ uważa że inteligencja to jedyne co posiada. Nie wierzy w siebie - przyjął obraz jaki nadali mu inni. Zimny, bez serca, bardziej przypominający maszynę niż psa. Uważa że sprawny umysł to najważniejsza rzecz, jaką każdy powinien posiadać. Z rzadka zdarza mu się stawiać serce w najlepszym rankingu - myśli że miłość jest wadą, podobnie jak sentyment czy przywiązanie. A mimo to i tak nie jest w stanie powściągnąć w sobie niektórych emocji. Cechuje go wysoka inteligencja, jest świetnym obserwatorem i rzadko kiedy zdarza mu się coś pominąć. Odznacza się kreatywną wyobraźnią. Łatwo i szybko się skupia, ma niesamowitą pamięć, choć bywa wybuchowy, szczególnie w sytuacjach kiedy nie zna rozwiązania do jakiegoś problemu - zdarza mu się wtedy nawet milczeć przez kilka dni, odzywając się tylko sporadycznie.
Chociaż sam nigdy tak o sobie nie powie, jest dobry. Nigdy nie kłamie, dla własnej przyjemności, nie jest agresywny ani rządny władzy czy krwi. Rzadko kiedy udaje mu się nawiązać znaczące relacje, jednak w zaistniałym przypadku wykazywał by cechy takie jak opiekuńczość i troskliwość. Byłby w stanie poświęcić się dla dobra innych, jeżeli uzna że w ten sposób uda mu się uratować kogoś na kim mu zależy.
Niestety, szczególnie na pierwsze wrażenie, pies wykazuje niemal całkowity zanik zdolności empatii. Jeśli ktoś go obchodzi to jest to garstka osób - nigdy nie zwraca większej uwagi na bezpieczeństwo większości uważając że i tak nie zdoła ich uratować. Jest bardzo uparty, przy tym czasami zachowując się wręcz dziecinnie.
Alan nigdy nie był osobą zbyt towarzyską - tak długo jak żyje nie miewał przyjaciół, znajomych ani też głębszych relacji. Poza jedną i może to właśnie ta jedna w pewien sposób wzbudziła w nim dawną wrażliwość.
W charakterze psa niemal całkowicie zanikła zdolność radzenia sobie z emocjami i z nudą. Alan jest ignorantem. Z trudem przyjmuje narzucone normy społeczne, o ile w ogóle to robi. A jednak mówiąc o innych psach najczęściej używa sformułowania 'oni', a nie 'my'. Bardzo często używa słowa 'logiczny' -wyraża się bardzo precyzyjnie, mówi szybko, często używa niestosownego słownictwa. Krótko mówiąc nie wie kiedy się zamknąć.
A jednak mimo to jest dość uległy. Nie ma w naturze wstawiania się za czymś co z góry jest przegrane. Umysł Alana nie dopuszcza pomyłek. Spokojnie można o nim powiedzieć że urodził się z dwoma mózgami i tylko połówką serca. Z resztą gdyby nie to że to niemożliwe, nawet by się z takiego obrotu spraw ucieszył.
Chociaż pies uwielbia być sam, w głębi duszy nienawidzi c z u ć się sam. Uczucie to niestety towarzyszy mu niemal na każdym kroku - osamotnieniem napełniony jest każdy liść pod jego łapami, każde drzewo, każdy kwiat. Jest desperacki i choć nie okazuje tego zbyt dosłownie. Wkłada wiele trudu w ochronę tych paru osób, które tolerują jego towarzystwo. W stosunku do innych często widziany jest jako osoba wrednie, nieprzyzwoicie szczera, czasami nawet okrutna, mówiąc to co ma na myśli.
Zachowuje dystans, niemal całkowicie cierpiąc z braku społecznych łask. Impulsywny, samolubny i przejawiający dziwne, obsesyjne zainteresowania. Tyranizowanie, dyskryminacja i przemoc silnie wpłynęły na jego zdrowie psychiczne i charakter. U Alana podejrzewać można nawet pewien stopień zespołu Aspergera czy nawet schizofrenii.
Czerpie informacje z każdego najmniejszego ruchu - zarówno sposobu oddychania, jak i mimiki czy gestykulacji. Rzadko kiedy coś przegapia. Jak ktoś zdoła go zabić to tylko on sam. Nienawidzi gdy ktoś mówi mu co ma robić, a już w szczególności jeżeli jest to osoba, której musi słuchać. Nie umie walczyć, więc zwykle nie jest w stanie, czy nawet nie chce się bronić.

Historia:
People do not die from suicide.
They die from sadness.