Traffy

MIANO: Zadowolony z wyboru rodziców lub jego młodocianej wyobraźni,
delikwent przedstawia się jako Traffy. Lepiej zapamiętaj to imię.

WIEK: Panicz wygląda na trzy lata, posiada dwa,
a zachowuje się jak 6 miesięczny szczeniak.
PŁEĆ: Bez wątpienia określa się go mianem psa z krwi i kości.
STADO:Płomienna dusza się w nim tli.

RASA: Błysk w oku, przydługie, łaciate futro,
skoczne łapki, a na nich kto?
Blue Merle Border Collie.

Krótka historia

Ej, Ace. Nigdy nie umieraj dobrze?
Zawsze bywał z bratem. Czarny Border Collie o pomarańczowych oczach, mieniących się czasem na żółto. Niby jakieś przebłyski. Ów braciszek powiadał, że mieli jeszcze jednego brata. Sabo. Bordera o pięknym złotym futrze, przypominającym słoneczne promienie. Jednak jego szarak nie pamiętał. Powiadano, że był wtedy za mały. A rodzice? Ace zawsze zręcznie omijał ten temat, rozpoczynając nieprzyjemną atmosferę. Dlatego Traffy nie pytał, przestał. Nie chciał wiedzieć nic o rodzicielach. Jego jedyną rodziną stał się brat. To właśnie z nim chadzał na polowania, do karczm i na piękne polany. A moc jego była przerażająca. Pomarańczowe języki ognia potrafiły pochłaniać nawet całe lasy. A on sam zdawał się mienić niczym płynna iskra. Jakby był stworzony z tego żywiołu. Nie raz ratował młodszego z opresji, czy choćby stawał po jego stronie, nawet gdy błękitnooki nie posiadał racji. Kochał małego idiotę, ponda siebie. I mógł oddać za niego życie.
Jak się później okazało w żyłach blue merle również rozwijał się ogień. Ale za to błękitny, niczym nieboskłon. Mimo wiecznych treningów nie mógł osiągnąć takiej formy jak czarny. Zawsze się starał, ale to nic nie dawało. Nie mógł stać się płomieniem, nie mógł zrobić pożaru na zawołanie. Przeraźliwa moc działała tylko pod wpływem ogromnych emocji. A to zdarzało się niezwykle rzadko. Sukcesywniej wychodził mu niegroźny płomyk, podatny na formowanie. Mimo wszystko razem chodzili w wiele miejsc, przeżywali przygody, żyli całymi sobą. Jakby wszystko miało się skończyć..
Traffy, musisz za wszelką cenę żyć tak, żeby niczego nie żałować!
Kilka dni po tych słowach. Może godzin. Może minut. Może sekund... On zniknął. Zniknął i nie powrócił aż do teraz. Poszedł z nimi. Tymi tajemniczymi psami, nawet się nie bronił. Tylko przedtem oddał mu swoją bandamę. Czerwoną, z którą nigdy się nie rozstawał. Teraz i Traff się z nią nie rozstanie. Blady uśmiech spowijał jego lice, ostatni raz żegnając błękitnego wzrokiem. On... On chciał coś zrobić. Ale nie mógł. Nie mógł wykrzesać z siebie nawet małej wiązki siły. Aż w końcu odeszli. Bezpowrotnie.
A on nie był na tyle silny by go obronić.
Mijały dni, a brat nie wracał. Traffy pogodził się z ów myślą. Brakowało mu ciepła, obrony przed burzą i całym światem. Często nie mógł spać, cały czas wierzył. Ale ta wiara przepadała z każdą sekundką. Jakby piasek klepsydry. Ale on musiał żyć tak by niczego nie żałować. Od tej pory postanowił wziąć się w garść, nie chciał tracić więcej łez. Żył normalnie. Lub tak się tylko łudził. Pamiętał tylko te szydercze uśmiechy i przepraszający wzrok. Ale nie chce pamiętać.
Słabeusze nie mają prawa wyboru jak chcą umrzeć.

Traffy idąc za tropem błękitnych ogników dociera na tereny Płomiennej Duszy. Tam spotyka Amaretto, który przyjmuje go do stada razem z Nyksik. Border po lekkim obeznaniu postanowił wyruszyć do karczmy, by posłuchać opowieści bajarzy. Tam usłyszał wieść o Ognistym Lisie- mistycznym stworzeniu, które pragnął ujrzeć. Ostatecznie udało mu się to i teraz Ace jest jego kompanką (więcej w 'towarzysz'). Razem z lisicą wybrali się do Mroźnej Grani, by łaciak mógł trochę pobawić się w śniegu. Spotkał tam tajemniczą Delirium, która szybko wybyła z miejsca. Jakiś czas później, po krótkim marszu w alejce, ujrzał intruza, który trzymał nieprzytomną Nyksik. Wymienił z nim kilka ostrzejszych zdań, by spotkać jeszcze jedną osóbkę. Ostatecznie obyło się bez walki. Kilka dni później ze snu zbudził go Vadasz, który wydał się naprawdę życzliwy. Traff chciałby go jeszcze spotkać. Płomienny Chłoptaś otrzymał również rangę Łowcy. Od tej pory chadzał regularnie na polowania. Jednak, gdy postanowił zrobić sobie przerwę od myślistwa, spotkał Alana. Złożył mu obietnicę o ponownym spotkaniu, wraz z narysowaniem podobnego okręgu.
Łapy szaraka poniosły go też na dzielnicę handlową, gdzie chciał rozporządzić swoje pieniądze. Zobaczył magiczny sklep, właśnie tam poznał Restlessa. Ofiarował liderowi skromną sumę, jako pomoc stadu, zaś potem samce się rozstały. Wtem łaciaty udał się na polowanie, lecz jego spokój zmącił piękny obraz piaszczystej plaży. Właśnie w tym miejscu poznał Ciela.

C.D.N.

Relacje

Nyksik- myślę, że jest naprawdę wesoła i śmieszna. Jej pewność siebie osobiście przypadła mi do gustu. Jednak nie znamy się za dobrze, więc nie mogę powiedzieć o niej wiele więcej. Mam nadzieję, że szybko się to zmieni i razem wyruszymy ku przygodom!

Amaretto  - sądzę, że jest trochę za sztywny. Mimo wszystko nie mogę żywić do niego jakichś negatywnych uczuć, choć nie odpowiadał na moje pytania. >:T Jednak szanuję tego jegomościa.

Nevis - pewny siebie dupek, który dużo szczeka, mało gryzie. Po tym jak potraktował Nyksik i jak się do nas zwracał... Zachowywał się jakby wiedział wszystko i umiał wszystko. Błąd. Kiedyś spiorę mu ten nadęty zadek.
Lescivete - wydaje się być w porządku. Opowiada ciekawie, a i promieniuje ciekawą aurą. Niestety nie znamy się zbyt dobrze.
Vadasz - sprawiał wrażenie inteligentnego, a także takiego, który rozumie wiele spraw. Czułem się przy nim bezpiecznie, potrafiłem zaufać całym sobą... Chcę go jeszcze spotkać.
Alan - może i był małomówny, a nasze spotkanie zaczęło się... Niezbyt przyjemnie, ale postanowiłem, że przeprowadzę z nim jeszcze długą rozmowę. I narysuję taki okrąg jak on! Mimo maski, wiem, że skrywa coś tam jeszcze w środku. Na sto procent się spotkamy, bo ja dotrzymuję przysięg.

Inne

Specjalna umiejętność

Kiedy używał?  

Ace- Ognista Lisica

Galeria