Grota Wilka

-No tak smok, w sumie dobrze. - zerknęła kątem oka na łuskowe stworzenie ale na krótko.
-Lepszy taki niż żaden. - od razu przypomniał jej się jej ojciec. Przestało być jej wygodnie w pozycji wiszącej nad samcem, to też wstała w końcu z niego by obrócić się i ruszyć w kierunku skarpy z której zeskoczyła. Nie omieszkała wcześniej pacnąć samca ogonem w nos, czekała na niego na górze.

/odpisuj ja też będę/

Płyn, znajdujący się w fiołce, pozwolił wyłapać samcowi myśli partnerki. Kim był jej ojciec? Czyżby coś jej zrobił? Ów myśli niem dawały mu spokoju, więc postanowił ją spytać.
 Nim jednak zdążył coś powiedzieć, ta zeszła z niego, wkraczając na głaz. Podreptał niemal natychmiast za samicą, po czym położywszy się, szturchnął ją zachęcająco nosem,by i ta się dołączyła. 
- Brakuje ci ojca? Mówiłaś że był krwistym... co się z nim stało?- nie wiedział, co Sac mogłaby czuć. Został wychowany z pełną rodziną, nigdy nie doznał braku bliskości któregoś z rodziców. Tym bardziej, że jego rodzice mieli ze sobą dobry kontakt... to samo chciał przekazać  swoim przyszłym pociechom, natomiast swojej partnerce jak najwięcej uczuć oraz bliskości. 
-Wiesz, chciałbym, żeby moje relacje między Krwistymi, nie przeszły na ciebie- westchnął, zamykając powieki. Tak, tego się najbardziej obawiał... tego, że ten zasrany malamut mógłby w zemście zrobić to samo, co on zrobił owczarce... - Jeśli spotkasz jakiegokolwiek malamuta, a mnie przy tobie z jakiegoś powodu nie będzie...- zatrzymał się, dłużej się zastanawiając- jeśli poczujesz woń Krwawych, a w zasięgu wzroku ujrzysz malamuta... gdy zwróci na ciebie uwagę... bez zastanowienia uciekaj- wyszeptał, wlepiając w nią wzrok. Nie wiedział w jaki sposób wrogowie mieliby się dowiedzieć o jego wybrance, choć samo ujrzenie ich razem już by do czegoś prowadziło. Jego problemy nie mogły przejść na przyszłą rodzinę, przynajmniej będzie próbował uważać... choć, co jeśli jego pociechy spotkają się z bachorami które zrobił tamtej? Właśnie tego się najbardziej obawiał... że straci zaufanie.
Pasowałoby trochę powiększyć grotę, jak i zrobić odpowiednie zapasy, jeśli miałyby pojawić się brzdące. Po kilku chwilach zszedł z głazu, rozglądając się po pomieszczeniu.
- Może pomyślisz już nad imionami?- mruknął wesoło, zagłębiając się w jeden z korytarzy. Możliwe że myślał o tym za wcześnie, acz wolał już być przygotowany. Gdy dotarł do końca podkopu, zaczął drążyć po bokach. Praca szła mu dość szybko, a już po niedługim czasie grota była powiększona.
Następnie jego wzrok zatrzymał się na ognisku, które w zasadzie już gasło. Zapas drewna już się skończył, a było one najważniejsze w okresie mroźnej zimy.Wymruczał coś o oszczędzaniu, po czym skierował się u wyjściu.
-Pójdę po opał- wysapał, wychodząc z groty.

z.t

Ona miała tą samą fiolkę co wilk ale jeszcze z niej nie korzystała, nie czuła takiej potrzeby przynajmniej na razie. No tak jak na razie tylko powiedziała mu że był krwistym nic więcej, ale z drugiej strony było o czym opowiadać? Bo ona uważała że raczej nie, nie wiele wiedziała o Nakirze jedynie że był krwistym i czekoladowym labradorem. Kiedy dołączył do niej na skarpie uśmiechnęła się, kiedy ją tyrpnął również się położyła.
-Praktycznie go nie znałam, wiem że nazywał się Nakir i był czekoladowym labradorem. - ona wdała się bardziej w matkę niż w ojca, choć Sometha była bardziej w merle niż łaciata ale to już drobne szczegóły prawda? Miała jeszcze rodzeństwo i o ile wie brat nadal gdzieś kręcił się po krainie, ona nie miała jak na razie zbyt szczęśliwych wspomnień z dzieciństwa liczyła jednak że będzie dobrą matką.
-Nie jestem aż taka delikatna ale obiecuje. - powiedziała podgryzając jego czarne ucho, co miała mu innego powiedzieć w sumie? Ale na wszelki wypadek będzie jednak uważać choć nie była wcale słabełuszem miała nieco siły. Jeśli suka kiedyś na trafi na jego potomka to mógł być pewny że skróci go o głowę, przynajmniej te obce. Imiona? Suka wpadła z zamyślenie obserwując pracę wilka, gdy skończył skinęła mu łbem i zasnęła.

Stanęła przy wejściu do jaskini, trzymając w pysku "pasztety" od Cedrika, poprawiam: Cipka, bo to w końcu jego ksywka. Zjawiła się niespodziewanie, podążając za charakterystycznym zapachem wilka. Nie mogła go zapomnieć. Ten niemalże smród na jego cielsku wyrządził jej krzywdy, za które z pewnością odpowie i poniesie konsekwencje. Na razie daje mu chwilę odpoczynku, bo i ona musi się jakoś pozbierać po porodzie, ale tych pcheł sobie nie zostawi. Rzuciła je gdzieś z boku, kierując swój wzrok do wnętrza samotni. Coś kusiło ją, by tam wejść, ale pozostała tutaj. Nie ma w końcu pewności, co dalej czyha w ciemnościach ani też to, czy aby na pewno mieszkał tu Cedrik. Poczuła jakiś nieznajomy zapach, więc przysiadła.
Czekała.
Czekała aż ktoś się skapnie, że tutaj przybyła.
Czekała na odpowiednią sposobność, by (kto wie?) co zrobić.

Czekała jeszcze trochę, gdy uznała, że nikt już nie wyjdzie. Widocznie Cedrik powędrował gdzieś indziej. Trudno, jak wróci to będzie wiedział, od kogo ten prezencik. Wstała, by ktoś przypadkiem nie przyłapał jej na tym, że wtargnęła na tereny mglistych. Przeciągnęła się leniwie i już miała ruszyć, gdy coś porządnie chwyciło ją między słabizną, a klatką piersiową. Zawyła głośno, dając się ponieść nie lada zaskoczeniu, jak i ogromnego bólu. Stęknęła, gdy na dodatek jakieś stworzenie rzuciło ją niczym szmatę na bok. Myślała już, że nie wstanie, ale była godna być krwistą, a nie jakimś mięczakiem. Mimo cierpienia, jakie wywołało wstanie na równe nogi, nie zamierzała się poddać... wężowi?
Tak, wężowi. Wzrok ją chyba nie mylił. Jej oczom ukazało się ogromne cielsko gada, które bez jakiejkolwiek kultury zaczął pałaszować ledwo pozostawione tu szczeniaki. Nie wściekła się, gdyż i tak zginęłyby, znając okrutne życie. Miała ona to zrobić, ale postanowiła nie wykonywać czarnej roboty. Gdy tylko wąż zagrodził jej drogę, Acc domyśliła się, że mogła rozprawić się z nimi sama. Westchnęła w duchu, nie wydając przy tym żadnego dźwięku na zewnątrz. Nie warzyła się nawet ruszyć. Czyżby strach? Nie... bardziej wkurzenie i ostrożność. A przynajmniej tak Accalia pomyślała. Ostatecznie nie zrobiła żadnego ruchu w stronę gada licząc, że ten postanowi nie zawracać sobie nią głowy i iść zapolować na kogoś innego. Cóż za nikłe nadzieje, przecież stwór na pewno zaatakuje...
Nie zamierzała jednak dawać gadowi kolejnego powodu do ataku.

No jakoś walka z potworem o zębiskach wielkości suki nie wrabiały ją w dobry nastrój. Była wręcz wkurzona tym, że gad postanowił zjeść też właśnie ją, a przynajmniej tak to wyglądało. Spojrzała się nań z irytacją, przegryzając nerwowo wargi. Mogła co prawda walczyć, lecz nie miało to sensu. Wąż był ogromny, więc nikłe miała szanse na wygraną.
- Hah... - zdobyła się na nikły uśmiech. - Niedobrze... SZIT!
Zaczęła uciekać najszybciej, jak tylko potrafiła, stawiając susy jak najdalej od przeciwnika. Jej celem było zmylenie go poprzez skakanie to w lewo, to w prawo, by zwierz nie mógł ją trafić zębiskami. Postarała się go ominąć, kierując się sprintem w drodze powrotnej. Kusi mnie aż napisać "z.t"...

Skrzywiła się, gdy ponownie wylądowała na ścianie. Od razu wstała, a gdy tylko wąż ruszył, Accalia zrobiła kilka susów w bok, ostatnim (jeśli jej się udało) kończąc w pobliżu głowy. Tam nie czekała, tylko natychmiast wgryzła się w łuski węża, powodując możliwie jak najwięcej bólu. Pazurami natychmiast usiłowała zaznaczyć jak najwięcej ran.
A co jeśli jej się nie udało?
Jeśli jej się nie udało, natychmiast odskoczyła w bok, by uniknąć szczęk gada. Natychmiast po tym, próbowała się wślizgnąć, mocno wbijając się pazurami w łuski przeciwnika, w okolice głowy, by tam zrobić to, co powyżej. Najwyraźniej zostawi wrogowi parę pamiątek.

Ryknęła bardzo głośno, gdy tylko stwór spoczął na niej. Nawet ułamek sekundy sprawiał jej ogromny ból. Po chwili jednak zawisła w powietrzu, by spaść doskonale celując w twarde podłoże. Stęknęła cicho. Widząc, że zwolniło się trochę miejsca, nie czekała, tylko ruszyła od razu tak szybko, jak tylko mogła, w stronę powrotną.
Jeśli wąż postanowił ponownie chwycić Acc w swoją szczękę, ta natychmiast spróbowała wykonać obrót od 180 stopni, wbijając pazury w delikatniejsze miejsca w nos, wgryzając się w dziąsła. Niech gad próbuje ją ponownie wyrzucić w powietrze. Samica była dość dobrze przyczepiona i nie zamierzała puścić. Usiłowała również wejść wyżej.
Zawsze jednak przeciwnik ma możliwość zostania bez przykrych pamiątek. Pomimo że był ogromny, ta nie miała wyjścia, więc atakowała, by jakoś spłoszyć wroga.

suka chyba nie świadoma tego co się stało opuściła grotę z.t

Suka po kilku dniach nie obecności wróciła do samotni, walnęła się na półce skalnej i czekała może nawet usnęło jej się.

Śnieg chrupotał pod łapskami błękitnookiego wilka, który najspokojniej w świecie wracał do swojej groty, niosąc potrzebny na zimę zapas opału. W pewnej jednak chwili dostrzegł łosicę, która przebiegła między drzewami. Upuścił drewno, ruszając jej tropem. Napadł na nią, łapiąc zębami za jej nos, by odciąć ofierze dopływ powietrza. Gdy ta padła bezwładnie na ziemię, złapał ją za tylną kończynę, po czym wrócił do jaskini, zbierając po drodze rozsypane drewno. Szło mu to jednak ślamazarnie ze względu na to, że była ona dość tłusta.
Po kilku chwilach dotarł do znajomej groty, wchodząc do środka. Opał położył obok paleniska, natomiast łosicę rzucił koło jednej ze skał- wróciłem…- mruknął, podchodząc do samicy- tak się jakoś… przedłużyło- odrzekł, trącąc ją nosem.

Suka spała dość smacznie, chyba zapadła w zimowy sen bo trochę czasu upłynęło ale to taki szczegół. Zastanawiały ją ślady krwi oraz resztki ciał przez grotą ale nie wnikała w szczegóły, suka usłyszała otwieranie się drzwi przez co w pierwszym momencie się zjeżyła ale słysząc głos partnera, na jej pysku pojawił się uśmiech. Prócz tego że był nieco brudny mówić kulturalnie śmierdział, suka lekko się skrzywiła patrząc na wilka.
-Nie obraź się ale cuchniesz krwistymi. - suka uniosła lekko łuk brwiowy wciąż przyglądając się czarnemu. Na razie nie wysuwała żadnych pochopnych wniosków, czekała cierpliwie na to co powie choć mimo wolnie jej puszysta kita przejechała po podłożu.

Usłyszawszy słowa samicy prychnął, kierując się ku wyjścia- nieświadomie znalazłem się na terenach tych egoistycznych wywłok, toteż nie byli zachwyceni moją obecnością...- wyszedłszy na chwilę z groty zauważył krew, jak i rozczłonkowane ciała jakiś kruczoczarnych istot; nie przejął się jednak tym, sądząc, iż są to zwłoki jakiś gryzoni. Wytarzał się w śniegu, w celu pozbycia się ów zapachu, następnie wracając do partnerki spojrzał na rozgałęzienie tuneli
- to nie była obraza, przynajmniej ja tak nie uważam- wymruczał, zagłębiając się w jeden z korytarzy. Nie był on zbytnio długi, a po lewej stronie znajdowało się wejście do jednego z pomieszczeń. Było ono skromne, panowała tam wyższa temperatura, a w suficie znajdował się mały otworek, z którego leciał ten sam strumyk wody, co z płyty skalnej, tworząc mały zbiornik wody. Ogólnie komorę wysypał ściółką, jedynie ominął miejsce, w którym miało zostać zrobione palenisko. Wrócił do głównego pomieszczenia, po czym zaczął turlać kilka bali drewna w stronę ów pomieszczenia. Ułożył je w miejscu, gdzie miało powstać ognisko, odgarniając trochę dalej liście, by nie powstał niepowołany pożar. Udał się następnie do drugiego tunelu, który posiadał izbę tym razem po prawej stronie. Miała ona podobne wymiary co tamta, jednak samiec pozostawił ją pustą. Pojawiwszy się znów w głównej komnacie spoczął koło partnerki, dziabiąc ją delikatnie po szyi
- co porabiałaś przez moją nieobecność?- był dość ciekawy, przecież nie zawitał do groty już długi okres czasu... a miał iść tylko po zapasy, no ale, przedłużyło się trochę. - przepraszam, Sacred... powinienem bardziej uważać, dokąd zmierzam... byłaś głodna, że zapolowałaś na szczury? Jeśli odczuwasz głód, pożyw się łosicą, moja mała- dmuchnął jej lodowatym powietrzem w kark, zmierzając trochę pyskiem w dół. Gdy doszedł do ogona podgryzł go lekko, jakby niespecjalnie; jednak w głowie wilka siedziało kilka brudnych myśli, które mimo wszystko, nie chciały odejść. Była dziś niezwykle kusząca, a zapach cieczki tylko podsycał ogień... Łypnął na nią z zaciekawieniem okiem, wręcz płonąc od pokusy.

Szuka zamrugała powiekami obserwując wilka.
-Dobrze że nie zrobili ci nic, lub nic poważnego. - odetchnęła wręcz z ulgą patrząc na partnera. Nie przeżyłaby chyba jakby stała mu się poważna krzywda a sama winowajcy urwałaby łeb. Obserwowała go jak znikł by wytarzać się w śniegu oraz toczył bój z komnatami. Ona za to była głodna, to też mmartwa łania była zbyt kusząca, kiedy on turlał bele ona zjadła kilka kęsów posilając się i zostawiając też coś dla wilka.
-Widziałam się z matką, prócz tego krzątałam się tu i tam. - nie wiedziała skąd wziął pomysł ze szczurami choć rzeczywiście ciała przed grotą łudnie je przypominały.
-Ważne że już jesteś. - powiedziała wtulając pysk w futro samca, na pieszczoty odpowiedziała krótkim zadowolonym westchnięciem, wiedziała że ma cieczkę ale była nie tykana tam wcześniej to zjadał ją stres. Podgryziona w ogon pacnęła nim samca w nos, droczenie się. :D choć miała tysiące obaw chciała spróbować, w końcu robi to z kimś kogo kocha.

Spotkała się z matką? Mruknął trochę zdziwiony, aczkolwiek milczał; nie sądził bowiem, że dalej utrzymuje z nią kontakt. Jego rodzina pewnie już kopnęła w kalendarz, choć nie robiło mu to różnicy... żyli, byli martwi, mieli potomstwo; wszystko jedno, samcowi było to nadzwyczaj obojętne. Prościej mówiąc, nie miał ochoty niańczyć się z rodzicami, jak i oni z nim. Co do zwłok zbytnio go nie ciekawiło co tak naprawde mogłoby być, choć przyjmował, że to są gryzonie. Tak, to musiały być gryzonie! Nawet jeśli nie zagryzła ich Sac, mogło być to jakiekolwiek inne zwierzę...
-Jesli się z nią miałabys spotkać, pozdrów ją ode mnie jak także od naszych szczeniaków- rzekł, dając jej do zrozumienia, co sugeruje. Nie miał jednak pewności, że samica jest gotowa, toteż wolał zbytnio się nie natrącać… no i oczywiście, dostać po pysku. Gdy ta jednak zaczepiła go, zaśmiał się złowieszczo, po czym machnął łapą, by następnie rozkraczyć partnerkę. Pieścił ją nosem po podbrzuszu, znów zachodząc niżej… wreszcie dotarł narządem węchu do jej Kobiecości, zerkając na nią, jakby czekając na pozwolenie. Puchatym ogonem machał wolno na boki, nie mogąc doczekać się czynu, który miał nastąpić; choć, wszystko zależało od jego wybranki.
-zaczynamy zabawę?- zapytawszy wrócił łbem do Pyszka suczki, wtulając się w jej sierść. Nie czekał jednak na odpowiedź, już po chwili w nią wchodząc. Pierw próbował być delikatny, acz długo taki nie został, stając się nadzwyczajnie brutalny.

Czemu miałaby się z nią nie spotkać? Trochę by to przypadek ale zawsze, miał dobre dość relację z matką która resztą była jedną z nich. Mruknęła tylko coś w odpowiedzi, musiał ją jeszcze przewrócić wcześniej na plecy, co z łatwością m się udało. Cichy jęk wydobył się z jej pyska gdy tam dotarł, przejechała mu ponownie dość subtelnie po nosie. Suka niby wiedziała co się wydarzy ale stresik był, kiedy wrócił do jej przodów nie znacznie się spięła. On nie miał łatwo się tam tak przepchać była dość ciasna i musiał się natrudzić. Przy większej sile ruchów złapała futro samca, próbując zniwelować chęć uduszenia go i jęku bólu.

Czując, jak ta złapała za jego sierść, znów zwiększył ilość ruchów. Jego lodowaty oddech uderzał w szyję samicy, coraz szybciej; pragnienie jej ciała nie ustępowało. Czynność ta trwała dość długi czas, acz samiec zamiast zwalniać, robił to coraz intensywniej; w pewnej chwili pchnął w nią życiodajny płyn, zapładniając partnerkę. Leżał tak przez chwilę w bezruchu, po czym liznąwszy ją po pysku, zszedł z niej. Nie miał zbytnio dużo energii, więc legł koło samicy, obwijając ją swoim ciałem. Wzrok skierował na dość dużą plamę posoki, która znajdowała się między tylnymi kończynami samicy. Więc to był jej pierwszy raz? Dostrzegał u niej speszenie, aczkolwiek nie zwrócił na to uwagi; źle zrobił? Może powinien traktować ją łagodniej? Tego typu myśli krzątały się samcowi w głowie, choć nie pragnął się ich pozbyć… prawdopodobnie powinien brać pod uwagę jej psychikę. Dziabnął ją czule w ucho, kładąc łeb na niej, następnie zamknął powieki
-mogłaś powiedzieć, żebym był delikatniejszy…- mruknął z wyrzutem, oblizując pysk. Nie pragnął przecież, żeby rodzicielka jego przyszłych dzieci czuła się w jakiś sposób skrępowana… no cóż, to nie jego wina, że jest taka kusząca. Wilk miałby się powstrzymywać? Być pod pantoflem? Raczej było to niewykonalne... choć starał się, jak tylko było to możliwe. Na zewnątrz panowała już ciemność, a wejście do jaskini zakrył śnieg, który zsunął się z płyty skalnej. Palenisko już przygasło, sprawiając, że w grocie nastąpiła ciemność, jak i cisza; jedynie smok chwilami uderzał ogonem o skałę. Basiora dość szybko znużył sen, przez co wręcz natychmiast odpłynął… zmęczenie? Mimo wszystko, to jego wybranka przeżywała to dotkliwiej, niż on sam. I kto by pomyślał, że to wilczysko kogoś znajdzie…

Po kilku samczych ruchach przywykła do tego, początek był ciężki bo nie znała sytuacji i w ogóle. Jęknęła cicho kiedy ostatecznie doszedł, puściła też futro samca które o dziwo obeszło się bez szkody :D Kiedy z niej zszedł suka nieco doprowadziła się do porządku z futrem i kolorem w końcu nie chciała wyglądać jakby wojnę stoczyła przed momentem. Nie miała do partnera żadnych pretensji, w sumie wiedziała że lekko nie ma po prostu pierwszy raz to inna sprawa. Dziobnięta w ucho wtuliła pysk w futro samca, wzdychając cicho.
-Nic się nie stało. - powiedziała dość łagodnie w jego kierunku, sama była dość zmęczona. Wcale nie zamierzała go wsadzać pod pantofel, skądże chciała drobnego zaangażowania w związek i samiec na razie to robił bardzo skurpulatnie i żeby przypadkiem nie pukał wszystkiego co się rusza prócz tamtej suki nie widziała o innych wyskokach które zresztą nie miały miejsca. Mimo twardego charakteru był można rzec opiekuńczy do niej ale zarazem męski co jej się podobało. Suka jeszcze myślała długo nad ich przyszłością oraz dziećmi które w nie dalekiej przyszłości miały się pojawić na świecie w końcu sama odpłynęła.

Obudził się wczesnego ranka, gdy słońce dopiero wschodziło... w grocie wciąż panowała ciemność, a nawet zimno; czyżby nastąpił kolejny dzień? Ziewnąwszy zamrugał kilkakrotnie, przyglądając się nieprzytomnie swojej sympatii. Minęły już 3 dni, licząc, że wczorajszy był dniem obijania... mniejsza z tym; basior zauważając, że ciałko borderki zaokrągliło się, przybliżył łeb do jej brzucha, delikatnie ją po nim miziając. Już niedługo ich pacholęta miały zmienić ich aktualne życie, toteż basior radował się faktem, iż małe klony jeszcze się tworzą w brzuchu jego wybranki. Flegmatycznie podniósł gnaty, by kolejno bez konkretnego motywu udać się na zewnątrz; przy okazji odkopując wejście tak, by do pomieszczenia wpadło trochę światła. w dniu dzisiejszym pogoda nie zapowiadała się źle, wiatr nie doskwierał, a niebo było pozbawione tumanów. Ów aura była idealna na przechadzkę czy łowy, tym bardziej dla przyszłej matki… no cóż, podobno to był „magiczny czas” dla  samic, więc czy byłoby to adekwatne leżenie tylko w samotni? Przynajmniej on uważał, że brzuch nie zwalnia od  poszczególnych czynności.
Powściągnął  do ciężarnej, znów lgnąc  do jej boku. Błękit tęczówek zdradzał jego tkliwy plan,  choć mimo to, starał się być nadzwyczaj rygorystyczny.  Ze względu jednak na wczesną porę dnia, spokojnie czekał,  aż jego księżna wzbudzi się ze snu. Dopiero gdy dokładnie porozglądał się po jaskini zauważył, że ogień opalał się w palenisku. To Sac wydała rozkaz? Fuknął cicho, marszcząc brwi. Być może to smok automatycznie to zapalił? Dumając przez chwilę, wzrok przeniósł na osobę gada. Knuje coś? Może już domyślał się, kiedy wzniecić ogień? Jego rozmyślenia przerwała partnerka, która najprawdopodobniej już się wzbudziła.
- Witaj, ptaszyno... jak się pani spało?- zagadał ekstrawagancko, po czym musnął ją po pysku. - wybacz, że pragnę tego tak z rana...- urwał perfidnie, chcąc utworzyć sprośną aluzję- ale czy miałabyś coś przeciwko, gdyby oddany tobie basior zabrał twoją osobę, jak i oczywiście naszych potomków na przechadzkę? Nie możesz tylko bomblować, przynajmniej ja się na to nie godzę- wymruczał jej do uszka, łypiąc okiem na jej brzemienność - nasze maluchy niedługo ujrzą świat... czy nie zechciałabyś wykorzystać chwile spokoju poza grotą? Nie chcę, żebyś mi się tu tak marnowała, przyszła matulu- wypowiedziawszy te słowa wstał, by następnie pomóc samicy dźwignąć się na łapy. Gdy już to wykonał, zbliżył się ślimaczo do wyjścia, czekając, aż partnerka się dotoczy. Nie miał konkretnego miejsca do którego pragnął się udać, każde miejsce wydawało mu się dobre, na pobycie z samicą...

z.t

Suka wstawała przez ostatni dni tylko by się napić, coś zjeść podobno pierwszy okres ciąży jest ciężki i rzeczywiście nie najlepiej go znosiła. Suka dość mocno spała, w końcu i tak cud że w ogóle bo przez zaokrąglony brzuch i by nie zgnieść dzieci musiała uważać jak spać znaczy w jakiej pozycji. Czując dotyk wilka na sobie suka mruknęła coś przez sen, zdecydowanie chyba nie wiedzą ile tam małych psio-wilczątek się czai. łowy z takim brzuchem? No chyba że na coś małego to owszem, bo biegać czy skakać się da ale szybko męczy dodatkowy ciężar. Poza tym dzieciaki wszystko co lepsze wysysają z matki będąc w brzuchu, to też nie była w idealnej formie jak kiedyś. Co do ognia to ona odpada, unikała smoka jak tego ognia jakoś nie mogła się do niego przekonać to co dopiero coś do niego mówić czy kazać ale trzeba przyznać że stwór spisał się bo przynamniej ciepło było w jaskini i przyjemnie. Szelesty i pewne nie dogodnienia z powodu ciąży ją zbudziły, zamrugała leniwie przewracając się na bok.
-Nawet nawet. - powiedziała uśmiechając się w kierunku wilka delikatnie, ziewnęła przeciągle i przeciągnęła swoje kości. Słysząc jego kolejne słowa przymrużyła najpierw oczy, co jemu też chodzi po głowie to ona nie wie.
-Jakież ty masz myśli, chętnie pójdę. Swoją drogą ciekawa jestem jakbyś chciał pójść tylko we dwoje teraz. - powiedziała cicho się śmiejąc na słowa "twoją osobę, jak i oczywiście naszych potomków". No w końcu biorąc ją nie jako musiał zabrać ze sobą swoje dzieci innego wyjścia nie było. Jakoś dała radę się podnieść i podążyła za samcem.

zakładając że wyszedł zrobiła to samo z.t