Misja Vixy

Po jakimś czasie spaceru wkroczyła w gęsty las. Kiedy usłyszała powarkiwanie, gwałtownie się zatrzymała i nastawiła uszy. Po wysłuchaniu słów zastanowiła się chwilę. Uniosła brew do góry, nie ważne, że istota mogła tego nie zauważyć. Jakoś niespecjalnie miała życzenia. - Kim jesteś? I gdzie w ogóle jesteś? - zapytała bardzo poważnym tonem. Zastanowiła się jeszcze nad pytaniem. Phy, wcale nie musiała odpowiadać, skoro był niemiły dla niej. - Dobrze.. - mruknęła w odpowiedzi i zaczekała na swoim miejscu, będąc czujna i gotowa do obrony w każdej chwili, tak 'na wszelki wypadek'...

Zacisnęła zęby, żeby nie wybuchnąć. Ruszyła przed siebie naburmuszona, jeszcze zanim istota zniknęła. Vixa zauważyła, że droga którą szła zarosła bluszczem, acz nie zwróciła na to najmniejszej uwagi, zapamiętując jednak to wydarzenie. Zainteresowało ją natomiast jasne światło przed nią. Im dłużej szła, tym było większe i bliższe. Nie zastanawiała się nad życzeniem, ba, nawet zapomniała o jakimkolwiek życzeniu czy marzeniu. Co ty chcesz osiągnąć?! - zapytał się Vix jej umysł, lub nawet sama zapytała siebie. - Nie wiem.. - mruknęła pod nosem husky, ni to do kogoś, ni to do siebie. Szła teraz powolnym, ciężkim krokiem, gdyż łapy powoli odmawiały jej posłuszeństwa. Omiotła szybkim spojrzeniem okolicę i szła dalej.

*Jakbyś mogła, to opisz pogodę, może bardziej się rozpiszę ;)

Zatrzymała się dokładnie wtedy, kiedy rozległ się krzyk - krzyk, krzyk rozpaczy. Ona znała ten dźwięk. Odwróciła się w stronę źródła dźwięku - przejście było prawie że niemożliwe. Odczekała chwilę, i znów się rozległ, ale tym razem cichszy. W lesie zrobiło się okropnie gorąco, a po chwili na jej nosie wylądowała kropla deszczu. Spojrzała na niebo i po chwili rozpadało się na dobre. Nie zwróciła jednak na to zbytniej uwagi. Westchnęła głęboko i zamknęła oczy. Musiała podjąć decyzję. Ona w głębi już wiedziała, co zrobi, ale nie doszło to jeszcze do niej. Zapewne wielu wybrałoby spełnienie życzenia, gdyż to niewyobrażalna szansa. Niewielu zrezygnowałoby z życzenia. Dręczyło ją także, czy jeśli zboczy ze ścieżki, wróci do krainy Wilde Hunde? Było prawdopodobieństwo, że nie. W końcu do jej głowy dopłynęła decyzja. Cała ta sytuacja trwała zaledwie kilka lub kilkanaście sekund, choć mogłoby się wydawać to pół godzinnym zajęciem. Podjęła decyzję i otworzyła gwałtownie oczy - znalazła się w gronie 'niewielu'. Mimo, że oznaczało to narażanie się na śmiertelne niebezpieczeństwo i porzucenie wygodnej podróży ścieżką, wiedziała, że podjęła właściwą decyzję. Kiedyś popełniła wielki błąd, mordując dziecko, co mogło ją lub jej rodzinę kosztować życie. Teraz możliwe, że zyska szansę, by naprawić błąd, lub aby chociaż opuściło ją poczucie winy. Ruszyła w gęste zarośla z nagłym przypływem energii i sił, by dowiedzieć się, co czeka na nią dalej. Miała nadzieję, że nie spóźni się, jeśli kosztowałoby to czyjeś życie. Mimo, że jej charakter wskazywał na wredną, zdolną do zabicia istotę, mogła ona pomóc i uratować życie, nawet wrogowi. Jak dotąd, była już poobcierana i posiniaczona od kujących krzaków i potykania się o dziury, kamienie, korzenie i gałązki. Miała nadzieję, że prędzej czy później wyjdzie na jakiś otwarty teren.

Nie rozpisałam się za bardzo, prawda? :o

W końcu wyszła w niską trawę. Boki ją swędziały, nogi miała podrapane. Znów rozległ się krzyk, ale teraz bardziej cichy. Nie usłyszałaby go ze ścieżki. Ruszyła w tamtą stronę i po krótkim czasie znalazła się na polanie.. a na jej środku ktoś leżał. Nie było szans, by z tej odległości dojrzała, nawet jakiego gatunku jest istota. Po chwili wahania ruszyła w stronę postaci. Jednak każdy krok był pełen wahania. Coś w głowie mówiło jej, żeby się wycofała i uciekła. Inny głos kazał jej iść szybciej do przodu. Ona zaś - wiedziała, że nie może się już wycofać. Szła dalej, ale już nieco pewniejszym krokiem.

//coś mi chyba nie idzie xdd//

No więc zbliżała się powolutku do postaci. Zamarła i wstrzymała oddech, kiedy zobaczyła gatunek istoty - to był człowiek. W pierwszej chwili spanikowała i rozejrzała się na boki. Kiedy spostrzegła, że 'ofiara' jest nieprzytomna, zauważyła także, że jest to chłopak. Wiedziała, że może jej grozić śmiertelne niebezpieczeństwo. Jednak mimo wszystko, szybko podeszła bliżej. Mogła już ujrzeć, że był poraniony: miał zakrwawioną koszulę i plecy. Zobaczyła też coś, co nią wstrząsnęło - rany, jakich nigdy nie widział, gdyż po prostu nie mogły być zadane przez zwierzę. Możliwe, że tym, kto zadał rany, był człowiek. Zawahała się na chwilę, nie wiedząc co robić. I wtedy podeszła do twarzy chłopaka, po czym przyjrzała się jej uważnie i zaczęła ją trącać i lizać.

//oj tam, oj tam :> nie marudź, mi się podoba ^^//

//przynajmniej tyle XD//

Uniosła do góry brwi, kiedy chłopak się odsunął, również zdezorientowana. Siadła spokojnie i machnęła ogonem. Również siedziała cicho, tak jak chłopak i co jakiś czas się rozglądała. Nie byłaby jednak w stanie po raz kolejny zabić człowieka - a tym bardziej dziecko. Westchnęła cicho i lustrowała wzrokiem swego towarzysza. Nastawiła czujne uszy, by w porę wybadać niebezpieczeństwo, a także uważnie węszyła. Wzrok cały czas miała wbity w oczy młodzieńca.

//ale nie mów mi tylko, że zaraz tu wparuje jakiś facet i zabije tego ludzia, a później rozprawi się z Vix xd//

//Może... XD//

Obserwowała uważnie poczynania chłopaka. Kiedy natura ucichła znieruchomiała i wpatrzyła się w błękitne oczy. Jej oczy, będące jak dotąd także błękitne, pociemniały i stały się prawie że granatowe. Była zestresowana, zdezorientowana i nie czuła się wcale bezpiecznie. Kiedy wstał i się rozejrzał ona też wstała i patrzyła uważnie na jego twarz. Chłopak nie był zbyt wysoki i wyglądał na około 15 lat. Kiedy wpatrzył się w krzaki za nią, Vix powolutku z przerażeniem w oczach odwróciła się w tą stronę i z przejęciem czekała na rozwój wydarzeń. Miała wielką nadzieję, że nic tam nie zobaczy, a tym bardziej, że nie będzie tam człowieka.

//Czemu chcesz mi to zrobić? :(//

Obserwowała krzaki, a po chwili patrzyła na mężczyznę. Momentalnie się rozluźniła i jej oczy zrobiły się odrobinę jaśniejsze. Słuchała uważnie wymiany zdań. Ludzie obecni na polanie wydawali się do siebie podobni. Wiedziała, że potrafiłaby zabić obu. Jednak zrobiłaby to tylko w ostateczności - czyli sprowokowana. Spojrzała na chłopaka pytającym wzrokiem, kiedy wypowiedział zdanie. Chciała wiedzieć, co wiedział, i co miała zrobić.

//Ej no :c nie chcę żeby Vix była mordercą ;(//

//Nie będzie ;_; Znaczy możesz atakować, ale nie będzie mordercą D://

//Og ;3//

Vixa odwróciła głowę w stronę mężczyzny, kiedy ten zaczął iść w stronę chłopaka. Kiedy nim 'rzucił', zacisnęła oczy i szybko się zastanowiła, co ma robić. Otworzyła oczy, które teraz były granatowe, prawie że czarne. Kilkoma susami znalazła się przy mężczyźnie i szybko chwyciła zębami za jego kostkę. Szarpnęła nią kilka razy, jak to ongiś robiła z kurami, i momentalnie odskoczyła na bezpieczną odległość. Oblizała pysk, możliwe że ubrudzony krwią i szyderczo uśmiechnęła się do mężczyzny. Rzuciła szybkie spojrzenie na chłopaka, po czym przygotowała się do ewentualnego uniku.

Najpierw usłyszała krzyk mężczyzny, i zobaczyła jego czerwoną twarz. Zamachnął się na nią, ale chłopak odciągnął ją na bok, co ją bardzo zszokowało. Chłopak trzymał ją, a po chwili uderzył w tył głowy. Zobaczyła dwie postacie, a po chwili straciła przytomność.

Vixa powoli otworzyła oczy i zaczęła sobie przypominać, co się stało, zanim straciła przytomność. Czuła zapach wody, więc rozejrzała się dookoła. Chłopak siedział na brzegu stawu. Miałaby idealny moment na ucieczkę.. ale nie. Wstała i powoli do niego podeszła.

//Możesz pisać coś dalej, a nie tylko to co ja to szybciej pójdzie c: Ja się dostosuje do tego co napiszesz//

//um, ale to ja lubię się dostosowywać ;3//

Siedziała obok i słuchała słów chłopaka. Kiedy warknął na nią, położyła do tyłu uszy, na znak protestu. Spojrzała mu w oczy, i czuła, że on tak na prawdę w głębi nie chce, żeby poszła. Po chwili wstała i siadła w miejscu, gdzie piętnastolatek wcześniej rysował w piachu. Patrzyła mu w oczy z jakąś sympatią, do tego człowieka. Nigdy nie darzyła nikogo czymś takim, oprócz matki i rodzeństwa. Zrobiła odcisk swojej łapy, między nią i chłopakiem. Pokręciła przecząco swoim łebkiem, na znak protestu, uświadamiając towarzyszowi, że nigdzie się nie wybiera. Cały czas patrzyła mu w oczy. Szczerze, to chciała, żeby zareagował.

//tu nigdzie ni umiałam dać ci szansy na dostosowanie się.. xd//

//Jak chcesz, ale możesz poza tym co ja piszę wychodzić na przód bardziej c: Ale może tylko mi się wydaje XD//

Przewróciła oczyma i westchnęła. Siadła tak, żeby ten patrzył na nią i zaczęła się zastanawiać, czy zrozumiałby, co ona by powiedziała. Hm.. spróbujmy.. - pomyślała. Przekręcił łepek w prawo i wpatrując się w oczy chłopaka i spytała niepewnie: - Oswojony?... Nie czekając na odpowiedź przysunęła się do niego o krok. Uniosła brew czekając na odpowiedź. Tak, Vix. NIE OSWOJONY. Zupełnie tak, jak ty.. ty tylko tolerowałaś ludzi, nie oswoili cię.. - mówił jej głos w głowie. Uśmiechnęła się lekko do chłopaka nadal wyczekując jego reakcji, i czy w ogóle zrozumie jej słowa?

//em, powiedzmy, że on ją zrozumie? xd//

/ok spoko c: Wybacz jeżeli są jakieś błędy ale jestem z iPada/