Szkliste Jezioro

Wilk zacisnął kły na jej lewej łopatce, a ona odwdzięczyła mu się wgryzając w jego bok. Poczuła, że samiec delikatnie się z niej zsuwa, jednak nie miała możliwości uskoczyć. Nagle w jej pysku zatopiły się zęby mglistego. Można było usłyszeć pęknięcie - tak jak chciał czarnuch, jej kość nosowa pękła, jednocześnie pozbawiając jej możliwości bronienia się pyskiem. Zdezorientowana leżała chwilę na ziemi, bo ból nie ustępował. Warknęła, kiedy poczuła że jej łapy są związane. Machała nimi na wszystkie strony, próbując poluzować uwiąz a następnie go zdjąć. Jej głowa leżała na ziemi, gdyż nie miała nawet siły jej podnieś, tak nieznośny był ból.
- Nie. - warknęła do niego, mimo bólu szczęki.

Nie chcąc dalej się bawić, obwiązał jej tylne nogi, po czym narzucił samicę na grzbiet.

z.t

Dała się wynieść, bo nie dałaby rady iść ze związanymi łapami.

z/t

Siedziałam wpatrując się w moje odbicie. Zastanawiając się nad sensem życia i śmierci. Jednak niestety moje głębokie rozmyślenia przerywały wspomnienie o tym jak skakałam po kwiecistych łąkach, bawiłam się z przyjaciółmi. Te przemyślenia nie pasowały do mnie, ale każdy ma taką chwilę kiedy wreszcie musi coś zrozumieć. Myślałam, myślałam aż wreszcie pomyślałam o kwiatkach i mój rozumek na tym się skupiła. Po jakiś piętnastu minutach nadwyrężania mego mózgu zachciało mi się biegać. Tak. Bieganie jest świetne. W jednej sekundzie wstałam i zaczęłam truchtać po dość małym skrawku ziemi. Był za mały. Nie mogłam się bawić. Rozpacz wypełniła moje serce. Więc wpadłam na pomysł napicia się wody. Była czysta, na pewno zdatna do picia. Wzięłam jeden łyk, drugi.
- Dobra. Przyznam szczerze dobra!- prowadziłam "bardzo ciekawy" monolog.- Napiję się jeszcze.
Próbowałam bawić się wodą, troszkę drzewami obok, ale oszukiwałam samą siebie. Nudziło mi się. Przyszłam tu sama i będę sama. O mój Boże! Mam dość siedzenia samemu. Postanowiłam zabić nudę dziesięcio minutową drzemką. Po jakiś piętnastu minutach wstałam tylko jeszcze bardziej osowiała. Usiadłam nad brzegiem jeziorka wpatrując się w me odbicie.

Malinos ponownie krążył po krainie, chyba z nudów albo w poszukiwaniu rozrywki/towarzystwa udał się na tereny otwarte do zielonego zakątka. Jego nogi poniosły go aż tutaj nad szkliste jezioro, do jego nosa od razu wdarł się mu obcy zapach postanowił się temu bliżej przyjrzeć. Po kilku krokach dotarł ostatecznie do źródła zapachu dostrzegając nie wielką kulkę na śniegu.
-Caligo. - mruknął w kierunku suczki patrząc na nią z góry, cóż prócz zapachu płomiennych wyczuwał od niej cieczkę ale nie robiło to na nim szczególnego wrażenia szło myśleć że jakiś taki aseksualny czy coś.

Wyczuwałam zapach kogoś innego. Później wydawało mi się, że kogoś słyszę. Liczyłam na dobrą zabawę. Po paru sekundach stanął nade mną dorodny samiec. Przywitał się ze mną. Z miłą chęcią bym z nim porozmawiała może jest ciekawą personą?
- Witam! Jak na ciebie wołają? Jam jest Nyksik.- mówiłam z uśmiechem na twarzy. Mam nadzieje, że zostanie na dłużej i wreszcie przestanie mi się nudzić. Nie obraziłabym się, gdyby był na jakiś wyprawach może by mi o nich opowiedział. Oczekując na jego odpowiedź przeanalizowałam jego wygląd. Był dobrze zbudowany. Mam nadzieję, że jest nastawiony przyjaźnie. Walka z nim była by trudna, bardzo trudna. Chce mu zadać naprawdę wiele pytań, ale na razie muszę czekać na to co powie na pytanie numer jeden. Czekając na odpowiedź wstałam, stanęłam tak by patrzeć się w jego oczy. Gdy już się odpowiednio ustawiłam. Zaczęłam oczekiwać.

Samiec z pewnością mógł zgotować jej dobrą zabawę pytanie czy ona tego chciała? Nevis do nudnych nie należał, choćby przez posiadanie demona już był ciekawy ale suka nie mogła tego wiedzieć przynajmniej nie na pierwszy rzut oka.
-Nevis, nie bezpiecznie włóczyć się tu samej. - mruknął przenosząc na moment wzrok gdzieś ponad sukę na horyzont. Samcowi podobnie jak suce brakowało rozrywki, szkoda że mieli różny pogląd na to jak można spędzić miło czas. Pierwszy raz widział takiego kurdupla na oczy, nie licząc oczywiście szczeniąt ale suka nie wyglądała na aż tak młodą była może w jego wieku może starsza lub młodsza kto to wiedział. Powrócił na nią spojrzeniem dopiero wtedy gdy zaczęła robić śmieszne wygibasy, nawet jak siedział ciężko było jej dorównać mu tak by patrzeć w oczy.

Czyli już wiem jak ma na imię. Wydaje mi się dość tajemniczy. Tylko dlaczego powiedział,że to niebezpieczne. Wiem co mu odpowiem. Moje pewność siebie zaczęła mówić:
- Nie boję się. Co mi ktoś może zrobić. Najwyżej się obronię. Wydaje się to być bezpieczna okolica.- mówiłam z przekonaniem. Sądzę, że on mi nic nie zrobi, chyba. Ne wydaje się wrogo nastawiony. Mam nadzieję, że to nie są pozory. Chciałabym porozmawiać, poznać kogoś trochę. Może miło się będziemy bawić. Jednak z drugiej strony... Siedzę nad jeziorkiem i pojawia się pies. Nie znam go, jest dużo większy ode mnie, ale chyba nie mam się czego bać. Przecież większość psów nie chodzi nad jezioro żeby kogoś skrzywdzić, chyba. Ja swoje powiedziałam teraz, czy ta rozmowa będzie miła zależy od niego. Pozostało tylko czekać na dalszy przebieg rozmowy.

Zbyt wysoka pewność siebie bywa zgubna, szczególnie w przypadku małej suczki mierzącej do kogoś kto przerasta ją z 2 razy co najmniej. Wargi malinosa delikatnie drgnęły ukazując na jego pysku lekki uśmiech, może trza jej pokazać że nie jest zbyt bezpiecznie?
-Błędem jest się nie bać w krainie gdzie każdy może zrobić ci krzywdę. - uśmiechnął się nieco bardziej przerażająco, pies sięgnął łapą do fiolki która obijała się z każdym ruchem o jego muskularną pierś. Otworzył lekko wieczko by po chwili z ziemi wyłoniły się masywne cierniste pnącza które boleśnie wpiły się w skórę suki uniemożliwiając jej jaki kolwiek ruch. Faktycznie samiec nie był wrogo nastawiony ale nie mógł sobie odmówić przyjemności, w końcu trochę zabawy nikomu jeszcze nie zaszkodziło prawda? Teraz suka tak na prawdę poza gadką nie może nic zrobić, była unieruchomiona a za moment zostanie stąd mówiąc grzecznie wytargana.

Za nim mi odpowiedział na jego ustach pojawił się uśmiech może szyderczy, kto wie? Jednak to co powiedział zaniepokoiło mnie dość mocno. Czy to miało być ostrzeżenie z jego strony? W tamtej chwili nie widziałam tego. Parę sekund później już tak. Gdy uśmiechną się złośliwie zaczęłam czuć strach. Najbardziej się bałam gdy do łapy wziął fiolkę. Nic w tedy nie myślałam. Nie miałam kiedy. To działo się tak szybko. W ciągu kilku sekund nie mogłam się ruszyć. Jedyne co mogłam to mówić, krzyczeć, kłócić się. Przecież nie będę pokornie się kulić. Zaczęłam wrzeszczeć na cały głos:
- Co ty do cholery wyprawiasz?! Za kogo ty się w ogóle uważasz, co?! Kim jesteś?! Spotka Cie za to kara jeszcze się przekonasz!- nie mogłam uwierzyć! Po co on to robi? Myliłam się co do niego, myślała, że chwilę pogadamy i tyle. Po co urządza ten cyrk?! Zadawałam sobie wiele pytań, na których odpowiedzi nie znam. Miałam do siebie wyrzuty sumienia. Tak mi się nudziło. No, teraz coś czuje nudno nie będzie. Mam nadzieje, że jak mi odpowie dowiem się co zamierza mi zrobić. Nigdy nie czułam takiego bólu. On jest jakimś zwyrodnialcem. Próbowałam się ruszać, ale każdy ruch był uniemożliwiony i wbite pnącza strasznie mnie raniły. Pozostało mi czekać na jego ruch. Nie! Nie mogę tak myśleć! Muszę walczyć.
- Tylko mnie tknij! A pożałujesz! Kiedyś się z tego uwolnię i to ty będziesz w mojej sytuacji draniu! Nienawidzę takich jak ty. Myślicie sobie, że możecie robić co chcecie! Grubo się mylicie! Kiedyś spotka was, takich ja ty zasłużona kara! Rozumiesz?! Czy twoje mięśnie zarosły Ci mózg i tak małych rozmiarów?- krzyczałam jak opętana nie mogąc przestać. Powstrzymywałam się by nie wyzywać go, lekko mówiąc niekulturalnie. Zamilkłam na chwilkę niech się ten "potwór" wypowie. Teraz czekam.

Prawidłowo że suka zaczęła się obawiać, a to dopiero początek tego co ją spotka.
-Nie ośmieszaj się, to was spotka szybki koniec. - parsknął wręcz śmiechem, Pnącza dość solidnie trzymały sukę, pies podszedł do niej bez obaw gdyż i tak nie mogła się ruszyć.
-Co mi możesz zrobić kurduplu? - suka mogła poczuć ból w okolicach skroni który powinien zwalić ją z nóg, jeśli jej nie powalił jeden dostała drugi aż do skutku, za pewne jednak jedno powinno ją powalić kamień był ciężki a zamachnął się porządnie. Miała zostać otumianona, stracić przytomność ale jednak nie zabić. W końcu gdy była nie przytomna została spętana i wytaszczona stąd.

z.t

(Ym. Nie możesz jej porwać. Nie ma 40 postów, w tym 15 fabularnych. A zgody nie wyraziła.)

Spokojnie zaufajcie mi, nic jej się nie stanie i nie trafi do lochów zobaczycie jak odpiszę - po prostu nutka zaufania. - sory za off wyjaśniam sytuacje.

od razu post - tereny płomiennych

Dumnym i powolnym krokiem, jak na arystokratę przystało, przybył nad brzeg zbiornika i posadził swój zacny tyłek na ziemi.
- Zaiste, godne mnie miejsce. - bo przecież nie każde miejsce jest odpowiednie dla takiej narcystycznej i zaiste arystokratycznej kluski jaką jest Narcyz!
I siedział, nic wiecej nie robiąc, jedynie z dumnie podniesioną głową obserwował otoczenie.

Małe łapki zgrabnie przebierały po podłożu, prowadząc Dumę do... No właśnie, gdzie on w ogóle chciał iść? Przemielił w pysku powietrze, jednocześnie sadzając zad na ziemi. Jednocześnie zauważył tuż przed sobą jezioro. Woda ściśnięta w niewielkim, lecz głębokim korycie falowała nerwowo, jakoby ostrzegając przybyszy o niebezpieczeństwie. O niebezpieczeństwie, którego nie było. Pacnął łapą w taflę wody, pochylając się do przodu. Momentalnie w miejscu naruszonym przez jego kończynę pojawiły się drobne, jednak z każdą chwilą powiększające się, kółka. I wszystko stanęło. W jeziorku zapanował spokój, a uszy koiła niezmącona niczym cisza.

Młoda suka ponownie weszła na tereny wolne, podążała nie wiedzieć gdzie, po co i na co. Musiała odszukać Forneusa albo to on ją znajdzie, pewnie niebawem się okaże. W oddali zauważyła nikogo innego jak swojego brata, kilkoma susami dopadła go przewracając na ziemie.
-Caligo Duma. - powiedziała z uśmiechem na pysku.

Malmut powrócił do krainy tylko po to by odzyskać swój cień. Chwiejnym krokiem, a prawdę mówiąc niczym roślina wkroczył na wolne tereny. Wszędzie rozpozna ten zapach. Odwrócił ślepia i ujrzał sukę z jego cieniem. Usiadł naprzeciw niej.

Radary drgnęły, gdy dotarł do nich nowy dźwięk. Orzechowe ślepia uchwyciły postać siostry. Mimo, że dosyć dawno się nie widzieli, Duma bardzo dobrze pamiętał jej sylwetkę i sposób poruszania się. Nie mógł ukryć, że trochę się zmieniła. Ba, bardzo się zmieniła! W pierwszej chwili pomyślał, że nie tylko ze strony wizualnej, ale i osobowością. Zaraz doświadczył na własnej skórze, że ów stwierdzenie było błędne. Borderka cały czas zachowywała się jak szczeniak. Zaśmiał się, zadowolony z takiego, a nie innego obrotu spraw. Dobrze, że nie zniszczył jej czas. Wytargał się spod siostry, cały czas promieniejąc urokliwym uśmiechem.
- Caligo, Feainne. - odpowiedział.
Nie byli tu sami. Z pogardą obserwował zbliżającego się Demonicznego. Uważał, że to zwykły pomiot nie wart zbytniej uwagi, jednak zbyt nieprzewidywalny by go lekceważyć. Nikogo nie można lekceważyć, bo pozory mylą. Nawet pionek może mieć asa w rękawie. Spojrzenie Dumy schłodniało w powadze.

Tym razem to właśnie tutaj łapy przyprowadziły Rat. Biegła szybko, najszybciej jak potrafiła, byleby znaleźć się... no właśnie, gdzie? Przecież nikt na nią nie czekał, więc czego tak biegła? Myśl o tym, że nie posiada nikogo bliskiego przyprawiła ją o dziwne ukucie w sercu, którego dawno nie odczuła. Przystanęła, zmęczona biegiem. Po chwili rozglądnęła się w około. Teren wyglądał całkiem ładnie, jednak nie to przykuło jej uwagę. Nieopodal znajdowało się kilka psów. Zaciekawiona podeszła bliżej, chcąc przyjrzeć się obcym.

Suczka usłyszała czyjeś kroki więc w tamtą stronę skierowała swój pysk. Dostrzegła samca którego cień dzierżyła na piersi, uśmiech pojawił się na jej pysku.
-Czego tu szukasz? - dobrze wiedziała czego a jej fiolka obiła się o jej pierś lekko może nawet świecąc. Przypomniała sobie o bracie który nie jako leżał pod nią, on za wiele się nie zmienił uśmiech nie spełzł jej z pyska. Zeszła z samca siadając obok, musiała załatwić sprawę wpierw z demonicznym.

Skierował swoje ślepia na mglistą, którą wreszcie znalazł.
Przyszedłem po swoją własność. - odpowiedział lekceważ ton w jaki sposób brzmiał. Nie interesował go spór między demonicznymi a mglistymi, bo tu nie oto chodzi. Chciał tylko swój cień i tyle.

Czujnie obserwował Forneusa mimo braku jakichkolwiek podejrzliwych ruchów z jego strony. Uwagi nie zakłóciło nawet pojawienie się nowej persony. Szczeniak owczarka mignął mu gdzieś w oddali, jednak na pierwszym planie cały czas pozostawał Demoniczny. Nikt nie wie, czego się można po nich spodziewać. Usadził zad na ziemi przysłuchując się rozpoczynającej się rozmowie. Borderka miała coś, co należy do demona... Ciekawe. Nie odezwał się ani słowem, by nie zakłócić przebiegu konwersacji. Nie próbował ukrywać, że był nią bardzo zainteresowany.

-Zważaj na swoje słowa bo mnie bez różnicy czy potrzymam twój cień jeszcze troszkę czy nie. - odpowiedziała dość chłodno w kierunku Forneusa, mierząc go wzrokiem pełnym pogardy. Co ona chciała to on chyba wolał nie wiedzieć, bo ta rozmowa inaczej by się potoczyła.
-Nie ma nic za darmo, pójdziesz do sklepu i przyniesiesz po 2 bransolety na niewidzialność,kontrolę umysłu oraz władanie żywiołem wtedy oddam i twój cień tylko pospiesz się nie mam całego dnia. - jak pies nie miał ps to peszek to musiał wziąć komuś prędko prędko. Kątem oka obserwowała brata, on też musi zostać oznakowany czym prędko.

Nie za duże wymagania jak jeden cień i księżniczki? - warknął w jej kierunku, ale po chwili uznał, że nie warto drażnić mglistej, gdyż może nie oddać cienia. Wstał i wybył mówiąc, że idzie do sklepu.NMMT