Grota Wilka

Młoda istota obudziła się dosyć szybko, drzwi były otwarte, rodzeństwo powoli wybiegało a ona leżała w bezruchu, to była jej szansa, otworzyła niebieskie ślepia i stanęła na równe łapy, nie wywaliła się, adrenalina napędzały każdy jej mięsień, miała szanse być wolna, uciec od tych nudziarzy, samotność była tak kuszącą propozycją. Suczka szybko wybiegła spod fotela chowając się w cieniu by nikt nie złapał jej udaremniając plan który miał na celu uwolnienie jej od reszty.-Idę do ciebie, wolność.-wybełkotała to co przyszło jej do głowy po czym wybiegła szczekając wesoło, już nigdy tu nie wróci.

zt.//

Powrócił do rodzinnej jaskini chcąc porozmawiać z ukochaną rodziną. Rozejrzał się po jaskini zmartwionymi ślepiami. Po prostu czekał, aż ktoś zwróci na niego uwagę, bo raczej nikt nie chce znać labradora.

Collie wróciła po krótkiej nie obecności w krainie do groty, wchodząc do środka zauważyła swojego syna i nikogo więcej.
-Caligo synu. - powiedziała do psa, boże tyle czasu już minęło? Kiedy to wszystko zleciało.

Przez chwilę rozglądał się po jaskini, ale do jego nosa dotarł znajomy zapach. Po chwili usłyszał ten piękny głos. Matka. Odwrócił łeb w kierunku źródła dźwięku, a tam stała ukochana osoba.
Caligo, matko.
Powiedział do niej cisząc się z tego spotkania po tylu latach. Przez ten czas urósł i stał się pięknym psem, ale dla rodziców nadal będzie ich ukochanym szczenięciem.

Był bardzo podobny do swojego dziadka, szkoda że nie odziedziczył lepszych genów po babce czy dziadku.
-Wyrosłeś, jak ten czas leci. - rzekła nieco smutnawo ale co mogła poradzić na to? Nonie przesadzajmy aż tyle nie minęło ale faktycznie dla niej zawsze będzie jej malutkim synalkiem <3 Podeszła do niego by musnąć pyskiem jego czoło, wzdychając cicho.

A ty nadal pozostałaś piękną o cudownych oczach matką.
Powiedział z uśmiechem do niej. Tyknął czule w jej polik. Zasługiwała po tym wszystkim na miłość ze strony syna, a on na jej krzywdę nie pozwoli. A zaledwie byli jeszcze tylko szczeniakami a teraz młodzikami.

Głośny trzask towarzyszący pękaniu gałęzi rozniósł się po całej grocie, w raz z nim w eter poszło kilka siarczystych przekleństw które raczej nie pasują do opanowanych spokojem mglistych w których pannę Shav trzymała tylko świadomość, że demoniczni umiejscowili się na przegranej pozycji, poza tym życie demonów wyglądało następująco:
Ruchanie, żarcie, spanie, warczenie, Ruchanie, żarcie, spanie, warczenie, Ruchanie, żarcie, spanie, warczenie, Ruchanie, żarcie, spanie, warczenie, Ruchanie, żarcie, spanie, warczenie
Każdego mogłoby to znudzić, zero czasu na cokolwiek co ją chociaż trochę bardziej interesowało...Sacred wyszło ci kiepskie potomstwo i musisz się z tym liczyć, że panienka Sahv nie ma zamiaru cię szanować, tym bardziej kochać....no cóż nie dopilnowałaś i pozwoliłaś się wymknąć z jaskini potomstwu to nie licz na to, że będą ci pomagać, no przynajmniej jeśli mówimy o suczce która weszła do środka jaskini przed czym jednak rzuciła w powietrze wielkim patykiem który najpewniej w kogoś rąbnął. No cóż wlazła i zmierzyła chłodnym wzrokiem domowniku.
-Caligo bracie, Caligo...kiepska matko.-mruknęła oblizując się swoim malinowym językiem, i gdzie w niej ten nieśmiały szczeniaczek który nie chciał się niczego uczyć i był wyuczony w sztuce chowania się w cieniu ? Zniknął a na jego miejsce weszła pyskata i szczera suczka która miała w dupie uczucia wszystkich innych. Wygrzebała z półki wino po czym wypiła je całe na kilka łyków, cóż niezbyt wybredna jeśli chodzi o alkohol. Ku szczęściu tu zebranych tym razem miotnęła nim w podłogę na tyle daleko by nikogo nie zranić. Walnęła się na kanapę całkowicie ignorując resztę, nawet na nich nie spojrzała, no może na brata....matkę miała w dupie.

-Dobrze że w ogóle żyjesz, nie wiem co z resztą. - jakby mogła wzruszyłaby barkami no jedynie jej drgnęły po prostu. Usłyszała hałas ale nie przejęła się nim specjalnie, nie była ich niańką wyszli na własną odpowiedzialność więc niech cierpią ona miała to w dupie. Wierzyła w cuda że ona się tym przejmie? To nie ten adres kotku, jej matka też nie wychowała i jakoś żyła to czemu miała rozbestwiać się nad własnym potomstwem? Poza tym musiała sobie przynieść co najmniej te wino bo tu prócz legowiska nie było nic, nawet kanapy zwykła grota. Może lepiej by pasowała u demonów? Albo niech spotka jednego to pokaże jej inne obliczę zła.
-Caligo, musisz się bardziej wysilić. - odrzekła bez cienia wzruszenia na pysku, przeniosła wzrok na młodzika wskakując na jedną z pułek skalnych. Zachowanie córki nie robiło na niej większego dośiwadczenia gdyż miła więcej lat od młodzika i większe doświadczenie. Równie dobrze mogła pokazać gdzie jej miejsce przeważała ją siłą, ale nie posuwała się do przemocy nad własnymi.